ซีรีส์ ชุด 6 เพื่อนรัก ตอน เพื่อนคนแรก "กั้ง"

ณ บ้านของกั้ง

"โถ่เอ้ย ยัยเปรตเอ้ย ฝากไว้ก่อนเถอะ ตัวเองผิดแล้วยังจะมาว่าฉันฉอดๆ อีกง่ะ" กั้งบ่น

"แกเป็นอะไรกับยัยโบว์อีกว่ะวันนี้เนี้ย" เทถาม

"เฮ้อ ไม่มีอะไรหรอก ช่างมันเถอะ ฉันเจอหยั่งงี้มาทุกวันแหละ แกก็รู้นี่หว่า ฮะ! ไอ้เท"กั้งตอบ

"เออๆ เข้าใจแหละ แต่ฉันก็เห็นแกทะเลาะกับยัยนั้นทุกวันเลยน่ะเว้ย" เทแซว

กั้งยืนขึ้นแล้วชี้หน้าคยองเท "เฮ้อ! แกนี่ปรึกษาอะไรไม่ได้เลยน่ะ ยิ่งมีแต่เข้าข้างยัยนั้นทุกทีเลยว่ะ

แกเนี่ย" กั้งเทศน์

"เออ ๆ ก็ได้ ฉันจะไม่ช่วยแกและก็ไม่ยุ่งเรื่องของแกล่ะ ถ้างั้นฉันกลับบ้านละน่ะ บาย" คยองเทประ

ชด

กั้งคิ้วขมวด งง แล้วแบมือห้ามคยองเท "เฮ้ยๆ เดี๋ยวก่อน แล้วแกจะรีบกลับเลยเหรอว่ะ ฮะ"

"เออ ก็ใช่น่ะสิ แกจะปรึกษาฉันเรื่องยัยโบว์คู่กัดกับแกไม่ใช่เหรอ มันก็แค่นี้แล้วจะให้ฉันทำอะไรอีก

ล่ะ ฮะ" คยองเทพูด

"เอ่อ แกจะ..... ไม่ให้คำปรึกษาฉันหน่อยเหรอ" กั้งพูด

"เฮอะ ถ้าแกมาพูดเรื่องนี้ปรึกษากับฉันเรื่องนี้น่ะ ฉันรับรองว่าฉันก็พูดเหมือนเดิมอย่างที่ฉันว่าไว้นะ

ไอ้กั้ง" คยองเทบอก

กั้งก้มหน้า แล้วก็เงยขึ้นมาต่อ "เออๆๆๆ ก็ได้ ฮึ่ย เจ็บใจจริงๆ เออ บาย โชคดีแล้วกันไอ้เท"

"เออ บาย" คยองเทแบมือตอบลา

ทางบ้านของโบว์

แม่โบว์ขึ้นบันไดมาจนถึงบนสุด แล้วเคาะประตูห้องของโบว์ ก็อกๆๆๆๆๆๆ

"โบว์ แม่เอานมมาให้กินลูก"

"ค่ะ แม่ เข้ามาเลย หนูทำการบ้านอยู่" โบว์บอก

 แล้วแม่ของโบว์ที่ชื่อว่าขวัญเปิดประตูเข้าไปในห้องของโบว์ "อ่ะ นี่น๊ะลูก แม่วางนมไว้ข้างโบว์เลยน่ะ"

"ok ค่ะแม่" โบว์ตอบ

"แล้วโบว์ทำการบ้านอะไรอยู่เหรอลูก" ขวัญถาม

"ออ หนูทำวิชาคณิตศาสตร์อยู่ค่ะ มันยากมากจนสมองแทบจะพังแล้วค่ะเนี่ย" โบว์ตอบ

"อืม งั้นแม่ไม่กวนแหละ เออ โบว์ ทำการบ้านเสร็จ เอาขนมครกไปให้ป้าจินด้วยน่ะลูก" ขวัญบอก

โบว์วางปากกาลงแล้วพูดหงุดหงิด "โฮ แม่ ฉันไม่อยากไปเจอหน้าไอ้กั้งมันง่ะ"

"นี่ แม่ไม่ได้บอกให้ไปหาเจ้ากั้งซักหน่อย แม่บอกให้เอาขนมครกไปให้ป้าจินต่างหาก" ผู้เป็นแม่อธิบาย

"เฮ้อ ก็ได้จ๊ะ เดี๋ยวหนูทำหน้านี้เสร็จ แล้วหนูจะรีบเอาไปให้ป้าจินเลยจ๊ะ" โบว์หลับตาหลึ่มตอบ

