เธอเท่านั้นที่หัวใจเรียกหา

   PHU

  ผมมาหาเต้ยที่ห้องหลังจากไอธีร์ไปกับนนท์ ผมจะมาบอกชอบเต้ยผู้หญิงที่ผมคิดว่าผมรัก

     "เต้ย เรากลับมาคบกันนะ"

     "เราไม่ได้ชอบภู อีกอย่างภูไม่ได้ชอบเราหรอก"

     "ไม่จริงเราชอบเต้ยนะ"

     "เหรอ ถ้าธีร์พูดเหมือนเราละ"

     "ก็คงเจ็บมาก"

     "งั้นแสดงว่าภูชอบธีร์ไม่ใช้เรา"

     "ก็คงงั้น"

   คำพูดขอเต้ยทำให้ผมรู้ว่าจริงๆแล้วคนที่ผมรักคือธีร์ไม่ใช้เต้ย ผมกลับมานั่งทบทวนว่าทำไมผมจึงปล่อยมือธีร์ไป แต่ธีร์เคยเป็นของผม ผมจะไม่ยอมให้ธีร์เป็นของคนอื่น ธีร์เป็นของผมคนเดียว

   NON

   ผมกับพี่ธร์ลงมากินข้าวกัน

     "นั่งด้วยได้ไม้"

     "อื่ม นังดิ"

   ไอพี่ภูมาจากไหนก็ไม่รู้ อยู่ๆก็มานั่งข้างพี่ธีร์

     "พี่ธีร์ผมจะไปซื้อนำเอาอะไรไม้"

     "เหมือนมึงก็ได้"

     "พีภูเอาอะไรมั้ยครับ"

     "เอาเป็นชาก็ได้"

     "พี่ภูชอบชาเหรอครับ"

     "ใช้พี่ชอบกินธีร์"

     "นึกว่ามีผมที่ชอบคนเดียว"

     "พี่ก็ชอบ ชอบมากด้วย"

     "งั้นเอาเป็นชา 3 แก้วนะครับ"

   ผมไม่ชอบพี่ภูเลย ผมรู้ว่าความหมายของพี่ภูคืออะไร หลังจากกินข้าวกันเสร็จผมกับพี่ธีร์

      "มึงรู้ยังพรุ่งนีี้วันอะไร"

      "ก็วันศุกร์"

      "กูไม่ได้หมายความว่ายังงั้น"

      "แล้วมันยังไง"

      "พรุ่งนี้วันเกิดพี่ธีร์

      "เฮ้ย กูขอบใจมึงนะ"

   ผมจะซื้ออะไรให้พี่ธีร์ดี วันนี้ผมก็นัดพี่ธีร์ด้วยสิ ทำไงดี... งั้นเอาแบบนี้ละกัน

.

.

.

เย้จบอีกตอนละ

สนุกกันไม้ค่ะ วิจารณ์กันเยอๆน่าา

เค้าเขียนผิดก็ขอโทษด้วยค่ะ

รักคนอ่านนะ