ปั้นรักปั้นหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ย เขื่อนทำอะไรน่ะ ปล่อยมีนมีนเจ็บนะ”มีนร้องออกมาเมื่อถูกเขื่อนกระชากมาที่บ้านของเขา

แล้วเหวี่ยงลงโซฟา

 

 

 

 

 

 

“นี่มีนทำบ้าอะไรของมีน ทำไมถึงไปแฉเฟย์แบบนั้น”เขื่อนรีบว่าอย่างหัวเสีย

 

 

 

 

 

 

“อุ้ย แฉ แฉอะไรหรอ วันนั้นมีนแค่มาเอากล้องเขื่อนไปถ่ายรูปเล่นเฉยๆนะ ไม่มีอะไรสักหน่อย”มีน

ตีหน้าซื่อพูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถ้าไม่มีแล้วรูปมันจะหลุดออกไปได้ไงห้ะ”เขื่อนโมโหจัดหมายจะพุ่งไปเอาเรื่อง แก้วและโทโมะ

รีบตรงมาห้าม

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มันเกิดเรื่องอะไรวะเขื่อนทำไมถึงทะเลาะกันกับมีนแบบนี้”โทโมะรีบถามอดีตผู้จัดการส่วนตัว

 

 

 

 

 

 

“ก็มีนน่ะสิ เอารูปลับของเฟย์ที่ชั้นเก็บไว้เอาไปแฉให้นักข่าวตอนนี้เฟย์เตลิดเสียไปแล้ว”เขื่อน

โพล่งออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรนะเขื่อน รูปลับที่อยู่ในงานนั่นเขื่อนเป็นคนถ่ายงั้นหรอ เล่าทุกอย่างมาให้แม่ฟังเดี๋ยวนี้นะ”แม่

เขื่อนได้ยินก็รีบว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ผมขอโทษนะครับแม่ที่ตอนนั้นผมเอาอารมณ์และความโกรธแค้นเป็นที่ตั้งตัวเอง ผมโกรธเฟย์

มากเรื่องที่เฟย์ถ่ายรูปแฉโทโมะให้กับนักข่าวทำให้โทโมะมีข่าวฉาวในตอนนั้นมาก เลยเผลอข่ม

ขืนเฟย์และถ่ายรูปไว้”เขื่อนพูดสารภาพความจริงออกมาให้ทุกคน แก้วแทบเอามือปิดปากตัวเอง

เมื่อฟัง

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

 

แม่เขื่อนตบหน้าลูกชายหันอย่างแรง

 

 

 

 

 

“ทำไมแกเป็นคนแบบนี้เขื่อน แม่เคยสอนหรอว่าให้รังแกผู้หญิงไม่มีทางสู้แบบนี้”แม่เขื่อนทุบตี

ลูกชายทันที เขื่อนยอมรับผิดและไม่ปัดป้องจนโทโมะกับแก้วต้องช่วยกันห้าม

 

 

 

 

 

 

“พอเถอะค่ะน้าอร ตอนนี้เราแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วเรื่องมันเกิดไปแล้วนะคะ”แก้วรีบพูด

 

 

 

 

 

 

“ใช่ครับ อดีตมันคือสิ่งที่แก้ไขไม่ได้แล้วนะครับ เราควรอยู่กับปัจจุบันมากกว่า”โทโมะพูดแล้วมอง

แก้วนิ่ง

 

 

 

 

 

 

“เอาล่ะ แม้ว่าแม่จะไม่ชอบเด็กเฟย์นั่นเท่าไหร่แต่นี่ สิ่งที่เราทำมันร้ายแรงกับลูกผู้หญิงคนหนึ่งมาก

เขื่อน ไปตามเด็กเฟย์นั่นกลับมาที่บ้านเราก่อน แล้วหลังจากนั้นค่อยว่ากันอีกที”แม่เขื่อนพูดจบ

เขื่อนก็รีบออกไปที่คอนโดเฟย์โดยที่แก้วและโทโมะรีบขึ้นตามไปติดๆ ส่วนมีนได้แต่ฮึดฮัดที่แม้กำ

จัดเฟย์ได้ แต่ทุกอย่างกลับตาลปัตรไปหมด

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไงดีเขื่อน หาทั่วแล้วเฟย์ไม่กลับมาที่นี่แน่นอน ส่วนพี่จี้แกก็ปิดเครื่อง”แก้วพูดพลางโทรหาจีจี้

 

 

 

 

 

 

“ตอนติดนะเขื่อน แต่ไม่มีคนรับ สงสัยเฟย์ต้องลืมมือถือไว้ไหนสักที่แน่ๆ”โทโมะพูดเมื่อโทรหา

เฟย์

 

 

 

 

 

 

 

