You are mine
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 18.24 น.
แก้ไขเมื่อ 7 เมษายน พ.ศ. 2558 10.24 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
41) 40 แต่งงานกันนะ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะคุณป๊อป อย่าทำแบบนี้”ฟางรีบเดินเข้าไปหาป๊อปปี้แล้วพยายามดึงให้ชายหนุ่ม
ลุกขึ้นแต่ไม่เป็นผล
“อยากจะให้ผมทำอะไร ผมยอมหมดแล้ว เพราะผมคือทาสของคุณ”ป๊อปปี้พูดด้วยสายตา
เลื่อนลอย
“ไม่นะ คุณไม่ใช่ทาส คุณคือคนรักของฟางอย่าทำแบบนี้”ฟางพยายามดึงป๊อปปี้ลุกขึ้นแล้วร้องไห้
ออกมา เธอไม่ชอบเลยให้เขาต้องมาเป็นแบบนี้ ฟางทรุดลงนั่งข้างแล้วน้ำตาไหลออกมา
“ถ้าคุณไม่ลกฟางก็จะไม่ลุก ฮึก ฮือๆ”ฟางร้องไห้ออกมาจนทำให้ป๊อปปี้หันไปมองก่อนจะดึงฟาง
ไปกอดแน่น
“อย่าไปจากผมอีก”ป๊อปปี้พูดออกมาแล้วกอดฟางแน่น ทั้งคู่กอดกันเนิ่นนาน
“ฟางไม่ไปแล้วก็ได้ แต่คุณต้องสัญญานะว่าอย่าทำอะไรบ้าๆแบบนี้อีก คุณไม่ใช่ทาสฟาง ฟาง
ไม่ใช่ทาสคุณ เราคือคนรักกันนะ”ฟางพูดแล้วพยุงป๊อปปี้ลุกขึ้นมาแล้วไปนั่งที่โซฟาด้วยกัน
“ผมดูแลโฟร์ก็จริงแต่ผมไม่มีใครแล้วนะ ผมไม่มีทาสคนไหนแล้วนอกจากคุณ”ป๊อปปี้พูด
“ฟางเชื่อคุณแล้วค่ะ เอาล่ะค่ะตอนนี้ฟางเหนื่อยกับเรื่องพวกนี้มาทั้งวันแล้วฟางจะอาบน้ำแล้วก็
นอนแล้วนะคะ”ฟางพูด
“เดี๋ยว คุณยังไม่ได้ทานอะไรนี่”ป๊อปปี้พูดแล้วดึงมือฟางไปที่ครัวตามนิสัยเอาแต่ใจของเขา
“มันไม่ตลกเลยนะคะคุณป๊อป ที่จะมาหาของกินตอนเที่ยงคืนแบบนี้”ฟางส่ายหน้ากับความเอาแต่
ใจของป๊อปปี้แล้วพูด
“มีคาโบนาร่า มีซุปเห็ด มีมักกะโรนีชีส ผมเอามักกะโรนีชีสไปอุ่นแล้วมานั่งทานด้วยกันนะๆ”ป๊อปปี้
ที่รื้อหาของกินให้ฟาง แล้วอ้อนฟางทำให้ฟางแอบขำ เพราะเมื่อกี้เขายังเศร้าอยู่ ผู้ชายคนนี้มี
หลายอารมณ์ในเวลาเดียวกันจริงๆ
“คุณชบทานมักกะโรนีชีสหรอคะ”ฟางถามเมื่อชายหนุ่มอุ่นมักกะโรนีชีสมาแล้วนั่งกินข้างๆฟาง
“แม่ผมชอบทำให้ผมทานเวลาผมเครียดๆ แต่ตอนนี้มันจะมีผัดผักบุ้งเข้าไปเป็นอีกเมนูโปรดของ
