You are mine
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 18.24 น.
แก้ไขเมื่อ 7 เมษายน พ.ศ. 2558 10.24 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
39) 38 แบล้คเมลฟาง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“เดี๋ยววันนี้จะกลับมาทานข้าวที่คอนโดใช่มั้ยคะ เดี๋ยวฟางจะได้ไปซุปเปอร์มาร์เก็ตกับปลื้มซื้อของ
มาเตรียมอาหารเย็นให้คุณ”ฟางถามป๊อปปี้เมื่อป๊อปปี้และปลื้มขับรถมาส่งเธอที่บริษัท
“ครับ อะไรที่ฟางทำผมทานได้หมดล่ะ ตั้งใจทำงานนะเย็นนี้เจอกัน”ป๊อปปี้ยิ้มแล้วโบกมือให้ฟางที่
เดินเข้าบริษัทไป
“มีรถมารับส่งเช้าถึงเย็นถึงนี่ดีจังเลยเนาะเธอ”เสียงของพนักงานในบริษัทพูดขึ้นทำให้ฟางชะงัก
“แหงล่ะ ก็เป็นหนูตกถังข้าวสารนิ ระดับเศรษฐีหลายร้อยล้านแบบนั้นเป็นชั้นก็คงจะนั่งๆนอนๆอยู่
บ้านแล้วล่ะ ไม่มาทนทำงานให้ลำบากเลย จริงมั้ยล่ะจ้ะฟาง”แพทยิ้มเยาะก่อนจะแขวะฟางด้วย
ความหมั่นไส้
“พวกป้าๆครับ ถึงเวลาแล้วนะครับทำไมไม่ทำงาน มัวแต่อิจฉาคนมีแฟนแบบนี้มิน่าล่ะถึงได้แห้ง
เหี่ยวบนคาน”ไปป์เดินเข้ามาได้ยินพวกพวกแพทแขวะฟางก็ว่า
“อ๊าย เงียบไปเลยนะไปป์ แล้วนี่อะไรฝึกงานเสร็จแล้วมาทำไม”แพทว่า
“ก็พอดีว่าชั้นจ้างไปป์ทำงานต่ออ่ะนะ ถึงแม้ว่าจะจบฝึกงานแล้วแต่ฝีมือถ่ายภาพไปป์เค้าดี ชั้นจะ
จ้างต่อแล้วทำไม ไปป์ เดี๋ยวเดินเข้าไปคุยเรื่องรายระเอียดงานที่นี่เต็มๆที่ห้องพี่ด้วย ส่วนพวกเธอ
ไปทำงานได้แล้ว เพราะวันนี้ต้องปิดต้นฉบับ เข้าใจมั้ย”แคทเดินเข้ามาแล้วพูดอธิบายก่อนจะสั่ง
พนักงานคนอื่นให้ทำงานทันที
“ยินดีด้วยนะไปป์ที่จะได้งานทันทีที่เรียนจบแบบนี้”ฟางยินดีกับรุ่นน้องคนสนิททันที
“แต่ไปป์ต้องกลับไปทำเรื่องแล้วก็สอบไฟนอล พี่ฟางอยู่ที่นี่อ่ะดูแลตัวเองดีๆด้วยนะ”ไปป์พูดด้วย
ความเป็นห่วง
“จ้า พี่ดูแลตัวเองได้ เอาล่ะไปคุยกับคุณแคทเถอะ เดี๋ยวคุณแคทรอ”ฟางดูแล้วก็เดินมานั่งที่โต๊ะ
ทำงานตัวเองก่อนจะเปิดเมลในคอมพิวเตอร์ของสำนักงานแล้วส่งเมลหาป๊อปปี้ทันที