“จริงสิ ก่อนออกจากงาน เฟย์ออกมากับพี่โย่งนี่ พวกเราไปบ้านพี่โย่งกัน”เขื่อนนึกได้ก่อนจะรีบนำ

ทุกคนบึ่งรถไปที่บ้านของโย่ง

 

 

 

 

 

 

 

“นี่มาทำอะไรกันหน้าบ้านคะเนี่ย ดึกๆดื่นๆแล้ว”ก้อยภรรยาสาวของโย่งเดินมาเปิดประตู

 

 

 

 

 

 

 

 

“ผมต้องการจะพบพี่โย่งครับ ตอนนี้เฟยืหายตัวไป แล้วเค้าเป็นคนสุดท้ายที่อยู่กับเฟย์ผมอยากคุย

กับเค้า”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

 

“โย่งตอนนี้นอนแล้วล่ะจ้ะ เกิดอะไรขึ้นหรอ ทำไมไม่ลองไปหาที่คอนโดน้องเค้าล่ะ”ก้อยพูด

 

 

 

 

 

 

 

“พวกเราหานทั่วแล้วค่ะ โทรศัพท์ก็ไม่รับ ถ้าที่นี่ยืนยันว่าพี่โย่งไม่ได้เอาเฟย์มาพวกเราก็ขอลาไป

ตามที่อื่นแล้วกันนะคะ”แก้วรีบพูดก่อนจะพาโทโมะและเขื่อนออกมาจากบ้านของโย่งเพราะตอนนี้ก็

ดึกมากแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“แล้วนี่จะเอายังไงต่อไปล่ะเรา จะบอกเขื่อนมั้ย”ก้อยกลับมาในบ้านแล้วนั่งลงข้างเฟย์ ที่ถือผล

ตรวจของตัวเองนิ่งไม่พูดไม่แสดงความรู้สึกอะไร หลังจากที่ชั่วโมงก่อนที่เกิดเรื่อง เฟย์เป็นลมใน

รถของโย่งทำให้โย่งต้องรีบพาเฟย์ไปหาหมอที่โรงพยาบาลตรวจก่อนจะพบว่าเฟย์ท้องได้เดือนนึง

แล้วเฟย์ก็สารภาพเรื่องที่ถูกเขื่อนข่มเหงให้โย่งและก้อยฟัง

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่ค่ะ เฟยจะไม่อาเรื่องนี้บอกผู้ชายใจร้ายคนนั้นเด็ดขาด”เฟย์พูดแล้วกำมือแน่น

 

 

 

 

 

 

“แต่เค้าก็ได้ชื่อเป็นพ่อเด็กในท้องนะเฟย์ แล้วเฟย์จะทำยังไงต่อไป นี่เรื่องใหญ่มากเลยนะ”ก้อย

พูด

 

 

 

 

 

“เฟย์ก็ขอหลบไปจากที่นี่สักพักค่ะ หรืออาจจะออกจากวงการบ้าๆนี้แล้วไปเลี้ยงลูกที่เมืองนอก เพ

ราะเฟย์จะไม่มีวันยอมให้ผู้ชายที่ไม่เคยรักเฟย์เลยเค้ารู้เด็ดขาดว่าเฟย์ท้อง ให้เฟย์เลี้ยงลูกคนเดียว

ดีกว่าจะอยู่กับคนที่ดีแต่ทำร้ายจิตใจของเฟย์แบบนี้”เฟย์พูดออกมาด้วยความเสียใจก่อนน้ำตาจะ

ไหลออกมา โย่งจึงดึงเฟย์มากอดปลอบด้วยความสงสาร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อืม”ฟางลืมตาตื่นมาในตอนเช้าแล้วชะงักเมื่อเห็นในห้องว่างเปล่าไม่มีป๊อปปี้ก็รีบลงมากชั้นบน

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าวตื่นแล้วหรอฟาง พอดีเลยจะกินก่อนรึอาบน้ำก่อนดีล่ะ นี่ป๊อปทำออมเล็ตสูตรพิเศษเลยนะ มา

ลองชิมๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วหันไปยิ้มให้ฟาง ฟางชะงักเมื่อมองป๊อปปี้ที่มีผ้าพันแผลปิดอยู่และสวม

เสื้อผ้าชุดใหม่กำลังทำอาหารให้เธออยู่

 

 

 

 

“เจ็บตัวอยู่แท้ๆจะลำบากให้มันได้อะไรขึ้นมาล่ะห้ะ”ฟางรีบทำเสียงเข้มดุป๊อปปี้ทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ป๊อปบอกแล้วนี่ว่าแต่ป๊อปยังอยากดูแลและปกป้องฟางอยู่ อะไรที่ป๊อปทำให้ฟางได้ป๊อปก็จะทำ

