Project Love รุ่นพี่ครับ รับรักผมหน่อย

              กรี้ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

              “นี่น้อง!!! คินค่ะ พริมนี่ไม่ยอมนะ ทำไมคินยืนให้กอด ให้ด่าซันนี่แบบนี้  ” สงสัยบ้านจะสอนให้กินลูกหวีด เสียงแหลมยังกะแร้งขาดน้ำ

 

           

 

             “ก็บอกแล้ว ว่าที่แฟนไง! ทำตัวเป็นมนุษย์ป้าจริงๆ คนแก่ก็งี้ฟังไรไม่เข้าใจ”วาจงใจกดเสียงให้ดัง อยากจะตอกย้ำให้หงายหน้าหนัก พร้อมทั้งหันไปฉีกยิ้มหวานให้พี่คิน กัดปากตัวเองเบาๆ ส่งลิ้นมาเลียริมฝีปากนิดๆ วาไม่ได้อ่อยนะ แค่จะบอกให้พี่คินตอบดีๆ ไม่งั้นวาเผานั่งยางผู้หญิงคนนี้แน่

 

 

 

            “ยังไงค่ะคิน แล้วที่พริมชวนละ”อ่อยเข้าไป จัดไปเลย เอาให้เต็มที่ สมัยนี้เพราะผู้หญิงเป็นแบบนี้นี่เอง ผู้ชายถึงนิยมกินกันเอง วาปล่าวด่าตัวเอง ชื่นชมตัวเอง อย่างน้อยวาไม่ได้แอบกินใครที่ไหน อยากกินก็แต่คนข้างๆตอนนี้

 

 

 

            “ก็ตามที่วาพูด คงต้องไปกับว่าที่แฟน”อ๊าก!!! เอาใจไปเต็มๆ เอารางวัลไปเลย อยากจะหัวเราะให้ลั่น คุณพี่พริมถึงกับมืออ่อนปวกเปียกทันที แต่ยังไม่วายจับเอาไว้ ไม่ทนแล้วแมร่ง

 

           

 

             ร่างเล็กเดินเข้าไปจับมือพริมให้ปล่อยจากร่างสูง พร้อมกับยืนแทนที่ในตำแหน่งนั้น เมื่อฝ่ายหญิงเห็นแบบนั้นจะทำไงได้ คินก็แลดูไม่ปฎิเสธ สายตาพวกถ้ำมองด้วยความสนใจก็เยอะ ทำให้ทนความกดดันไม่ไหว ได้แต่ทำใจส่งเสียงฮึดอัดแล้วรีบเดินหนีไป ไม่วายยังส่งเสียงแว๊ดๆกลับมาซะอีก

 

 

 

            “เกย์อย่างแกไม่มีทางทำถึงใจคินหรอก แล้วพริมจะมาหาใหม่นะค่ะคิน”ยังไม่วายส่งสายตายั่วยวนอีกนะ สงสัยจะไม่มีใครจัดให้ ถ้าไม่ติดว่าเป็นคนดี วาจะส่งคนไปจัดให้ถึงที่เลย

 

 

 

            “บายๆนะครับป้า ว่างๆส่องกระจกดูหนังหน้าก่อนนะ ถึงใจไม่ถึงใจไม่รู้ แต่ที่รู้ก็มีรูให้เสียบเหมือนกันละ ชิ!”

 

            ฮิ้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เ

 

             สียงแซวดังสนั่นในบริเวณรอบๆ รวมทั้งกลุ่มเพื่อนพี่คินที่นั่งอยู่ไม่ไกลกันหนัก

 

 

 

            “เด็ดมากน้อง ทำให้คินมันยอมได้”เสียงพี่ทีพูดขึ้น

 

          

 

             “สงสัยจะเอาอยู่” เสียงที่สองตามมา

 

           

 

            “ถ้าคินไม่เล่นด้วย พี่ยังว่างนะครับ” แล้วพี่อีกคนก็พูดขึ้น

 

           

 

            “คนนี้หรอว่ะที ที่มึงพูดวาถูกใจ ”เสียงพี่ผู้ชายที่นั่งข้างพี่ทีพูดขึ้น พร้อมกับส่งยิ้มกว้างมาให้ หล่อแฮะ ภูมิต้านทานคนหล่อยิ่งต่ำ จึงได้แค่ส่งยิ้มหวานไปให้

 

 

 

