You are mine
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2558 เวลา 18.24 น.
แก้ไขเมื่อ 7 เมษายน พ.ศ. 2558 10.24 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
18) 17 เชียงใหม่
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“ฟาง โทโมะ ยายคิดถึงพวกหนูจังเลยลูก”ยายศรีทักเมื่อเห็นฟางและโทโมะมาหาเธอที่บ้าน
“ฟางก็คิดถึงยายศรีเหมือนกันค่ะ คิดถึงกับข้าวฝีมือยายจัง”ฟางโผเข้ากอดยายศรีแล้วอ้อน
“เอ่อ คุณแก้วครับ ความริงไม่ต้องตามมาก็ได้นะครับ คือว่าผมเกรงใจ”โทโมะพูดแล้วมองแก้วที่
ตามเขามา
“ก็โทโมะยังไม่หายนี่คะ แก้วต้องมาดูแล สวัสดีค่ะค่ะคุณยาย”แก้วพูดแล้วไหว้ยายศรีอย่าง
นอบน้อม
“อะไรกันไปทำงานกรุงเทพตั้งนาน นี่แฟนเราเรอะโทโมะ”ยายศรีถามตรงๆ
“ไม่ใช่ครับๆ เพื่อนน่ะครับ”โทโมะรีบปฏิเสธยายศรี ทำให้แก้วแอบซึม
“ว้า เสียดายจัง ทำไมเราถึงไม่มีแฟนสักที รึว่าเราไม่ชอบผู้หญิงโทโมะ”ยายศรีถามโทโมะทันที
“ไม่ใช่หรอกค่ะยาย บางทีโทโมะเค้าอาจจะมีคนที่อยู่ในใจแล้วก็ได้ตอนนี้”แก้วพูดพลางมองไป
ทางโทโมะที่มองฟางอยู่ก็แอบเศร้า
“ใครกันหรอโทโมะยายบอกเค้าให้มั้ย”ยายศรีรีบพูด
“ไม่ต้องเลยยาย ไปๆ ไปในบ้านกัน ผมนี่กิวแล้วคิดถึงฝีมือกับข้าวยายที่สุด”โทโมะรีบดันยายศรี
เข้าไปในบ้านแทนการตอบคำถามทันที
แชะ
ฟางไล่ถ่ายบรรยากาศรอบๆบ้านที่เชียงใหม่และยายศรีส่งให้ป๊อปปี้
‘อากาศที่นี่ดีมากจริงๆ ฟางอยากให้คุณมาที่นี่จังเลยค่ะ’
ฟางส่งข้อความให้ป๊อปปี้
‘สวยจริงๆด้วย ผมล่ะอยากจะกระโดดเข้าไปหาคุณตอนนี้จังที่รัก’
ป๊อปปี้ส่งขอความกลับมา
‘ก็มาสิคะ คุณแก้วยังตามโทโมะมาเลย เอ๊ะ รึว่ามีประชุมคะ’
ฟางส่งข้อความกลับให้ป๊อปปี้
‘เปล่าครับ คืนนี้ผมมีนัดทานข้าวกับเพื่อนเก่า’
ป๊อปปี้ส่งข้อความกลับมาทำให้ฟางชะงัก
‘คงทานกับคุณจินนี่สินะคะ งั้นขอให้ทานให้อร่อยนะคะ’
ฟางส่งข้อความกลับ
‘เปล่าครับ ผมออกมาทานข้าวกับคุณต่ายเพื่อนของแม่’
ป๊อปปี้ส่งข้อความกลับมาให้ฟาง
‘เพื่อนแม่ ใช่คนเดียวกับที่….’