นะ เอาล่ะออมเล็ตเสร็จแล้ว เดี๋ยวฟางทานแล้วรีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้านะ เดี๋ยวเราะได้ไปหา

พ่อฟางกัน”ป๊อปปี้พูดพลางเอาจานออมเล็ตตักมาให้ฟางแล้วให้ฟางทาน ส่วนชายหนุ่มก็ขอตัวมา

อาบน้ำเพราะรู้ดีว่าขืนอยู่ฟางก็ไม่ยอมทานข้าวร่วมกับเขาอยู่ดี สู้แยกออกมาทานใครทานมันจะดี

กว่า เมื่อทั้งคู่จัดการตัวเองเสร็จเรียบร้อย ฟางและป๊อปปี้จึงเดินเลาะมาถึงหน้าบ้านของพ่อฟางอีก

หลังที่อยู่ท้ายซอย

 

 

 

 

 

 

 

 

“รออะไรอยู่ เข้าไปสิฟาง”ป๊อปปี้พูดเมื่อเห็นฟางยืนนิ่งไม่กล้าเข้าไป

 

 

 

 

 

 

 

 “พี่ฟาง นี่พ่างจริงๆด้วย พี่คะหนูปลื้มพี่มากเลย”มีสาวน้อยคนหนึ่งเห็นฟางก็รีบวิ่งเข้าไปหาอย่าง

ตื่นเต้น

 

 

 

 

 

 

 

“ดาด้าแม่บอกแล้วใช่มั้ยว่ามาถึงบ้านก็รีบเข้ามาสิกรี๊ดกร๊าดอะไรน่ารำคาญอยากถูกตีรึไง”เสียง

แหลมของผู้หญิงคนหนึ่งพูดแล้วเปิดประตูออกมาดุลูกสาว

 

 

 

 

 

 

“คุณก็ จะดุลูกให้มันได้อะไรขึ้นมา”เสียงของผู้ชายอีกคนพูดก่อนจะเดินออกมา

 

 

 

 

 

 

 

“พ่อเจตน์ใช่มั้ยคะ”ฟางมองหน้าพ่อตัวเองที่เดินออกมาแล้วพูด แม้เธอจำไม่ได้ชัดเจนแต่ความ

รู้สึกมันกลับบอกว่านี่ล่ะคือพ่อเขา

 

 

 

 

 

 

“มาทำไม กลับไปซะ”นายเจตน์เห็นหน้าฟางแล้วชะงักก่อนจะไล่ฟางแล้วเดินหนี

 

 

 

 

 

 

“พ่อเจตน์จริงๆด้วย พ่อรู้ใช่มั้ยคะว่าฟางเป็นลูกพ่อกับแม่เฟี๊ยต”ฟางรีบเดินไปตามพ่อตัวเองแล้ว

พูด

 

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรกันพี่เจตน์นี่พี่ยังติดต่อกับอีเมียเก่าของพี่อีกหรอห้ะ ไหนว่ามีแค่ชั้นกับดาด้าไง”ผู้หญิงคนนั้น

โวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ชั้นเป็นลูกพ่อเค้านะ ชั้นก็ต้องมีสิทธิ์ที่จะมาหาเค้าสิ”ฟางพยายามพูดดีๆกับเมียใหม่พ่อของ

เธอ

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไม นังเฟี๊ยตมันเงินหมดแล้วล่ะสิถึงขั้นส่งลูกสาวไปเป็นนักร้องเต้นกินรำกินแล้วนี่คงจะกลับมา

ผลาญสมบัติพี่เจตน์งั้นสิ อย่ามาใช้สิทธิ์เป็นลูก พ่อแกกับแม่แกเค้าหย่ากันเป็นชาติแล้ว”ผู้หญิงคน

นั้นโวยวาย

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ได้ต้องการจะมาเอาสมบัติของพ่อนะ แต่ชั้นแค่อยากเจอหน้าพ่อเท่านั้นเอง เพราะลำพัง

พวกเราก็อยู่กินดีมีสุขอยู่แล้ว อ้อ เท่าที่รู้มาเนี่ย เธอเองก็เคยเป็นนักร้องมาก่อนไม่ใช่หรอ แล้วก็ยั่ว

พ่อของชั้นจนทำให้พ่อชั้นต้องเลิกกับแม่ชั้น ยัยคนหน้าไม่อาย”ฟางรีบว่า

 

 

 

 

 

 

“อย่ามาปากดีแถวนี้นะนังเด็กบ้า ชั้นกับพี่เจตน์เรารักกันไม่อยากงงั้นจะมีลูกชั้นมาทำไม รู้เอาไว้ซะ

ว่าพ่อแกมันไม่เคยรักแกกับแม่แล้วก็พี่แกเลย เค้าน่ะเบื่อพวกแก”ผู้หญิงคนนั้นว่าแล้วรีบเอามือ

