รัก 3 ฤดู

#แค่คุณ#{1}

 

 

                “โมะ เสร็จหรือยังนี่มันสายแล้วนะ”สาวน้อยผมเปียบ่นเด็กชายคนหนึ่ง

ซึ่งกำลังรีบจูงจักรยานออกจากบ้าน

 

 

 

“เสร็จแล้วแก้ว บ่นอยู่ได้”เด็กชายว่าพร้อมกับทำแก้มป่อง

 

 

“ก็โมะชอบสายตลอดเลยอ่ะ”เด็กหญิงว่าก่อนที่ทั้งสองจะปั่นจักรยานคันโปรด

ออกตัวไป ซึ่งจะไปโรงเรียน โทโมะเด็กชายผู้ด้อยฐานะ พ่อกับแม่ทำไร่ทำนา ซึ่ง

ต่างจากแก้ว เด็กหญิงลูกเจ้าของตลาด ทั้งสองสนิทกันตั้งแต่อนุบาลซึ่งตอนนี้ก็อยู่

ป.5 โทโมะกับแก้วไปโรงเรียนด้วยกันมาตั้งแต่เล็กๆ ซึ่งทั้งสองไม่รู้เลยว่าความ

รู้สึกที่มีให้กันมันมากขึ้นทุกๆวัน

 

 

 

                “แก้ววันพรุ่งนี้ก็ปิดเทอมแล้ว ใกล้เข้าฤดูร้อนแล้วนะ”โทโมะว่า

 

 

“ใช่ๆๆ จะได้เล่นน้ำแล้ว ไปเล่นน้ำที่คลองหินล่มกันนะ”แก้วชวนโทโมะ

 

 

“ไปสิๆๆๆ ปีไหนเขาจะกั้นน้ำแค่ครั้งเดียวเท่านั้นหนิ”โทโมะกล่าว

 

 

“อื้มๆ”

 

 

 

 

                ความสัมพันธ์ของทั้งสองเริ่มพัฒนาขึ้น จนกลายเป็นความรักเมื่อ ขึ้น

ป.6 ทั้งสองก็ตกลงที่จะเป็นแฟนกัน ตลอดเวลาที่ปิดเทอม โทโมะเขียนเรื่องราวถึง

แก้วจนจบสมุดเล่มหนึ่ง แล้วเอาไปให้หญิงสาว ความสัมพันธ์ก็สวยงามจน

กระทั่ง.......

 

 

วันปิดเทอม

 

 

        “แก้ว ทำไมพักหลังๆนี้แก้วเปลี่ยนไปอ่ะ ชอบไปกับเพื่อนผู้หญิงมากกว่าอยู่

กับเราเสียอีก ตั้งแต่ที่แก้วมีเฟย์เข้ามาเป็นเพื่อนน่ะ”

 

โทโมะว่าให้แก้วด้วยความน้อยใจ

 

 

“โมะ เราว่ามันไม่ใช่แล้วว่ะ ตั้งแต่เราได้รู้จักเฟย์นะ มันทำให้รู้ว่าจริงๆแล้วเรา

ต้องการอะไรกันแน่ เราอยากค้นหาสิ่งใหม่ๆว่ะ โมะเลิกกันเหอะนะ เรารู้แล้วว่าเรา

ต้องการอะไร เราชอบเฟย์ว่ะ เราไม่สงสัยเลยว่าทำไมเราถึงเป็นเพื่อนนายมาตั้งแต่

เด็กๆก็เพราะเราเป็นทอมไง เข้าใจนะ กลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมดีกว่า”

 

แก้วบอกโทโมะ

 

 

วันนั้นเป็นวันที่เด็กชายเสียใจมาก เขาผิดหวังกับรักครั้งแรก เขาไม่นึกเลยว่าเด็ก

หญิงที่ตัวเองรักมาตลอดจะกลายเป็นทอมที่คิดกับตัวเองได้แค่เพื่อน หลังจากนั้น

โทโมะก็ย้ายไปอยู่กับตายายและเรียนที่โน้นซึ่งเขา ไม่พบกับเธออีกเลย

 

 ---------------------------------------------------------------------------------

 

 

 

 

                แก้ว เธออยู่ที่ไหนนะ เธอยังอยู่ที่เดิมหรือเปล่า ผมคิดถึงผู้หญิงคนนั้น

ทุกวัน ตอนนี้ผมเรียนจบแล้ว และว่าจะกลับไปเที่ยวที่บ้านของพ่อแม่ หมู่บ้านที่มี

คนที่ผมรัก ถึงแม้วันเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ ผมก็ยังไม่มีวันลืมรักครั้งแรกนั้นได้

ตอนนี้ผมอยู่บนรถโดยสารที่กำลังขับเคลื่อนไปยังหมู่บ้านเดิมของผม และ

แล้ว........ก็มาถึงแล้วสิ

 

 

                ผมลงจากรถมามองหาพ่อหรือแม่ที่จะมารับผมกลับบ้าน แต่ไม่เห็นมี

วี่แววเลยแฮะ

 

จึกๆๆๆ

 

 

จู่ๆก็มีบางสิ่งมาจิ้มตรงไหล่ผมจากด้านหลังผมเลยหันไปดู   

 

 

“โมะป่ะเนี่ย”เสียงห้าวๆถามผมถ้าผมจำไม่ผิด ไม่สิ ถ้าผมไม่ได้ตาฝาดไปเขา

คือ......

 

 

“แก้ว"

 

ผมเรียกชื่อคนตรงหน้า ซึ่งผมซอยสั้น แต่งตัวเท่ห์ๆ พร้อมกับแว่นตาสีชา ซึ่งเธอ

กำลังเอียงคอมองผมอยู่

 

 

“ใช่ น้าแววบอกว่าแกจะมา ฉันเลยอาสามารับ เป็นไงคิดถึงกันมั่งมะ”แก้วถามผม

เธอดูเป็นธรรมชาติมากๆ ซึ่งผิดกับผมที่ตัวแข็ง ทำอะไรไม่ถูกนี่เธอยัง....ไม่เลิกเป็น

ทอมอีกเหรอ

 

 

“คิดถึงดิ นี่เธอยังไม่เลิกผิดเพศอีกเหรอ” ผมว่า

 

 

“โห ไอ้นี่หนิพูดงี้เดี๋ยวต่อยปากละ ป่ะๆกลับบ้านกัน ฉันมีเรื่องจะคุยกับแกเยอะเลย

เว้ย”แก้วว่าพร้อมกับหันหลังเดินนำไปที่รถ  นี่เธอ...จะไม่เปลี่ยนใจกลับมา....จริงๆ

ใช่ไหม

 

 

 

333333333333333333333333333333333333333333333333333333333333333333