            “จะอ่อยมันอีกนานไหม พวกมึงไม่ต้องชมเลย กูเหนื่อยใจจริง”พี่คินหันมาพูดกับวาเสร็จ แล้วก็พูดว่าเพื่อนตัวเอง เอ๊ะ!! อย่าบอกนะเมื่อกี้อ่ะ

 

 

 

            “พี่คินหึงวาหรออออ…..วาไมได้อ่อยเพื่อนพี่สักหน่อย เพื่อนพี่หล่ออ่ะ เลยยิ้มให้เฉยๆ”วาอยากจะแกล้งพี่คินแค่นั้น เพื่อนพี่หล่อก็จริง แต่ว่าเชื่อมันในตัวพี่คินซะมากกว่า หล่อกว่าเยอะ

 

 

 

            “กูป่าวหึง แต่สายตามึงอ่อยเพื่อนกูจริงๆ” ปริ๊บๆ เสียงกระพริบตาวาเอง ดูคำพูดพี่คินสิ ไม่ไหวจะทนจับทำผัวซะจริงๆ

 

 

 

            “อาฮะๆ แต่วาจะยอมให้แค่พี่คินเอาแค่คนเดียวนะ”หึๆ ว่าง้อไม่ค่อยไปเป็น คงได้แค่นี้จริงๆ

 

            วี้ดวิ๊วววววววววว……

 

           

 

            “จับมันทำผัวให้ได้นะน้อง แต่ระวังมันจะมีใหม่”คำแนะนำของพี่ทีเวิร์คมาก แต่ถ้าพี่คินไม่รักวา ต่อให้พลีกายถวายไป ก็คงได้แค่เซ็กส์ คนอย่างวาไม่ยอมเป็นแค่ที่ระบายเท่านั้นหรอก

 

 

 

            “ครับพี่ที วาสัญญา”

 

           

 

             โป๊ก

 

           

 

             “พี่คินดีดหน้าผากวาทำไม”

 

 

 

            “พี่ยอมเราจริงๆ เกิดมาพึ่งเคยเจอ”น้ำเสียงพี่นิไม่เห็นจะยอมเลย ออกแนวท้าทายซะมากกว่า

 

           

 

            “ยอมแล้วหรอฮะ ยอมแบบไหนอ่า ยอมให้กดหรือยอมให้รัก เอ๋……”ดูสีหน้าพี่คินแล้วอยากกอดอะ แต่เมื่อกี้ที่ทำไปยังทึ้ง ไม่ใช่อาย แต่ตอนนี้เพื่อนพี่คินจ้องเกินไป เดี่ยวพี่คินอึดอัดแย่ ทนไว้วา สู้เว้ย!!

 

 

 

            “เฮ้ยคิน พวกกูจะไปกินข้าว มึงไปด้วยป่ะ แต่ดูจากหน้ามึงสงสัยอยากกินน้อง…ละมั้ง”พี่คนหล่อยังไม่วายกัดพี่คินอีก สงสัยกลุ่มนี้จริงๆ พี่เลือกคบกันป่าวเนี้ย..หล่อกินกันไม่ลง

 

 

 

            “มึงพูดไป อย่างกูไม่ได้อดอยากแบบมึง เอาไงจะไปกินข้าวด้วยไหม กูหิวจะแดกมึงแทนข้าวละ” สงสัยนี่จะเป็นคำพูดปกติของพี่คิน พูดเพราะซะไม่มี เฮ้อ..ยังไงก็ว่าที่แฟน วารับได้

 

 

 

            “อ่า…ไปด้วยได้หรอออ…”แสร้งดัดเสียงอ่อยๆไปงั้น ไม่ชวนวาก็จะไป

 

 

 

            “งั้นกูไปกินกะวา พวกมึงไปกินเลย ไว้เจอกันคืนนี้”น่าร๊ากๆๆๆๆ อยากโดนรักแล้วสิ ไม่ยักกะรู้ พี่คินมีโมเม้นแบบนี้กะเขาบ้าง

 

            สายตาบรรดาเพื่อนพี่คินมองล่อเลียนอย่างเต็มที่ แต่ก็พยักหน้าแล้วเดินออกไป ไม่ยะกะแซวต่อ สงสัยหิวจัด

 

 

 

