ปั้นรักปั้นหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เรียบร้อยแล้วจ้าเฟย์ แม่บ้านคนนั้นสัญญาจะไม่ปริปากบอกเรื่องของเราเรียบร้อยแล้ว”โย่งเดินมา

บอกเฟย์ที่นั่งในรถหน้าคอนโดของแบงค์ เฟย์ยิ้มนิดนึงแล้วคิดถึงเมื่อหลายชั่วโมงก่อนที่โย่งแวะ

มาหาเพื่อนที่คอนโดนี้แล้วบังเอิญเธอแอบเห็นเขื่อน แก้วและโทโมะคุยนัดแนะอะไรกันสักอย่าง

ก่อนที่เธอจะแอบสะกดรอยตามพบว่าพวกนั้นเข้าไปในห้องๆหนึ่ง ก่อนที่เจ้าของห้องอย่างแบงค์จะ

วกกลับเข้ามาในห้อง ตอนนั้นเธอเลยบอกให้แม่บ้านไปบอกแบงค์เรื่องรถ

 

 

 

 

 

 

“นี่เฟย์ พี่ถามจริงเถอะ ปากบอกเกลียดเค้าไม่ให้อภัยเค้าแต่กลับเป็นห่วงเค้าเนี่ยนะ”โย่งมองเฟย์

แล้วถาม

 

 

 

 

 

 

“เปล่าค่ะ เฟย์ไม่ได้ห่วงหมอนั่น ก็แค่รู้สึกได้ว่าสิ่งที่แก้ว โทโมะและเค้าทำมันต้องเป็นอะไรที่

สำคัญมากแน่ๆ ไม่อยากงั้นคงไม่แท้คทีมขนาดนี้หรอก ไปกันเถอะค่ะ เดี๋ยวเราจะกลับบ้านไม่ทัน

ค่ำซะก่อน”เฟย์พูดแล้วมองไปทางอื่น

 

 

 

 

 

 

“นี่พวกนายคิดจะทำอะไรกันนะ เขื่อน”เฟย์มองจากในรถเห็นแก้ว โทโมะและเขื่อนที่ทำท่าลับๆ

ล่อๆลงมาจากคอนโดหลังจากที่รถของแบงค์ขับออกไป แล้วรีบวิ่งขึ้นรถตัวเองไปด้วยความสงสัย

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะซังมาแล้วๆ”แจมเห็นโทโมะเดินกลับเข้ามาในบ้านก็รีบไปคล้องแขนแสดงความเป็นเของ

ทันที

 

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่มีอะไรแล้วชั้นขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ พรุ่งนี้ต้องมีถ่ายละครเช้า”แก้วถอนหายใจเบาๆก่อน

จะเดินขึ้นชั้นบนไป

 

 

 

 

 

“สงสัยแก้วซังคงอยากจะรีบนอนรีบไปเจอฟลุ้คซังมั้งคะรีบเชียว”แจมพูดเสียงหวานแต่โทโมะ

ได้ยินเข้ากลับหน้าตึง

 

 

 

 

 

 

“แก้วเค้าอาจจะเหนื่อยกับภารกิจวันนี้เท่านั้นล่ะน่าแจมจังอย่าพูดแบบนั้นสิ ช่วงนี้เห็นๆกันอยู่ว่าไอ้

พี่ฟลุ้คนั่นแค่ฝืนคบแก้วไปเท่านั้น ไม่ได้รักแก้วจริงๆ”เขื่อนเห็นแจมที่คอยยุเรื่องแก้วกับโทโมะก็

พูดความจริงออกมา

 

 

 

 

 

 

“ดันทุรังรักกันทำไมล่ะ ทีตอนนั้นล่ะระริกระรี้อยากไปหาซะขนาดนั้น”โทโมะพูดแกมเคืองเรื่องใน

อดีต

 

 

 

 

 

 

 

“เอาเป็นว่า เคลียร์เรื่องป๊อปปี้กับฟางไปก่อนแล้วกันเดี๋ยวชั้นมีอะไรจะให้นายฟัง”เขื่อนพูดแล้วยิ้ม

นิดนึง

 

 

 

 

 

 

 

 

เอี๊ยด

 

