ปั้นรักปั้นหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว เขื่อน หน้าไปโดนอะไรมาน่ะ”ฟางที่เดินมากับป๊อปปี้ ถามเมื่อเห็นเขื่อนเดินมากับเฟย์และโท

โมะ

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ พอดีลื่นน่ะ เลยกระแทกเข้ากับฝาประตูไม่มีอะไรหรอก”เขื่อนหัวเราะกลบเกลื่อน

 

 

 

 

 

 

 

“อ๋อ หรอ หยั่งกับโดยต่อยเลยเนาะ แล้วนี่จะไปไหนกันล่ะ โทโมะ นายจะออกไปเที่ยวกลางคืนอีก

แล้วรึไง อย่าลืมสิพรุ่งนี้6โมงเช้ายังมีถ่ายแบบอยู่น่ะ เธอก็เหมือนกันเฟย์ หนีเที่ยวแบบนี้ แล้วงาน

ล่ะ จีจี้ไปไหนทำไมไม่มาดูแลเธอ”ป๊อปปี้พูดเมื่อเห็น ทั้ง3แต่งตัวเหมือนจะออกไปข้างนอก

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย นายอย่ามาทำตัวเป็นพ่อชั้นป่ะ มีหน้าที่ดูแลฟางคนเดียวก็พอแล้ว”เฟย์ว่า

 

 

 

 

 

“ก็ชั้นเห็นว่าอยู่วงการเดียวกัน มีอะไรที่เตือนกันได้ก็เตือนไป”ป๊อปปี้พูดตามตรง

 

 

 

 

 

“เอางี้ นายน่ะ ดูแลฟางดีกว่านะ ส่วนพวกชั้น ลงไปที่ลานเบียร์ข้างล่างเอง ตรงนี้ก็มีพวกพนักงาน

ตั้งเยอะ และอีกอย่าง ปาปารัซซี่เข้ามาไม่ได้หรอก เพราะที่นี่ รปภ.เค้าดูแลอยู่ ไม่ดึกหรอกเดี๋ยว

พวกเราก็ขึ้นมา”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ป่ะๆ รีบไปกันเถอะ”โทโมะพูดด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดค้าง เพราะตอนที่เขาอ้อนแก้วไปทำทายา

ให้ตัวเอง ตอนนั้น ฟลุ้คโทรมาชวนเธอไปทานข้าวกับเพื่อนที่กองถ่าย แก้วเลยตกลงไป ต่อหน้า

ต่อตาเขา

 

 

 

 

 

 

“เฮ้ อย่าหงุดหงิดไปหน่อยเลยน่าโทโมะเดี๋ยวพาไปดื่ม”เขื่อนพูดแล้วกอดคอโทโมะลงไปด้านล่าง

โดยที่เฟย์เดินตามไปติดๆ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ นายอยากไปกับพวกเขื่อนก็ไปเลยนะ เดี๋ยวชั้นอาบน้ำเสร็จก็จะเข้านอนแล้วล่ะ”ฟางพูดเมื่อเห็น

ป๊อปปี้มองพวกเขื่อน

 

 

 

 

 

 

“นี่ ทำไมถึงอยากให้ชั้นไปล่ะ เมื่อเย็นยังงอแงกอดชั้นไม่ปล่อยซะแบบนั้น”ป๊อปปี้พูดถึงเมื่อตอน

เย็นที่ฟางเกือบโดนโจรสวมหมวกไอ้โม่งมาทำร้ายและเขาเข้ามาช่วยได้ทัน โดยที่ฟางงอแง

ร้องไห้กอดเขาไม่ปล่อย

 

 

 

 

 

 

“ก็ เอ่อ ตอนนี้ชั้นปลอดภัยแล้วนิ เพราะนายกลับมาอยู่กับชั้นแล้ว”ฟางหน้าแดงแล้วพูดเสียงอ่อยๆ

 

 

 

 

 

“เอ้า มาอยู่แล้ว ทำไมไม่ให้อยู่ด้วยกันล่ะ หืม”ป๊อปปี้ได้ทีแล้วแกล้งขยับเข้าใกล้ฟาง

 

 

 

 

 

“อีต้าบ้า อยากให้กลับมาแต่ไม่ใช่ใกล้แบบนี้ย่ะ”ฟางใจเต้นรัวก่อนจะทำทีออกห่างป๊อปปี้

 

 

 

 

 

 

“เอ้า ผู้จัดการที่ดีต้องดูแลนักร้องแบบใกล้ชิดสิ แบบนี้ใกล้พอรึยัง”ป๊อปปี้โอบเอวฟางและดึงฟาง

มาแนบอก

 

 

 

 

 

 

 

“อะไรของนายเนี่ย ไม่ต้องมาแกล้งชั้นแล้ว พอเลย”ฟางหน้าแดงและพยายามดันตัวป๊อปปี้ออก

ห่าง

 

 

 

