แค้นร้าย ชำระรัก!!!

แค้นร้าย ชำระรัก!!!

ตอน อดีตที่เลวร้ายสู่ความแค้น

 

"กริ๊ดดด"อะไรกันเนี่ย คิดจะเบรคก็เบรค นี่ถามจริงเหอะขับรถเป็นหรือเปล่าเนี่ย ก่อนจะเบรค

น่าจะโทรมาบอกกันก่อนนะ ฮึ่ย  

 

 

"กริ๊ดทำไมเนี่ย -.-" ยังจะถาม นี่หัวชั้นไม่มุดไปใต้ร่องตีนนี่ก็บุญแค่ไหนล่ะ ชั้นว่าชั้นยังขับดี

กว่านายอีก อีตาหมนุษย์หมีปีศาจ >:(

  

 

" ก็นายขับรถน่ากลัวนี่นา " ชั้นบอกตานั่นพลางยกมือกุมขมับ   

 

"ถึงแล้วที่ทำงาน"อยู่ดีๆตานั่นก็เอ่ยปาก เอิ่ม..นี่ที่ทำงานหรอค่ะ สวนสนุกนี่อะนะ ที่ทำงาน?  

 

"งานอะไร" ชั้นมองเขาแล้วถามด้วยความสงสัยสุดๆ มาสวนสนุกก็ต้องมาเล่นสิ ทำงานอะไร

หว่า? แล้วตานั้นหยิบอะไรน่ะ เอกสารทำงานหรอ เป็นปึกๆเลยเนี่ยนะ  

 

"แจกใบปลิว เอาละลงจากลงแล้วรีบไปทำงานซะ ชั้นรับงานนี้ไว้ให้เธอน่ะ" หาา.. รับงานให้

ชั้นตอนไหน ทำไมไม่ปรึกษา  

 

 

"ทำไมไม่หางานที่มันคู่ควรกับชั้นหน่อยละ งานสูงๆน่ะ"จริงๆม่าจะหางานก้ควรให้มันเข้ากับ

หน้าตาชั้นหน่อย เหอะ  

 

"การเรียนเธอสูงนักหรอไง สมองเธอดีหรอ ดีแต่เอาเงินฟาดหัวครูธนันต์ธรญ์! "นี่กำลังหาว่า

ชั้นไม่มีสมองสินะ นายต่างหากที่ไม่มีสมอง แนะนำงานให้ชั้นทั้งที ให้มาแจกใบปลิว แย่ที่สุด

ชั้นเกียจที่สุดเลย  

 

 

" แล้วจะทำไมล่ะ นี่มันก็เรื่องของชั้นอย่ามายุ่ง ชั้นดูแลตัวเองได้ แม่ชั้นจ้างนายมาเท่าไร 

ชั้นจะให้นาย2เท่า!!!" ชั้นพูดพลางทำหน้าโมโหใส่เขา ชิ กล้าดียังไงมาหาว่าชั้นไม่มีสมอง  

 

 "....."ทำไมเงียบแบบนั้นล่ะ คงกำลังคิดสินะ ว่าจะต่อรองค่าจ้างเท่าไรน่ะ ยังไงก็ไม่มีปัญหา

อยู่ล่ะ   

 

"ว่าไงล่ะ ชั้นให้2แสนก็ได้นะ ถ้ามันทำให้นายเลิกยุ่งกับชั้น" เป็นอะไรไป ทำไมถึงเงียบแบบ

นี้!!!  

 

"แม่เธอไม่ได้ให้ค่าจ้างชั้น"เขาตอบสั้นๆก่อนจะก้มหน้าลง  

 

"หมายความว่ายังไง งั้นก็เอาเงินชั้นคืนมาแล้วไปซะ "ชั้นพูดไล่เขา.. แต่ทำไมเขาถึงดูเศร้าๆ

ไปล่ะ นี่ชั้นว่าเขาแรงไปหรอ ชั้นควรขอโทษเขาหรือเปล่า  

 

 

"มันสายไปแล้ว.. เธอทำชีวิตของชั้นพังพินาศธนันต์ธรญ์ มันแก้ไขอะไรไม่ได้อีกแล้ว เธอ

ต้องชดใช้ด้วยชีวิตของเธอ"เขาพูดเรื่องอะไรของเขากันเนี่ย นี่เขาเป็นอะไรกัน 

 

"พูดเรื่องอะไรน่ะ ชั้นไม่เข้าใจ"ชั้นพูด  

 

"หึๆ เธอ!!! จำวันนั้นได้มั้ย วันที่เธอเที่ยวเล่นจนกลับดึก.." วันที่ชั้นเที่ยวเล่นจนกลับดึก ก็มีแค่

ครั้งเดียวเองนี่ ในตอนนั้น...   