ผมแล้วล่ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มนิดนึงทำให้ฟางหวนคิดถึงครั้งที่เธอทำผัดผักบุ้งให้ป๊อปปี้ที่บ้านเช่าก็
ยิ้มขำก่อนจะนั่งทานด้วยกันจนเสร็จ
“ทานอิ่มแล้วคราวนี้ก็ไปอาบน้ำนอนกันได้แล้วนะคะคุณป๊อป”ฟางพูดแล้วเดินพาป๊อปปี้เข้าไปใน
ห้องนอน
“ฟาง เราแต่งงานกันนะ”ป๊อปปี้พูดขึ้นทำให้ฟางหันไปมอง
“อะไรนะคะ”ฟางอึ้งจนแทบทำผ้าเช็ดตัวหล่นพื้น
“ผมมาคิดดูดีๆแล้วว่า ที่คุณจะไปจากผม เพราะผมยังไม่ชัดเจนกับสถานะของเรา เรื่องราวต่างๆ
ผมเลยคิดว่า เรา2คนแต่งงานกันเถอะแล้วอาทิตย์นี้ที่งานวันเกิดผม เจะบอกพ่อแม่และคนใน
ครอบครัวผมกัน”ป๊อปปี้พูด
“คุณป๊อป”ฟางอึ้งไม่คิดว่า ป๊อปปี้จะขอเธอแต่งงานก็กอดป๊อปปี้แน่นแล้วน้ำตาไหลออกมาด้วย
ความดีใจ
“โทโมะว่าโทโมะไม่เข้าไปดีกว่านะ”โทโมะพูดเมื่อแก้วลากเขามาที่บ้านของเธออีกครั้ง
“ไม่ได้โทโมะ พ่อแม่แก้วอยู่ที่นี่วันนี้เฮียไม่อยู่ ทางสะดวกๆ”แก้วพูดแล้วยิ้มก่อนจะดึงโทโมะ
เข้าไปในบ้าน
“อ้าว แก้วมีอะไรรึเปล่าลูก”พ่อแม่ของแก้วที่นั่งคุยกันอยู่ที่ริมสระน้ำพูดเมื่อแก้วเดินมา
“พ่อขาแม่ขา แก้วอยากจะพาโทโมะมาทำความรู้จักอีกครั้ง นี่ค่ะโทโมะคนรักของแก้ว”แก้วพูด
ออกมาและแนะนำโทโมะ
“ผมต้องขอโทษคุณท่านเมื่อวันก่อนด้วยนะครับที่หุนหันออกไปอย่างเสียมารยาทมากในวัน
ก่อน”โทโมะไหว้ขอโทษ
“ไม่เป็นไร แล้วนี่เที่ยงแล้วทานอะไรกันรึยังล่ะ เข้าไปข้างในแล้วทานข้าวด้วยกันเถอะ”พ่อแก้ว
ชวนโทโมะ แก้วหันไปยิ้มกับโทโมะ เมื่อเห็นว่าพ่อและแม่ไม่ได้มีท่าทีรังเกียจอะไรโทโมะ
“ต้องขอขอบคุณคุณท่านมากนะครับที่ไม่รังเกียจอะไรคนจนๆอย่างผม ผมสัญญานะครับ ผมจะตั้ง
หน้าตั้งตาเก็บเงินเพื่อเอามาเป็นค่าสินสอดของแก้วเค้า”โทโมะพูดเมื่อนั่งทานข้าวกับพ่อแม่แก้ว
“ชั้นก็ไม่ได้ว่าอะไร ถ้านายเองมีความพยายาม ตั้งใจเก็บเงินจริง ชั้นก็เอาใจช่วย”พ่อแก้วพูด
“นี่มันอะไรกันครับพ่อแม่ ทำไมถึงลดตัวไปกินข้าวกับไอ้คนชั้นนั้น”ทีเจเปิดประตูเข้ามาแล้วว่า
“นี่เฮียมันจะมากไปแล้วนะ ทำไมถึงพูดจาแบบนี้”แก้วลุกขึ้นพรวดหมายจะไปเอาเรื่องแต่โทโมะ
ห้ามไว้
“ถ้าแม่แคร์ไอ้กุ๊ยนี่ ผมก็ไม่มีอะไรจะคุยกับแม่แล้ว”ทีเจพูดอย่างเอาแต่ใจแล้วเดินหนีไป แม่รีบวิ่ง
