[EXO] คืนนี้อยู่ข้างๆผมนะ hunhan kaido chanbaek

     แสงแดดยามเช้าที่สาดส่องเข้ามาภายในห้องที่มีร่างสองร่างยังคงนอนหลับอยู่บนเตียงกระทบกับเปลือกตาของร่างบางทำให้ลู่หานที่ยังคงหลับไหลมาตั้งแต่เมื่อคืนค่อยๆ ลืมตาตื่นจากการหลับไหล ร่างบางบิดไปมาเพราะรู้สึกอึดอัดและไม่สบายตัวเท่าไหร่ แต่เมื่อร่างบางลืมตามาก็เห็นว่ามีแขนและขาของอีกคนที่ยังไม่ตื่นพาดทับร่างบอบบางของลู่หานอยู่ ร่างบางพยายามขยับออกให้เบาที่สุดเพื่อไม่ให้รบกวนคนนอนแต่พอร่างบางจะหลุดออกจากวงแขนได้ร่างสูงก็จะกระชับออมกอดให้แน่นขึ้นกว่าเดิม ร่างบางทำแบบนั้นซ้ำแล้วซ้ำเล่าแต่ผลก็ออกมาเป็นเหมือนเดิม หันไปมองหน้าร่างสูงแต่ก็มองไม่ได้เพราะร่างสูงของเซฮุนนอนซุกหน้ากับไหล่ของลู่หานอยู่

“นี่...เซฮุน”

“...zZZ”

“เซฮุน นายตื่นยังอะ”

“…zZZzZZ”

“เซฮุน ปล่อยฉันก่อนได้มั้ยเนี่ย”

“…zZZzZZzZZ”

“นายกอดฉันแน่นไปแล้วนะ”

“…zZZzZZzZZzZZ”

“เซฮุนนนนนนน!!!!” ในที่สุดร่างบางก็ทนไม่ไหวกับความขี้เซาของร่างสูงเลยตะโกนใส่หูเซฮุนจนร่างสูงตกใจสดุ้งตื่นแล้วกลิ้งตกเตียง 5 ตลบม้วนหน้าอีก 2 ม้วนหลังอีก 3 (นี่ก็เว่อร์ไป)

“โอ๊ยยยย...เจ็บๆๆๆๆๆๆ จะตะโกนใส่หูผมทำไมเนี่ย”

“ก็นายไม่ยอมตื่นอะ เรียกตั้งหลายรอบ”

“ก็ไม่เห็นต้องตะโกนใส่หูเลยนี่ครับ”

“ก็...ก็นายกอดฉันไม่ยอมปล่อยเลยอะ” หน้าแดง

“เอ่อ...จริงหรอครับ แหะๆ...ขอโทษแล้วกันผมคงคิดว่าเป็นหมอนข้างอะ”

“ไม่เป็นไร งั้นไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ ต้องรีบไปทำธุระต่อ”

“ธุระอะไรอะ?”

“ฉันต้องไปยื่นใบนักเรียนแลกเปลี่ยนกับทางมหาลัยไง” พูดไปก็เตรียมเสื้อผ้าไป

“เออ ลืมไปเลยวันนี้ผมมีเรียนนี่!!!”

“งั้นนายจะอาบน้ำก่อนมั้ย”

“ไม่เป็นไรครับพี่ลู่อาบก่อนเลย”

“โอเคๆ จะรีบอาบนะ” พูดเสร็จร่างบางก็วิ่งเข้าไปในห้องน้ำที่ดีไซน์ให้อยู่ในห้องนอนอย่างลงตัว เข้าไปได้สักพักร่างบางก็ออกมาพร้อมกับเครื่องแบบนักศึกษาชายที่เป็นเครื่องแบบมาตรฐานของเกาหลี ร่างบางเตรียมจะเรียกให้ร่างสูงไปอาบน้ำต่อแต่กลับพบว่าเซฮุนอยู่ในเครื่องแบบนักศึกษาเช่นเดียวกัน อย่าบอกนะว่าไม่อาบน้ำ ถึงจะหน้าตาดีไม่มีกลิ่นตัวอะไรมาก (ไปแอบดมมาหรอลู่ ไม่ใช่และ5555) แต่ก็ควรจะอาบน้ำหน่อยนะ มันดูสกปรกอะ

“ยืนคิดไรอะพี่ลู่ อย่าคิดแบบนั้นนะ ผมกลัวจะไปสายเลยลงไปอาบข้างล่างมา ไม่เชื่อดมดูก็ได้”

“อะ...ไม่เป็นไรๆ ฉันเชื่อนาย” ใครจะไปดมกัน

“จะไปกันยัง จะได้ออกพร้อมกัน”