  

 

 

 

 

 

 

"อุ้ย ป๊อปค่ะ แก้วลืมกระเป๋าตังไว้ในรถน่ะ เดี๋ยวแก้วมานะค่ะ " สาวน้อยที่มีว่า 'แก้ว' ซึ่งเป็นคน

รักของป๊อปปี้เอ่ยขึ้นมา เมื่อเธอลืมกระเป๋าตังใบโปรดเธอไว้ในรถ  

 

"ครับ งั้นผมรอตรงนี้นะ " เขายิ้มให้แก้วด้วยใบหน้าแสนหวาน ก่อนจะนั่งรอแถวๆนั้น  

 

 

 

 

โครม! 

 

 

 

ทันทีที่ได้ยินเสียงประหลาด เขาก็รีบวิ่งไปยังทีเกิดเหตุ แล้วก็พบว่า...  

 

"กริ๊ดดด  เอิ้ก เกะกะที่สุดเลยยย~ ดูสิ ถ้ารถชั้นเสียหายนะ ชั้นจะฆ่าเธอแน่ ยัยผู้หญิงข้างถนน

เอิ้กๆ  " ด้วยความเมาของฟาง จึงเดินไปเขี่ยแก้วด้วยความหงุดหงิด เพราะตอนที่เธอชนแก้ว

มันทำให้รถเธอเสียหลัก 

 

"อย่า เอิ้ก ให้ชั้นเจออีกนะ ! "ฟางบ่นพึมพัมก็จะเปิดประตูขึ้นรถแล้วขับหนีไป  

 

"แก้วๆ " ป๊อปปี้รีบวิ่งกรู่ไปหาแก้วทันที แต่ก็ไม่ได้ยินเสียงตอบรับ เขารีบอุ้มเธอในสภาพ

เลือดเต้มตัววิ่งไปที่รถ แต่รถนั้นถูกฟางชนพังยับเรียบร้อย ที่สำคัญ โทรศัพท์ของเขาอยู่ใน

นั้น เขาจึงโทรหาโรงพยาบาลไม่ได้  

 

"รอตรงนี้นะ เดี๋ยวป๊อปมา " พูดจบก็รีบวิ่งด้วยความเร็วดุจสายลมไปที่ตู้โทรศัพท์สาธารณะ

ก่อนจะโทรแจ้งพยาบาลอย่าพึ่งเป็นอะไรนะแก้ว...

     

หลังจากโทรเสร็จไม่ถึง5นาทีเขาก็รีบวิ่งกับมาหาแฟนสาว แต่ทว่าแฟนสาวของ

เขาหายตัวไปแล้ว!!!     

 

 

 

 

 

 

"ชั้นขอโทษ คือชั้นไม่รู้.. ชั้นจะชดใช้นายด้วยเงิน แบ่งคนละล้านกับชั้นก็ได้นะ หลังจากนั้น

เราก็แยกทางกัน" ชั้นชนแฟนของนายนั่นตายหรอเนี่ย ผิดไปแล้วจริงๆ ขอโทษนะป๊อปปี้  

 

"สายไปแล้วล่ะ เพราะตอนนี้เเม่เธอขายเธอให้กับชั้น!!!  ชั้นมีสิทธิในตัวเธอทุกประการ ตอน

แรกก็ว่าจะไม่บอกแล้วนะ เหอะ แต่เธอทำตัวน่าหมั้นไส้จริงๆ "  นี่เขาเป็นบ้าอะไรทำไมเขาถึง

ดูน่ากลัวแบบนี้ล่ะ.. 

