วิวาห์รักลวง

ที่โรงพยาบาล...

ป๊อปปี้เดินวนหน้าห้องฉุกเฉิน ตั้งแต่ฟางถูกเข็นเข้าห้องไปเมื่อ2ชั่วโมงไม่หยุด จนโทโมะ เขื่อน เคนตะและจองเบที่มองตามเวียนหัวแทนเจ้าตัวที่เดินเป็นหนูติดจั่น

"ไอ้ป๊อปกูเข้าใจนะว่ามึงเป็นห่วงน้องฟาง แต่กูขอเถอะว่ะ หยุดเดินวนไปวนมาสักที พวกกูเวียนหัวแทนเว้ย"โทโมะเอ่ยออกมา ทำให้ป๊อปปี้หยุดเดินแล้วมาข้างๆ เขาแทน

"ก็ฟางเข้าไปตั้งนานแล้วนะเว้ย ทำไมหมอยังไม่ออกมาสักทีว่ะ"ป๊อปปี้พูดออกมาอย่างหงุดหงิด แต่สายตาของเขาไม่ได้ละไปจากประตูห้องฉุกเฉินเลยแม้แต่นิดเดียว

"เป็นห่วงเหรอ? หรือมึงเริ่มที่จะ..."เขื่อนพูดยังไม่ทันจบป๊อปปี้ก็ขัดขึ้นเสียก่อน เมื่อรู้ว่าเขื่อนต้องการจะพูดอะไร

"ไม่! พวกมึงก็รู้ว่ากูรักพิมมากแค่ไหน..."

"นี่กูโง่หรือเปล่าว่ะไอ้ป๊อป? พิมทำแบบนั้นกับมึง มึงยังจะรักพิมอีกเหรอว่ะ? แล้วน้องฟางล่ะ? ผู้หญิงคนนี้ไม่มีค่าทำให้มึงรักหรือรู้สึกอะไรที่มากกว่านั้นเลยเหรอ?"เคนตะถาม ทำให้ป๊อปปี้นิ่งไปทันที

"บางทีฟางอาจจะดีเกินไปสำหรับกู เธอควรเจอคนที่ดีกว่านี้..."

"เฮ้อ... แล้วแต่มึงแล้วกัน"

พลัก

ประตูห้องฉุกเฉินเปิดออกพร้อมกับหมอหนุ่มที่เดินออกมาห้อง ทำให้ป๊อปปี้ลุกขึ้นไปถามคุณหมอทันที

"หมอครับ ฟางเป็นยังไงบ้างครับ? เธอปลอดภัยใช่ไหมหมอ?"

"ครับ คนไข้ปลอดภัยดีครับ เธอแค่ตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและอ่อนเพียนเท่านั้นเองครับ?"หมอหนุ่มตอบ ก่อนจะเดินแยกตัวออกมา

"เฮ้อ... มึงคิดดีๆ นะไอ้ป๊อป ว่าระหว่างฟางกับพิม มึงควรรักใครมากกว่ากัน"จองเบทิ้งคำพูดให้ป๊อปปี้ได้คิด ก่อนตะเดินตามรถเข็นที่ย้ายฟางไปที่ห้องพักฟื้น

ปัง!

พิชชี่กลับมาที่บ้าน หลังจากที่หนีออกมาได้แล้ว ก่อนจะเก็บเสื้อผ้าและของใช้ที่ตำเป็นลงกระเป๋าอย่างรีบร้อน

"พิช นี่แกจะไปไหน?"พิมที่เดินเข้าในห้องของน้องชายถามขึ้นทัสที เมื่อเห็นว่าน้องชายของเธอเก็บเสื้อผ้าอย่างรีบเร่ง

"หนีตำรวจดิว่ะ จะอยู่ให้มันมาจับหรือไง"พิชชี่เก็บของไปตอบคำถามของพี่สาวไป

"หนี! แกจะทิ้งฉันเหรอไอ้พิช?"

"ฉันไม่ทิ้งพี่ไปไหนหรอก แค่ไปกบด่านสักพัก"

"แล้วเรื่องนังนั่นกับป๊อปล่ะ?"

"พี่ก็จับตามองไปก่อนสิ ถ้า3เดือนมันยังไม่หย่ากัน พี่ก็โทรมาบอกฉัน ฉันจะจัดการเอง"พิชชี่พูดจบก็เดินออกไปทันที

วันต่อมา

"อือ..."เสียงครางเบาๆ ทำให้ป๊อปปี้ที่นอนเฝ้าอยู่สะดุ้งตื่นเข้ามาทันที

"ฟาง ตื่นแล้วเหรอ?"ป๊อปปี้ถามทันที ที่เห็นว่าฟางลืมตาแล้วมองไปรอบๆ ห้อง

"เอ่อ... ที่นี่ที่ไหนเหรอค่ะ?"ฟางเอ่ยถามทันที

"โรงพยาบาลน่ะ ดื่มน้ำก่อนนะ"ป๊อปปี้ประคองให้ฟางลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะหยิบแก้วน้ำมาให้เธอดื่ม

"หิวไหม? อยากทานอะไรหรือเปล่า?"

"ฟางอยากกลับบ้านมากกว่า"

"งั้นรอให้หมอมาตรวจก่อนนะ ถ้าไม่เป็นไรแล้ว พี่จะพาฟางกลับบ้านเองนะครับ"

"ค่ะ"ฟางตอบ แล้วยิ้มให้ป๊อปปี้อย่างดีใจ

ก๊อกๆๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้ป๊อปปี้เดินไปเปิดประตูให้ทันที

"ขออนุญาตเช็ดตัวให้คนไข้นะค่ะ"พยาบาลสาวเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะเดินมาปิดม่านแล้วเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฟางจนเสร็จ

"เดี๋ยวสายๆ คุณหมอจะเข้ามาตรวจร่างกายนะค่ะ"พยาบาลพูดจบก็เดินออกจากห้องไปทันที

1ชั่วโมงต่อมา

ก๊อกๆๆ

แอ๊ด...

เสียงเคาะประตูดังจึ้น ก่อนที่จะเปิดเข้ามา ทำให้ฟางที่นั่งอยู่บนเตียงหันมามองทันที

"หมอขอตรวจร่างกายหน่อยนะครับ"หมอหนุ่มเอ่ยเสียงนุ่ม ก่อนจะตรวจร่างกายให้ฟางโดยที่มีป๊อปปี้นั่งเฝ้าอยู่ห่างๆ จนหมอหนุ่มตรวจเสร็จ

"ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงนะครับ รอให้น้ำเกลือหมดก็กลับบ้านได้แล้วนะครัย"หมอหนุ่มพูดจบก็เดินออกจากห้องไปทันที

ฟางที่ได้ยินว่ากลับบ้านได้แล้วก็ยิ้มอย่างดีใจ

ป๊อปปี้ที่เห็นว่าฟางดีใจที่จะได้กลับบ้านก็ยิ้มให้กับความน่ารักของเธอ

--------------------------------------------

มาแล้วๆๆๆ

ฝากติดตาม เม้นให้กำลังใจกันด้วยนะค่ะรีดเดอร์

ฝันดีนะค่ะรีดเดอร์