            “พี่คินงั้นไปกินกันเนาะ” วาจงใจกดเสียงคำว่ากินกันเน้นๆ จนพี่คินเคาะหัวไปทีหลัง สงสัยทำตัวโรคจิตมากไปเรา อิอิ แต่ไงได้ นี่มันตัวเรา

 

 

 

            “ตามใจ แต่กูจะกินข้าว ถ้าอยากกินกัน! ไปหาซื้อร้านขายปืน”บอกทีมุขใช่ไหม เอิ่ม….เพลียแป๊บบ เล่นมาได้อ่ะ

 

 

 

            “ไม่เอา จะกินกะพี่คิน ป่ะ วันนี้วาเลี้ยงเอง”ใจปล้ำเข้าไว้ ม๊าไม่ได้สอน แต่วาเป็นเอง

 

 

 

            “เลี้ยงตลอดชีวิตเลยไหม จะได้ขนของไปอยู่ด้วยเลยซะเลย”

 

 

 

            “เอาสิ วาจะเปิดห้องรอ วันนี้เลยป่ะ งั้นไม่กินข้าวแล้ว ไปขนของกัน”

 

 

 

            “……………………………………….”

 

 

 

            “วาล่อเล่นเอง ป่ะกินข้าว วาเลี้ยงเพราะเต็มใจเอง นะนะ ให้พี่คินเลือกร้านเลย ไว้วันหลังว่าจะได้มีข้ออ้างพี่คินเลี้ยงคืนบ้างไงเนาะ” ทำไมพอวาพูดพี่คินทำหน้าแปลกๆ สงสัยจะพูดผิดแล้วมั้งเรา รึว่าพี่คินชอบมองหน้าเรา อ๊าย……….อยากละลาย

 

 

 

            “อืม เอางั้นก็ได้”

 

            นี่แค่เริ่มต้นสำหรับภารกิจพิชิตไข่ อ่า…แค่เริ่มก็มีผู้หญิงแวะเวียนหาพี่คินตลอด สงสัยงานนี้ต้องเหนื่อยอีกนาน แต่ไม่เป็นไร วาจะพิสูจน์ความรักของวาให้พี่รักวาให้ได้ ถ้าวันนั้นมันทำไม่ได้ วาจะถอยเอง คิดแล้วรู้สึกปวดใจแปล๊บๆ เลิกคิดดีกว่า อยู่กับวันนี้พอ

 

 

 

Home of  Va………..

 

            “ม๊า…..สวัสดีคร้าบบบบบ ขอกอดหน่อย” ไม่ต้องรอคำตอบจากม๊า ผมวิ่งไปกอดทันที อ่า…..สุขใจจัง

 

 

 

            “เป็นไงบ้าง พิชิตใจพ่อหนุ่มคนนั้นได้ยัง สงสัยวันนี้คืบหน้า ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เชียว”ถ้าเป็นคนอื่นแซวคงไม่เขินขนาดนี้ อ่า ม๊าใครว่ะเนี้ย รู้ใจลูกตลอดเลย

 

 

 

            “ยังหรอกฮะ แค่วันนี้ยังเจอคู่แข่งเข้าแล้ว สงสัยคงเหลืออีกเยอะ แต่แค่นี้วาเอาอยู่”

 

            ร่างเล็กหอมแก้มม๊าอย่างเอาใจ ถึงภายนอกบ้านจะทำตัวแรงแค่ไหน ในความคิดของคนเป็นม๊าคนแล้ว ย่อมมองออกว่าลูกตัวเองเป็นยังไง 

 

 

 

            “ขึ้นไปอาบน้ำได้แล้ว ม๊าจะทำข้าวไว้ เผื่อคืนนี้ใครบางคนจะหิว แต่ตอนนี้คงอิ่มใจซะมากกว่า”

 

           

 

            “คร้าบบ…..ต้องอิ่มใจมากกว่านี้ ไปแล้ว”ผละจากออมกอดของคนที่รักที่สุด ไม่รอให้ช้า ผู้เป็นแม่ได้แต่มองตามความดื้อรันของลูกตนเอง ไม่ว่ายังไงก็ยังไม่ระวังเวลาขึ้นห้อง

 

 

 

            “เบาๆ ม๊ายังไม่จ้างซ่อมบันได้”เสียงม๊ากวนมา ผมเข้าใจม๊าเป็นห่วง แต่มันติดเป็นนิสัย เดินขึ้นไม่เป็น

 

 

 

 “รักเป็น…………………………………………………………..”                      

