รักอันตรายของยัยตัวร้าย

บ้านไทยานนท์

   "พี่โทโมะวันนี้วันเสาร์พี่จะออกไปที่ไหนเหรอค่ะ พี่ชายยยยขาาาาาา" 

   "หือ ... พี่ออกไปทำงานน่ะเรามีอะไรกับเฮียเหรอตัวเล็ก" ชายหนุ่มหันไปมองหน้าน้องสาวของตนเอง เพราะเขากำลังก้าวเดินไปยังรถคู่ใจของตนเอง

    "ไปทำงาน...แต่ดูแต่งด้วยดิเชื่อตายล่ะพี่ชาย" จะให้สาวน้อยเชื่อได้ไงก็เพราะชายหนุ่มอยู่ในชุดกางเกงลำลองสีน้ำตาลยาวสามส่วน ใส่เลื้อโปโลสีขาวทับด้วยเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อน ดูยังก็ไม่ใช่ชุดทำงานชัดๆแต่สรุปว่าหล่อมาก

    "ก็แค่ไปเซ็นต์เอกสารเองตัวเล็กจะให้เฮียใส่สูทไปทำไมครับ ว่าแต่ตัวเล็กไม่ไปไหนหรือไงวันนี้" เขาเองก็อดถามน้องสาวไม่ได้เพราะปกติสาวน้อยจะไม่ไปทำงานก็ไปเที่ยวห้างไม่เคยอยู่ติดบ้านแต่แปลกวันนี้ทำไมไม่ไปไหน "หรือว่าตัวเล็กจะออกไปที่โชว์รูมรถกกับเฮียว่าไงครับ"

    "ไม่อ่ะค่ะ ลูกปลาอยากอยู่พักที่บ้านบ้างว่าแต่เฮียจะกลับมากี่โมงค่ะ"

    "คงเย็นๆ แล้วเจอกันครับเฮียไปล่ะมีอะไรโทรหาเฮียได้ตลอดน่ะครับ"

   จากนั้นเขาก็ขับรถไปทำงานทันทีโดยไม่รู้เลยว่าช่วงบ่ายนี้จะมีแขกคนสำคัญไปเที่ยวบ้านเขา ฝ่ายน้องสาวของเขาก็รอรับแขกคนสำคัญของตนเองอย่างใจจดใจจ่อ เพราะไม่ได้เจอกันมานานแล้ว

เจริญกุลกรุ๊ป

   "ปังงงง!!! ทำไมยอดหุ้นของรีสอร์ทถึงตกลงตั้ง 30% แล้วเงินลงทุนที่เคยให้งบประมาณ ไว้ 30 ล้านเอาไปทำอะไรกันหมด" เสียงดังสนั่นที่มาจากการประชุมด้วยของรีสอร์ทให้เครือบริหารของเจริญกุล และเสียงนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนคือแก้ว

   "เงินมีการทุจริตเกิดขึ้นผมหวังว่าคุณธีรนันท์น่าจะมีคำตอบให้คุณแก้วเขาได้น่ะครับ" แดนดนัยเอ่ยเสียงเรียบที่ต่างจากเสียงของแก้วเป็นอย่างมากเขามั่นใจแล้วว่าข้อมูลที่แก้วให้สืบมามันชี้โยงไปยังนายธีรนันท์ที่พยายามฉ้อโกงรีสอร์ทเพื่อการบางอย่างที่เขาต้องการทราบ เนื่องจากธีรนันท์เป็นคนสนิทของคุณตาของแก้วที่ทำงานมานานกว่า 40 ปี ถือว่าเป็นคนท่านประธานในอดีตเชื่อใจมากที่สุด

   "เงียบ แล้วก้มหน้าก้มตาแบบนี้ อยากลองดีกับฉันหรือไงว่ะ บอกมาว่าทำยังไงให้หุ้นหล่นแบบนี้ แล้วเงิน30ล้าน หายไปไหน 20ล้านที่นายเอาไปไม่ใช่น้อยๆน่ะว่าไง โอเค โอเค๊ ไม่พูดก็อย่าพูด พี่แดนแก้วให้พี่หาทางเอาคำตอบจากนายนี่ให้ได้ ถ้าไม่ได้แก้วจะเลือกทางออกให้มันเอง ปัง!!!" แก้วที่หมดความอดทนเอ่ยปากก่อนจะได้ลงมือ จึงโยนหน้าที่ให้พี่ชายของเธอทำแทนทันทีแล้วปิดประตูดังสนั่นแล้วเดินจากไป 