 

"ชั้นขอโทษแล้วไง ปล่อยชั้นไปซะเถอะ " ชั้นบอกเขาด้วยสายตาวิงวอน ชั้นไม่รู้จะทำยังไงนี่

นา ตอนนั้นชั้นคงเมาแหละ ชั้นจำได้แค่ว่า ชั้นขับรถชนอะไรสักอย่างแต่ชั้นจำไม่ได้...  

 

"หึ ไม่ต้องทงต้องทำมันแล้วงานน่ะ มันเป็นทาสของชั้นดีกว่า รับรองชั้นจะให้เงินเธองามๆ!!"

นี่เขาพูดอะไร เห็นชั้นเป็นขี้ข้างั้นหรอ มากไปแล้วนะ!!  

 

 

 

เพี๊ยะ!!! 

 

 

"อย่าให้มากนักนะ ขอโทษคือขอโทษ จบซะที"พูดจบชั้นก็เปิดประตูรถ พอเก้าขาลงจากรถ

ได้ข้าง1  เขาก็...

 

 

บรืนนนน~  

 

 

"หยุดนะ กริ๊ดดดดด นายจะฆ่าชั้นหรือไง" ชั้นรีบชักขาเข้ารถแล้วปิดประตูรถทันที  เพราะเขา

ออกรถโดยไม่สนว่าขาของชั้นก้าวออกไปนอกรถข้างนึง มันมากเกินไปแล้วจริงๆ  

 

"เอาละ ไม่ว่ายังไงเธอก็ต้องตายสักวัน แต่ระหว่างชั้นคิดการตายของเธอ ก็ขอชั้นทรมานเธอ

ไปเรื่อยๆก่อนละกันนะ "เขาพูดพลางแสยะยิ้มอย่างน่ากลัว   

 

"หมีน้อยใจดีหายไปไหน"ชั้นพูดเสียงสั่นด้วยความกลัว  คนกำลังถูกฆ่าถ้ากลัวตายก็คงไม่ผิด

ปกติ พ่อค่ะแม่ค่ะช่วยฟางด้วย...  

 

"พูดบ้าบออะไรของเธอ! -.- ขืนเธอยังไม่เลิกคิดว่าชั้นเป็นหมีชั้นจะทรมานเธอด้วยวิธีปล้ำ" 

เขาตวาดใส่ชั้น นี่ชั้นไม่ควรว่าเขาในตอนนั้นเลย ถ้าชั้นไม่ขึ้นเสียงกับชั้น เขาก็คงไม่โมโหจน

ระบายความแค้นออกมา.. T^T  

 

"เมื่อเช้านายยังใจดีอยู่เลย.. ตอนนี้ทำไมนายถึงดูน่ากลัวแบบนี้ นายเป็นพี่เลี้ยงชั้นนะ.." ชั้น

พูดเสียงสั่นด้วยความกลัว เขาเองก็ดูใจอ่อนลงเล็กน้อย..  

 

"ชั้นไม่เคยใจดีกับผู้หญิงใจร้ายอย่างเธอ! " ม่ายจริงงงง ผีบ้าเข้าสิงเขาไปแล้วแน่ๆเลย จาก

ดีๆกลายเป็นฆาตกรจะฆ่าชั้นซะแล้ว!!!  

 

 

แหมะ.. แหมะ แหมะ       

 

 

เสียงน้ำตาของชั้นไหลหยดลงบนมือสองข้างของชั้น ตานั้นก็คงเหล่มองชั้น ต้องอ่อนใจบ้าง

ล่ะ เพราะชั้นรู้สึกว่าตานั้นมีความสุภาพบุรุษอยู่ในตัว   

 

"นายจะพาชั้นไปไหนอีก" ชั้นถามเขาพลางใช้มือ2ข้างปาดเช็ดน้ำตาที่อยู่บนหน้าของชั้น

ฮือๆ  

 

"บ้าน!!! " พอเขาหันมตอบชั้น และเห็นน้ำตาของชั้นเขาก็เร่งความเร็วของรถทันที ฮือ แม่จ๋า

หนูกลัวแล้ว!!! บางทีเขาอาจจะพาชั้นไปขายก็ได้ ฮือ

 

---

 

 

แรกว่าแต่งแนวเลิฟๆอยู่ดีๆ ไหงกลายมาเป็นแนวนี้เนี่ย!!! 5555