อุบัติเหตุรัก
เขียนโดย 
Linin
วันที่ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 14.17 น.
แก้ไขเมื่อ 20 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 15.27 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1) จะดูแลอย่างดี
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
บ้านกวิน
อยากได้แฟนเก่าเพิ่มมะ เอาอีกคนนึงมะ เสียงมือถือของโฟร์ดังขึ้น
"โอ๊ยใครโทรมาแต่เช้าเนี้ยยยย! เสียอารมณ์จริงๆเลย!" โฟร์อารมณ์เสียเมื่อถูกปลุกด้วยเสียงมือถือ
Timethai
"จะโทรมาทำไมเนี่ยะ!" โฟร์พูดหงุดหงิดก่อนรับสาย
"ค่ะ ธาม" โฟร์แกล้งทพเสียงหวาน
"เซอร์ไพรส์ที่รัก"
"เซอร์ไพรส์? เซอร์ไพรส์ไรหรอคะ" โฟร์ถามสงสัย
"ไม่บอกดีกว่า ไว้คุณรอดูเองละกัน" ธามไทไม่อยากเซอร์ไพรส์คนรัก เพราะหวังว่าเธอจะดีใจที่ได้เจอเค้า
"โหย ธามอะ ก็ได้ค่ะ"
"คุณนอนเถอะครับ ผมโทรมาบอกแค่นี้แหละ"
"ค่าาาา " โฟร์ตอบสั้นๆ
"ผมรักคุณนะ"
"ค่าาาาา" โฟร์พูดจบแล้ววางหูโดยที่ไม่บอกรักเค้าตอบเหมือนทุกครั้ง ทำให้ธามไทสงสัยว่าทำไมกัน
ประเทศฮอนแลนด์
"ทำไมเดี๋ยวนี้คุณไม่พูดว่ารักผมเลยนะ โฟร์.." ธามไท พูดอย่างแผ่วเบา
บ่อนแห่งนึง
"เห้ย เสียอีกและ อะไรวะ โกงงกัน้ะเนี้ยยย! " กวินโวยวายที่เสียเยอะมากมากกว่าทุกครั้ง
"ใครโกงวะ มีได้ก็ต้องมีเสียดิว้ะ" เสียงคนในวงต่อว่ากวิน
"พูดงี้หมายความว่าไงว้ะ !" กวินขึ้นเสียง
"ทำไมว้ะ ก็เข้ามาเด้!" ทั้งสองกำลังจะตลุมบอลกัน แต่พนักงานมาห้ามไว้ก่อน
"ใจเย็นๆหน่าคุณกวิน คุณวีไอพีของที่นี่ สนใจจะยืมเงินเสี่ยเพทายไปหมุนก่อนไหมล่ะ" พนักพูดทำหน้าเจ้าเล่ห์
"ได้หรอว้ะ" กวินพูดสนใจ
"แน่นอนครับ เชิญทางนี้" พนักงานเดินนำ กวินยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนเดินตามไป
โรงแรมเขื่อน
ห้องทำงานเขื่อน
ก๊อกๆ ก๊อกๆ
"เชิญคร้าบผม" เขื่อนพูดยิ้มระรื่น แต่ก็ตอ้งหุบยิ้มเมือรู้ว่าใครเข้ามา
"มาทำไม" เขื่อนทำเสียงแข็ง
"เฟย์เอาอาหารเช้ามาให้ค่ะ เฟย์ทำเองเลยนะคะ" เฟย์ยิ้มหวานให้เขื่อน แต่เขื่อนก็เบือนหน้าหนี
"ผมสั่งคุณหรอ ?" เขื่อนถามประชด
"ก็มันเป็นหน้าที่เฟย์ไม่ใช่หรอคะ ^^" เฟย์ที่แม้จะสะอึกไปเล็กน้อย ก็ใช้ความใจเย็นที่มีมากพอสมควรเข้าสู้
"เอาออกไป" เขื่อนพูดโดยไม่มองหน้าเฟย์
