รักในความทรงจำ

 

 

 

 

 

 

 

 

ตอนที่ 26

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ทันทีที่ถึงประเทศไทย โทโมะก็มารับแก้วและฟาง รวมไปถึงฟ้อนท์และฟิวส์ด้วย ฟางแอบหน้าซีดเมื่อชายหนุ่มจะพาพวกเธอไปพักที่บ้านของเขา 

 

 

 

 

"  เอ่อคุณโมะคะ ฟางว่าเดี๋ยวฟางไปหาที่พักข้างนอกดีกว่านะคะ " 

 

 

 

 

 

" ทำไมละฟาง อยู่ด้วยกันที่นี่แหละ พรุ่งนี้เรากค่อยออกไปเดินทางกัน " แก้วพูดแล้วยิ้มให้ฟางบางๆ ฟางมองแก้วแล้วก็ยอมทำตามใจแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" ไม่ไปหาเธอสักหน่อยละเฮีย " โทโมะเดินเข้ามาหาป๊อปปี้ภายในห้องทำงานของพี่ชาย ป๊อปปี้กำลังมองดูทั้งฟางแก้ว ฟ้อนท์ รวมไปถึงน้องฟิวส์ที่กำลังนั่งเล่นกันอยู่ที่สวน

 

 

 

 

" ไม่ละ "

 

 

 

 

" ไม่คิดถึงหรือไงเห็นเอาแต่สืบเรื่องเขา พอเจอจริงๆกลับไม่ยอมไปเจอหน้า " โทโมะพูด

 

 

 

 

 

 

" ........ "

 

 

 

 

 

" คิดถึงก็ไปหานะเฮีย พรุ่งนี้พวกเธอจะไปเที่ยวกันที่ภูเก็ต " โทโมะพูด

 

 

 

 

 

" ทำแบบบนี้ไม่คิดบ้างหรอ ว่าไอ้พวกนั้นจะตามาราวีแก้วหน่ะ " ป๊อปปี้หันกลับไปพูดกับโทโมะ

 

 

 

 

 

" ตอนนี้ทุกอย่างเกือบที่จะเข้าที่ทุกอย่างแล้ว คงเหลืออีกแค่กลุ่มเดียว มันไม่น่าจะเป็นห่วงอะไร ต่อไปนี้ผมไม่อยากจะปล่อยผู้หยิงที่ผมรักไปจาชีวิตผมอีกแล้ว ไม่อยากเป็นเฮีย..."

 

 

 

 

" โทโมะ! "ป๊อปปี้เสียงเข้มก่อนที่โทโมะจะหัวเราะแล้วเดินหนีออกจากห้องไป 

 

 

 

 

 

" ใครบอกว่าไม่อยากลงไปหา ใครบอกว่าไม่คิดถึง ฉันอยากจะกอด หอม อยากได้ไออุ่น อยากได้รับสัมผัสจากเธอเหลือเกินฟาง " ป๊อปปี้พูดแล้วมองฟางอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เป็นอะไรหรือเปล่าฟาง มองอะไร " แก้วเดินเข้ามาหาฟางแล้วเห็นฟางมองไปด้านบนของบ้าน 

 

 

 

 

" อ่อๆ เปล่าหรอก " 

 

 

 

 

" ฟางแก้วถามจริงเถอะ ยังรักคุณป๊อปอยู่ใช่ไหม " 

 

 

 

 

" ....... "

 

 

 

 

" ว่าไง??? "

 

 

 

 

" รักสิ " 

 

 

 

 

 

" แล้วทำไมไม่ขึ้นไปหาเขาละ " แก้วพูดแล้วลูบผมฟางอย่างเบามือ

 

 

 

 

" เขาแต่งงานแล้วนะแก้ว เราไม่ได้เจอกันมา10 ปีแล้ว เขาอาจจะ...ลืมฟางแล้วก็ได้ " ฟางพูดเสียงอ่อยๆ แก้วอมยิ้ม

 

 

 

 

" ฟางอาจจะดูถูกความรักของคุณป๊อปที่มีให้ฟางมากเกินไปนะ เอาละแก้วไปดูเด็กๆดีกว่า " แก้วพูดหันหลังเตรียมจะเดินกลับไปหาเด็กๆ

 

 

 

 

" แต่อย่าลืมนะ ความรักไม่มีระยะทาง ไม่มีระยะเวลา แค่หัวใจ 2 ดวงที่ตรงกัน ทุกอย่างก็ไม่มีความหมาย " แก้วหันกลับมาพูดกับฟางก่อนจะเดินอมยิ้มออกไปหาเด็กๆ ฟางเงยหน้ามองด้านบนะเบียงบ้านอีกครั้ง 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

เพล้ง!

 

 

 

 

 

" คุณจินนี่ " ฟางที่เดินปลีกตัวเข้ามาภายในบ้านเพื่อที่จะไปหาของว่างให้เด็กๆและเพื่อนสาวทาน ได้ยินเสียงของตกจากในครัวก็รีบวิ่งเข้าไป ก็พบกับจินนี่ที่นั่งอยู่กับพื้นข้างบันไดเหล็ก

 

 

 

 

" เธอ!! "

 

 

 

 

" มานั่งก่อนเถอะคะ " ฟางพยุงจินนี่ให้มานั่งที่เก้าอี้ ก่อนจะไปหาเครื่องปฐมพยาบาลมาให้   จินนี่

 

 

 

 

 

" เธอมาที่นี่ได้ยังไง " จินนี่ถามฟาง ฟางมองแววตาที่ดูตื่นๆของจินนี่ก็เข้าใจว่าจินนี่กลัวว่าเธอจะมายุ่งกับสามีของเธอ

 

 

 

 

" ดิฉันพาลูกมาเที่ยวที่เมืองไทยรับ summer นะคะ ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ พรุ่งนี้พวกเราก็จะไปจากที่นี่ ไม่ต้องมารบกวนแล้วก็วุ่นวายกับพวกคุณมากมายหรอกคะ " ฟางพุดแล้วยิ้มเป้นมิตรให้จินนี่ 

 

 

 

 

" เธอ....รักพี่ป๊อปอยุ่ไหม " ฟางชะงักหยุดมือแล้วมองหน้าจินนี่

 

 

 

 

" ทำไมถามแบบนี้ละคะ " ฟางยิ้มบางๆให้จินนี่

 

 

 

 

" ฉันถามเธอก่อนนะ " 

 

 

 

 

 

"......... "

 

 

 

 

" .........."

 

 

 

 

" ฟางแต่งงานแล้วนะคะ ฟางจะรักผุ้ชาคนอื่นที่ไม่ใช่สามีตัวเองได้ยังไง " ฟางพูดแล้วยิ้มให้จินนี่ก่อนจะลงมือทำแผลให้จินนี่ จินนี่มองฟางอย่างสงสัยแต่ก็ไม่ได้ถามอะไร 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

" เธอไม่รักฉันแล้วหรอฟางง.... "