[EXO] คืนนี้อยู่ข้างๆผมนะ hunhan kaido chanbaek
เขียนโดย 
Niru
วันที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 16.23 น.
แก้ไขเมื่อ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 19.09 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
1) Intro
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความIntro
บรรยากาศตอนกลางคืนอันหนาวเหน็บและมืดมิดที่ไม่ค่อยมีผู้คน หนุ่มน้อยหน้าหวานผู้หลงทางเดินวนไปวนมาอยู่ที่เดิมเพราะไม่รู้จะไปทางไหนต่อดี มีแต่เส้นทางสายยาวที่ไม่รู้ว่ามันจะไปสิ้นสุดที่แห่งหนใด เขาจึงไปนั่งอยู่หน้าประตูบ้านของคนที่อาศัยอยู่บริเวณนั้นเพื่อพักร่างกายที่ได้เผาผลานพลังงานไปกับการเดินวกไปวนมา นั่งไปสักพักความง่วงก็เข้าครอบงำ ร่างบางที่นั่งโดดเดียวโดยไร้จุดหมายปลายทางก็ได้เข้าสู่ห้วงนิทรา
หนุ่มวัยมหาลัยเพิ่งกลับมาจากโรงเรียนหลังซ้อมบาสและแวะมินิมาร์ทเพิ่อหาอะไรรองท้องก่อนเดินถึงบ้าน ร่างสูงเดินเข้ามาในซอยที่คุ้นเคยก่อนที่จะตรงไปหน้าประตูรั้วบ้านที่ตัวเองอาศัยอยู่กับผู้เป็นพี่ชาย แต่ก่อนจะเข้าไปใกล้เพื่อเปิดประตูรั้ว เขาก็สังเกตุเห็นคนที่ไม่คุ้นเคยมานั่งหลับหน้าประตูรั้วบ้านของเขา ร่างสูงนั่งยองๆเพื่อมองหน้าคนตัวเล็กที่บังอาจมานอนหน้าบ้านเขาโดยไม่ได้รับอนุญาต แต่พอได้เห็นเรียวหน้าสวยหวานที่หลับไปด้วยความอ่อนล้า เขากลับใจสั่น หลงไปกับความน่ารักของคนตรงหน้า ยื่นมือไปปัดปลอยผมที่ล่วงลงมาปิดหน้าให้
ร่างบางหงุดหงิดเพราะรู้สึกเหมือนมีอะไรมายุ่งวุ่นวายกับใบหน้าสวยลืมตามองก็พบกับหนุ่มวัยมหาลัยหน้าตาดีที่นั่งยองๆอยู่ตรงหน้า ตกใจตื่นเต็มตาไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร ต้องการอะไร ทำไมถึงมาอยู่ตรงหน้าเรา เขาเป็นพวกโจรปล้นฆ่าหรือเปล่า ร่างบางแสดงท่าทีลุกลี้ลุกลนและหวาดกลัวอย่าเห็นได้ชัด
“นี่ไม่ต้องกลัวผมหรอกนะ”
“นะ...นายเป็นใคร”น“ผมชื่อ โอ เซฮุน เป็นเจ้าของบ้านหลังนี้ครับ”
“ฉันลู่หาน เซี่ยว ลู่หานน่ะ งั้นฉันคงต้องไปแล้วสินะ ขอบใจมากนะที่ให้ฉันพักแป๊บนึงน่ะ”
“แล้วคุณจะไปที่ไหนหรอ”
“ไม่รู้สิ ก็คงเดินไปเรื่อยๆ มั๊ง”
“นี่คุณไม่มีที่อยู่หรอ”
“มีสิ แต่ยังหาไม่เจอ เท่าที่จำได้ฉันว่าน่าจะอยู่แถวๆนี้นะ”
“อ่า...ถ้างั้นมาพักที่บ้านผมก่อนก็ได้นะ”
“เอ่อ...มันจะไม่รบกวน...”
“ไม่เป็นไรหรอก ผมอยู่กับพี่ชายแค่สองคน เดี๋ยวผมบอกว่าเพื่อนมาค้างบ้านก็ได้”
“ถ้างั้นก็รบกวนด้วยนะ ฉันไม่มีที่ไปแล้วจริงๆ”
“ไม่เป็นไรๆ นานๆทีจะมีคนมาค้างบ้าน55555 เข้าบ้านกันเถอะ”
“อะ...อื้อ”
ในที่สุดคืนนี้ร่างบางก็ไม่ต้องไปนอนข้างทางแล้วในเมื่อมีคนใจดีให้เค้าพักอยู่บ้านหลังนี้ เออว่าแต่เค้าชื่ออะไรนะ ถ้าจำไม่ผิดน่าจะ โอ เซฮุน ขอบใจนะ ฉันจะจำชื่อนี้ตลอดไปเลย จากนั้นลู่หานก็ลากกระเป๋าใบใหญ่ตามเซฮุนเข้าไปในบ้าน
“กลับมาแล้วคร้าบบบบบ” เซฮุนตะโกนออกไปเมื่อเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับเห็นพี่ชายที่นั่งรอด้วยความหงุดหงิดอยู่ที่โซฟาห้องรับแขกอยู่แล้ว สายตาของพี่ที่มองมายังลู่หานที่ยืนอยู่ข้างหลังเซฮุน
“ใคร?”
“เพื่อน”
“ชื่อ?”
“เซี่ยว ลู่หาน”
“เป็นคนจีน?”
“เออ เป็นคนจีนหรอ” เซฮุนหันไปกระซิบกับลู่หาน
“ใช่” ลู่หานกระซิบตอบ
“เค้าเป็นคนจีน” หันกลัยไปตอบพี่ชาย
“มาทำอะไร?”