“จะไปแล้วๆ ขอเอาเอกสารก่อนนะ”

     พอเตรียมเอกสารเสร็จทั้งสองก็ออกจากบ้านเพื่อไปมหาลัย XXXEXOK ที่ไปด้วยกันก็ไม่ใช่อะไรหรอกเพราะเซฮุนรู้อยู่แล้วว่าลู่หานไม่รู้เส้นทางแน่นอนสังเกตได้จากเมื่อคืนที่มานอนหลับอยู่หน้าบ้านเขา จนเขาต้องกลายเป็นผู้ใหญ่ใจดีที่ให้ร่างบางมานอนค้างบ้านเขาก่อน ทั้งคู่เดินออกมาจากตรอกซอยของหมู่บ้านที่นับว่าเป็นย่านคนมีฐานะหรือพูกง่ายๆ ก็คนมีสตางนั่นแหละ พอยืนรอรถประจำทางได้สักพักก็โชคดีมีรถเมล์ผ่านมาพอดี เซฮุนรีบวิ่งขึ้นรถไปโดยลืมว่าตนมากับลู่หานซึ่งตอนนี้ร่างบางยังยืนเป็นรูปปั้นไม่รู้จะขยับไปทางไหนดีเพราะตอนเซฮุนวิ่งขึ้นรถไปดันมีคนสวนลงมาพอดีทำให้คลาดกับเซฮุนไป ร่างสูงเห็นลู่หานยืนอยู่ตรงประตูรถเมล์จึงยื่นมือลงไปฉุดร่างบางให้ขึ้นมา ร่างบางที่ตกใจก็รีบกระโดดขึ้นมาแต่เซเพราะทรงตัวไม่ทัน ร่างสูงรีบประคองไว้ก่อนที่ลู่หานจะล้มก้นจ้ำเบ้า

“เฮ้อ...เกือบไปแล้ว เป็นไรมั้ยครับ”

     ร่างบางได้แต่ยืนส่ายหนาบ่งบอกว่าตัวเองนั้นไม่เป็นอะไรแล้ว จะบ้าตายเมื่อกี๊มันเกิดอะไรขึ้นกับเรา ดีนะที่เซฮุนช่วยไว้ทัน รู้สึกยังช็อคอยู่เลย

“จับมือผมไว้นะจะได้ไม่หลงไปไหนอีก”

“อะ...อื้อ”พูดจบร่างสูงก็คว้ามือร่างบางไปจับไว้ตลอดสายจนถึงป้ายรถเมล์ก่อนถึงหน้ามหาลัย เซฮุนพาร่างบางเข้าไปในรั้วมหาลัยชื่อดังของเกาหลีที่เขาเรียนอยู่ก่อนจะพาลู่หานซึ่งอยู่ในฐานะนักเรียนแลกเปลี่ยนไปพบผู้อำนวยการของมหาลัยแห่งนี้พามาส่งถึงหน้าห้องผอ.เสร็จก็พูดว่าเข้าไปแล้วต้องทำอะไรบ้างจากนั้นก็ให้ร่างบางเข้าไปข้างในโดยที่ร่างสูงก็ยืนรออยู่หน้าห้อง ไม่นานร่างบางก็ออกมาพร้อมกับเดินเข้าไปหาเซฮุน

“เซฮุนฉันทำเรื่องเสร็จเรียบร้อยแล้วนะ”

“ครับ แล้วพี่ลู่เริ่มเรียนคาบไหนอะ”

“คาบถัดไปเลยอะ แต่นายบอกทางไปตึกคณะบริหารหน่อยสิ ฉันไปไม่ถูกอะ”

“เดี๋ยวผมเดินไปส่ง”

“แล้วนายไม่ไปเรียนหรอ”

“โดดคาบนึงไม่เป็นไรหรอก”

“แน่ใจนะ”

“ครับ เดี๋ยวเดินไปส่ง” จากนั้นเซฮุนก็พาลู่หานไปตึกคณะบริหาร

“ถึงแล้วครับ เลิกเรียนแล้วมารอผมตรงนี้นะ เดี๋ยวมารับ”

“อ่อได้”

     ทั้งคู่ต่างแยกย้ายกันตรงนั้น ลู่หานเดินเข้ามาในตึกคณะบริหารพร้อมกับความตื่นเต้นที่มาอยู่ในที่ไม่คุ้นชิน ร่างบางมายืนรอหน้าห้องเรียนที่มีนักเรียนจำนวนหนึ่งนั่งประจำที่อยู่แล้ว พออาจารย์เห็นร่างบางจึงเรียกให้เข้ามาเพราะรู้อยู่แล้วว่าจะมีนักเรียนแลกเปลี่ยนเข้ามา