"ทำไมล่ะค่ะ แต่นี่เฟย์ตั้งใจทะ" เฟย์ยังพูดไม่ทันจบ
"ผมบอกให้เอาออกไป!" เขื่อนเริ่มขึ้นเสียง เฟย์เองก็ยังคงทน
"อ๋อ คุณเขื่อนคงไม่ชอบ เดี๋ยวเฟย์ไปทำอย่างอื่นมาให้นะคะ" เฟย์กำลังจะหมุนตัวไปเขื่อนก็คว้ามือเอาไว้
"เดี๋ยว ! ผมยอกละไงว่าไม่กิน ไม่กิน!" เขื่อนเขย่าตัวเฟย์
"นี่คุณเป็นอะไรของคุณ! เฟย์พยายามอดทนละนะคะ คุณเกลียดเฟยืมากเลยหรอ" เฟย์พูดเสียงจากหนักค่อยๆมาเป็นแผ่วเบา พร้อมแววตาเศร้า
"เฟย์ผมขอโทษ ผมขอโทษ" เขื่อนประคองใบหน้าเฟย์ด้วยความรู้สึกผิด
"ทำไมคุณต้องขึ้นเสียงใส่เฟย์หลายรอบด้วย ซึก ทำไมคุณต้องไม่พอใจเฟย์ฮึก ทำไมคุณต้อง อุ้บบบ" เฟย์พูดไปเบะไป เขื่อนทนฟังความรู้สึกเศร้าๆเธอไม่ได้จึงโน้มหน้ามาจูบเธอมอบสัมผัสแผ่วเบาเป็นการขอโทษ
โครม! เสียงจานในมือเฟย์ร่วงลงกับพื้นแต่ไม่มีผลกระทบใดๆต่อการกระทำของเขื่อน
"อืออ " เฟย์ตกใจพยายามดิ้น แต่เขื่อนยังคงไม่ปล่อยตัวเธอ จากมือที่ปัดป่ายเค้าออกไปเริ่มอ่อนแรงลง กลายมาเป็นคล้องคอเขื่อนแทน เฟย์เผลอไปจูบตอบเขื่อน เขื่อนเองก็ยิ่งเพ่มความเร่าร้อนมากขึ้นเรื่อยๆ เฟย์ก็เคลิ้มไปกับสิ่งที่เขื่อนมอบให้
เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะกลับมา เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะเปลี่ยนใจ เฟย์ที่ได้สติรีบผละออกด้วยความเขินที่เผลอไปจูบตอบ เขื่อนเองก็เช่นกัน ทั้งสองสะดุ้งหันหลังให้กัน
"เอ่อคือเฟย์/คุณเขื่อน" ทั้งสองหันมาพร้อมกัน
"ผมคือ" เขื่อนกำลังจะพูดขึ้น
"ไม่หิวใช่ไหมคะ งั้นเฟย์ขอตัวตัวนะคะ" เฟย์พูดรีบร้อนแล้วรีบเดินออกไป
"โถ่ ไอเขื่อนทำอะไรลงไปฟร้ะเนี้ยยยย" เขื่อนพูดเชิงแซวตัวเองง
ข้างนอกห้อง
"อร๊ายยย ยัยเฟย์ ไปจูบตอบเค้าทำไม ไปคล้องคอเค้าอีก โอ๊ยย นี่เราชอบคุณป็อปปี้นะ ใช่เราชอบคุณป็อปปี้" เฟย์พูดกับตัวเองพยายามปกปิดความจริงบางอย่างเอาไว้
โรงพยาบาล
ฟางที่กำลังโทรศัพท์กับเฟย์
"ไม่มีไรแล้วล่ะเฟย์ แม่ปลอดภัยเฟย์ไม่ต้องแล้วน้า แค่นี้ก่อนนะเฟย์" ฟางรีบวางที่เธอไม่บอกความจริงเพราะไม่อยากให้เฟย์คิดมาก
เคาเตอร์ข้างล่าง
ใครบางคนกำลังเดินไปี่เคาเตอร์
"สวัสดีครับ วันนี้ผมมาชำระค่ารักษาให้กับผู้ป่วยห้อง 012 ครับ" ชายหนุ่มที่ปกปิดใบหน้าด้วยหมวกและแว่นตาพูดขึ้น
