ปั้นรักปั้นหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อรุณสวัสดิ์ค่า ทุกคน”ฟางตื่นแล้วเดินออกมาจากห้องนอนทักทายฟิญกับโฟรืที่นั่งดูทีวีในชุดนอน

 

 

 

 

 

 

“ตื่นแล้วหรอ พี่ทำโจ๊กให้เราน่ะไปทานสิ”โฟร์ยิ้มแล้วบอกก่อนะให้ฟางไปทานโจ้กที่ตักไว้ให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟางวันนี้พี่ฟางไม่ไปไหนหรอ”ฟิญมองพี่สาวแล้วถาม

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่หรอก เมืองไทยกับเยอรมันเวลาต่างกันเนาะ ดูสิฟางตื่นสายแทบทุกวันนี่ก็9โมงแล้วด้วยยังอยู่

ในชุดนอน5555”ฟางพูดแล้วตักโจ๊กเข้าปากพลางหัวเราะ ก่อนจะชะงัก

 

 

 

 

 

 

 

“พี่ฟาง ไหนว่านัดกับพี่ป๊อปเค้า9โมงไง พี่อย่าบอกนะว่าพี่ฟางลืมน่ะ”ฟิญรีบพูด

 

 

 

 

“เออ ใช่ ตายแล้ว สายแล้วๆ”ฟางวางช้อนก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โห นี่มัน11โมงแล้วนะพี่ฟาง สายไม่พอยังหลงทางอีก พี่เค้าต้องว่าแน่ๆ”ฟิญพูดเมื่อมาส่งฟางที่

หน้าบ้านหลังหนึ่งตามแผนที่ที่ป๊อปปี้ให้หับฟางไว้เมื่อวาน

 

 

 

 

 

 

“ฟิญ อย่าพูดแบบนี้สิ พี่ยิ่งใจคอมี่อยู่ด้วย”ฟางรีบพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

ครืด

 

 

 

จู่ๆ ประตูบานใหญ่ก็เปิดออกมาทำให้2พี่น้องหยุดชะงักแล้วหันไปมอง

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว เธอคนนั้น นี่ตกลงป๊อปปี้เลือกเธอจริงๆแล้วสินะยินดีด้วยๆ”โทโมะที่กำลังขับรถออกมาก็

เลื่อนกระจกรถลงแล้วทักฟางและฟิญที่ยืนอยู่หน้าบ้าน

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ แล้วป๊อปี้เค้าไปไหนแล้ว ล่ะ’ฟางถามโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ อยู่ในบ้านนั่นล่ะ มันแวะมาตั้งแต่7โมงเช้าแล้ว ปกติมันไม่ค่อยเข้ามาเช้าหรอก ไม่รู้วันนี้นึกยัง

ไงถึงแวะมาที่นี่เช้าก็ไม่รู้ เอ่อ ชั้นไปก่อนนะ เดี๋ยวต้องไปถ่ายแบบให้นิตยสารที่นัดไว้”โทโมะพูด

ก่อนจะขับรถออกไป

 

 

 

 

 

 

 

“เป็นไงเป็นกัน เข้าก็เข้า”ฟางนิ่งสักพักก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านหลังนั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่เธอมาทำอะไรที่นี่น่ะ”แก้วเดินผ่านมาเห็นฟางและฟิญกำลังเดินเข้ามาก็รีบพูด เพราะที่นี่คือบ้าน

พักนักแสดงในสังกัดของแม่เขื่อน มีแต่คนในและนักแสดงเท่านั้นที่จะเข้าออกบ้านหลังนี้ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

“จ้า เดี๋ยววันนี้น้องแบมต้องไปแคสติ้งละครใหม่ของช่องXนะจ้ะแล้วพรุ่งนี้เราต้องไปร้องเพลงเปิด

ตัวเครื่องสำอางของวัยรุ่นนะ วันนี้ไปซ้อมเต้นแล้วก็พักผ่อนเช้าๆนะ อ้าวเธอที่ออดิชั่นเพลงไอ้ป๊อป

วันก่อนนิ”เขื่อนที่เดินแจงตารางงานให้กับเด็กในสังกัดผ่านมาเห็นฟางและฟิญก็ทัก

 

 

 

 

 

 

 

“รึว่าเธอจะเป็นแฟนคลับโทโมะที่ออดิชั่นพวกนั้น จะถ่ายรูปหรอถึงกับบุกมาในบ้านขนาดนนี้นี่มัน

บุกรุกชัดๆ”แก้วโวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่นะ ชั้นไม่ได้มาขอเธอถ่ายรูป สักหน่อบเธอเป็นใครจำเป็นด้วยหอที่ชั้นต้องถ่ายรูปกับเธอ

น่ะ”ฟางพูดไปตรงๆเล่นเอาแก้วแทบเหวอ หน้าแดงด้วยความโกรธส่วนแบมกับเขื่อนที่ได้ยินก็หลุด

ขำออกมา

 

 

 

 

 

“นี่เธอไม่รู้จักพี่แก้วนางเอกดาวรุ่งกำลังมาแรงตอนนี้เลยหรอ”แบมหัวเราะออกมาไม่คิดว่าฟางะไม่รู้

จักแก้ว

 

 

 

 

 

 

 

“ก็สงสัยดังไม่พอล่ะมั้งฟางเค้าเลยไม่รู้จัก”โทโมะเดินเข้ามาพูด

 

 

 

 

“เงียบเลยนะ นายกลับมาทำไม”แก้วโวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

“พอดีลืมของน่ะ อ้าวไอ้ป๊อปมาพอดี มีสาวน้อยมาหาแก นี่แกเลือกสาวน้อยคนนี้เป็นนักร้องฝึกหัด

ของค่ายนี่ พอดีเลย งั้นชั้นไปดูมิณทร์ดีกว่า เด็กชั้น อุตส่าห์เลือกมาทั้งที”โทโมะพูดแล้วทักทาย

ป๊อปปี้เดินกำลังจะออกไปข้างนอกอีกครั้ง

 

 

 

 

 

“ห้ะ นี่ป๊อปจะปั้นยัยนี่เป็นนักร้องของค่ายงั้นหรอ”แก้วมองฟางแล้วรีบพูด

 

 

 

 

“หรืออาจจะไม่ทำแล้วก็ได้ ขอตัว”ป๊อปปี้เหล่มองฟางนิดนึงก่อนจะพูดออกมา

 

 

 

 

 

 

“ดะ เดี๋ยวสิ นี่ไงชั้นมาตามนัดแล้วไง นายะสอนอะไรชั้น บอกมาสิ”ฟางรีบตรงไปรั้งแขนป๊อปปี้ที่จะ

เดินออกจากบ้าน

 

 

 

 

 

“ชั้นเตรียมการฝึกการเป็นนักร้องหมดทุกอย่างตั้งแต่9โมงแล้ว ดูเวลาซะบ้างว่านี่มันกี่โมง แค่วัน

แรกก็มาสายขนาดนี้แล้ว ไม่มีวินัย ไม่มีความรับผิดชอบ จะมาเป็นนักร้องได้ยังไง”ป๊อปปี้หงุดหงิด

แล้วรีบว่าฟาง ฟางซึมลงไปเพราะทุกอย่างคือความจริง เมื่อคืนเธอมัวแต่ตื่นเต้นทำให้นอนไม่หลับ

และกว่าจะกลับก็ดึกมากเธอเลยตื่นสายแบบนี้

 

 

 

 

 

 

“ชั้นขอโทษน้า แต่นายเลือกชั้นแล้วนี่ เรามาเริ่มกันตอนนี้ก็ได้”ฟางรีบไปง้อป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“เลือกได้ก็ทิ้งได้เหมือนกัน และชั้นเป็นพวกไม่ชอบรอเมื่อไม่เห็นความสำคัญที่บอกตอนแรกจะมา

ขอร้องตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์ มันสายไปแล้วล่ะ เขื่อน แบม แก้วไปกินข้าวกันเถอะเดี๋ยวเลี้ยงเอง

เพราะทุกคนเค้ารู้หน้าที่ของตัวเอง มีความรับผิดชอบไม่เหมือนกับใครบางคนแถวนี้”ป๊อปปี้พูดแล้ว

เหล่มองฟางก่อนจะเดินไป

 

 

 

 

 

 

“ไม่อานะ เดี๋ยวสิ ชั้นขอโทษ ชั้นมาแล้วไง ไม่ไปนะ”ฟางรีบวิ่งไปรั้งป๊อปปี้แล้วกอดขาชายหนุ่ม

แน่น

 

 

 

 

 

 

“นี่ทำอะไรอายน้องเธอมั่งมั้ยเนี่ย เห้ย”ป๊อปปี้ตกใจและเหวอไม่คิดว่าฟางจะมากอดขาตัวเองแบบนี้

 

 

 

 

 

“นะ ชั้นขอร้องเหอะนะ ขอโทษๆ ทีหลังจะไม่ทำอีกแล้ว ให้ชั้นทำอะไรก็ได้”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“นี่คิดว่าชั้นเป็นเด็กรึไง จะมาขอโทษอะไรแค่นี้ง่ายๆ เหอะ ไร้สาระ”ป๊อปปี้ว่าแล้วบอกให้แบมและ

แก้วแกะฟางออกจากตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“ตอนนี้ป๊อปปี้กำลังโกรธอยู่เอาเป็นว่าเธออยู่ตรงนี้ก่อนเถอะ ให้ป๊อปได้กินอะไรเดี๋ยวก็คงใจเย็นเอง

ล่ะ”แก้วพูดก่อนจะเดินขึ้นรถป๊อปปี้ไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ พี่ป๊อปคะ แบมว่า พี่น่าจะให้โอกาสเค้าหน่อยเถอะค่ะเพราะยังไงพี่ก็เลือกเค้าแล้วน้า”แบม

พูดเมื่อขับรถออกมาที่ร้านอาหารใกล้ๆกับบ้าน

 

 

 

 

 

“ไม่ คนผิดสัญญาไม่รู้จักเวลาพี่ไม่ให้อภัย”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆแล้วจอดรถ

 

 

 

 

 

 

 

“เหอะ ทีตอนยัยฟ้าเบี้ยวแกมาสายตลอดแกยังทนรอได้กะอีเรื่องแค่นี้หยวนๆหน่อยดิ”เขื่อนหลุด

ปากพูดถึงฟ้าออกมาทำให้ป๊อปปี้ถึงกับเบรกรถเสียงดังเอี๊ยดจนแก้วทุบใส่เขื่อนไปทีนึง

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นวันนี้พวกนายกินกันเถอะชั้นไม่อยากกินแล้ว อ่ะนี่ถือว่าเลี้ยงมื้อนี้”ป๊อปปี้นิ่งสักพักก่อนจะพูด

แล้วควักเงินในกระเป๋าจำนวนหนึ่งให้กับเขื่อนและแก้วเลี้ยงข้าวแบมแล้วเดินกลับออกจากร้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แฮ่กๆ”ฟิญวิ่งออกมาจากบ้านแล้วหอบพักเหนื่อยอยู่ไม่ไกลจากป๊อปปี้ทำให้ชายหนุ่มมองด้วย

ความสงสัย

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ยังไม่กลับอีกหรอ ไปบอกพี่เราได้แล้วนะว่าให้กลับบ้านไปซะ”ป๊อปปี้เดินมาพูกับฟิญ

 

 

 

 

 

 

“พี่คะ ให้โอกาสพี่ฟางครั้งเถอะนะคะ นะ พี่ฟางเค้ามีความสามารถจริงๆนะคะ และอีกอย่างแม่กับพี่

โฟร์กำลังป่วย เราต้องการเงินไปรักษาทั้งแม่ทั้งพี่โฟร์ พี่ช่วยให้พี่ฟางเป็นนักร้องในค่ายของพ่อพี่

เถอะนะ”ฟิญขอร้องป๊อปปี้ทำให้ชายหนุ่มนิ่งมองเด็กหญิงที่กำลังร้องไห้สะอึกสะอื้นขอร้องอยู่แล้ว

เงียบไม่พูดอะไรต่อ

 

 

 

 

 

 

 

“ฟิญ ออกมาแบบนี้ได้ไง พี่เป้นห่วงนะถ้ารถชนจะว่ายังไง”ฟางวิ่งออกมาจากบ้านของเขื่อนก็รีบ

พูดเมื่อเจอฟิญ

 

 

 

 

 

“ฟิญอยากให้พี่เค้ากลับมารับพี่ฟางไปฝึกเป็นนักร้องนี่นา”ฟิญพูดตามตรง

 

 

 

 

“แต่พี่ของเราไม่มาตามนักพี่ รู้เอาไว้ซะว่านัดกี่โมงกลับมากี่โมง แค่นี้ก็รู้แล้วว่าไม่มีวินัยไม่มีความ

รับผิดชอบ อาชีพศิลปินใครว่าเป็นง่ายๆที่จะออกไปร้องเพลงแล้วก็จบไป แต่มันมีมากกว่านั้น คนที่

ดูถูกไม่ให้ความสำคัญแบบนี้พี่ไม่รับ”ป๊อปปี้มองหน้าฟางแล้วหันกลับมาพูดกับฟิญเสียงดังด้วย

ความโมโห

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นรู้ว่าชั้นผิด แต่นายช่วยให้อภัยชั้นได้มั้ย ชั้นสัญญาจะไม่ทำตัวแย่ๆอีกแล้ว ครั้งนี้ชั้นจะจำไว้เป็น

บทเรียน ชั้นอยากจะมาขอโทษนายกับเรื่องวันนี้ เอาล่ะถ้านายไม่ให้โอกาสชั้น ชั้นก็ยอมรับความ

จริง ชั้นไปจากที่นี่ก็ได้ ฟิญไปกันเถอะ เราอยู่รบกวนคุณป๊อปปี้เค้านานแล้ว”ฟางนิ่งรู้สึกผิดก่อนจะ

พูดออกมาแล้วเดินไปจูงมือฟิญที่ร้องไห้ตอนแรกเพื่อขอร้องป๊อปปี้ ตอนแรกฟิญขัดขืนเล็กน้อยแต่

ต้องยอมเดินตาม 2พี่น้องเดินไปที่ปากซอยเพื่อจะโบกแท็กซี่

 

 

 

 

 

 

 

เอี๊ยด

 

 

 

 

 

รถของป๊อปปี้ขับมาจอดเทียบใกล้ๆฟางและฟิญ

 

 

 

 

 

 

“ยืนเซ่ออะไร ขึ้นรถสิ”ป๊อปปี้ที่กลับไปเอารถยนต์แล้วมารับฟางและฟิญก็พูด

 

 

 

 

 

“ทำไมต้องขึ้นในเมื่อนายไล่ชั้นมานี่”ฟางมองป๊อปปี้อย่างไม่เข้าใจกับการกระทำ

 

 

 

 

 

“น่ะเป็นโอกาสครั้งสุดท้ายที่เธอจะต้องพิสูจน์ให้ชั้นเห็นให้ได้ว่า เธอพร้อมจะเป็นนักร้องและให้ชั้น

ฝึก ขึ้นรถแล้วไปเก็บกระเป๋าเพราะนับตั้งแต่วันนี้เธอะต้องมาอยู่ที่บ้านพักของแม่เขื่อน เข้าใจ

มั้ย”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆ

 

 

 

 

 

“เข้าใจๆ”ฟางและฟิญยิ้มออกมาก่อนจะรีบขึ้นรถของป๊อปปี้เพื่อกลับไปเก็บของใช้ของฟางมาอยู่ที่

บ้านพักของแม่เขื่อนทันที

 

 

 

 

 

 

ปากร้ายไม่พอ โหดและขี้งอนแบบนี้ ฟางที่มาอยู่ด้วยจะเป็นไงน้อ

 

 

ขอโทษน้า หายไปนาน ไปฉลองปีใหม่อยู่ กลับมาละจ้าาาาา