 

 

สักพักป๊อปปี้ก็ขับรถมาจอดที่บ้านแล้วเดินเข้ามาในบ้าน

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ แจมจังจ้ะเดี๋ยวกลับไปคอนโดก่อนนะ วันนี้โทโมะต้องอยู่คุยธุระกับพวกเขื่อนพวกป๊อปปี้อยู่

แล้วพรุ่งนี้เราไปเจอกันที่กองถ่ายนะครับ”โทโมะเดินไปบอกแจมจังที่ยืนรอจะกลับคอนโดพร้อมกัน

 

 

 

 

 

“อะไรอ่ะโทโมะซัง เดี๋ยวนี้ไม่มานอนกับแจมจังเลย อย่าให้รู้นะว่าโทโมะซังอยู่เพราะแก้วซัง”แจม

โวยวาย

 

 

 

 

 

“โทโมะไม่ได้อยู่เพื่อแก้ว ทำไมโทโมะถึงมีความจำเป็นที่จะต้องอยู่กับแก้วด้วยล่ะ ในเมื่ตอนนี้โท

โมะกับลังดูใจอยู่กับแจมจัง”โทโมะพูดเป็นจังหวะที่แก้วอาบน้ำเสร็แล้วเดินเข้ามาได้ยินก็ชะงัก

 

 

 

 

 

 

 

“ใช่ โทโมะเค้าทำไมต้องมาอยู่เพื่อชั้นด้วย ทั้งๆที่ชั้นมีพี่ฟลุ้คอยู่แล้วทั้งคน”แก้วเดินลงมาแล้วพูด

เสียงดัง

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ ทุกคนชั้นว่าเราอย่าทะเลาะกันเลยนะ เดี๋ยวแม่เขื่อนจะตื่นเอา”ป๊อปปี้พูดห้ามโทโมะและแก้ว

 

 

 

 

 

“แจมจัง กลับไปก่อนเถอะนะนี่พวกนี้ไม่มีอะไรกันจริงๆ ถ้ารักกันต้องเชื่อใจกันนะๆ”เขื่อนรีบพูด

 

 

 

 

 

 

“แจมจังอย่างอแงสิ วันนี้โทโมะไปทำธุระมาจริงๆนะ เราจะคบกันต้องเชื่อกันใจกันไม่ใช่หรอ”โท

โมะพูดแล้วเหล่มองแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ได้ๆ งั้นแจมจังไม่กวนเวลางานของหนุ่มๆแล้วกัน ไปก่อนนะคะโทโมะซัง”แจมพูดแล้วหอมแก้ม

โทโมะก่อนจะออกไป

 

 

 

 

 

 

“อ้อ แล้วลงมาประชุมกันแบบนี้หวังว่าคงไม่ทะเลาะกันนะ เพราะดูสภาพป๊อปวันนี้แล้ว คงจะผ่าน

ศึกหนักมาน่าดูถึงจะได้กุญแจดอกนี้มา”เขื่อนห้ามแก้วและโทโมะไว้ก่อนจะมองป๊อปปี้ที่สีหน้า

อิดโรย

 

 

 

 

 

 

“อ่ะๆ นี่ไฟล์ที่ชั้นแอบก้อปมาจากโน้ตบุ้คอีตาแบงค์นั่นจะเปิดละนะ”แก้วพูดแล้วเปิดโน้ตบุ้คตัวเอง

เพื่อดูไฟล์

 

 

 

 

 

 

 

“อี๋ โรคจิต”เมื่อเปิดดูในไฟล์ลับของแบงค์แก้วก็รีบปิดตาเมื่อเห็นภาพที่แบงค์ถ่ายรูปตัวเองเปลือย

 

 

 

 

 

“โห นี่มันเป็นพวกชอบโชว์รึไงนะ”เขื่อนเลื่อนเม้าส์ไล่ดูรูปกับโทโมะและป๊อปปี้แล้วอึ้ง

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวนะ นี่มันไฟล์วีดีโอนี่”ป๊อปปี้ทักก่อนจะให้เขื่อนคลิกเข้าไปในไฟล์แล้วทุกคนก็อึ้ง

 

 

 

 

 

 