   "(ยิ้ม) ผมเตือนคุณธีรนันท์แล้วน่ะครับ คุณแก้วเธอไม่เหมือนผมหรือท่านประธานน่ะครับ เธอน่ากลัวกว่าที่เราเห็นอย่าให้เธอถึงก็ลงมือจัดการคุณเองเลยน่ะครับ ถ้าคุณยัง....."แดนดนัยมองธีรนันท์ด้วยสายตาเฉยเมย

   "ถ้าอะไรยังไง ผมบอกแล้วว่าผมไม่รู้เรื่องอะไรเลย แล้ว 30 ล้านมันจะเอามาพัฒนาอะไรรีสอร์ทสังกะบวยนี้ได้ ผมบอกไว้ก่อนน่ะผมทำงานที่นี้มาก่อนพวกคุณ ผม....."

   "ถ้าคุณอยากมีลมหายใจต่อไปกรุณาตอบคำถามคุณแก้วเขาด้วย เพราะถ้ายังงี่เง่าไม่บอกความจริงศพคุณจะไม่เหลือได้ทำพิธีแน่ๆผมสัญญากับคุณเลยว่าถ้ายังไม่อยากตายบอกความจริงาเถอะ...น่ะครับท่านผู้ชำนาญการ"

   หลังจากที่แก้วหนีออกจากห้องประชุมมาได้เธอก็สงบอารมณ์ได้พอสมควรความจริงแก้วสืบมาได้ชายดังกล่าวได้ยักยอกเงินไปจำนวน 20 ล้านเนื่องจากเขาได้ยินหนีกับปีแอร์จำนวน 20 ล้าน ซึ่งที่แก้วต้องการทราบจริงๆว่าเขาไปทำอะไรกับปีแอร์ต่างหาก แต่คิดได้สักพักแก้วก็นึกได้ว่าตนเองได้นัดกับสาวน้อยลูกปลาเอาไว้ตอนบ่ายสองแก้วที่เห็นว่าอารมณ์เย็นลงบ้างแล้วก็รีบเดินทางไปหาน้องสาวคนสวยทันที

บ้านไทยานนท์

  "คุณหนูค่ะ ให้ป้าเตรียมของทำคุ๊กกี้แล้วยังไม่ทำอีกเหรอค่ะ"

  "ยังค่ะป้าเอม ลูกปลารอพี่แก้วค่ะวันนี้พี่แก้วจะมาทำขนมกับลูกปลาค่ะ ป้าเอมไปพักก่อนก็ได้ค่ะ รอชิมขนมของพี่แก้วกับลูกปลาน่ะค่ะ" สาวน้อยที่กำลังรอพี่สาวของตนเองเพราะเธอดีใจที่จะได้เจอพี่สาวสักที ไม่นานรถสีขาวคันสวยของแก้วก็แล้นมาจอดหน้าบ้านทันที

  "พี่แก้ววววมาแล้ว คิดถึงจังเลยค่ะ" ลูกปลารีบวิ่งไปกอดแก้วทันทีหลังจากไม่ได้เจอกันนาน วันนี้แก้วในชุดน่ารักอย่างเสื้อเชิตตัวโคร่งสีขาวกับกางเกงขาสั้นสีน้ำเงิน เพื่อมาทำขนมกับสาวน้อยข้างกายทันที

