love love

         มือใหญ่ไล่ลงมาอย่างแผ่วเบาบนแก้วนิ่ม ดวงตาสีอ่อนหลังมาคาร่ากำลังจะปิดลง ริมฝีปากของทั้งคู่กำลังจะได้สัมผัสกัน แต่ มีไม้เรียวยาวมาฝาดกลางหลัง

 

 

 

 

"ใครมาขัดจังหวะเนี่ยห้ะ อ่า อาจารย์สมศรี" ใบหน้าบูดบึ้งที่โดนขัดจังหวะเมื่อกี๊ได้เปลี่ยนไปมนพริบตา ที่เห็นอาจารย์ยืนจ้องพร้อมไม้เรียวในมือ

 

 

 

 

"เอ่อสิ   นี่มันเวลาเรียนนะป็อปปี้!!"

 

 

 

 

"ก็น้องคนนี้" ป็อปปี้หันกลับไปมองต่ก็ไม่เจอคนที่จะจูบเมื่อกี๊

 

 

 

 

"น้องคนไหน" อาจารย์ถามเมื่อไม่เห็นใครอยู่กับลูกศิษย์ตัวดีเลย "ตามฉันมา ภาณุ!!"

 

 

 

 

 

 

 

    เสียงหัวเราะซุบซิบของคนที่ผ่านมาไม่ได้ทำให้ป็อปปี้สนใจเท่าไร เพราะแขนสองข้างชูขึ้น

เหนือศรีษะ ประสักครึ่งชั่วโมงแล้ว แถมที่คอยังมีแผ่นกระดาษ ห้อยคอเขียนว่า .ผมมันเจ้าชู้. 

 

 

   แล้วยิ่งตอนนี้เป็นเวลาเปลี่ยนคาบเรียน สาวรุ่นน้องที่เดินผ่านก็อดขำไม่ได้เพราะรุ่นพี่สุดหล่อ

ขวัญใจพวกเธอ บางคนหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูป ป็อปปี้ก็ไม่ได้ว่าอะไร กลับยิ้มให้กล้อง

 

 

 

 

"ดูว่านายคงไม่ได้สำนึกเลยซิน้ะ" เสียงกระแนะกระแหนทำให้ป็อปปี้หันไปมอง หญิงสาวสุดแซ่บ

มองด้วยสายตายิ้มเยอะ ป็อปปี้ยักไหล่เบาๆอย่างไม่แคร์

 

 

 

 

"ไปเถอะแคทเดี๋ยวเข้าเรียนสายน้ะ" คนน่ารักหอบนักสือแล้วเรียกเพื่อนสนิทให้เดินเร็วๆ

 

 

 

 

"จะรีบไปไหนเฟย์อาจารย์ยังไม่เข้าหรอกน่า"แคทบอกปัดๆ

 

 

 

 

"รีบเดินเถอะแคท ฉันจะไปเข้าห้องน้ำ" เสียงเรียบนิ่งกับสายหน้าเย็นชา ที่เป็นอะไรสดุดตาเหลือ

เกินสำหรับป็อปปี้ 

 

 

 

 

"ค่าๆๆ คุณฟาง เชิญค่าา"แคทลากเสียงยาวๆ อย่างกวนๆ แล้วสบัดหน้าหนี้ใส่ป็อปปี้แล้วเดินไป

เฟย์ยิ้มอย่างเห็นใจป็อปปี้ ก่อนจะเดินตามแคทไป ส่วนอีกคนหนึ่งไม่แม้จะชายตามองดู

 

 

 

 

"แคทไม่ชอบหน้านายเหมือนเดินนะป็อปปี้"เสียงพูดเบาๆของเพื่อน แล้วตบที่บ่าเพื่อนไม่เบาแรง

นักป็อปปี้นิ่วหน้าแล้วหันกลับมามองเพื่อนสนิท

 

 

 

 

"เจ็บนะโว๊ย ไอ้เขื่อน"

 

 

 

 

"อะหรอโทษที" ปากบอกขอโทษแต่หน้ากลับทำตรงข้าม

 

 

 

 

"โดนเรียนไปไหนมาย้ะ" เสียงเพื่อนสนิทอีกคนเรียกป็อปปี้

 

 

 

 

"ไปเล่นที่หลังโรงเรียนกับน้องยุ้ยน้ะ" 

 

 

 

 

"ไปเล่นหรือไปทำอะไรกันแน่วะ" เขื่อนยังไม่หยุดล้อ

 

 

 

 

"พวกผู้ชายพวกนี้นิ่" 

