เธอเท่านั้นที่หัวใจเรียกหา

   PHU
  ผมมาหาเต้ยที่ห้องหลังจากไอธีร์ไปกับนนท์ ผมจะมาบอกชอบเต้ยผู้หญิงที่ผมคิดว่าผมรัก
     "เต้ย เรากลับมาคบกันนะ"
     "เราไม่ได้ชอบภู อีกอย่างภูไม่ได้ชอบเราหรอก"
     "ไม่จริงเราชอบเต้ยนะ"
     "เหรอ ถ้าธีร์พูดเหมือนเราละ"
     "ก็คงเจ็บมาก"
     "งั้นแสดงว่าภูชอบธีร์ไม่ใช้เรา"
     "ก็คงงั้น"
   คำพูดขอเต้ยทำให้ผมรู้ว่าจริงๆแล้วคนที่ผมรักคือธีร์ไม่ใช้เต้ย ผมกลับมานั่งทบทวนว่าทำไมผมจึงปล่อยมือธีร์ไป แต่ธีร์เคยเป็นของผม ผมจะไม่ยอมให้ธีร์เป็นของคนอื่น ธีร์เป็นของผมคนเดียว
   NON
   ผมกับพี่ธร์ลงมากินข้าวกัน
     "นั่งด้วยได้ไม้"
     "อื่ม นังดิ"
   ไอพี่ภูมาจากไหนก็ไม่รู้ อยู่ๆก็มานั่งข้างพี่ธีร์
     "พี่ธีร์ผมจะไปซื้อนำเอาอะไรไม้"
     "เหมือนมึงก็ได้"
     "พีภูเอาอะไรมั้ยครับ"
     "เอาเป็นชาก็ได้"
     "พี่ภูชอบชาเหรอครับ"
     "ใช้พี่ชอบกินธีร์"
     "นึกว่ามีผมที่ชอบคนเดียว"
     "พี่ก็ชอบ ชอบมากด้วย"
     "งั้นเอาเป็นชา 3 แก้วนะครับ"
   ผมไม่ชอบพี่ภูเลย ผมรู้ว่าความหมายของพี่ภูคืออะไร หลังจากกินข้าวกันเสร็จผมกับพี่ธีร์
      "มึงรู้ยังพรุ่งนีี้วันอะไร"
      "ก็วันศุกร์"
      "กูไม่ได้หมายความว่ายังงั้น"
      "แล้วมันยังไง"
      "พรุ่งนี้วันเกิดพี่ธีร์
      "เฮ้ย กูขอบใจมึงนะ"
   ผมจะซื้ออะไรให้พี่ธีร์ดี วันนี้ผมก็นัดพี่ธีร์ด้วยสิ ทำไงดี... งั้นเอาแบบนี้ละกัน
.
.
.
เย้จบอีกตอนละ
สนุกกันไม้ค่ะ วิจารณ์กันเยอๆน่าา
เค้าเขียนผิดก็ขอโทษด้วยค่ะ
รักคนอ่านนะ