รักอันตรายของยัยตัวร้าย

     "ใครก็ได้บอกผมทีว่า เกิดอะไรขึ้นทำไม.....กัน"โทโมะที่นั่งสงสัยมาแต่ต้นเรื่องก็เริ่มโวยวายทันทีที่ไม่มีใครอธิบายอะไรเอาแต่คุยๆและสั่งๆเขา   

     "คือ...แก้วฉันว่าแกบอกมันเองล่ะกัน"

    กรวิชญ์ไม่กล้าตัดใจที่จะตอบคำถามจึงโยนให้เธอตอบเอง เมื่อเธอหันไปมองแดนดนัย แดนก็ได้แต่ส่ายหน้าเหมือนประมาณว่าเขาไม่เกี่ยวน่ะ ส่วนโทโมะเองเขาก็ได้แต่กวาดสายตามองไล่ไปแต่ละคน ด้วยสายตาใคร่รู้อย่างมาก จนกลับมายังหญิงสาว ตอนนี้ที่เธอเขาแต่ขมวดคิ้วเอาลิ้มเดาะกระพุงแก้มตัวเองแล้วมองมายังเขาด้วยสายตาที่ว่างเปล่า จนเขาเองเริ่มรู้สึกแปลกจากสายตาแบบนี้มันทำให้นึกถึงใครบางคน แล้วเมื่อจ้องสายตาแบบนี้คือสายตาของพ่อของเขาสายตาของผู้บงการชีวิตเขานั้นเอง แต่เขาต้องหลุดออกจากความคิดเนื่องจากหญิงสาวคนเดียวได้ทำลายความเงียบนี้ขึ้นมา

     "เฮ่ออออ ถ้าฉันตอบคำถามคุณมันอาจสร้างความลำบากให้กับคุณไม่น้อย คุณยังอยากจะรู้เหรอ"แก้วเอ่ยลองใจชายตรงหน้า ใช้เธอทำไมจะรู้เรื่องประวัติของคนตรงหน้านี้ไม่น้อย

เมื่อสามวันก่อน

     "หัวหน้าที่ให้ผมสืบประวัติคุณวิศวะ ไทยานนท์ผมได้มาแล้วน่ะครับ ผู้ชายคนนี้จริงๆแล้วเขามีสายเลือดของอดีตหัวหน้าแก๊งค์ซามูไรริเคียวที่ชำนาญการใช้มีดบาง การฆ่าของแก๊งค์นี้คือการแทงตัดขั้วหัวใจอย่างเลือดเย็น แต่แก๊งค์นี้ไปสลายตัวไปเนื่องจากไร้ผู้สืบทอดและผู้ที่ต้องการรับช่วงไม่ใช่ทายาทที่แท้จริงและฝีมือที่ไม่อาจเทียบได้กับผู้ดำรงตำแหน่ง และซึ่งทายาทถ้าไล่อันดับสองคือโคเอเรียว วาตาเบะ ซึ่งเป็นลุงของคุณวิศวะ ไม่มีทายาทให้กับแก๊งค์ รุ่นที่สามจึงตกมาที่เขาแต่เขาปฏิเสธและไม่ได้รับการฝึกอย่างจริงจังเพราะเขาบอกว่าเขาไม่ชอบฆ่าคน เมื่อคุณลุงเสียเขาก็ปฏิเสธทันทีเพราะเขาไม่ชอบชีวิตแบบนั้นเขาชอบทำธุรกิจแบบนี้มากกว่า ครับหัวหน้า"

      "เฮ ไม่น่าเชื่อว่ามีสายเลือดแก๊งค์ริเคียวที่น่ายำเกรงของญี่ปุ่นแบบนี้ ที่ไม่รับช่วงต่อเพราะไร้ฝีมือรึเปล่า"

      "ไม่น่ะครับ เท่าที่ทราบมาว่าคุณวิศวะ ระดับอาจไม่เท่าหัวหน้าแต่ถ้าเทียบกับพวกผมสองคนเขาอาจสูงกว่าน่ะครับ แต่เขารักอิสระมากกว่าเขาจึงปฏิเสธรับตำแหน่ง"

   กลับมายังปัจจุบัน

     "มันขึ้นอยู่ว่าอันตรายถึงหัวใจผมรึเปล่า แล้วเรื่องที่คุณให้ผมช่วยน่ะ ผมจะได้อะไรตอบแทน" เขายังคงพูดเชิงเล่นกับหญิงสาวตรงหน้าเนื่องจากเขาสงสัยในตัวเธออยู่

     "คุณอยากได้เงินเท่าไหร่บอกฉันมาได้เลย" แก้วยังคงนิ่งเงียบอย่างดูเชิงชายหนุ่ม

     "ถ้าผมบอกว่าผมไม่อยากได้เงิน แต่ผมอยากรู้อยู่ 2 ข้อ ข้อแรกที่อยากรู้ว่านั้นคือคุณต้องการมันไปทำไมและมันเกิดอะไรขึ้น ส่วนข้อสองพรุ่งนี้ผมจะบอก นี่ไงเงื่อนไขของผม" เขามองหญิงสาวที่นั่งเอาลิ้นเดาะกระพุงแก้ม กอดอกมองหน้าเขาอยู่เหมือนคิดอะไรอยู่.........

     "ข้อแรกบอกได้เลยว่ามันเกี่ยวกับการจำหน่ายรถหนี้ภาษีซึ้งฉันก็รู้ด้วยว่าใครเป็นคนทำงานเรื่องนี้ และเป้าหมายมันอาจทำให้ยอดขายรถคุณต่ำลงเพราะฉันว่าคนปล่อยรถมันต้องแย่งลูกค้าคุณแน่ๆ" แก้วเลี่ยงจะตอบคำถามที่แท้จริงเนื่องจากเธอไม่ต้องการให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องเดือดร้อนไปกับเธอด้วย

      "แก้วตอนนี้ดึกมากแล้ว แยกย้ายกันเถอะ ไอ่วิชกับคุณโทโมะค้างที่นี้เลยแล้วกันฉันไม่อยากให้กลับเพราะบ้านฉันไกลมากพี่แดนเดี๋ยวพวกเขาไปที่ห้องนอนแขกด้วยน่ะค่ะ ฝันดีค่ะทุกคน"

       "แล้วแก้วจะไปไหนไม่ขึ้นไปพร้อมกันเหรอ"แดนดนัยเอ่ยทักแก้วทันทีที่เห็นแก้วเดินสวนออกไปนอกห้อง

       "แก้วมีเรื่องจะคุยกับฝั่งโน้นเวลาทางโน้นก็เช้าแล้วแก้วอยากเคลียร์ก่อนเข้านอน พวกพี่ไปพักกันก่อนเถอะค่ะ อ่อคุณวิศวะ ฉันจะรอคำตอบข้อที่สองของคุณในวันพรุ่งนี้น่ะค่ะ

  งิงิ อัพเท่านี้ก่อนนะครับ พอดียอมรับว่าตัน แท๊นแทนนน 

  ป.ล.ต่อไปรอลุ้นคำร้องขอข้อที่สองต่อเนอะ

   ฝันดีครับบบบบบบบ จุฟฟฟฟฟฟฟฟ