เหมือนจะรัก

"ฮัลโหลเงิน...พี่ไวท์อยากคุยด้วยหน่อย"

"เงิน...พี่รบกวนเงินไปช่วยกัสที่ร้านหน่อยได้ไหม..คือวันนี้มี ออเดอร์ จากลูกค้าหลายร้าน..พี่กลัวว่ากัสจะไม่ไหว..." 

"อ่อ..ผม.."เมื่อปลายสายเงียบไปผมจึงต้องกระตุ้นด้วยการ...

"แต่....ถ้าเงินไม่ว่างไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่ออกจากโรงพยาบาลไปช่วยกัสเอง..."

"เฮ้ย!!.. ไม่ต้องหรอก...พี่ยังไม่หายดี...เอาเป็นว่าผมไปช่วยเองละกัน..."

"งั้น...ขอบคุณมากนะ...แต่เดี๋ยวเงินเวะมารับโอ๊ตด้วย...ให้โอ๊ตไปช่วยอีกแรงหนึ่งจะได้ไม่เหนื่อยไง..."

" ครับ" ผมต้องไปเผชิญหน้ากับมันอีก...ยังไม่รุ้เลยว่าจะต้องทำยังไง...ความโกรธในวันนั้นยังคงอยู่ในใจผม...ถ้าหากไม่ใช่เพราะผมเป็นห่วงพี่ไวท์ผมคงไม่รับปาก...

" พี่ไวท์..โอ๊ตล่ะ?"

"เข้าห้องน้ำอยู่...เงินเป็นไงบ้าง...ผอมไปรึเปล่า..." ผมลอบมองคนตรงหน้าที่ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าผอมลงไปมาก...ใบหน้าที่เรียบเฉย..ไร้ความรู้สึกนั้น...ผมรู้ดีมันช่อนความเจ็บปวดอยู่...

"ก็สบายดีครับ...แล้วอาการพี่เป็นไงบ้าง"

"ดีขึ้นมากแล้ว...แต่หมอให้รอดุอาการสักระยะหนึ่ง..ยังไงพี่รบกวนเงินดูแลร้านด้วยนะ..และก็ฝากดูแลกัสด้วย..หลัง ๆ มานี้... พี่เห็นมันบ่นว่าปวดหัวบ่อย ๆ แถมชอบกินยานอนหลับทุกคืน...พี่เตือนมันเท่าไหร่ก็ไม่ฟังเลย..."

"ครับ...งั้นผมไปก่อนนะครับ..." ผมเอ่ยขึ้นหลังจากเห็นโอ๊ตเตรียมตัวเก็บสัมภาระเสร็จเรียบร้อยแล้ว...

"ความรัก...ถ้ามันเป็นของเรา...เราก็ควรจะรักษามันไว้นะเงิน" พี่ไวท์พูดพลางยิ้ม บาง ๆ ให้ผม..

หลังจากที่ผมขับรถออกมาได้สักพัก...ผมก็เเวาะซื้อของไปฝากใครบางคน..ซึ่งผมก็ไม่รุ้เหมือนกันว่าจะซื้อไปทำไม....

"พี่กัส...พี่ได้พักเปล่าเนี่ย...ทำไมหน้าตาดูแย่ขนาดนี้.." เสียงโอ๊ตอุทานออกมาด้วยความตกใจที่เห็นคนตรงหน้าผม...กัสมันดูไม่สดใส...แววตาเศร้านั้น..ทำให้ใบหน้าที่หวาน..หมองไปด้วย...

" ไม่เป็นไรหรอก...แค่ปวดหัวนิดหน่อย...โอ๊ตมาทำไมเหรอ?" 

"พี่ไวท์บอกให้ผมกับพี่เงินมาช่วยพี่...เห็นว่าวันนี้มี  ออเดอร์หลายร้าน..."

ผมมองข้ามไปด้านหลังเห็นเงินมองอยู่...แววตาที่เรียบเฉย...ใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกนั้น...ทำให้ผมใจหาย...

"งั้น....เดี๋ยวพี่จะไปส่งเค้กหน่อย...โอ๊ตเฝ้าร้านดี ๆ ล่ะ"

กัสมันไม่ค่อยสบายอย่างที่พี่ไวท์บอกสินะ...อาการของมันที่ผมเห็นมันทำให้ผมเป็นห่วง...ผมได้แต่ยืนมองด้านหลังของกัสที่กำลังเดินไปที่รถ...ผมไม่อยากให้มันขับรถไปคนเดียวทั้ง ๆ ที่ไม่สบายแบบนี้  ผมจึง..