ฟางเริ่มใจสั่นรัวแล้วส่งข้อความกลับ
‘ครับ คนเดียวกัน’
ป๊อปีป้ส่งข้อความกลับทำให้ฟางซึมลงไป
‘ไหนคุณบอกว่าจบไปแล้วไงคะ’
ฟางส่งข้อความกลับ
‘ครับ เรื่องของผมกับเค้าเราจบกันนานแล้ว แต่ตอนนี้เรามาทานข้าวด้วยกันตามประสาเพื่อน
เท่านั้น คุณอย่ากังวลไปเลย มันไม่มีอะไรจริง’
ป๊อปปี้ส่งข้อความกลับมา
‘งั้นก็ขอให้คุณทานอาหารกับเพื่อนเก่าของคุณให้อร่อยนะคะ’
ฟางที่ซึมมลงไปส่งข้อความกลับอีกครั้งก่อนจะเดินกลับขึ้นไปบนห้อง ถ้าเค้าไม่มีอะไรกันแล้วจริงๆ
ทำไมเค้าต้องไปทานข้าวด้วยกันกับผู้หญิงคนนั้น คนที่ล่อลวงเขาในช่วงวัยรุ่นไปเป็นทาสให้แบบ
นั้น ทำไมกัน
ฟางนั่งครุ่นคิดถึงเรื่องป๊อปปี้กับเพื่อนแม่คนนั้นก่อนจะไล่ความคิดฟุ้งซ่านตัวเองออกไปด้วยการไป
อาบน้ำและจัดการตัวเอง
ครืด
เมื่อฟางออกมาจากห้องน้ำพบว่าป๊อปปี้นั้นโทรหาเธอ
“30misscallงั้นหรอ”ฟางมองจำนวนการโทรของป๊อปปี้แล้วพูด ก่อนจะวางมือถือลงที่ข้างเตียง
ตามเดิม มีทั้งเมลทั้งโทรศัพท์ที่โทรเข้ามาหาเธอจากป๊อปปี้ แต่ตอนนี้เธอไม่อยากจะคุยกับเค้าทั้ง
นั้น ฟางจึงล้มตัวนอนแล้วหลับตาลง
“สวยมากเลยค่ะโทโมะ ฟาง”แก้วพูดพลางยกกล้องใบโปรดถ่ายเก็บบรรยากาศโรงแรมที่โทโมะ
พามาเที่ยว ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างสดใสทำให้โทโมะเผลอยิ้มกับความเป็นธรรมชาติของแก้วไม่
ได้แล้วเอามือถืออัดคลิปแก้วที่เดินถ่ายรูปโน่นนี่อยู่คนเดียวและมีความสุขกับตัวเองเป็นธรรมชาติ
ก่อนจะพาทุกคนมาทานอาหารกลางวันที่ห้องอาหารของโรงแรม
“เดี๋ยวเสร็จจากมาทานอาหารที่นี่แล้ว เดี๋ยวฟางกับโทโมะพาเที่ยวนะคะคุณแก้ว”ฟางพูดแล้วยิ้ม
“น่าเสียดายนะคะที่พี่ป๊อปติดประชุม จะได้มาเที่ยวด้วยกัน”แก้วพูดทำให้ฟางชะงักคิดถึงเมื่อคืนที่
เธอไม่รับสายป๊อปปี้ ร่างบางทำเป็นไม่สนใจก่อนจะหยิบค็อกเทลสีสวยขึ้นมาดื่มป่านนี้ก็คงจะอยู่กับ
ผู้หญิงคนนั้นสินะ
‘ดื่มคอสโมอีกแก้วแล้วหรอ’
ข้อความในมือถือฟางเด้งออกมาทำให้ฟางอึ้ง แล้วมองไปรอบๆ
“พี่ป๊อปมาได้ยังไงคะเนี่ย”แก้วเหวอเมื่อป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้องอาหารตรงมาที่โต๊ะของพวกเธอ
“ทำไมไม่รับสายผมเมื่อคืนนี้”ป๊อปปี้พูดแล้วเบียดตัวเองเข้ามานั่งข้างฟางท่ามกลางอาการที่ตกใจ
ของโทโมะและแก้วที่นั่งตรงข้ามว่าเขามาได้ยังไง ฟางอึกอักไม่ยอตอบจะดื่มค็อกเทลต่อ แต่
ป๊อปปี้ดึงค๊อกเทลออกห่างเธอ
“คอนโมมันมีส่วนผสมของว้อดก้าเยอะอยู่นะ แล้วนี่ดื่มแก้วที่2แล้ว เดี๋ยวก็เมาหรอก”ป๊อปปี้ดุ
“แล้วคุณป๊อปมาได้ยังไงคะ ไหนว่าติดประชุมวันนี้”ฟางถามป๊อปปี้ต่อ
“พอดีว่าเปลี่ยนใจแล้ว ก็คุณเล่นไม่รับโทรศัพท์ผมแบบนี้ ใคระไปมีกระจิตกระใจทำงานอยู่
ล่ะ”ป๊อปปี้พูด
“เอ่อ เดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับ”โทโมะเห็นป๊อปปี้ที่เป็นห่งวฟางก็ซึมลงไปก่อนจะเดินออกไป
“พี่ป๊อปแก้วฝากดูคุณฟางด้วยนะคะ เดี๋ยวมา”แก้วพูดแล้วรีบเดินตามโทโมะออกไปทันที