“มาค้าง”
“บ้านไม่มีให้กลับ”
“มี แต่มันดึกแล้ว”
พี่น้องคู่นี้ดูจะไม่ถูกกันแหะ ทำไงดีเนี่ยเค้าจะให้เราค้าที่นี่มั๊ยเนี่ย ฮือๆๆ อย่าเพิ่งทะเลอะกันเลย ร่างบางยืนใจเต้นกลัวต้องโดนไล่ออกนอกบ้าน
“มีไรจะถามอีกมะ”
“ไม่มี”
“งั้นไปนอนนะ”
“อือ”
“ไปกัน” เซฮุนจูงมือลู่หานให้เดินตามเขาไปชั้นบน ลู่หานตกใจ รีบคว้ากระเป๋าเดินทางของตัวเองตามไปทันทีเซฮุนเปิดห้องของตัวเองพร้อมกับเข้าไปวางกระเป๋าไว้ที่โต๊ะทำการบ้านข้างเตียง
“เอ้า เข้ามาสิ”
“อะ รบกวนด้วยนะครับ” กล่าวออกไปพร้อมกับลากกระเป๋าใบโตเข้ามาด้วย
“เออ ลืมถามคุณอายุเท่าไหร่แล้วอะ”
“อ่า ปีนี้ถ้าจำไม่ผิดก็จะ 20 ปีแล้วล่ะ”
“หะ จริงดิ คิดว่า 18”
“ทำไมอะฉันดูเป็นคนทำอะไรไม่เป็นเลยหรอ”
“เปล่าๆ แค่หน้าตาดูเด็กน่ะ”
“งั้นหรอ แล้วนายอะอายุเท่าไหร่”
“19 ปีครับเด็กกว่าปีนึงไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”
“5555ทำอย่างกับรับน้อง”
“ว่าแต่ทำไมถึงมาเกาหลีอะ เห็นบอกว่าเป็นคนจีน”
“ฉันเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนน่ะของมหาวิทยาลัย XXXEXOM น่ะ”
“ที่มหาวิทยลัยก็เหมือนจะพูดกันว่าจะมีนักเรียนแลกเปลี่ยนเข้ามาเรียนอยู่นะ”
“จริงหรอ นายเรียนมหาวิทยาลัยอะไรอะ”
“XXXEXOK”
“ที่นั่นแหละที่ฉันจะไปเรียน”
“หา จริงดิ บังเอิญมาก55555”
“ใช่ๆ บังเอิญมาก55555”
“แล้วพี่ลู่เรียนคณะอะไรอะ”
“คณะบริหารน่ะ แล้วนายล่ะ”
“ผมเรียนคณะวิศวะ”
“อ๋อ”
“ว่าแต่ทำไมพี่ลู่พูดเกาหลีคล่องจัง ถ้าไม่ถามว่าเป็นคนจีนก็ไม่รู้เลยนะเนี่ย”
“แม่ฉันเป็นคนเกาหลีน่ะ”
“อ๋อ ผมง่วงแล้วอะ ขอไปอาบน้ำก่อนนะ พี่จะอาบก่อนมั๊ย ผมอาบนานนะ”
“อ่างั้นขออาบก่อนแล้วกันนะ”
“ครับ เดี๋ยวผมจะเคลียร์งานรอไปก่อน”
“อ่าๆ ฉันจะรีบอาบแล้วกัน”
ลู่หานเดินไปหยิบของใช้อาบน้ำบางอย่างกับเสื้อผ้าก่อนเดินเข้ามาในห้องน้ำ ร่างบางแขวนเสื้อผ้าไว้อย่างเป็นระเบียบก่อนจะถอดเสื้อผ้าที่ใส่มาจากจีนจนถึงเกาหลีแล้วเข้าสู่ยามค่ำจนเหลือเพียงร่างเปลือยเปล่าที่ได้สัดส่วน ร่างบางเดินตรงไปยังฝักบัวที่ออกแบบสไตล์โมเดิลสวยหรู เปิดให้น้ำไหลรินผ่านผิวเนียน รู้สึกถึงความสดชื่นของสายน้ำเย็นสบาย อาบน้ำถูสบู่สระผมเสร็จก็เช็ดตัวใส่เสื้อผ้าแล้วเดินออกมา กะจะเรียกเซฮุนให้ไปอาบน้ำต่อ แต่กลับพบว่าร่างสูงได้หลับไปแล้ว ร่างบางเดินเข้าไปไกล้หวังจะปลุกไปอาบน้ำ
“เซฮุน ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วนะ นายจะอาบต่อมั๊ย” เอ่ยถามพร้อมกับเอื้อมมือไปเข้าไปเขย่าแขนอีกคนที่นอนฟุบหน้ากับงานของตัวเอง เอานิ้วจิ้มแก้มก็แล้ว จั๊กจี้ก็แล้ว ยังไม่ตื่น หลับลึกจริง งั้นเอางี้ดีกว่า ลู่หานคิดอะไรดีๆได้เมื่อเหลือบไปเห็นปากกาขนนกของเซฮุนที่วางอยู่บนโต๊ะที่ตอนนี้เจ้าของมันได้หลับไม่รู้เรื่องอยู่ ลู่หานยื่นมือไปหยิบมาไว้กับตัวก่อนจะเอาไปแหย่หูเซฮุนอย่างสนุกสนาน สักพักเซฮุนทนไม่ไหวเพราะจั๊กจี้ร่างสูงสดุ้งตื่น แต่ดันไปชนกับร่างบางที่ยืนหัวเราะอยู่ทำให้ทั้งคู่...
ตุบ!!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