‘ฟ้าจ๋า แบงค์ขออาบน้ำด้วยคนนะจ้ะ’แบงค์ที่เป็นคนถือกล้องเปิดประเข้ามาหาฟ้าที่แช่น้ำใน

อ่างอาบน้ำก่อนจะวางกล้องลงให้พอเห็นเขากับฟ้าในอ่างอาบน้ำแล้วก็ลงไป

 

 

 

 

‘อ๊ะ แบงค์อย่าซนสิคะเดี๋ยวไม่ได้อาบน้ำหรอก ฮิฮิ’ฟ้าหัวเราะคิกคักเมื่อถูกแบงค์โลมเลียทั่วตัว

 

 

 

 

 

 

 

“คบกันแบบนี้แล้วจะมายุ่งกับพวกนายทำไมกันนะป๊อปปี้”แก้วโมโหแทนแล้วว่า

 

 

 

 

 

“นี่มันรูปของนายหมดเลยนี่นา ที่แท้แบงค์ก็เป็นคนปล่อยภาพ”เขื่อนพูดแล้วอึ้งกับไฟล์ภาพ

 

 

 

 

 

 

“เอางี้ พรุ่งนี้ชั้นถ่ายละครเสร็จแล้วชั้นจะให้พี่ฟลุ้คไปหาแบงค์ที่คอนโด แล้วชั้นจะลบไฟล์นี้ให้นาย

เอง”แก้วพูด

 

 

 

 

 

“หึ ได้ร่วมมือกับแฟนตัวเองนี่ระริกระรี้จริงๆเชียวนะ”โทโมะเห็นก็อดแขวะไม่ได้

 

 

 

 

 

 

“อย่างน้อยเค้าก็สามารถทำให้ชั้นลบไฟล์บ้าๆพวกนี้ได้ไม่เหมือนแฟนนายที่ดีแต่มางอแงเป็นเด็ก

ไร้สาระ”แก้วว่า

 

 

 

 

 

“แจมจังไม่ได้งอแงเป็นเด็กไร้สาระนะ”โทโมะโวยวายว่าแก้วทำให้แก้วชะงักที่โทโมะปกป้องแจม

จัง

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย พอได้แล้ว บอกแล้วว่าอย่าทะเลาะกันๆ ไอ้ป๊อปมันเครียดอยู่เนี่ย”เขื่อนพูดแล้วหันไปมองป๊อ

ปีป้ที่นั่งเงียบ

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ได้เครียดอะไรหรอกที่เงียบๆไปเพราะชั้นมีแผนดีๆออกมาแล้วต่างหากล่ะ”ป๊อปปี้ยิ้มออกมา

เมื่อมีแผนก่อนจะเริ่มเล่าแผนการทั้งหมดแล้วจัดการวางแผนทุกอย่างทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“แฮ่กๆ ฟิญ”ป๊อปปี้ที่คุยแผนการเสร็จกับพวกโทโมะก็รีบขับรถมาที่บ้านฟางแล้วตะโกนหาถึงน้อง

สาวคนเล็กของบ้าน เพราะวันนี้ฟิญไปแข่งอุคุเลเล่ที่โรงเรียน แล้วสัญญาว่าจจะมาเจอกัน

 

 

 

 

 

 

“คนมีเมียแล้วไม่ทราบว่ามาทำอะไรที่นี่ครับ”แบงค์เดินออกมาจากบ้านฟางแล้วก็ว่า

 

 

 

 

 

 

“ผมมีนัดกับน้องฟิญ แล้วคุณมาทำอะไรที่นี่ไม่ทราบ”ป๊อปปี้รีบพูดแม้ตอนแรกจะตกใจมาก

 

 

 

 

 

 

“ฟางเชิญพี่แบงค์มาทานข้าวที่บ้านเองค่ะ”ฟางเดินออกมาจากบ้านแล้วยืนข้างแบงค์ทำให้ป๊อปปี้

จุกที่อก

 

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปมาแล้ว วันนี้ฟิญได้รางวัลชนะเลิศด้วยนะ พี่ป๊อปไปทานข้าวกันพี่ฟางซื้อของกินมาเยอะ

