รักต้องห้าม [Poppy Fang Ft. Kaew]
เขียนโดย 
WriterZ
วันที่ 3 มกราคม พ.ศ. 2558 เวลา 00.07 น.
แก้ไขเมื่อ 4 มกราคม พ.ศ. 2558 16.58 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
3) ปลอมตัว
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
"แกจะไหวหรอฟาง ไร่นั้นพื้นที่ไม่ใช่น้อยๆน่ะ จะได้หาพี่แก้วเจอหน่ะ"เสียงเจื้อยแจ้วของมดเพื่อนสนิทฟาง ทั้งสองคุยกันผ่านเฟซไทม์
"ไม่ไหวก็ต้องไหว ฉันต้องหาพี่แก้วให้เจอให้ได้"ฟางเอ่ยน้ำเสียงหนักแน่น
"ฉันจะไม่ห้ามแก แต่แกจะไปสวยๆอย่างนี้หรอ"มดมองหน้าเพื่อนสาว
"ก็จะไปอย่างนี้ล่ะ"ฟางพูด
"ไม่ได้แก ไม่ได้เด็ดขาด จะไปอย่างนี้ไม่ได้"มดค้านฟางเป็นที่สุด
"ทำไมล่ะมด ฉันคิดถึงพี่ของฉันน่ะ"ฟางทิ้งตัวลงบนโซฟา
"นี่แก แกกับเจ้าของไร่เจอกันแล้วนี่ ฉันว่าน่ะเค้าต้องไม่ให้แกไปหาแน่นอน อีกอย่างน่ะเจ้าของไร่เค้าก็บอกแล้วนี่ว่าเค้าไม่เคยเห็นพี่แก้ว ถ้าขืนไปตื้อบ่อยๆแกก็โดนเค้าไล่ตะเพิดออกมาสิ"มดพูดให้ร่างบางฟังอย่างเป็นหลักการ
"แล้วจะให้ฉันทำไงล่ะมด"ฟางถามเพื่อนอย่างชนิดที่ว่าตาเป็นเครื่องหมายเควชชั่นมาร์ก
"แกต้องปลอมตัว"มดยักคิ้วยิ้มให้เพื่อน
"หืม ? ปลอมตัว"ฟางเลิกคิ้วงงในสิ่งที่มดพูด
"ใช่ แกต้องปลอมตัวเป็นสาวใช้หรืออะไรก็ได้ที่ต้องทำงานอยู่ในนั้น"มดยิ้มกับความคิดบรรเจิดของเธอ
"ยังไงเค้าก็ต้องจำฉันได้อยู่ดีน่ะแก ฉันกับเค้าก็เคยเจอกันมาแล้ว"ฟางเถียง
"ถ้าเค้าจำแกที่เป็นผู้หญิงได้ แกก็เป็นผู้ชายซ่ะสิ ไม่เห็นจะยาก"มดลูบคางตัวเอง พลางยิ้ม
"ไม่เอาอ่ะ ฉันไม่อยากปลอมตัวเป็นผู้ชายเหมือนในซีรี่ย์เกาหลีหรอกน่ะ"ฟางส่ายหน้า
"งั้นเป็นทอม โอเคมั้ย ถ้าขืนแกยังเรื่องมาก ฉันว่าก็ไม่ต้องไปหาหรอก"มดเริ่มเบื่อหน่ายที่ชักจูงฟางแต่ร่างบางไม่สนใจ
"กะ ก็ได้ มดอ่ะ"ฟางยู่ปาก หน้ามุ่ย
"แกต้องตัดผม ฉันไม่แนะนำให้แกใส่วิกซ์ ถ้าเกิดวิกซ์หลุดขึ้นมาล่ะ ไม่เป็นผลดีกับแกแน่ๆ"มดแนะนำฟาง
"โอเค แล้วฉันต้องทำยังไงต่อล่ะ"ฟางถามอีก
"แล้วก็แต่งตัวให้เหมือนที่ผู้ชายเค้าใส่กัน อะไรก็ได้ ตกลงตามนี้"มดพยักหน้า
"อะ อื้อ"ฟางพยักหน้ารับ
