จัดรักให้นายสุปตาร์
เขียนโดย neenjung
วันที่ 21 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 19.25 น.
แก้ไขเมื่อ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 06.13 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1) /*/*/*คอนเสิร์ต*\*\*\
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ สถานที่จัดคอนเสิร์ต 'จัสติน บีเบอร์' ท่ามกลางผู้คนมากมายและแน่นขนัด ฟองนมก็ได้ผ่านมาจนถึงหน้าเวทีได้ นับว่าคุ้มทีเดียว ที่เธออุส่าห์เก็บสะสมเงินค่าขนม ด้วยหวังว่าสักวัน เธอจะต้องมาดูคอนเสิร์ตซุปตาร์ที่เธอชื่นชอบมากที่สุดคนนี้ให้ได้ และฝันเธอก็กลายเป็นจริงแล้วในวันนี้ เธอไม่ลืมที่จะเอาของขวัญที่ทำให้ซุปตาร์สุดหล่อมาอย่างแน่นอน เธอหยิบสิ่งของบางอย่างออกมาจากกระเป๋าสะพายเนื้อผ้ายีนส์สีน้ำเงิน มันคือ กรอบรูปที่เก็บรวบรวมภาพทั้งหมดที่มี ของ จัสติน บีเบอร์ ไม่ว่าจะเป็นใน ทวิตเตอร์ อินสตาร์แกรม เฟสบุ๊ค แล้วเธอไม่ลืมที่จะเขียนบอกความรู้สึกที่มีต่อจัสตินลงไป พร้อมรูปถ่ายของเธอ และแล้วก็ถึงเวลาที่เธอและทุกคนในคอนเสิร์ตรอคอยมากที่สุด คือ เปิดตัว "จัสติน บีเบอร์"
"><!!!! กรี๊ดดดดด!!! กร๊าดดดด!!!! ><!!!!" เพียงแค่จัสตินปรากฏขึ้นบนเวที ก็มีเสียงกรี๊ดกร๊าด ของบรรดาแฟนๆทั้งหลาย
"I know you love me, I know you care, you shout whenever and I'll be there."
ทุกคนในฮอล์ร่วมกันร้องเพลง Baby ไปพร้อมๆกัน และเมื่อจบคอนเสิร์ต ฟองนมก็รีบวิ่งไปมอบของขวัญให้ 'จัสติน บีเบอร์' ระหว่างทางที่เธอวิ่งไปนั้น เธอก็ไปชนกับสิ่งๆหนึ่งเข้า จนของขวัญที่เธอทำมาให้ จัสติน นั้น ตกและมีรอยร้าว ในตอนที่เธอกำลังลุกขึ้นพร้อมกับเก็บของอยู่นั้น เธอก็ได้ด่าคนที่เดินมาชนเธอเข้า
"นี่ นายเดินประสาอะไรเนี่ย ไม่ดูทางบางเลยรีไงกัน ชนคนอื่นแล้วยังไม่ขอโทดอีกเหรอ ><!" เธอตะโกนใส่คนที่เดินมาชนเธอจนไม่ลืมหูลืมตา แต่พอเงยหน้าขึ้นมาก็พบว่า คนที่เดินชนกับเธอนั้นคือ..
"o.O! จัสตินนน!!! แม่เจ้าาาา ฝันไปป่ะเนี่ย!?" เธออุทานออกมาด้วยความตกใจ ดีใจ และละอายใจตัวเองที่ตะโกนใส่ จัสติน แบบนั้น
"ขอโทษนะคะ ขอโทษจริงๆคะ คือเมื่อกี้ฉันไม่คิดว่าเป็นคุณ -///-" เธอพูดเป็นภาษาอเมริกาพร้อมโค้วคำนับยกใหญ่
"ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจ และผมต้องขอโทษคุณด้วยที่เดินมาชน แล้วของชิ้นนี้เป็นของผมรึปล่าวคับ?" เขาพูดพร้อมกับยื่นมีไปจับมีข้างที่ฟองนมถือกรอบรูป และเขาสังเกตุเห็นว่า หน้าของฟองนมนั้นแดงเป็นระเรื่อ ตอนนี้หัวใจของฟองนมเต้นรัวเหมือนมีคนมารัวกลองอยู่ใกล้ๆ มือของเธอเริ่มเย็นลง หน้าเธอเริ่มมีความมืดมิดเข้ามา และหลังจากนั้นเธอก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย นอกจากเสียงของจัสตินที่เรียกเธอ
"เฮ้ย! คุณ คุณ เป็นไรไปนะ o.O!" จัสตินพูดพร้อมกับสีหน้าที่ตกใจอย่างแรง
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