[short-fic] fang's story

ป๊อบ     "ฟางเราเลิกกันเถอะ" เขาพูดทั้งๆที่ไม่ยอมมองหน้าร่างบาง  

ฟาง      "ไม่เอาอ่ะไม่เลิกได้มั้ย ฮึกก " เสียงสะอื้นที่แทบขาดใจ ทำให้ร่างสูงต้องหันมาสบตา

ป๊อบ      "ฟางแต่ฟางก็รู้ว่าคบกับพี่มันอันตราย " ใครว่าคนบอกเลิกไม่เสียใจ

ฟาง      "พี่ไม่รักฟางแล้วหรอ"  เธอถามทั้งๆที่ในใจกลัวเขาจะบอกว่าใช่ไม่รักแล้ว

ป๊อบ      "รักสิพี่รักฟางจะตาย โอ๋ๆไม่ร้องนะคนดี โอเคๆไม่เลิกก็ได้ แต่ฟางต้องระวังตัวนะ" ในที่สุด              เขาก็ทนเห็นเธอร้องให้ไม่ได้สักที

ฟาง       "ค่ะ ฟางสัญญาว่าจะดูแลตัวองให้ดี " เกือบไปแล้วเธอเกือบจะเสียเขาไปแล้ว

 

สนามหน้าบ้าน

แก้ว      "ทำไมสองคนนั้นขึ้นไปคุยกันนานจัง" ฟางจะโดนทำไรรึป่าว oO

โทโมะ   "สงสัยจะพักรบแล้วไปจบที่เตียง ฮ่าๆๆ" ป๊าบ เสียงมือกระทบเนื้อ

แก้ว      "นี่นาย พูดจาอะไรทะลึ่ง เพื่อนฉันเป็นผู้หญิงนะ"  

โทโมะ   "แหม ทำเป็นไม่เคย โอ้ยๆๆ มือหนักชะมัด"

เขื่อน    " นู่นๆมากันแล้ว"

เฟย์       "สรุปเคลียร์กันได้มั้ยคะ" ดูจากท่าทางคงได้  มั้ง

ป๊อบ      "ไอเขื่อน ไอโมะ ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย"  

ในบ้าน

ป๊อบ      "ฟางไม่ยอมเลิกกับฉัน จะทำไงดีวะ ฉันไม่อยากให้ฟางมาเสี่ยงกับฉัน พรุ่งนี้ถึงวันนัดฉัน               กับไอเสี่ยอิท ฉันไปเคลียร์ทุกอย่างให้จบ" ถ้ารางบ่างต้องเป็นอะไรไปเขาจะไม่มีวันให้               อภัยตัวเอง

เขื่อน      "เอาหน่า มันคงไม่ร้ายแรงขนาดนั้นหรอกมั้งเดี๋ยวฉันจะให้เฟย์มาอยู่เป็นเพื่อน "  

 

 วันรุ่งขึ้น

ป๊อบ   "ฟางจ๋าาาาา   ขอกอดหน่อย" เขากลัวเหลือเกินว่าเขาจะไม่ได้กอดเธออีกแล้ว

ฟาง    "เย็นนี้ฟางจะรอทานข้าวนะคะ"   

 

ติ๊งต่องๆ

ฟาง    "สงสัยจะเป็นแก้วกับเฟย์"  

......    "สวัสดีคนสวย"  หนึ่งในผู้ชาย5คนพูดขึ้น

ฟาง     "พวกนายเป็นใคร "

......  "ขึ้นรถมากับพวกเราซะ เร็วๆ"  ป๊อบช่วยฉันด้วยย

 

ด้านป๊อบปี้  

กิ๊งๆ 

ป๊อบ    "สวัสดีครับ"

เสี่ยอิท   "สวัสดีครับคุณภานุ จำผมได้มั้ย"

ป๊อบ     "แกโทรมาทำไใพรุ่งนี้ก็จะเจอกันที่ศาลแล้วหนิ"

เสี่ยอิท  "ฉันรอถึงพรุ่งนี้ไม่ไหว ถ้ายังไม่อยากให้เมียแก น้องเมีย เพื่อนเมียแกตายมาเจอฉันที่ตึก            ร้าง ย่าน..." ตู๊ดๆๆ

ป๊อบ     "โถ่เว้ย  "ไอเขื่อนไอโมะ ฟาง เฟย์ แก้วโดนจับตัวไป ไปกับฉันที"