‘ดีใจจังเลยค่ะ ไปป์ฝึกงานที่นี่เสร็จแล้ว คุณแคทก็รับไปป์ทำงานต่อเลย’
ฟางส่งข้อความถึงป๊อปปี้
‘ยินดีกับไปป์ออกนอกหน้าแบบนี้ผมก็หึงเป็นนะครับ แบบนี้ต้องจับมาหอมแก้มซะให้เข็ด’
ป๊อปปี้ส่งข้อความกลับมา
‘อย่าหึงหน่อยเลยน่า คุณหมีขี้งอนของฟางเดี๋ยววันนี้ฟางจะถูหลังให้นะคะ’
ฟางยิ้มก่อนจะส่งข้อความกลับไป
‘ไม่เอาแค่ถูหลังได้มั้ย อยากได้มากกว่านั้น หรือว่าคุณไม่ต้องการผมแล้วที่รัก’
ป๊อปปี้ส่งข้อความกลับมา
‘ต้องการสิคะ ชั้นต้องการคุณมากเหมือนกัน ชั้นจดจำช่วงเวลาดีๆของเราได้เสมอ ไม่ว่าจะเป็นที่
คอนโด ที่ห้องนอนตอนเด็กของคุณ ที่ครัว ในห้องน้ำใต้ฝักบัว หรือจะบนเรือใบลำหรู ชั้นคิดถึงมัน
จริงๆ’
ฟางสนุกส่งข้อความกลับไปแกล้งป๊อปปี้
‘คุณกำลังทำผมหน้าแดงนะที่รัก คุณนี่มันสาวบ้ากามสุดหื่นจริงๆ’
ป๊อปปี้ส่งข้อความกลับมาหา
‘แหม ก็ชั้นเลียนแบบมาจากคุณนั่นล่ะค่ะ ถ้ามีโซ่แส้กุญแจมืออีกนิดก็ใช่แล้วล่ะ’
ฟางขำแล้วส่งข้อความกลับไป
‘ฟาง คุณส่งข้อความแบบนี้ได้คุณต้องใช้มือถือสิ เพื่อความปลอดภัย’
ป๊อปปี้ที่ปรับเปลี่ยนโหมดมาจริงจังส่งข้อความกลับมาทันที
‘ไม่เป็นไรหรอกค่ะ นี่คอมโต๊ะทำงานฟางเอง’
ฟางส่งข้อความอย่างไม่ใจ
‘แต่มันอันตราย ฟางเราส่งข้อความในไลน์กันดีกว่านะ’
ป๊อปปี้ส่งข้อความกลับมา
‘งั้นเดี๋ยวว่ากันนะคะ ตอนนี้ฟางขอไปช่วยทุกคนปิดต้นฉบับก่อน เย็นนี้เจอกันค่ะ’
ฟางที่กำลังจะตอบป๊อปปี้ก็ชะงักเมื่อแพทและพิชชี่มาสั่งพนักงานทุกคนให้ไปช่วยกันคิดปิด
ต้นฉบับนิตยสาร ฟางจึงส่งข้อความแล้วปิดคอมไปทันที
“เดี๋ยวฟางไปเอาเอกสารตรงนี้ลงไปให้ชั้นหน่อยนะ พอดีว่าชั้นต้องรีบกลับน่ะ ไปละนะ บาย”แพท
ที่เห็นฟางกำลังง่วนกับงานก็รีบเอางานตัวเองมากองก่อนที่จะสะพายกระเป๋าออกไป ฟางเหวอ
เมื่อเห็นแพทแอบกลับก่อน หลังจากแคทออกไปข้างนอกแล้วก็ถอนหายใจก่นจะยอมทำงานของ
แพท เพราะมันเป็นแบบนี้ประจำอยู่แล้ว
“ฟาง กำลังว่างพอดีเลย ไปซื้อกาแฟให้หน่อยสิ”พิชชี่ดินออกมาจากอีกห้องแล้วยื่นเงินให้ฟาง
ฟางเหวอกว่าเดิม เพราะเห็นๆกันอยู่ว่าเธอปั่นงานของตัวเองและแพท แต่สุดท้ายก็ยอมลงไปซื้อ