“อ่า...นักเรียนคะอาจารย์จะแนะนำสมาชิกใหม่ของคณะเรานะคะ เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนจากประเทศจีน แนะนำตัวสิจ๊ะ”

“อ่าครับ สวัสดีครับ ผมเซี่ยว ลู่หาน อายุ 20 ปีจะเข้ามาเรียนคณะบริหารตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”

“อุ๊ยน่ารักจัง/เขาเป็นดาราเปล่า/หล่ออะ สเป็กฉันเลย/ฉันจองก่อนย่ะ/เหมือนลูกกวางน้อยเลยอะ”

“แหม่ ระวังปากหน่อยจะนักเรียนวัยใสทั้งหลาย เป็นเด็กเป็นเล็ก อะงั้นลู่หานจ๊ะไปเลือกที่นั้งเลยเดี๋ยวอาจารย์จะเริ่มสอนแล้ว”

“ครับ” นั่งตรงไหนดีเนี่ย ไม่รู้จักใครเลยเรา

“เฮ้ มานั่งตรงนี้สิ ยังเหลือที่ว่างอยู่อีกที่นะ”

“ขอบใจนะ”

“ไม่เป็นไร ชื่อลู่หานใช่ปะ เราแบค แบคฮยอนนะ เรามาเป็นเพื่อนสนิทกันเถอะ”

“ก็เห็นพูดแบบนี้กับทุกคนอะ จะบอกไรให้แบคอะพูดมากจนไม่มีใครคบด้วยแล้วล่ะ55555”

“เงียบไปเลยนะชาลยอล”

“55555ฉันว่านายน่ารักดีออก ฉันจะเป็นเพื่อนนายก็แล้วกันนะ”

“เห็นมั้ยลู่หานบอกว่าฉันน่ารัก”

“เออๆ น่ารัก น่ารักไปหมด55555”

“ไอบ้าชาลยอล หุบปากไปเลย ลู่หานอย่าไปฟังมันนะ”

“55555”

“นี่นักเรียนตรงนั้นน่ะ เลิกคุยกันได้แล้วนะคะ”

“คร้าบบบบบ>>3”

     พอหมดคาบนักเรียนทุกคนก็เก็บของเตรียมกับบ้านรวมทั้งลู่หานที่เก็บของเสร็จเรียบร้อยเตรียมจะลงไปรอเซฮุนที่หน้าคณะ

“ลู่หาน นายรีบมั้ยอะ เราจะพานายทัวร์มหาลัยน่ะ” เป็นเพื่อนตัวเล็กนั่นเองที่ชวนร่างบาง

“เรา งั้นก็แปลว่า”

“ใช่นายก็ต้องนะชาลยอล”

“ฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลยนะ”

“ไม่สน ยังไงนายก็ต้องไป”

“คือ ฉันต้องไปรอรุ่นน้องอะ วันนี้คงไม่ว่าง”

“ว้า เสียดายจัง งั้นพรุ่งนี้ค่อยทัวร์กันทำตัวว่างๆ ไว้นะ”

“โอเค”

“ชาลยอล งั้นเราไปเที่ยวห้างกัน”

“โอเคไป”

“แหมไม่ปฏิเสธเลยนะ”

“55555ก็เค้าอยากไปเที่ยวกับหมานี่”

“มาหมามาเหมออะไรเล่าไปกันได้แล้ว”

“คร้าบบบๆ ไปแล้วนะลู่หานเจอกันพรุ่งนี้”

“บ๊ายบายลู่หานไว้เจอกันนะ”

“บายยยย เที่ยวให้สนุกนะ”

“อยู่แล้ว” สองคนนี้ก็น่ารักไปอีกแบบนะ

“อ๊ะ ต้องไปรอเซฮุนนี่” พอนึกได้ก็รีบวิ่งออกมาจากห้องแล้วมายืนรอเซฮุนที่หน้าคณะ ซึ่งร่างสูงก็มายืนรอก่อนหน้าแล้วร่างบางเห็นก็วิ่งเข้าไปหา

“เซฮุน มารอนานยังอะ”

“ไม่ครับ เรียนเป็นไงบ้างครับ”

“ก็ดีนะ ได้เพื่อนใหม่ด้วย”

“ดีแล้วครับ”

“เนี่ยหรอรุ่นพี่มึง น่ารักดีวะ”

“พี่กู มึงหยุดเลย”

“ดีครับ ผมคิม จงอินหรือเรียกว่าไคก็ได้ครับ หล่อ รวย โสด กำลังหาคนมาดูแลหัวใจของหนุ่มที่ทั้งเซ็กซี่ทั้งป๊อบของมหาลัยครับ”

“ไม่ได้ถาม”