 

 

 

 

"เจน ฉันเจ็บน้ะ"

 

 

 

 

"ไอ้ผู้ชายเจ้าชู้ สมควรโดน"

 

 

 

 

"เจนอ่า"

 

 

 

 

"นายมันเจ้าชู้ ผู้หญิงเกือบครึ่งโรงเรียนแลวมั้งที่อกหักเพราะนายอ้ะ" เขื่อนเสริมขึ้นมา เจนพยักหน้าเห็นด้วย ส่วนคนที่ถูกว่าทำหน้าเซ็งๆ

 

 

 

 

"เอาฉันเป็นแบบอย่างนี่ มองน้องเฟย์คนเดียว"เขื่อนก็พูดอีก

 

 

 

 

"มองคนเดียวหรอ"

 

 

 

 

"เมื่อกี๊ว่ายังไงน้ะ"เจนถาม ป็อปปี้ปรับสีหน้า แล้วพูดเสียงดังว่า

 

 

 

 

"เปล่า ฉันบ่นว่า เมื่อไรจะเอาแขนลงได้ ฉ้นเมื่อย!!!"

 

 

 

 

 

 

 

"กลับมาแล้วคร๊าบบ" ป็อปปี้ลากเสียงยาวเมื่อกลับมาถึงบ้านแล้ว

 

 

 

 

"เฮ้ย หนูมาที่นี่ได้ไงเนี่ย"ป็อปปี้ถามเมื่อเห็นเด็กน้องมาอยู่ที่บ้าน

 

 

 

 

"กลับมาซักทีเจ้าตัวดี บอกพี่มานะ แกไปทำให้ใครท้อง"พี่สาวคนสวยวิ่งออกมาจากห้องนั่งเล่น

มากระชากเสื้อน้องชายไว้อย่างเอาเรื่อง

 

 

 

 

"พี่กี้จะบ้าหรอ ผมจะไปทำใครท้องได้" 

 

 

 

 

"ฉันจะรู้ไหมเล่า อาจจะเป็นสาวๆ ที่แกคั่วก็เป็นได้"

 

 

 

 

"พี่ก็เวอร์ไป ผมพึ่งอยู่มอปลายเองนะ"

 

 

 

 

"มอปลายก็ทำให้ท้องได้ย่ะ แกไปทำใครท้อง บอกฉันมา" ปุ๊กกี้ใช้สีหน้าตัดเพ้อกับน้องชายตัวแสบ 

 

 

 

 

"ไม่จริง   ผมป้องกันตลอด"ประโยคหลังเสียงอ่อยไปสักหน่อย 

 

 

 

 

"งั้น แก้วจะคลอดออกมาได้ไงเล่า จดหมายก็ระบุออกมาชัดเจนว่าแกเป็นพ่อของเด็ก" ปุ๊กกี้พูดแล้วยื่นซองจดหมายให้ป็อปปี้

 

 

 

 

 

ถึงป็อปปี้

 

 

        ฉันขอฝากลูกไว้กับนายสักพักน้ะ ไม่มีกำหนอชัดเจนว่าฉันจะกลับมารับเขาเมื่อไร แต่ฉันจะกลับมาแน่ๆ นายอาจจะลำบากใจ แต่หนูแก้วเป็นเด็กดีมาก เขาจะเชื่อฟังนาย 

 

 

ดูแลลูกให้ดี คุณพ่อป็อป 

 

 

                                                                                                   โฟร์

 

 

 

 

ป็อปปี้อ่านจดหมายหลายรอบ จนร้องอ๋อ เพราะว่าเขาไม่ได้เจอพี่โฟร์ ที่เคยคบกันตั้งแต่ป็อปอยู่มอหนึ่ง นี่ก็ห้าปีมาแล้ว 

 

 

 

 

 

 

"ตกลงว่าแก รุ้จักคนที่ชื่อโฟร์มั้ย" ปุ๊กกี้ถาม ป็อปปี้ยิ้มแหยะ

 

 

 

 

"แล้วแก้วอายุกี่ขวบแล้ว" 

 

 

 

 

"ห้าขวบ"

 

 

 

 

"แก้วอาจจะเป็นลูกผมก็ได้มั้ง" 

 

 

 

 

"แกทำให้ฉันต้องใช้คำว่าป้าตั้งแต่เลข สอง แกตายยย"

 

 

 

 

"อ๊ากก พี่กี้ผมขอโทษ" สองพี่น้องวิ่งหนี้กัน ปล่อยให้แก้วมองตาแป่ว"