“อ้าว แล้วจะพาฟางไปไหนน่ะคุณป๊อป”ฟางเหวอเมื่อถูกป๊อปปี้ดึงมือฟางไปที่รถยนต์คันหนึ่ง
“วันนี้คุณไปกับผมนะ เดี๋ยวผมมีอะไรมาให้คุณตื่นเต้นด้วย”ป๊อปปี้พูดแล้วขับรถพาฟางมาที่กองบิน
“สวัสดีครับคุณภาณุ เครื่องเตรียมพร้อมแล้วครับ”นายทหารนายหนึ่งพูดเมื่อป๊อปปี้พาฟางไปที่
เครื่องบินลำหนึ่ง
“ขอบคุณครับขจร นี่ฟาง แฟนผมครับ”ป๊อปปี้แนะนำฟางให้ทุกคนรู้จักทำให้ฟางใจเต้นรัว เขาบอก
กับคนอื่นว่าเราคือแฟนงั้นหรอ ป๊อปป้าฟางขึ้นเครื่องบินลอยขึ้นมาเหนือพื้นดินพอสมควร
“งั้นพวกเราจะปล่อยเชือกแล้วนะครับ”เสียงบังคับวิทยุส่งมาทางเครื่องป๊อปปี้ ก่อนที่เครื่องบินลำ
ด้านหน้าจะปลดเชือก แล้วปล่อยให้เครื่องบินที่ป๊อปปี้พาฟางไปด้วย ลอยโดยที่ชายหนุ่มเป็นคน
บังคับมันเอง
“ว้าว”ฟางที่นั่งด้านหน้าชายหนุ่ม รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นนกที่ลอยอิสระอยู่บนฟ้าก็หัวเราะออกมา
อย่างมีความสุข ชายหนุ่มยิ้มบางๆเมื่อเห็นว่าฟางมีความสุขกับมัน ก่อนที่ชายหนุ่มจะพาฟางขับ
เครื่องบินไปรอบๆ แล้วค่อยลงจอด
“สนุกมั้ยวันนี้”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มออกมาเมื่อเดินจูงมือกับฟาง
“สนุกที่สุดไปเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ”ฟางยิ้มออกมาอย่างมีความสุขแล้วพูดขอบคุณ
“เพราะเมื่อคืนผมอาจจะทำให้คุณเสียใจ นี่ถือว่าแทนคำขอโทษได้มั้ยครับ”ป๊อปปี้พูดออกมา
“ไหนคุณเคยบอกฟางไปคะว่าคุณไม่ใช่ผู้ชายโรแมนติก หวานไม่ได้ง้อใครไม่เป็น นี่คุณกำลังง้อ
ฟางอยู่ใช่มั้ยคะ”ฟางหน้าแดงจัดก่อนจะพูดออกมา ชายหนุ่มไม่ตอบกลับกระชับฟางมาแนบอก
แล้วกอดเธอหลวมๆ
“คุณใช้เวทย์มนต์อะไรกับผมฟาง คุณทำให้ผมอยากอยู่นอกเหนือกฏทุกสิ่ง”ป๊อปปี้พูดแล้วจ้องร่าง
บาง
“ถ้าไม่อยากจะอยู่ในกฎก็ไม่ต้องอยู่สิคะ ทำอะไรที่ฝืนใจตัวเองมันไม่ดีนะคะ”ฟางพูด
ครืดๆ
ก่อนที่ป๊อปปี้จะโน้มหน้ามาจูบฟางโทรศัพท์ของชายหนุ่มก็ดังขึ้น
“ครับ ภาณุพูดครับ ครับ จะรีบกลับไปเดี๋ยวนี่ล่ะ คุณพิม รีบบอกผู้ถือหุ้นทั้งหมดประชุมด่วนเลย
แล้วกัน”ป๊อปปี้พูดโทรศัพท์เสียงเครียดทำให้ฟางชะงัก
“มีปัญหาอะไรรึเปล่าคะ”ฟางเห็นชายหนุ่มเครียดก็ถาม
“ไม่มีอะไร แค่เรื่องงานที่บริษัทเท่านั้นเฉยๆฟาง”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆแต่แววตาแฝงไปด้วยความเครียด
“เพราะฟางรึเปล่าคะทำให้บริษัทของคุณมีปัญหา”ฟางพูดเพราะรู้ดีว่าวันนี้ป๊อปปี้มีประชุม
“ถึงมีแต่ผมกัดการมันได้ เดี๋ยวผมไปส่งคุณกลับไปหาแก้วนะ แล้วพักผ่อนให้เต็มอิ่ม พรุ่งนี้ผมจะ
ให้ปลื้มจองตั๋วเครื่องบิน บินกลับมานะครับ ที่รัก ไม่เครียดนะ”ป๊อปปี้พูดแล้วโน้มลงจูบที่หน้าผาก
คนตัวเล็กก่อนจะพากันขึ้นรถแล้วพาฟางไปส่งให้แก้วและโทโมะ
บอกแล้วว่าพระเอกคนนี้เค้าโรแมนติกไม่เป็น นี่แค่ฟางไม่รับสายนะเนี่ยตามมาถึงที่
แล้วความรักคู่นี้จะเป็นยังไง มีอะไรพลิกล้อคอีกต้องติดตามนะจ้ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