"ค่ะ สักครู่นะคะ"
"ค่ารักษาทั้งหมด 120000 บาทถ้วนค่ะ"
"นี่ครับ แล้วก็นามบัตรผมหากมีการรักษาไม่ว่ากรณีใดๆ หรือของใครของครอบครัวนีระสิงห์ ลงบัญชีไว้ที่ผมแล้วแจ้งยอดมาตามนี้นะครับ" ชายหนุ่มปริศนาพูดคุยกับพนักงาน
"อ๋อได้ค่ะ ทางเราจะจัดการให้นะคะ"
"เอ่อถ้ามีใครมาถามให้บอกว่าผมชื่อ แสง นะครับลอกเค้าแค่นี้พอ อ่อแล้วฝากอาหารนี้ให้คุณธนัญธรณ์ด้วยนะ บอกแค่ว่าคุณแสงฝากมาให้"
"ค่ะได้ค่ะ เรียบร้อยแล้วนะคะ"
"ครับขอบคุณครับ" ชายหนุ่มกำลังหันมาเจอใครบางคนก็รีบเดินไปแอบข้างตู้น้ำ
"เอ๊ะ นั่นใครน่ะ คุ้นๆจัง" ฟางพูดกัตัวเองอย่างสงสัย แต่เธอก็ไม่ได้ติดใจอะไร
"โทษนะคะคุณพยาบาล ฉันอยากจะขอคุยเรื่องค่ารักษาอีกรอบน่ะค่ะ" ฟางพูดอย่างไหว้วอน
"ไม่ต้องคุยแล้วล่ะค่ะ :)" พยาบาลพูดยิ้มๆ
"ทำไมล่ะค่ะ เห็นใจแันเถอะนะคะ" ฟางยังคงขอร้องต่อ
"ก็มีคนใจดีเค้ามาชำระค่ารักษาพยาบาลให้คุณหมดแล้วคะ แถมยังออกให้ตลอดการรักษาด้วยนะคะจนกว่าแม่คุณจะหายดี"
"จริงหรอคะคุณพยายบาล แล้ว แล้วเค้าคือใครคะ ชื่ออะไร ฟางอยากไปขอบคุณเค้าน่ะคะ" ฟางพูดด้วยความดีใจ
"พยาบาลบอกได้แค่ว่าเค้าให้บอกคุณว่าเค้าชื่อแสงค่ะ แล้วนี่ก็อาหารเช้าของคุณค่ะ" พยาบาลยื่นถุงให้กับเธอ
"อ๋อแล้วพอจะมีเบอร์ติดต่อไหมคะ"
"ไม่มีจริงๆค่ะ ทางเราต้องขอโทษด้วยนะคะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงก็ขอบคุณนะคะ^^" ฟางยิ้มให้พยาบาลก่อนหันหลังกลับมา ชายปริศนาที่แอบมองรีบหลบทันที ฟางเห็นแวบๆแต่นึกว่าตาฝาด
"ใครกัน" ฟางสงสัย
"มีการ์ดด้วย น่ารักเหมือนกันนะเนี่ยย" ฟางยิ้มๆแล้วเปิดการ์ดอ่าน
"ผมเป็นเพียงผู้ชายคนนึง ที่อยากทำดีกับคุณ อยากให้คุณรับความหวังดีจากผม อย่าปฏิเสธเลย ผมจะคอยดูแลคุณอยู่ห่างๆขอให้มีความสุขครับ
แสง"
ฟางอ่านแล้วก็รู้สึกดี
"ขอบคุณนะคะคุณแสง ไม่ว่าคุณจะเป็นใครสักวันฉันต้องเจอคุณและขอบคุณด้วยตนเองให้ได้ :)" ฟางยิ้มๆก่อนจะเดินขึ้นไปยังของตน
ชายหนุ่มปริศนา
"จากนี้ไปฉันจะไม่ให้เธอต้องลำบากฝ่ายเดียวอีกแล้ว....ฟาง" ชายหนุ่มปริศนาพูดจบก็เดินออกไปจากโรงพยาบาล
นั่นหน่ะ ชายหนุ่มปริศนานี่ใครกันน้า >< ใครรู้มั้งงงง อิ้อิ้
เม้นโหวตให้ไรท์ด้วยนะ จู้บๆๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