คล้องแขนพ่อฟาง

 

 

 

 

 

 

“ไม่จริง นี่ชั้นแค่อยากมาหาพ่อไม่ได้เลยรึไง ชั้นเป็นลูกแท้ๆของเค้านะ”ฟางว่า

 

 

 

 

 

 

 

“แต่ชั้นไม่อยากเจอเธอ กลับไปซะ”พ่อของฟางตะคอกว่าฟางทำให้คนตัวเล็กสะดุ้ง

 

 

 

 

 

“พ่อแกเค้าไม่อยากเจอแกแล้วยืนเซ่ออะไรล่ะ มาทางไหนไปทางนั้นโน”ผู้หญิงคนนั้นว่า

 

 

 

 

 

“พ่อ แม่ นี่มันเรื่องอะไรกัน”ดาด้ามองทุกคนด้วยสายตาไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

 

 

“ดาด้า เข้าไปในบ้าน ไม่งั้นชั้นจะตีแก”ผู้หญิงคนนั้นไล่

 

 

 

 

 

“อย่าตีลูกอีกนะ”พ่อของฟางตกใจรีบดึงดาด้าไปกอดแน่นทำให้ฟางชะงักมองเด็กสาววัยรุ่นที่เป็น

ลูกของพ่อเธออีกคน ถูกพ่อของเธอกอดและแสดงความรักระหว่างพ่อกับลูก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางเดี๋ยวก่อนสิฟาง”ป๊อปปี้ตกใจเมื่อเห็นฟางวิ่งเตลิดออกไปจากหน้าบ้านทันที

 

 

 

 

 

 

ครืน

 

 

 

 

 

 

เสียงฟ้าเริ่มร้องทำให้ป๊อปปี้ตกใจเพราะจำได้ว่าฟางเคยบอกว่าเธอไม่ชอบฟ้าร้อง ฟ้าผ่า

 

 

 

 

 

 

 

“ฟางระวัง”ป๊อปปี้ที่วิ่งตามฟางมาเรื่อยๆจนจะเข้าถนน ก็รีบคว้าฟางไปกอดแน่นก่อนที่ฟางจะเตลิด

ไปกลางถนน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยชั้น ชั้นจะกลับบ้าน ฮือๆ”ฟางร้องไห้และดิ้นไปมาในอ้อมกอดป๊อปปี้ก่อนที่ฝนจะเริ่มเทลง

มา

 

 

 

 

 

 

 

“ใจเย็นๆตั้งสติสิฟาง อย่าร้องไห้แบบนี้สิ ป๊อปใจคอไม่ดีเลย ป๊อปรู้ว่าฟางเสียใจมากกับภาพที่เห็น

แต่ถ้าฟางเตลิดไปแบบเมื่อกี้อีกฟางก็จะโดนรถชนซึ่งป๊อปต้องบ้าตายแน่ๆถ้าฟางเป็นอะไรไป กลับ

บ้านก่อนนะฟาง”ป๊อปปี้พูดก่อนจะพาฟางกลับมาที่บ้านของเธอในสภาพตัวเปียกฝนทั้งคู่

 

 

 

 

 

 

 

"เช็ดผมก่อนเนาะเดี๋ยวเป็นหวัด"ป๊อปปี้พูดพลางหาผ้าเช็ดตัวให้ฟาง

 

 

 

 

 

 

“ใครๆก็ไม่รักชั้นเลย แม้แต่พ่อยังรักคนอื่นมากกว่า ผู้ชายในโลกนี้มันเฮงซวย”ฟางพูดออกมาแล้ว

พลางปาดน้ำตา

 

 

 

 

 

 

“ไม่จริงป๊อปน่ะรักฟางนะรักมากที่สุดด้วย”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“โกหก ชั้นไม่เชื่อคุณ รักกันแล้วทำแบบนี้ทำไม หลีกไป ถ้าคุณไม่กลับชั้นจะกลับเอง กลับเดี๋ยวนี้

มันล่ะ’ฟางที่กำลังเสียใจกับเรื่องพ่อมากก็โวยวายอาละวาดก่อนจะเดินหนีป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

 

 

“ป๊อปไม่ได้โกหก ถ้าฟางไม่เชื่อป๊อปจะพิสูจน์ให้ดู”ป๊อปปี้รีบคว้าตัวฟางมาแนบอกก่อนจะรีบบดจูบ

ฟางอย่างร้อนแรงแล้วดันร่างบางลงไปที่โซฟาทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

เอาละไง เฟย์หนีเขื่อนไปแล้ว แก้วกับโทโมะก็ยังตึงๆกัน แถมฟางกับป๊อปปี้ก็.....

 

 

มาดูกันว่าทั้งหมดจะดีกันยังไง อย่าลืมติดตามน้าาา