  "คิดถึงเหมือนกันค่ะ สวัสดีค่ะป้าเอม สบายดีน่ะค่ะ นี้พี่เอาอุปกรณ์ทำคุ๊กกี้มาด้วยวันนี้ทำคุ๊กกี้เม็ดมะม่วง อัลมอนกับลูกเกดกันเนอะของโปรดพี่อ่ะค่ะ" แก้วบรรยายขนมที่ตนเองชอบให้สาวน้อยกับป้าเอมทันทีจากนั้นทั้งสามคนเดินเข้าไปห้องครัวทันทีเพื่อนทำคุ๊กกี้กัน ระหว่างนั้นที่สองสาวทำคุ๊กกี้กันอย่างสนุกสนาน โทโมะที่เคลียร์งานเสร็จก็อยากกลับบ้านไปพักผ่อนจึงไม่คิดออกนอกเส้นทางไปเที่ยวไหนตามปกติเพราะเขาเองก็อยากหาเวลาให้น้องสาวของเขาด้วย เขาเองก็คิดจะชวนสาวน้อยไปทานอาหารเย็นข้างนอกโดยไม่รู้ว่ามีแขกที่ถูกใจเขาตอนนี้ที่บ้านของตน เขาใช้เวลาสักพักก็มาถึงบ้านเขาอดแปลกใจไม่ได้ที่เห็นรถสปอร์ตสีขาวที่คิดไม่ออกว่าเป็นของใครเข้ามาจอดที่บ้าน ก็รีบเดินเข้าไปในบ้านทันที เพราะใจหนึ่งกลัวมีผู้ชายดอดมาหาน้องสาวของตนถึงบ้านตอนที่ตนไม่อยู่ แต่เมื่อเข้ามาในบ้านก็กลับได้ยินเสียงคนกรีดร้อง กับเสียงหัวเราะปนไปมา เขายืนงงอยู่สักพักน้องสาวของตนก็วิ่งออกมาพร้อมกรี๊ดกร้าด แล้ววิ่งมาวนเขาไปมาตามด้วยสาวสวยของเขาซึ่งเขาหมายมั่นเอาไว้แล้ว เขาถึงก็ยิ้มทันทีที่เห็นตนเหตุของเสียงทั้งคู่ เพราะตอนนี้น้องสาวของเขากำลังหลบแก้วที่ไล่เอาแป้งปาดหน้ากัน โทโมะคิดอะไร แกล้งทำเป็นคว้าเอวแก้วทันทีแต่แสรงนึกว่าเป็นลูกปลา ส่วนแก้วที่เพลินกับลูกปลาจนลืมตัวก็ต้องตกใจทันที

   "เฮ้ยยย คุณปล่อยฉันไม่ใช่ลูกปลาน่ะ ปล่อยๆๆ"

   "อ้าวนึกว่าลูกปลาก็ว่าทำไมเอวบ๊างบาง หอมด้วย" ทำหน้าเจ้าเล่ห์ทันทีที่ได้โอกาส ลูกปลาที่เห็นเหตุการณ์ก็รีบปิดตาทันที ด้วยความตกใจ

   "จะปล่อยไม่ปล่อยไม่ปล่อยใช่ไหม นี่แนะ"

   "โอ้ยยย หยิกมาได้ผมเจ็บน่ะครับ ว่าแต่เล่นอะไรกันเนี่ยะ เป็นเด็กไปได้"

   "ลูกปลาแกล้งพี่แก้วอ่ะ ว่าแต่ไหนเฮียว่าจะกลับค่ำๆไง วันนี้มาเร็วจัง"

   "แหม่ ทำงานเสร็จก็อยากพักสิครับว่าแต่คุณแก้วมาบ้านไม่บอกพี่สักคำน่ะตัวเล็ก ว่าแต่คุณแก้วมานานยังครับ"

   "มาได้สักพักล่ะค่ะมาหาลูกปลาน่ะค่ะ"แก้วตอบไปทีเพราะกำลังหงุดหงิดกับสายตาของชายหนุ่ม

   "ก็พี่แก้วมาหาลูกปลานิค่ะไม่ได้มาหาเฮียจะให้ลูกปลาบอกเฮียทำไมล่ะเจ้าค่ะ พี่แก้วไปดูคุ๊กกี้กันดีกว่าค่ะ" จากนั้นสองสาวก็เดินไปในครัวทันทีปล่อยให้ชายหนุ่มยืนยิ้มกริ่มที่ในหัวคิดแผนได้ทันที

   แผนที่ชายหนุ่มคิดได้คือเขาจะชวนน้องสาวของตนเองและแก้วไปทานข้าวนอกบ้านเพื่อกระชับความสัมพันธ์กับหญิงสาวที่เขาหมายมั่นปั่นมือจะเอามาทำเมียให้ได้ 

มาแล้วมาช้าหน่อยแต่ก็มา ช่วงเก๊าติดทำวิจัย มาดึกหน่อยคิดถึงสองคนนี้ว่าจะหวานหรือหื่นดีแต่ยังเบรคไว้ก่อนดีกว่า ไรเตอร์ว่าโทโมะรุกมากเลยว่าไหมค่ะทุกคนหุหุ