ไปตามลูกชายทันที
“เดี๋ยวผมไปเอง”โทโมะเห็นว่าแก้วกำลังร้อนก็รีบลุกขึ้นหมายจะไปพูดกับแม่และทีเจดีๆ
“ไหนแม่บอกว่าแม่จะเลือกให้แก้วแต่งงานกับมิณทร์ยังไงล่ะนี่มันอะไรกัน”ทีเจโวยวายทำให้โท
โมะเดินมาได้ยินก็ชะงัก
“แม่ก็ไม่ได้อยากกินข้าวร่วมกับคนพรรคนั้นหรอก แต่พ่อเราน่ะสินึกยังไงก็ไม่รู้ถึงได้ลดตัวลงไป
เกลือกกลั้วกับคนแบบนั้นนี่แม่ว่า พอทานข้าวเสร็จก็จะจับแก้วหมั้นกับมิณทร์นั่นล่ะ ส่วนหมอนั่น
เมื่อเห็นว่าแก้วมีคู่ครองแล้วก็คงจะเลิกเกาะแก้วแล้วไปหาผู้หญิงรวยๆแต่โง่ใหม่เองล่ะน่าลุกไม่
ต้องห่วง”แม่แก้วพูดทำให้โทโมะอึ้ง
“ถูกต้องครับแม่ คนจนๆกระจอกๆอย่างนั้น อย่าเอามาเกี่ยวดองกับตระกูลเราเลย อับอายเค้า
เปล่าๆ”ทีเจพูดแล้วหัวเราะออกมากับแม่ เขาไม่มีวันที่จะเลือกน้องเขยกระจอกๆแบบนั้นเป็นอัน
ขาด
“หรือเราต่างกันมากจริงๆ”โทโมะซึมลงไปเมื่อรู้ว่าสุดท้ายยังไง คนในครอบครัวแก้วก็ไม่ยอมรับ
เขาอยู่ดี ชายหนุ่มจึงเดินออกมาจากบ้านของแก้วทันที คงหมดเวลาความรักของเขาและแก้วแล้ว
สินะ
“เดี๋ยววันนี้ฟางไปรอผมที่บ้านพ่อแม่ก่อนนะ เดี่ยวผมจะให้ปลื้มไปส่งฟางที่นั่น แล้ววันนี้ตอนทุ่มผม
จะไปเจอคุณที่นั่น แล้วเราก็บอกเรื่องของเราให้คนในครอบครัวผมรู้”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มกับฟางเมื่อ
เดินลงจากจากคอนโดด้วยกัน
“ดีค่ะ ฟางเองก็มีของขวัญจะมอบให้คุณเหมือนกัน”ฟางพูดแล้วยิ้มก่อนจะเดินจูงมือป๊อปปี้ไปขึ้นรถ
“พี่ฟางมาแล้ว มานี่เร็วๆ”โบว์เมื่อเห็นฟางลงมาจากรถของปลื้มก็รีบจูงมือฟางมานั่งกับพ่อแม่ของ
ป๊อปปี้
“เดี๋ยวค่ะทำไมคู่นี้ถึงมาด้วยกันกันล่ะคะ ไปสนิทกันตั้งแต่เมื่อไหร่”โบว์ที่เห็นจงเบและจินนี่เดินมา
ด้วยกันก็รีบถาม
“พอดีว่ารถจินนี่เสียน่ะค่ะ แล้วจงเบเค้าอาสาขับมาส่ง และก็บังเอิญว่ามางานเดียวกันเลยมาด้วย
กันน่ะค่ะ”จินนี่พูด
“เออ จริงสิ วันพรุ่งนี้อย่าลืมไปเอารถด้วยนะ โชคดีที่บริษัทรับซ่อมรถนี้เป็นเพื่อนของชั้นน่ะ”จงเบ
พูด
“อื้อ ขอบคุณนะที่ช่วยเหลือชั้นวันนี้เดี๋ยวพรุ่งนี้เอารถแล้วชั้นจะเลี้ยงข้าวขอบคุณนะ”จินนี่พูดแล้ว