"จำไว้ว่าแกต้องทำเสียงห้าวๆ และพูด ฮะ ลงท้ายตลอด เข้าใจมั้ย"มดพูดอีก ร่างบางพยักหน้ารับ
"ตามนี้ ทำตามที่ฉันบอก แค่นี้ก่อนน่ะ ฉันขอให้แกโชคดี"มดพูดก่อนจะปิดเฟซไทม์
"เฮ้อ พี่แก้วค่ะ พี่แก้วอยู่ไหน"ฟางหลับตาพริ้มด้วยความเหนื่อยล้า
ไร่ภาณุ
"จำไว้ว่าแกต้องทำเสียงห้าวๆ และพูด ฮะ ลงท้ายตลอด เข้าใจมั้ย"
ร่างบางที่เดินทางมาถึงยังไร่ภาณุ เธอนึกถึงคำที่มดพูดไว้เสมอว่าต้องทำเสียงห้าวๆ และพูด ฮะ ลงท้ายตลอด
"ไอ้หนู เป็นใครลุก ทำไมมาด้อมๆมองๆอยู่แถวนี้"ชายแก่คนหนึ่งเห็นท่าทางของฟางที่กำลังชะเง้อมองภายในบ้านของป๊อปปี้ที่เธอเคยมาเมื่อครั้งก่อนจึงเข้ามาทัก
"อะ เอ่อ ลุงค่ะ เอ้ย ฮะ"ฟางที่ตื่นเต้นจึงลืมตัว
"เป็นทอมหรอเราหน่ะ"ชายแก่มองฟางตั้งแต่หัวจรดเท้า เธอแต่งตัวแบบผู้ชาย และเธอตัดผมสั้นพร้อมแบกกระเป๋าเสื้อผ้าของเธอมาด้วยให้เข้ากับคอนเซ็ปที่มดวางไว้ให้
"ฮะ ผมเป็นทอม ลุงฮะผมมาสมัครงานหน่ะฮะ ที่นี่พอจะมีงานให้ผมทำมั้ยฮะ"ฟางถามชายแก่ พลางเกาหัวแก้เก้อ
"งานหรอ ข้าก็ไม่รู้เหมือนกัน แกก็ลองไปถามนายใหญ่ในบ้านนู่นไป เดี๋ยวข้าพาไป"ชายแก่เดินนำฟางไป
ก๊อก ก๊อก !!
"ใคร!"ป๊อปปี้ตะโกนออกมา
"ผมเองครับนาย สมนึกเอง"สมนึกตะโกนบอกป๊อปปี้
"เข้ามา"ป๊อปปี้พูดเสียงเรียบ ก่อนที่สมนึกจะเปิดประตูเข้าไป ก็พบป๊อปปี้ที่นั่งเอาเท้าพาดอีกโต๊ะนึง และหันหลังให้เขาอยู่
"มึงมีอะไรสมนึก"ชายหนุ่มถาม
"มีเด็กมาสมัครงานครับนาย"สมนึกพูดจบ ป๊อปปี้จึงหมุนเก้าอี้กลับมา
"ใคร"ป๊อปปี้พูดนิ่ง ก่อนที่สมนึกจะกวักมือเรียกฟางให้เข้ามา
"เอ่อ สวัสดีฮะ"ฟางเดินเข้ามาพร้อมไหว้ป๊อปปี้
"มึงทำอะไรเป็นบ้าง"ป๊อปปี้มองฟางด้วยสายตาเย็นชา ฟางจึงรีบแต่ก้มหน้า
"ผมทำเป็นทุกอย่างฮะ"ฟางพูดแต่ก็ยังก้มหน้าให้ป๊อปปี้อยู่
"เงยหน้ามองกูสิว่ะ! มึงจะก้มหน้าทำไม"ป๊อปปี้ตวาดลั่นทำเอาฟางสะดุ้งก่อนจะรีบเงยหน้าให้ป๊อปปี้ได้เห็นหน้าของเธอ
"มึงเป็นทอมสิน่ะ หน้าหวานขนาดนี้"ป๊อปปี้มองฟาง
"อะ เอ่อ ฮะ"ฟางพยักหน้าอย่างเร็ว
"หึ เมื่อกี้มึงบอกใช่มั้ยว่าทำได้ทุกอย่าง"ป๊อปปี้กระตุกยิ้ม"กูให้มึงทำทุกอย่างในไร่นี้ วันนึงทำอย่างนึง วันนึงทำอย่างนึง โอเคน่ะ"ป๊อปปี้บอกฟาง ฟางตาโตตกใจก่อนจะตอบไปเพื่อที่เธอจะได้ทำงานที่นี่ เพื่อจะได้ตามหาพี่สาวของเธอ