"ดีมากจ๊ะ" แล้วแม่ขวัญก็ออกจากห่องของโบว์ไป

"เฮ้อ แม่นะแม่ หาเรื่องให้หนูไปทะเลาะกับไอ้บ้านั้นอีกแหละ เฮ้อ" โบว์ถอนหายใจ

ณ เวลา 18.01 ณ บ้านของกั้ง

โบว์ขี่จักรยานมาที่หน้าบ้านของกั้งโดยโบว์เปลี่ยนชุดจากนักเรียนกลายเป็นเสื้อกล้ามบ้าง ๆ น้อย ๆ

กางเกงยีนส์ขาสั้น โบว์ลงจากลถจักรยานแล้วถือถุงขนมครกเดินไปกดกิ่งหน้าบ้านของกั้ง กริ่งๆๆๆๆๆ

"เออ ผมออกมาแล้วค้าบบบ" กั้งโวยวายแล้วเดินออกมาตรงหน้าปะตูบ้าน

"ใครคับ" กั้งถาม

"ฉันเอง โบว์ไง แม่ฉันเอาขนมมาให้" โบว์ตะโกนตอบ

"เธอมาทำไม ฮะ ยัยบ้า" กั้งถามยั่งกวน ๆ

"แม่ฉันให้เอาขนมครกมาให้นะสิ ไอ้ขี้เก็ก ทำไม เบื่อแล้วเหรอ ขนมครกแม่ฉันเนี่ย ฮึ" โบว์ตอบ

และถามอย่างสะใจ

"เปล่าหรอก ฉันอยากกินฝีมืออาขวัญ ไม่ได้อยากกินเพราะเธอเอามาซักหน่อย" กั้งประชด

"เอ้า แม่ฉันเป็นคนเอามาให้แม่นาย ไม่ได้เอามาให้นายซักหน่อย โธ่ สำคัญตัวผิดอีกแหละ" โบว์

บอกอย่างหน้าตายียวนชวนกวนประสาท

"เหรอ...... โฮ แล้วตัวเองบอกว่า นายเบื่อแล้วเหรอเนี่ย มันหมายถึงใครเหรอ พ่อฉันรึไง ฮะ "

กั้งตอบอย่างยียวนกวนประสาทเหมือนกัน

โบว์ทำหน้าบึ่ง "เออๆ เลิกพูดได้แล้ว ฉันรีบกลับบ้าน นายรีบเปิดประตูเร็ว"

กั้งกดสวิตช์เปิดประตูออกให้โบว์เอาขนมครกของโปรดของตัวเองเอามาให้ "ม่ะ เอามา เดี๋ยวฉัน

จะเอาไปให้แม่เอง"

กั้งเห็นโบว์แต่งตัวเซ้กซี่ที่เห็นเสื้อกล้ามขาวบางเห็นพุงนิดๆ กางขาสั้นยีนส์สั้นมารูปร่างของโบว์นั้น

ทำให้กั้งหลงไหลไปในที่สุด

"เอ่อ..." กังอึ่ง

"อะ... อะไร นายมองตัวฉันทำไมฮะ" โบว์ถามติดๆ ขัดๆ อย่างไม่ไว้ใจ

"เอ่อ คือ วันนี้เธอดูสวยขึ้น... เนาะ" กั้งชมโบว์อย่างติดๆ ขัดๆ และพูดเบาๆ

"ฮะ อะไรน่ะ" โบว์สงสัย

"อ่อ ปะ.. เปล่า ม่ะ เอาขนมครกมา เดี๋ยวจะเอาไปให้แม่ล่ะ เดี๋ยวค่ำซะก่อนเธอรีบกลับบ้านเถอะ"

กั้งบอกด้วยความเป็นห่วงในกระเพราะ

"อืม อ่ะ เอาไปให้แม่นายเลยซะ" โบว์ยื่นขนมครกให้

"เออ ขอบใจ ฉันเข้าบ้านแหละ" กั้งบอก

"เออ ฉันกลับแหละ" โบว์บอก

"เออ" กั้งตอบอย่างเล่นตัว

โบวขี่จักรยานกลับบ้านไป

กั้งมองตามด้วยความเป็นห่วง และกั้งก็รีบวิ่งเอาขนมครกไปให้แม่แล้วก็คิดว่าอยากรีบขับรถตาม

ดูโบว์เพราะบ้านโบว์ห่างจากบ้านของกั้งประมาณ 15 กิโล และตอนนี้เป็นตอนค่ำด้วยและโบว์ก็

แต่งตัวล่อหน้าล่อใจมาก กั้งเป็นห่วงก็เลยต้องขับรถรีบตามไปดู

โปรดติตตามชมตอนต่อไป