Fiction [Yaoi] รักต่างระดับ

"วีอาเรวีวีอาเร วีอาวีวีอาราเร~ " ผมฮัมเพลงแบบสบายใจ~ ก็นะถึงจะเจอเรื้องไม่ดีมาแต่ก็ห้ามเครียดนะครับ เดี๋ยวตีนกาขึ้น กร๊ากกกก! วันนี้วันเสาร์ยังไงก็ขอเล่นให้เต็มที่เหอะว้าา งงล่ะสิทำไมผมไม่มีเรียน ก็บอกแล้วไงว่านี่วันเสาร์ …

.

.

.

.

อาบน้ำแปรงฟัน

.

.

แดกข้าวแล้วเล่นเกม

.

.

ทำการบ้าน

"โว๊ยยย!! น่าเบื่อชิบหาย " ผมเอือมกับตัวเองนี่ขนาดมึงเบื่อนี่มันก็ปาเข้าไปสองทุมล่ะที่อยู่แต่ในห้อง ออกไปสูดอากาศข้างนอกดีกว่าแฮะ ผมเดินออกจากห้องมา "สวัสดีค่ะคุณซัน "ผมเจอป้าที่ผมสนิท แกชื่อป้าณี "สวัสดีฮะป้าณี " ผมตอบแกด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส ผมชอบประจบแกนะครับ 555555 หอเนี่ยถ้าเกิน 4 ทุ่มเค้าจะปิดหอห้ามเข้า ระเบียบไรนักหนานี่หอพัก ไม่ใช่หอในโรงเรียน- -'ส่วนประจบทำไมนั้นคนอ่านคิดเอานะครับ … "คุณซันจะไปไหนหรือค่ะ?? นี่มันก็ดึกแล้วนะค่ะ" คุณป้าพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง " ผมอยู่แต่ในห้องมานานแล้วครับป้า ซันว่าจะไปเดินเล่นซักหน่อย ผมขอตัวก่อนนะคร้าบบบบ" ผมเดินลงหอไปอย่างใจเย็นแล้วได้ยินเสียงแกตะโกนตามหลังผมมาว่า " อย่ากลับดึกนะค่ะคุณซัน !!! " ผมเรียนม.5 อยู่นะครับ แต่กำลังจะขึ้นม.6 แล้ว ผมเรียนปานกลางถึงขั้นโง่ครับ 555555 ตอนนี้เดินมาถึงหน้าหอแล้ว สดชื่นชะมัด ^0^

"ลั้ลลั้ลลั้ลล้าลั้ลล้า ล้า ฮัน ฮันนาทอ~~ เห้ย!!!!! ใครมานอนแม่งแถวนี้ว่ะ? " ถ้าทางสะบัดสะบอม กลิ่นเหล้าหึ่งเลยนะมึง นี่เมาแล้วไ

ปหาเรื่องให้เค้าต่อยใช่ไหมเนี่ย ฟายเยอร์ ผมเอาเท้าไปเขี่ยๆมัน " เห้ย! มึงอ่ะมานอนห่าไรตรงนี้ มึง มะ...มึงไอ้เหี้ยที่ขับรถเฉี่ยวกูนี่หว่า! " หนีสิซัน หนี ! เพราะผมดันไปทำมันเจ็บตัวด้วยสิ ผมวิ่งได้ 5 ก้าวก็ต้องหยุดชะงัก แต่จะปล่อยมันตายตรงนี้ก็ไม่ได้ เฮ้อ ผมแบกไอ้ห่าที่ไม่รู้จักแม้กระทั่งชื่อหนักชะมัด "ตายแล้วคุณซัน!!! นั่นใครค่ะเนื้อตัวสะบัดสะบอมหมดเลย " ป้าแกดูตกใจมาก " ผมเจอหน้าหอนะครับป้า เดี๋ยวผมดูแลเอง " ผมลากมันขึ้นไปบนห้องของผมก่อนจะโยนมันลงเตียง " ซี๊ดด..ด " ตายล่ะลืมว่ามันเจ็บอยู่ แต่ก็สมน้ำหน้าแล้วกัน-__- ตัวหนักยังกับควาย แม่ง ผมต้องทำอะไรให้มันล่ะ เช็ดตัวก่อนสินะ เฮ้อ ผมนำกะละมังเล็กๆ พร้อมผ้าขนหนู คิดว่าน่าจะใช้นำเย็นดีกว่ามันจะได้สดชื่น แผลก็มีแค่แผลช้ำตามตัว แต่ทำไมหน้าแม่งไม่เป็นอะไร-___-? ผมบิดผ้าให้หมาดแล้วจับมันถอดเสื้อผ้าเหลือบล็อกเซอร์อยู่นะท่านผู้อ่าน-__- หลังจากที่ผมเช็ดตัวให้มันเสร็จผมก็ทายาตรงที่มันช้ำ มีแค่แขนที่เป็นรอยลึกขนาดปานกลางนิดหน่อย ผมจัดการชุบสำลีกับแอลกอฮอลล์ แล้วเช็ดให้มันจากนั้นก็พันผ้าพันแผล ว่าแต่เสื้อผ้ามันล่ะ? " ใช่เสื้อผ้าไอ้ริว! " ริวเพื่อนผมเองครับ มันชอบมานอนบ้านผมบ่อยๆ มันเป็นคนที่หล่อแต่น้อยกว่าผม กร๊ากกกก! ขนาดตัวมันกับไอ้นี่น่าจะเท่ากัน ถ้าจะให้ใส่ของผมมันก็คงจะไม่ได้ ผมสูงก็จริงแต่รูปร่างผมมันเล็กครับ ผมจัดการใส่เสื้อผ้าให้มันเสร็จเรียบร้อย จะให้มันนอนพื้นก็ไม่ได้ นอนบนเตียงนี่แหละมึง

ผมหลับไปได้ซักพักผมก็รู้สึกว่าห้องผมมันหนาวแอร์ผมจึงซุกตัวเข้ากับหมอนข้าง ห้องผมมีหมอนข้างด้วยเหรอ แล้วมันกอดกูได้ด้วย? ช่างเถอะ…

.

.

.

.

จากนั้นผมก็หลับเป็นตาย