"เอ่อ ฮะ ผมจะทำให้ได้"ฟางพยักหน้า
"ก็ดี เริ่มจากวันนี้ มึงไปตักน้ำที่น้ำตกมาใส่ถังให้ครบทุกถัง ให้คนในไร่เอาไว้รดน้ำองุ่น"ป๊อปปี้กระตุกยิ้มร้ายกาจ
"เอ่อ นายครับ ไอ้นี้มันเป็นทอมน่ะครับ ถึงเป็นทอมก็ยังอยู่ในร่างผู้หญิง แล้วไปตักน้ำมันก็ไม่ใช่เบาๆน่ะครับนาย"สมนึกเห็นท่าไม่ดีจึงรีบค้าน
"มึงอย่าเสือก! กูจะให้มันทำมึงมีปัญหาอะไรมั้ย"ป๊อปปี้ตวาดใส่สมนึก
"ไม่มีครับนาย"สมนึกก้มหน้าลง ป๊อปปี้จึงกระตุกยิ้ม
"ก็ดี พาไอ้ทอมนี่ไปทำงานซ่ะ แล้วห้ามใครช่วยมันด้วยล่ะ"ป๊อปปี้พูด ก่อนจะเสมองฟางนิดนึง แล้วหมุนเก้าอี้หันหลังกลับไป
"ท่าทางเอ็งจะเจองานยากแล้วล่ะไอ้หนู"หลังออกมาจากห้อง สมนึกก็พูดกับฟาง
"ลุงฮะ ทำไมเอาแต่ใจจังฮะ นายหน่ะ"ฟางถามสมนึก
"ถูกเลี้ยงตามใจมาแต่เด็กหน่ะ แต่นายเค้าก็เป็นคนดีน่ะ แถมยังเก่งและขยันด้วย"สมนึกพูดยิ้มๆ
"อย่างนั้นหรอครับ อืมม.."ฟางพยักหน้าตามช้าๆ
"เอาล่ะ ไปทำงานได้แล้วเอ็งหน่ะ แต่แน่ใจน่ะว่าเอ็งทำไหว"สมนึกถามฟาง
"ฮะ ผมต้องทำไหวฮะ"ฟางพยักหน้า พร้อมพูดเสียงหนักแน่น
"ว่าแต่เอ็งชื่ออะไร"สมนึกพาฟางไปยังที่ที่เธอจะทำงาน พร้อมชวนคุยไปด้วย
"ผมชื่อฟางฮะ ลุงชื่อสมนึกใช่มั้ยฮะ ผมเรียกลุงนึกน่ะ"ฟางยิ้มให้สมนึก
"ใครๆเค้าก็เรียกข้าอย่างนั้นแหละ"ทั้งสองคุยกันอย่างสนิทสนม สมนึกพาฟางไปยังทุกที่และแนะนำทุกอย่างให้เธอเป็นอย่างดี ฟางก็พยักหน้าตามและจดจำที่สมนึกสอน โดยมีสายตาของป๊อปปี้จ้องมองอยู่ห่างๆ
"หึ ! จะเก่งได้สักเท่าไหร่ "ป๊อปปี้พูด ก่อนจะมองทั้งสองด้วยสายตาแข็งกร้าว
................................................................................................................................
WriterZ : ฮัลโหลลล มาอัพแย้วน้า ขอโทษด้วยน้าถ้ามีคำหยาบคาย จะได้ถึงใจถึงอารมณ์มากกว่าแหะๆ ขอบคุณทุกๆเม้นเลยน่ะค่ะ เก๊าจะแต่งให้สนุกๆเลย (มั้ง) 5555 ยังไงก็ฝากเม้นฝากโหวตเหมือนเดิมน้า จุ้บๆ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