ยิ้มอย่างเป็นมิตรให้กับจงเบ หลังจากที่ทั้งคู่นี้ไม่ถูกกันเป็นเวลานาน โบว์มองพี่ชายคนโตตัวเอง
และจินนี่ก็ยิ้มออกมา
“ไม่คิดไม่ฝันเลยนะว่าจะมีวันนี้ วันที่ป๊อปปี้มีแฟนเป็นตัวเป็นตน แม่จะรอวันที่เราทั้ง2คนได้
แต่งงานนะ”แม่ป๊อปปี้พูด
“อะไรกัน จะให้แต่งงานกันเลยหรอ เค้าเพิ่งคบเป็นแฟนกันนะ จะถึงขั้นฝากฝังให้แต่งงานไม่ไวไป
หน่อยหรอ”คุณต่ายเดินเข้ามาพูด แล้วจ้องไปที่ฟางที่นั่งข้างพ่อแม่ของป๊อปปี้ ฟางชะงัก นี่ผู้หญิง
คนนี้จะมาไม้ไหนอีกเนี่ย
“ก็ป๊อปเค้าไม่เคยควงใครและประกาศออกสื่อว่าเป็นแฟนกันนี่นา ชั้นเชื่อนะต่ายว่าฟางเค้าคือคนที่
ป๊อปปี้เลือกแล้วจริงๆว่าฟางจะเป็นคู่ชีวิตของเค้า”แม่ป๊อปปี้พูดแล้วหันไปยิ้มกับฟาง
“ใช่หรอเกรซ ป๊อปเค้าก็ยังเป็นเด็กอยู่ รักหรือหลงไม่รู้แยกออกรึเปล่า เพราะบาง ป๊อปเค้าอาจจะมี
คนที่เค้าอยู่ในใจอยู่แล้วก็ได้ แต่เพียงแค่เค้ายังไม่พร้อมจะบอกใครรึเปล่า”คุณต่ายพูดแล้วหันไป
ยิ้มให้ฟาง
“แต่ฟางเชื่อค่ะ ว่าคุณป๊อปกับฟางเรารักกันจริงๆที่ใจคุณป๊อปไม่มีใครแล้วจริงๆ”ฟางรีบพูด
“เธอแน่ใจงั้นหรอ ว่าป๊อปปี้เค้ามีเธอแค่คนเดียวจริงๆ คิดหรอว่าลำพังแค่เด็กสาวธรรมดาๆอย่าง
เธอ จะมาเปลี่ยนแปลงป๊อปปี้ได้จริงๆน่ะ”คุณต่ายเดินเข้าไปใกล้ฟางแล้วพูด ก่อนที่2สาวจะจ้อง
มองหน้ากันนิ่งๆ
“ตายแล้วนี่มันก็เลยเวลาไปมากแล้ว ทำไมปลื้มไปรับพี่ป๊อปยังไม่มาอีกนะ”โบว์พยายามโทรตาม
ปลื้มก็พูดขึ้น
“เกิดเรื่องแล้วครับทุกคน”ปลื้มวิ่งกระหืดกระหอบนำเข้ามาหาทุกคนในโถงของบ้าน
“เกิดอะไรขึ้น แล้วป๊อปปี้ไปไหนล่ะทำไมยังไม่มา”คุณตายรีบปรี่เข้าไปถามปลื้มตัดหน้าฟาง
“เฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวที่คุณภาณุนั่งมาเสียการทรงตัว ระเบิดตรงชานเมืองครับ”ปลื้มพูดทำให้ฟาง
ช้อคกับสิ่งที่ได้ยิน
ฉับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ตัดก่อนจ้าาาา ชอบทำให้รีดเดอร์ลุ้นต่อกันว่าจะเป็นไง5555555
อยากรู้เป็นไงต้องติดตามๆๆๆๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