 

เสียงรอสายเศร้าๆของเรียว ทำให้วานิ่งเงียบไปสักพัก พอจะเข้าใจทำไมวันนี้ตนไปหาพี่คินทำไมถึงไม่เจอเรียวอยู่ที่นั้น แต่พี่ทีก็นั่งอยู่ที่นั้นนิหว่า

 

 

 

“ฮะโหล มึงด่ากูมาเลย  กูเหนื่อยๆ ไม่มีแรงเถียงมึงหรอก”ทำไมเสียงมันดูเหนื่อยหล้ากับอะไรสักอย่าง อย่างกับคนพึ่งจะผ่านการร้องไห้มา

 

 

 

“กูด่าแน่ ถ้ามึงไม่บอกมาว่าเกิดไรขึ้น มึงร้องไห้อยู่ใช่ไหม เรื่องพี่ที? ทำไมมึงไม่โทรหากู มึงเห็นกูเป็นเพื่อนอยู่ป่าวว่ะ” ผมไม่ได้คิดจะด่าเรียวมันเลย แต่เพราะความเป็นเพื่อนกัน มีเรื่องไรเรียวมันจะพูดให้ฟังตลอด มันไม่เคยเงียบและเก็บเรื่องไว้กับตัวเองแบบนี้

 

 

 

“ก็มึงไปกินข้าวกะพี่คิน กูไม่อยากให้มึงพลาดโอกาสดีๆแบบนั้น กูอิจฉามึงว่ะ มึงกล้าที่จะบอกความรู้สึกตัวเอง แต่กูกลัว กลัวมันจะไม่เหมือนเดิม ถึงต้องมานั่งร้องไห้ซ้ำซาก ทั้งๆที่ไม่ใช่ความผิดพี่ทีเลยสักนิด ”

 

 

 

“มึงฟังกูนะ ถึงกูจะเห็นผู้ชายสำคัญขนาดไหน กูก็รักมึงมากเหมือนกัน ถ้าแค่กูไปกินข้าวแล้วจะพลาดโอกาสไรนั้น ก็ยอม..ถ้ากูได้เป็นที่ระบายให้มึงบ้าง ”

 

 

 

“กู..อึก…ฮือๆ เห็นพี่ที..จะ..จูบกะขวัญ  ฮื่อๆ ”สงสัยเรียวจะไม่เคยเห็นแบบนี้ ด้วยความพี่ทียังไม่มีแฟน ไม่ใช่เจ้าชู้ แต่พี่แกไม่ชอบผูกมัดใคร ผมสืบประวัติมาดีอ่านะ แต่ก็นะ ไอ้เรียวมันก็แอบรักมาตั้งแต่งานรับน้อง จะให้มันตัดใจ คงไม่ได้ ไม่ต่างไรจากผมหรอก

 

 

 

“มึงใจเย็นๆ พรุ่งนี้จะพาไปสารภาพรักพี่ที ให้มันรู้กันไปเลย” อยากจะรู้เหมือนกัน พี่ทีจะทำหน้ายังไง แต่เพื่อนตัวดีนี่สิ มัวแต่อาย กลัวไปสารพัด สงสัยจะป๊อดอีกตามเคย

 

 

 

“อึก ..ไม่เอานะวา ขอร้อง ”

 

 

 

“งั้นมึงหยุดร้อง เช็ดน้ำตา คืนนี้ไปผับกัน ”ผมอยากให้เรียวมันได้ระบายบ้าง ใจจริงก็คิดถึงน้องแอลจัง อ่า...สงสัยต้องดื่มฉลองให้กับตัวเองและความเสียใจให้กับเพื่อนเรียว

 

‘อือ..ดีเหมือนกัน เจอกันสี่ทุ่มนะเว้ย’พูดถึงเหล้ามันก็หยุดร้องทันที สงสัยอยากกินหนัก

 

 

 

“ม๊าฮะ วาไปผับกะเรียวมันนะ ” ผมตะโกนบอกม๊าตัวเอง ในขณะที่กำลังนั่งดูละคร ไม่รู้คิดว่าตัวเองเป็นนางเอกรึเปล่า แม่ใครเนี้ยย ทำหน้าฟินซะ…..และแล้วก็ไม่เกิดเสียงทักท้วงใดๆ อ่า….ม๊าติดละครมากกว่าติดลูกซะอีก ดีเหมือนกัน จะได้กลับดึกซะหน่อย