“กูไม่ได้บอกคุณมึง กูบอกรุ่นพี่ของคุณมึง”

“แหะๆ ยินดีที่รู้จักนะฉันเซี่ยว ลู่หาน”

“น่ารักทั้งชื่อทั้งหน้าตาเลยนะครับ”

“เยอะและมึงอะ ไปดูเมียมึงนูนไป”

“อะไรก็แค่รุ่นพี่ที่กลับบ้านด้วยกัน ไปกินข้าวด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน ไปดูหนังด้วยกันแค่นั้นเองไม่มีอะไรเล้ยยย”

“ก็แล้วแต่คุณมึงนะครับกระผมขอตัวกลับก่อน ไปครับพี่ลู่”

“อ่างั้นไปแล้วนะไค”

“แล้วเจอกันครับ”

“พี่ลู่กินอะไรดีอะวันนี้”

“ฉันยังไม่หิวอะ กะจะตรวจสอบที่อยู่อีกทีไม่อยากรบกวนนายแล้วอะ”

“อ่า แล้วจะเริ่มจากตรงไหนอะครับ”

“นายมีโทรศัพท์มั้ยอะ ขอยืมหน่อย”

“มีครับ อะนี่”

“ขอบใจนะ”

“จะโทรหาใครอะ”

“พี่สาวฉันน่ะ ฉันเพิ่งได้เบอร์มาจากเอกสารที่เจอในกระเป๋าอะ”

     ลู่หานกดโทรออกจนปลายสายรับโทรศัพท์คุยกันไปมาได้ความว่าลู่หานจำเป็นต้องพักที่คอนโดที่พี่สาวซื้อไว้ให้ล่วงหน้าก่อนที่ลู่หานจะมาเกาหลีระมาณ2-3วันแล้วแต่ยังไม่ได้บอกเพราะติดต่อลู่หานไม่ได้เนื่องจากลู่หานลืมโทรศัพท์ไว้ที่จีน เมื่อวานนี้ทั้งวันทุกคนเลยเป็นห่วงลู่หานมาก ลู่หานจึงฝากขอโทษทุกคนด้วยจากนั้นลู่หานก็กลับไปเอากระเป๋าที่บ้านของเซฮุนก่อนจะไปยังคอนโดที่พี่สาวซื้อไว้ให้โดยเป็นชื่อของลู่หานเองเลยซึ่งอยู่ใกล้กับมหาลัยและแน่นอนอยู่แล้วว่าเซฮุนต้องตามมาด้วยเพราะเขาต้องนำทางให้ลู่หานนั่นเอง ส่วนเรื่องเงินและค่าเช่าต่างๆ พี่สาวของเขาก็จัดให้เรียบร้อยแล้ว ช่างเป็นพี่สาวที่แสนดีอะไรขนาดนี้ รักพี่จัง เซฮุนยังบอกด้วยว่าถ้าว่างๆ จะมาหาจะได้ไม่เหงา

“งั้นผมไปก่อนนะ”

“ไม่อยู่กินอะไรก่อนหรอ เดี๋ยวฉันทำให้”

“พี่ทำเป็นหรอ”

“เป็นดิ อร่อยด้วยนะ”

“งั้นเดี๋ยวผมจะเป็นคนพิสูจน์ให้แล้วกันว่าอร่อยจริงมั้ย”

“55555แล้วแต่เลย นั่งรอแป๊บเดียวเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว”

“คร้าบบบบบ อย่านานนะผมหิว”

     15 นาทีผ่านไปลู่หานก็ออกมาจากห้องครัวพร้อมกับอาหารมากมาย ดีนะที่พี่เตรียมทุกอย่างเอาไว้แล้ว ทั้งอาหารสดทั้งอุปกรณ์เครื่องใช้ต่างๆ เต็มไปหมดเลย

“ว้าวววน่ากินอะ”

“ใช่มั้ยล่ะ”

“งั้นทานแล้วนะคร้าบบบบบบบ”

     10 นาทีผ่านไป อาหารมากมายที่วางอยู่บนโต๊ะอาหารก็หมดเกลี้ยงด้วยฝีมือของเซฮุนคนนี้

“นะ...นายไปหิวมาจากไหนกันเนี่ย”

“ก็มันอร่อยอะ อย่างงี้ต้องมากินที่นี่ทุกวันซะแล้ว”

“บอกแล้วว่าอร่อย”

“งั้นคราวหน้าผมมากินอีกนะ”

“ได้สิ”

“รับปากแล้วนะครับ”

“อื้อ”

(อย่าคิดลึก เซฮุนแค่จะมากินข้าวทุกวันแค่นั้นเอง ไม่มีอะไรในกอไผ่เล้ยยยย จริงจริ๊งงงงงง :P )