เขื่อน    "วันนี้มันไม่รอดแน่"

 

ที่ตึกร้าง

ป๊อบ   "ปล่อยฟาง"

เสี่ยอิท   "มาแล้วเหรอคุณภานุ " 

ป๊อบ       "จะเอายังไงก็ว่ามา "

เสี่ยอิท     "อ่ะๆๆ เดี๋ยวๆ อย่ารีบสิครับ เอามันออกมา"  

สามสาว    "อื้อ อ่อยอวกอั๋นอะ" 

ป็อบ     "ปล่อยพวกเธอเดี๋ยวนี้นะ"

เสี่ยอิท    "ปล่อยแน่ แต่แกต้องเลิกฟ้องฉัน"

ด้านล่างตึก

เขื่อน    "เอาไงดีวะไอโมะ ฉันเป็นห่วงเฟย์"

โทโมะ   "งั้นเราขึ้นไปกันเลยอ้อมไปทางข้างหลัง"

 

ด้านบน 

ปัง ปัง ปัง 

เขื่อน   "ถ้าแกไม่อยากตาย ปล่อยพวกเธอซะ"

เสี่ยอิท  "ฉันนึกแล้ว ว่าพวกแกต้องมา  จัดการมัน " ปัง

โทโมะ   "โอ๊ย "  

แก้ว     "โทโมะ ปล่อยปล่อยฉัน "

ป๊อบ    "ไอโมะ  ปล่อยพวกเขาไป ถ้าจะทำอะไรทำฉันคนเดียว" อย่าทำอะไรหัวใจของฉัน

ฟาง    "ไม่นะให้ฟางอยู่ด้วย " ให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนได้มั้ย

เสี่ยอิท   "ได้ ปล่อยทุกคนให้หมดแล้วเอาไอภานุ ไปมัดไว้กับเสา"

ป๊อบ      "เขื่อนพาทุกคนหนีไป เร็ว!!"

ฟาง      "ไม่ ปล่อยพี่เฟย์ปล่อยพี่"

เสี่ยอิท    "อยากเป็นพระเอกดีนัก แกได้ตายสมใจแน่" แล้วก็หันไปพยักหน้ากับลูกน้อง

เคนตะ (ขอเพิ่มหน่อย)  ปัง ปัง ปัง  กระสุนปืนเจาะเข้าหัวเสี่ยอิทพอดี แล้วก็โดนลูกน้องตายหมด                              "ขอโทษเว้ยมาช้าไปหน่อย เห้ยป๊อบ ระเบิด "

ป๊อบ     "อย่าจับเคนตะ เพื่อมีเซนเซอร์ตรวจแรงสะเทือน แกรีบหนีไป ไปซิ " แล้วเขาก็หยิบ                     โทรศัพท์มากดหาคนที่เขารักมากที่สุด

ด้านล่าง  

ฟาง     "เคนตะ แล้วพี่ป๊อบหล่ะ ทำไมไม่ลงมาด้วย ฮือๆ" กิ๊งๆ "พี่ป๊อบ ฮัลโหล ทำไมพี่ไม่ลงมา"

ป๊อบ     "พี่ขอโทษที่พี่ไม่สามารถดูแลฟางต่อไปได้แล้ว ฟางต้องดูแลตัวเองดีๆนะ ต้องอยู่ต่อไป              ให้ได้นะ พี่รักฟางนะรักมาก'' 

ฟาง      "ฮือออ ไม่ฟางจะอยู่กับพี่ป๊อบ ฟางรักพี่ป๊อบ ฮืออ"

ป๊อบ      "ลาก่อนหัวใจของพี่" แล้วเขาก็กดตัดสาย 

ตูมมมมม  เสียงระเบิดพร้อมประกายไฟบนตึกชั้นสองกระจายไปทั่ว

          ร่างบางทรุดลงทันที่ที่ได้ยินเสียง เธอไม่มีแม้แต่แรงจะยืน

ฟาง        "ฮึกๆๆฮือออออออออ"   ไม่มีอีกแล้วหัวใจของฉัน ไม่มีอีกแล้วคนคอยให้ฉันอ้อน  ไม่มี              อีกแล้วทุกอย่าง ต่อจากนี้เธอจะอยู่ต่อไปยังไง 

 

 

 

 

