(YAOI) KNB: AKAKURO Forbidden Love Devil...

Prologue

  “คุโรโกะ เท็ตสึยะ” เสียงชายวัยกลางคนเอ่ยเรียกบุตรชายของตนเอง

  “ครับท่านพ่อ” เสียงหวานขานรับ เด็นหนุ่มผู้มีสีผิวที่ขาวซีด เรือนผมสีฟ้าดังท้องนภา นัยน์ตาสี   คลอมารีน ร่างกายผ่อมบาง และดูมีเส่น์ เขาเดินมาหาผู้เป็นบิดาของตน

  “มีอะไรหรือท่านพ่อ” เด็นหนุ่มเอ่ยถาม

  “ลูกต้องไปเรียรู้อะไรบางอย่างที่โลกมนุษย์” ผู้มีศักดิ์เป็นบิดาเอ่ยเสียงเรียบแต่น้ำเสียงนั้นประปน  ไปด้วยความเศร้าโศก นี้เขาจะต้องจากกับลูกชายของเขาอีกแล้วหรือ ผู้เป็นบิดานึกคิด

  “ถ้านั้นเป็นความต้องการของท่านพ่อข้าขอลา” คุโรโกะเอ่ยเสียงสั้นเล็กน้อยเขาไม่อยากไปจากผู้เป็นที่รักของเขาเลยแม้แต่น้อย น้ำตาเริ่มคลอ เขารีบวิ่งไปกอดผู้มีพระคุณน้ำเนตรไหลริน ไม่อยากออกไปจากอ้อมแขนนี้เลย ความรู้สึกที่อบอุ่น ผู้เป็นบิดาลูบเส้นผมนิ่มไว้ เขายังมีสี่หน้าที่เรียบนิ่ง แต่ในใจจริงนั้นเหมือนตายทั้งเป็น...

  “อย่าร้องไห้เลยนั้นลูกรัก” ผู้เป็นบิดาเอ่ยอย่างอ่อนโยน พลางปาดน้ำตาของบุตรชาย ใบหน้าที่เปรื่อนไปด้วยคราบน้ำตานั้น ช่างน่าสงสาร

  “ผ...ผมไม่ได้ร้องสักหน่อยนะ” คุโรโกะเอ่ยเสียงสั่น เขาพูดด้วยความเข้มแข็ง

  “งั้นเหรอ...” ผู้เป็นบิดาเอ่ย นี้ลูกชายของเขาไม่รู้ตัวเลยเหรอ ว่าตอนนี้น่ารักแค่ไหน และตลกมากแค่ไหน “หึ” ผู้เป็นบิดาหัวเราะในลำคอ แต่ก็ดังพอที่จะทำให้ลูกชายสุดที่รักได้ยิน

  “หัวเราะอะไรครับ” คุโรโกะเบ้หน้า เพราะงอนผู้เป็นที่รัก “แหม เท็ตสึยะอย่างอนคูณพ่อเลยนะ” บิดาของเขาเอ่ย “ท่านพ่อ หึ” คุโรโกะอยากจะขำกับท่าทางนั้น และทั้งสองก็หัวเราะกันอย่างมีความสุข โดยที่วันพรุ่งนี้จะต้องจากลา...

  “ไปก่อนนะครับ” คุโรโกะเอ่ยเสียงดัง ทุกคนส่งเขาไปโลกมนุษย์ด้วยรอยิ้ม คุโรโกะยกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะกระโดดลงไปที่โลกมนุษย์ และเริ่มกางปีกออกอย่างสง่างาม

ณ บ้านพักของคุโรโกะ

  “คุณเป็นใคร” คุโรโกะถามเสียงเรียบ

  “ฉันเป็นครูฝึกของนายนะ” ชายผู้นั้นเอ่ยเสียงเรียบเช่นกัน ลักษณะของเขานั้นคือ ผมสีเขียวดั่ง  มรกต นัยน์ตาสีเดียวกับเส้นผม ตัวสูงกว่าผมมาก ใส่แวนเสียด้วย ในมือนั้นถือรูปปั้นทานุกิ ‘ดูพิลึกชะมัด’ ผมนึกคิด

  “ฉันขอแนะนำตัว ฉันชื่อว่า มิโดริมะ ชินทาโร่ยินดีที่ได้รู้จัก” เขาแนะนำตัว ผมมองเขานิ่งๆ และ  เริ่มแนะนำตัว“นายคงจะรู้จักกฎของโลกปีศาจดีนะ ว่าห้ามมีความสัมพันธ์แบบรักใคร่กับมนุษย์” เขาสอน ซึ่งผมก็รู้ดีและผมไม่มีทางมีสัมพันธ์แบบนั้นกับพวกมนุษย์แน่นนอน...

  “งั้นผมขอตัวไปนอนก่อนนะ” เขาเอ่ยเสียงเรียบ และได้คำตอบเป็นการพยักหน้ากลับมาแทน ผมเดินไปที่ห้องและแหงนมองดวงดาวที่อยู่บนฟ้า ดาวบนโลกนั้นสวยงามมากมีแสงวิบวาบ ช่างต่างจากโลกที่ผมอยู่เหลือเกิน....

To be continued