รักร้ายๆของนายมาเฟีย

เช้า

แก้ว:อือ 

โทโมะ:ตื่นแล้วหรอ ไปอาน้ำแต่งตัวสิจะได้ไปกินข้าว

โต๊ะอาหาร

โทโมะ:นั่งลงสิ 

แก้ว:อืม นายไม่ไปทำงานหรอ

โทโมะ:วันนี้ไม่

แก้ว:นาย

โทโมะ:มีอะไร

แก้ว:เมื่อไหร่นายจะปล่อยฉันไป

โทโมะ:......

แก้ว:อย่าเงียบสิฉันกลัวนายจริงๆนะ

โทโมะ:อยากไปมากหรอ

แก้ว:เอ่อคือ

โทโมะ:ได้ ฉันจะปล่อยเธอไป

แก้ว:จริงหรอ

โทโมะ:อืม ในเมื่อเธออยากไปปฉันก็จะปล่อยเธอไป

แก้ว:นายเป็นอะไรรึป่าว

โทโมะ:ฉันขอตัวไปทำงานก่อนนะ

โทโมะรีบเดินออกจากบ้านไปทันที

แก้ว:อ้าว ไหนบอกไปไปทำงานไง ข้าวก็ไม่กิน

ในไร่

โทโมะทำงานไม่ยอมหยุดตั้งแต่เช้าจนตอนนี้ยังไม่ยอมหยุด

เขื่อน:นายครับหยุดก่อนเถอะครับ

โทโมะ:แกไปไม่ต้องห่วงฉันฉันไม่เป็นไร

เขื่อน:นายครับแต่นี้มันบ่ายแล้วนะครับ

โทโมะ:ก็บอกว่าไม่เป็นไรไงวะ

ปังๆๆ

โทโมะ:โอ้ย

เขื่อน:นายครับ นายโดนยิงหนิครับ

โทโมะ:แกไปตามมันเถอะฉันไม่เป็นอะไร

เขื่อน:ไม่ได้หรอกครับผมห่วงนาย

.....:โทโมะนายเป็นอะไรรึป่าว