กาแฟข้างล่างอยู่ดี
“ดีนะที่มินิมาร์ทข้างๆนี้ยังเปิดอยู่”ฟางพูดเมื่อเดินเข้ามาในห้องทำงานตอนเย็นก็แปลกใจที่คนหาย
ไปไหนหมด
“พิชชี่ทำอะไรน่ะ”ฟางอึ้งเมื่อเห็นพิชี่นั่งที่โต๊ะทำงานตัวเองแล้วสั่งปริ้นอะไรบางอย่าง
“รู้สึกว่าฟางกับคุณภาณุนี่จะเป็นคู่รักที่ร้องแรงดีจริงๆนะ”พิชชี่พูดแล้วนั่งอ่านข้อความที่ฟางและ
ป๊อปปี้ส่งหากัน จากกระดาษที่ปริ้นมา ฟางตกใจรีบไปยื้อแย่งแล้วฉีกมันทิ้ง
“นายไม่มีสิทธิ์จะทำอะไรแบบนี้นะพิชชี่ นี่มันเรื่องส่วนตัวของชั้น”ฟางโกรธมากแล้วพยายามข่ม
อารมณ์ไม่พูด
“เรื่องส่วนตัว แต่มาใช้คอมบริษัทแบบนี้ ก็ถือว่าเป็นเรื่งส่วนรวมแล้วล่ะ”พิชชี่ยิ้มเยาะ
“นายต้องอะไรกันแน่พิชชี่ นายทำแบบนี้ทำไม”ฟางนิ่งสักพักก่อนจะพูด
“เท่าที่อ่านมาเนี่ย มีทั้งโซ่ แส้ กุญแจมือ แหมๆ ไม่คิดเลยนะว่าคุณภาณุจะมีเทสแบบนี้ แถมฟางที่
ดูภายนอกเป็นสาวเงียบๆไม่มีอะไร ความจริงนี่ก็ใช่ย่อย อยากจะรู้จังว่าฟางมีกลเม็ดอะไรมัดใจนัก
ธุรกิจรวยล้นฟ้าแบบคุณภาณุ เห้อ ตอนนี้เราก็รู้ความลับของฟางกับคุณป๊อปแล้ว เอ จะเป็นยังไง
น้าถ้าข้อความพวกนี้หลุดออกมา”พิชชี่พูดร้ายๆ
“นี่นายกำลังแบล็กเมลชั้นกับคุณป๊อปหรอ”ฟางอึ้งแล้วหวนนึกถึงสิ่งที่ป๊อปปี้เตือน
“อย่าว่าแบล็กเมลเลย ถือว่า เป็นการแลกเปลี่ยนกันดีกว่า ก็แค่เธอยอมทำให้สิ่งที่เธอเคยปรนเปรอ
คุณภาณุให้กับชั้น ชั้นก็จะไม่บอกใคร เอาน่า ตอนนี้ทั้งบริษัทก็เหลือแค่เรา2คนแล้ว”พิชชี่พูดออก
มาอย่างร้ายกาจ
.ซ่า
กาแฟในมือฟางถูกสาดใส่หน้าพิชชี่ทันที
“โอ๊ย ร้อน นี่แกกล้าทำชั้นแบบนี้หรอ นังผู้หญิงใจง่าย โอ๊ย”พิชชี่โวยวายง้างจะตบฟาง แต่ฟาง
เตะผ่าหมากพิชชี่แล้ววิ่งออกมาจากห้องทำงานอย่างไม่คิดชีวิต หญิงสาวไม่อาจรอลิฟท์ได้เพรา
กลัวพิชชี่ตะตามมาทันก็รีบวิ่งลงบันไดหนีไฟ
ตุบ
เมื่อมาถึงชั้นล่างฟางที่วิ่งลงมาด้วยความล้า ก็ล้มลงไปกองกับพื้นทันที
“ฟาง”เสียงคุ้นหูของป๊อปปี้ทำให้ฟางเงยหน้าไปเจอกับป๊อปปี้และปลื้มที่ยืนอยู่