"เฮ้ย!!!..มึงทำไรว่ะเงิน" เสียงคนข้าง ๆ โวยวายที่ผมคว้ากุญแจรถพร้อมกับเปิดประตูด้านคนขับเตรียมออกรถ...

"อ้าว!!!..มึงจะยืนทำห่าไรว่ะ...รีบไปส่งเค้กไม่ใช่เหรอ...ขึ้นมาดิ่..."

ผมยืนอึ้งด้วยความตกใจกับการกระทำของเงิน...แต่ในเสี้ยวของความรู้สึกนั้น...ผมดีใจที่เจอมัน...ดีใจที่มันเป็นห่วงผม...แต่มันก็คงได้แค่คิด...

"แค่กๆๆ..." อาการปวดหัวของผมตอนนี้ที่มันเริ่มก่อตัวทำให้ผม..ต้องข่มตาเพื่อระบายความปวดแต่...สักพักผมรู้สึกได้ถึงผ้าเย็น ๆ ที่กระทบใบหน้า...

"มึง...ไม่สบายทำไมไม้่หยุดพักว่ะ"

"กู...ว่ามึง...อย่าทำแบบนี้เลยว่ะ...กูต้องรีบไปส่งเค้ก.."

"มึงอยู่นิ่ง ๆ เลย ...ไม่ต้องห่วงกูโทรบอกที่ร้านแล้วว่าจะไปส่งเค้กช้าหน่อย..." เงินพูดพร้อมกับเช็ดหน้าให้ผม...

ความเงียบในตอนนี้ที่ทำให้ผมรู้หัวใจตัวเองว่า...ผมไม่สามารถลืมคนตรงหน้าไำด้เลย...ยิ่งพยายามห้ามใจเท่าไหร่...ผมก็ยิ่งจำมัน...หากความรู้สึกของเงินที่สื่อออกมาในวันนี้มันคือคำตอบว่าเงินยังคงรักและรอผมอยู่ผมควร...

"เงิน...เรื่องวันนั้นกูอธิบายได้นะ...กู..แค่กๆๆ"

"พอๆๆ ...มึงไม่ต้องพูดแล้ว...มันผ่านไปแล้ว...และกูก็ไม่ติดใจอะไรแล้ว.." ผมห้ามกัสที่พยายามอธิบายเรื่องในวันนั้น...ความจริงผมเองก็อยากจะฟังคำอธิบายนั้นแต่เห็นอาการของมันแล้ว...ผมก็ลืมความโกรธในครั้งนั้นไปหมด...

"มึงต้องฟัง...กูแค่ไม่อยากให้เราต้องจบกันแบบนี้...อย่างน้อยเรายังคงเป็นเพื่อนกันได้...แค่กๆๆ"

คำพูดของผมถูกกลบไปด้วยจูบของเงินที่มัน....ขมมาก..เพราะเงินใช้ปากป้อนยา...ทำให้ผมแทบสำลัก...แต่เงินใช้ลิ้นดันยาเข้าไปจนผมเผลอกลืนลงท้อง...

"มึงทำเหี้ยไรว่ะ..แม่งยาขมฉิบหาย"

" ถ้ากูไม่ทำแบบนี้มึงไม่มีวันกินยาหรอกกูรู้ดี..." ผมพุดพร้อมกับยื่นน้ำให้กัส...ที่ตอนนี้กำลังมองมาด้วยอาการโมโหที่ผมใช้วิธีป้อนยาแบบนี้...

" มึง...กูขอโทษ...ขอโทษที่วันนั้นกูไม่ฟังมึง...กูอารมณ์เสียใส่มึง..แต่ที่กูทำไปเพราะกู...กู...หึงมึง...ก็มึงแม่งยืนคุยหยอกล้อกันแบบนั้น...กูก็ขึ้นสิว่ะ"

เหตุผลความโกรธของเงินในวันนั้นทำเอาผม..ยิ้มไม่หุบ...แต่ถ้าคิดในทางกลับกันถ้าเงินทำแบบนั้นผมเองก็คง...ไม่ต่างจากมัน...และอาจจะร้ายแรงกว่า...เพราะผมหึงโหด...กว่ามันเยอะ...

"งั้น...เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมนะ..." ผมกับเงินสวมกอดกันด้วยความคิดถึง...อารมณ์ความหึงหวงวันนั้ทำให้ผมมองข้ามอ้อมกอดที่อบอุ่นแบบนี้ไปได้ยังไงนะ...สัญญาต่อจากนี้...ผมจะมีสติมากขึ้น..(จะทำได้ไหม..นั้นอีกเครื่องนะครับ)

จบตอนแล้ว... อย่าลืมมาลุ้นกันต่อนะค่ะ