 

 

 

 

5 ปีผ่านไป 

ซ่าๆ  เสียงคลื่นกระทบกับชายฝั่ง ลมที่กำลงพัดทำให้ร่างบางสั่นได้ไม่น้อย

..........        "แม่ขาพ่อให้มาตามไปทานข้าวค่ะ"  ร่างบางตื่นจากภวังค์แล้วหันไปตามเสียงเรียก

ฟาง             "งั้นไปค่ะไปทานข้าวกัน"

........          "ช้าจังเลย เค้าหิวแล้วนะ" เด็กน้อยที่มีหน้าตาคล้ายๆกันแต่จะต่างกันเพียงความสูง                    พูดขึ้นพร้อมกับทำหน้ายุ่งๆ

........          "อะไรกันแม่ลูกให้มาตามไปทานข้าว พี่หิวแล้วนะ" ร่างสูงพูดขึ้นหลังจากที่เดินมา                      ตามเพราะเห็นหายกันไปนาน

ฟาง              "แล้วทำไมพี่ป๊อบไม่มาตามเองละคะ ใช้ลูกทำไม"  

ป๊อบ            "ปลายฟ้าหนูพาน้องแป้งฝุ่นไปทานก่อนนะเดี๋ยวพ่อตามไป"

ปลายฟ้า        "ค่ะ  ปะไปกันเถอะ" พูดจบก็จูงมือน้องสาวเดินออกไป

ป๊อบ            "เมื่อกี๊ยืนคิดอะไรอยู่หรอ"

ฟาง             "คิดถึงเรื่องเมื่อ 5 ปีก่อน ค่ะ ขอบคุณนะคะที่พี่ไม่ทิ้งฟางไป ขอบคุณนะคะที่กลับ                      มาอยู่ข้างๆกัน" ร่างบางพูดพร้อมกับน้ำตาที่เอ่ออยู่ที่ขอบตาฃ

ป๊อบ             "แม่เป็ดจะขี้แงอีกแล้ว ไปทานกันดีกว่า" พูดพลางเกลี่ยน้ำตาออกจากใบหน้าของ                      ร่างบาง

 

ภายในบ้าน

ฟาง        "อ้างแก้ว เฟย์ เด็กๆไปไหนหล่ะ"

แก้ว      "ดูการ์ตูนอยู่หน่ะ แหมหายไปไหนกันมาตั้งนานมัวแต่ไปสวีทกันอยู่นั่นแหละ " พูดพร้อม             กับเบะปากเป็นรูปสระอิ

โทโมะ   "อิจฉาหรอแก้ว เดี๋ยวคืนนี้จัดให้" เพี๊ยะๆๆ"โอ๊ยแก้ว ตีจังเลย"

เฟย์     "พอเลยค่ะ  เย็นนี้เราจัดปาร์ตี้ดีมั้ยคะ"

เขื่อน    "เป็นความคิดที่ดี ป่ะไปซื้อของกัน"  เรื่องกินนี่เร็วเชี่ยวนะไอกบ

 

ตอนเย็น    

ฟาง      "ไม่นึกเลยเนอะว่าจะมีวันนี้ " ร่างบางพูดพร้อมกับมองเด็กๆที่วิ่งเล่นกันอยู่

ป๊อบ     "ใช่ ฉันนึกว่าจะไม่ได้กับมาเจอหน้าทุกคนอีกแล้ว"

แก้ว      "เรื่องมันผ่านไปแล้ว ต่อไปนี้ฉันหวังว่าพวกเราก็คงจะมีแต่ความสุข"

ทุกคน   "แน่นอน"

เขื่อน     "เอ้า ชนนนน" 

เฟย์     "ชนน้ำผลไม้นี่นะ"

ทุกคน    5555555555

 

Fang's talk

    แล้วนี่ก็เป็นเรื่องราวทั้งหมดที่ผ่านมาในชีวิตฉัน  กว่าจะมีความสุขอย่างทุกวันนี้ต้องผ่านอะไรต่ออะไรมามากมาย แต่ฉันก็ผ่านมาได้ เพราะเขาคนที่ฉันรักสุดหัวใจ 

 

 

 

 

 

 

 

 

THE END

 

*****************

ย๊าาาาา จบแล้วอาจไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่นะคะ ไม่ได้แต่งมาเกือบปีแล้ว  ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามนะคะ