เจ้าสาวซานตาน

  "ที่นี้ที่ไหนกันนะ " ป๊อปปี้ ที่ลืมตาขึ้นมาในสถานที่ ที่แปลกตา  เขานึกได้ว่าเขาถูกพิชชี่ผลัก แล้วมีรถขับมาชนเขา 

     "ที่นี้คือ เมืองซาตานจ๊ะ หนุ่มน้อย"จินนี่ภูตสาวเอ่ยขึ้น 

       "แปลว่าผมตายแล้วสินะ " ป๊อปปี้เอยขึ้นแล้วทำหน้าเศร้ากับภูตสาว 

       "ใช่แล้ว มาสิข้าจะพาเจ้าไปพบราชาซาตานนะ" จินนี่พูดแล้วเดินนำเด็กหนุ่ม  ป๊อปปี้เห็นดังนั้นก็เดินตามไปทันที 

 พอเดินมาสักพัก ก็เจอผู้ชายที่อายุราวยี่สิบต้นๆนั่งอยู่บนบันลังค์ 

      "อ้าว! วันนี้มีดวงวิญญาด้วยรึ ข้าไม่ยักจะรู้" 

   "ข้าไปเจอเขาตกลงมา ในเขตของภูตค่ะ ท่านราชา" เขื่อนมองจินนี่ด้วยสายตาแปลกใจ ก็วันนี้เป็นวันที่ไม่มีดวงวิญญา ส่งมาทีเมืองซาตาลจะเป็นไปได้อย่างไร 

     "ไม่มีผู้คุมวิญญารึ ตอนเจอเด็กคนนี้ "เขื่อนถามจินนี่แต่สายตามองป๊อปปี้ราวกับว่าเจอตัวประหลาด 

         "นี้ท่านราชา  ข้ารอลูกข้าจนเบื่อแล้วนะไหนท่านบอกว่าเข้าจะมาวันนี้ไง " หญิงสาวที่เดินเข้ามาถามเขื่อนในชุดแดงเพลิง ก็เอ่ยขึ้น 

     "เออ..  เจ้าออกไปก่อนภูตจินนี่"จินนี่ที่ได้ยิน เขื่อนสั่งให้ออกไปก็เดินออกไปแต่โดยดี สายตาเธอมองไปที่เด็กหนุ่มที่หน้าตาดีไม่น้อยอย่างเสียดาย

        "ส่วนเจ้า... ชื่ออะไรละ" ป๊อปปี้ที่ได้ยินราชาอย่างเขื่อนถามก็สะดุ้ง

      "ภานุครับ "ป๊อปปี้บังคับเสียงไม่ให้สั่นแล้วตอบไปอย่างกล้าๆกลัว 

    "อ่ะ นี้มันชื่อลูกข้านี้เขื่อน แสดงว่า..."เฟย์ที่หงุดหงิดกับการรอลูก เมื่อได้ยินชื่อลูกชายคนเล็กก็ยิ้มออกทันที 

    "ลูกของเราไงเฟย์ " เขื่อนที่พูดจบเฟย์ก็วิ่งไปกอดป๊อปปี้ทันที  ป๊อปปี้ที่ยังงงๆก็กอดตอบอย่างโดนดี 

       "แม่รอเจ้าตั้งนาน มาช้าจริงนะ "

    "ผมงงไปหมดแล้วนี้มันอะไรกัน "ป๊อปปี้ที่ตอนนี้มีแต่คำถามเต็มไปหมด จู่ๆ เขาก็ได้เจอพ่อแม่ที่ไม่เหมือนที่คิดไว้  

  เขื่อนจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้ป๊อปปี้ฟังทั้งเรื่องราวของเขาและก็ของโทโมะ พี่ชายของเขานั้นเอง 

     "เอาละ  เมื่อเจ้ามาแล้วเจ้าจะไปสามารถไปโลกมนุษย์ได้อีก จนกว่าจะเก็บดวงวิญญาได้ครบ 10,000,000 ดวง พ่อถึงจะอนุญาติให้กลับไปได้ "

    --------------------------------------

 ป๊อปปี้ที่นั่งนึกถึงตอนที่เจอพ่อแม่ครั้งแรก ก็ดีใจอยู่พักนึง จนพ่อของเข้าออกหลายเจ้าชู้ไปกิ๊กกับผู้คุมวิญญาสาว จนแม่ของเขาเสียใจจนเปิดทางไปเกิดบนโลกมนุษย์  

และเขาก็เสียใจเรื่องฟางที่จะแต่งงานกับพิชชี่จนดื่มนัก ภูตสาวที่ชื่อจินนี่เลยมาจัดฉากว่า มีอะไรกันแล้วทั้งๆที่เขาแถบไม่มีแรงจะทำมันเลยด้วยซ้ำ

เรื่องอย่างว่าน่ะ  ป๊อปปี้ที่ทำหน้าเซ็งก็หยุดคิดเรื่องเก่าๆทั้งที่ แล้วหันไปมองร่างบางที่นอนหลับอยู่ ก็อารมณ์ดีทันที 

    "หลับเหมือนกระต่ายเลยนะฟาง "ป๊อปปี้ที่นั่งมองฟางนอนก็อมยิ้ม 

       "อือ... ~~" ฟางที่นอนอยู่ ก็ครางในลำคออย่างหงุดหงิด  นั้นแปลว่าอย่ากวนเวลาเธอนอน 

    "โห่!  มีขู่กันด้วยเชื่อเขาเลยขนาดหลับนะเนี่ย" ป๊อปปี้แถบกลั้นขำไม่อยู่ แต่กลัวคนตัวเล็กนอนไม่รู้เลยอะไรเลยจะตื่นมาเจอเขา

     'อีกไม่นานเราก็จะได้เจอกันแล้วนะ ที่รัก~~~'

ป๊อปปี้พูดขึ้นแล้วหายไปพร้อมกับสายลม