เลยนะ”ฟิญพูดแล้วรีบจูงมือป๊อปปี้หมายจะเข้าไปในบ้า

 

 

 

 

 

 

“ไม่ได้ พี่ไม่ให้เค้าเข้ามานะ”ฟางพูดเสียงดัง

 

 

 

 

 

 

 

“ฟาง อย่างน้อยวันนี้คือวันของฟิญนะ ยอมๆให้น้องพาป๊อปปี้มาที่บ้านเราเถอะ”โฟร์ประคองแม่

ออกมาแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

“นี่เป็นงานฉลองให้ฟิญก็จริงแต่ฟางตั้งใจให้คนในครอบครัวมาฉลองเท่านั้น คนนอกไม่เกี่ยว”ฟาง

พูดทำให้ป๊อปปี้ซึมลงไป

 

 

 

 

 

 

“อ้าว ทำไมพี่ป๊อปจะมาไม่ได้ พี่ป๊อปเคยเป็นแฟนพี่ฟางนะ เคยเป็นคนในครอบครัวเรา ถ้าจะให้

คนนอกออกไปก็ควรจะเป็นพี่คนนี้มากกว่า”ฟิญหันขวับมาบอกพี่สาวก่อนจะกอดแขนป๊อปปี้แน่น

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวพี่กลับก่อนก็ได้นะฟาง ฟิญเค้าคงไม่ชอบใจแน่เพราะพี่ก็แค่คนนอก”แบงค์แม้จะไม่พอใจ

ฟิญแต่ก็แสร้งตีหน้าเศร้า

 

 

 

 

 

 

“ฟิญทำไมเสียมารยาทกับพี่แบงค์แบบนี้ ทำไมทำตัวไม่น่ารักเลยห้ะ”ฟางดุน้องสาว

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะทุกคนอย่าทำเลาะกัน กลับเข้ามาด้านใน ป๊อป แม่เชิญเราด้วยกันนะ”แม่มองทุกคนก่อนจะ

รีบพูด

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวพี่ตักให้นะฟาง”เมื่ออยู่บนโต๊ะอาหาร แบงค์ก็ประคบประหงมดูแลฟางต่อหน้าป๊อปปี้จนชาย

หนุ่มจุกที่อก

 

 

 

 

 

“พี่ป๊อปกินข้าวเยอะๆนะคะ จะได้มาเป็นครูสอนอุคุเลเล่ให้ฟิญอีก”ฟิญพูแล้วยิ้มให้ป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“ฟิญ ถ้าอยากเรียนอุคุเลเล่เดี๋ยวพี่ให้เราไปเรียนที่โรงเรียนก็ได้ ไม่ต้องรบกวนพี่ป๊อปเค้าหรอก

เพราะมะรืนนี้เค้าจะต้องแต่งงานแล้วต้องดูแลครอบครัวคงไม่ว่างมาที่นี่อีกแล้วให้พี่แบงค์หาที่เรียน

ให้แล้วกัน”ฟางรีบพูด

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอา ถ้าพี่ฟางจะเริ่มใหม่กับใครก็เริ่มไป แต่อย่าให้ฟิญเลิกยุ่งกับพี่ป๊อปปี้ เพราะฟิญรักพี่คนนี้

มากและก็จะไม่ปลี่ยนครูสอนคุอุเลเล่ด้วย พี่กันเถอะพี่ป๊อป”ฟิญรีบพูดก่อนจะดึงมือป๊อปปี้หนีแบงค์

ไป ทำให้แบงค์กำมือด้วยความไม่พอใจที่ถูกฟิญหักหน้าต่อหน้าแม่ฟางและโฟร์ ป๊อปปี้เดินตาม

ฟิญไปแล้วสายตาหันกลับมาสบตากับฟางด้วยความเศร้า เช่นเดียวกับฟางแต่ฟางต้องฝืนเข้มแข็ง

เบือนหน้าหนีไปทันที

 

 

 

 

 

 

 

TTถึงแม้จะมีแผนแต่ป๊อปปี้ก็อดเศร้าใจไม่ได้ที่เจอฟางเมินเฉย

 

 

แล้วเเผนป๊อปปี้จะเป็นยังไงต้องติดตามมมมมม