“คุณป๊อป ฮึก ฮือๆ”ทันทีที่ห็นหน้าคนรักฟางก็ปล่อยโฮออกมา ป๊อปปี้รีบกอดฟางแน่น
“นี่มันอะไรกันเกิดอะไรขึ้น คุณเป็นอะไรฟาง ใครทำอะไรคุณ”ป๊อปปี้รีบถามฟางอย่างร้อนรน
“พิชชี่ เค้ารู้แล้ว เค้าแบล้กเมลฟางกับเรื่องของคุณ เค้าขู่ว่าถ้าฟางไม่นอนกับเค้า เค้าจะแฉเอง
นี้”ฟางพูดออกมา
“มันไม่ได้ทำร้ายคุณใช่มั้ย มันทำอะไรคุณ คุณเจ็บตรงไหนมั้ย”ป๊อปปี้ยังถามไม่เลิก
“อย่ากังวลไปเลยค่ะฟางไม่เป็นอะไร ตอนเด็กพ่ฟางเคยสอนมวย เลยเตะผ่าหมากพิชชี่ไปทีนึง
แล้วฟางก็รีบวิ่งหนีลงมา ตอนนี้ก็คงจะลุกขึ้นได้แล้วมั้งคะ”ฟางรีบบอกเพื่อให้ป๊อปปี้สบายใจขึ้น
“มันยังอยู่ชั้นบนสินะ ปลื้ม ขึ้นไปข้างัดการเรื่องทุกอย่างที”ป๊อปปี้สั่งคนสนิท
“ไม่นะคะ คุณป๊อปอย่าทำร้ายเค้า ถ้าเค้าเป็นอะไรมา คุณจะมีเรื่องแน่ๆ”ฟางกลัวป๊อปปี้จะทำร้าย
พิชชี่ก็รีบขอร้องไว้เพราะกลัวป๊อปปี้จะตกเป็นข่าวเสียๆหายๆ
“อย่ากังวลไปเลยที่รัก ผมน่ะไม่ใช้กำลังหรอก แต่เพียงแค่จะทำให้มันไม่มีโอกาสที่จะแบล้กเมล
อะไรพวกเราได้อีกแล้ว ไม่ต้องห่วงนะ ว่าต่อไปนี้พิชชี่จะทำร้ายคุณอีกเพราะผมจะทำให้พิชชี่ไม่มี
โอกาสทางหน้าที่การงานอีกแล้วล่ะ”ป๊อปปี้พูด
“ขอบคุณนะคะคุณป๊อปที่ช่วยฟาง”ฟางอึ้งก่อนจะเอ่ยคำขอบคุณออกมา
“แต่คุณนี่นั่บลงโทษซะให้เข็ดจริงๆ ผมบอกแล้วไงว่าให้ใช้มือถือๆ น่ะเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้าย
นะฟางที่จะไม่ระวังตัวแบบนี้ รู้มั้ยว่าผมห่วงคุณมากแค่ไหน ที่รัก”ป๊อปปี้รีบดุฟางทันทีก่อนจะมีแวว
ตาอ่อนลงเมื่อสบตาฟาง
“ค่ะ ฟางรู้แล้วค่ะว่าคุณรักฟาง ฟางก็รักคุณนะคะ ขอโทษด้วยนะคะสำหรับเรื่องวันนี้”ฟางพูดแล้ว
ยิ้มออกมาก่อนป๊อปปี้จะประคองฟางไปนั่งโซฟาแล้วดูแลอย่างดี โอยที่โฟร์ยืนตากฝนมองภาพนั้น
ด้วยสายตายากที่จะเดาได้ว่าคิดอะไรอยู่
องค์รักษืไปป์ไม่อยู่ ดีที่ป๊อปปี้มาช่วยทันไม่งั้นซวยแน่ๆ
แต่ตอนหน้าฟางจะต้องเจอกับอะไรอีก ต้องมาติดตามกันนะ
โทษทีน้าที่หายไปนาน พอดีกำลังยุ่งๆ เลยไม่ได้มาอัพ มาอัพละน้าาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