 

 

 

“555เธอนี่น้า อ่ะๆ ชั้นไม่แกล้งก็ได้ นี่เดี๋ยวอาบน้ำแล้วก็รีบเข้านอนนะ ห้ามดื้อห้ามซนเข้าใจมั้ย

คนเก่งของชั้น”ป๊อปปี้หัวเราะออกมาเมื่อเห็นฟางทำหน้าตาเหยเก จึงสั่งก่อนจะเดินกลับห้องตัวเอง

ไป

 

 

 

 

 

 

“ตาบ้า ชั้นไม่ใช่เด็กซะหน่อย”ฟางตะโกนไล่หลังก่อนจะวิ่งเข้าห้องตัวเองไป

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่ใช่เด็ก อย่ามาใกล้แบบนี้เดี๋ยวชั้นก็หวั่นไหวไปมากกว่านี้หรอก”ฟางพูดแล้วเอามือจับที่

หัวใจตัวเองที่เต้นรัวเมื่อมีป๊อปปี้เข้ามาใกล้และทำดีให้แบบนี้ ก่อนจะตั้งสติ และจัดการอาบน้ำเพื่อ

ไม่ให้จิตใจฟุ้งซ่าน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้ยๆ ดื่มน้อยๆหน่อยสิโทโมะ เดี๋ยวพรุ่งนี้แกต้องตื่นเช้าอีกนะ”เขื่อนปรามโทโมะที่เอาแต่ดื่ม

เหล้าเมื่อมาถึง

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ ดื่มเยอะแบบนี้อย่างกะคนอกหัก รึว่าเฮิร์ทเรื่องฟางยะ”เฟย์พูด

 

 

 

 

 

 

 

“จะบ้าหรอ โทโมะกับฟางน่ะเพื่อนกัน ความจริงไอ้โทโมะมันชอบ”เขื่อนหลุดปากรีบพูดเรื่องโท

โมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

“พอเลยไอ้เขื่อน ไม่ต้องพูด ดื่มไปซะ”โทโมะรีบพูดขึ้นก่อนจะดื่มต่อไปแล้วพลันสายก็หันไปเห็น

พวกของฟลุ้คที่อยู่อีกมุมโต๊ะในร้าน โดยที่ฟลุ้คนั่งตัวติดกับแก้วและคะยั้นคะยอให้แก้วดื่ม

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าว นั่นนายจะไปไหนของนายน่ะโทโมะ”เฟย์เหวอเมื่อโทโมะพรวดพราดลุกขึ้นมา

 

 

 

 

 

 

“เบื่อ ไปดูดบุหรี่”โทโมะตอบห้วนๆแล้วลุกไปโดยไม่สนใจใคร

 

 

 

 

 

 

 

 

“ถือว่าฉลองที่วันนี้แก้วเล่นเลิฟซีนกับพี่ผ่านนะครับ”ฟลุ้คพูดแล้วพยายามชนแก้วกับแก้ว

 

 

 

 

 

 

“พรุ่งนี้เราต้องกลับกันนะคะพี่ฟลุ้ค แก้วว่าเราไปกันดีกว่า แก้วเองก็มึนๆแล้ว”แก้วพูดแล้วพยายาม

ปลีกตัวเมื่อเธอรู้สึกว่าเมื่อเหล้าเข้าปากฟลุ้คแล้ว ฟลุ้คก็กลายเป็นคนละคนผิดกับตอนไม่เมาที่เป็น

สุภาพบุรุษกับเธอเสมอ

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว พี่ชอบแก้วนะครับ แก้วน่าร้ากกก”ฟลุ้คพูดแล้วยิ้มก่อนะเอามือจับที่แก้มแก้ว

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ พี่ฟลุ้คแก้วว่าแก้วไปเข้าห้องน้ำก่อนดีกว่านะคะเดี๋ยวแก้วมา”แก้วพูดก่อนะรีบปลีกตัวมาเข้า

ห้องน้ำทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ทำยังไงดีๆ ชั้นอยากกลับแล้ว”แก้วพูดกับตัวเองเมื่อแอบหลบมาที่มุมอับงียบๆของร้าน

 

 

 

 

 

 

“มาหลบอะไรตรงนี้ล่ะ ไม่ไปหาพี่ฟลุ้คขาของเธอล่ะ”โทโมะพูดเมื่อเขาหลบมาสูบบุหรี่เพราะไม่

อยากเห็นหน้าแก้วและฟลุ้คสวีทหวานกันแต่แล้วแก้วก็เดินมาที่มุมที่เขาอยู่ตรงนี้

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวก็ไปแล้ว นี่นายมาสูบบุหรี่ตรงนี้เดี๋ยวปาปารัซซี่ก็แอบถ่ายรูปนายหรอก”แก้วพูด

 

 

 

 

 

“แล้วไง เธอมายุ่งอะไรด้วย เอาเวลาไปปั่นกระแสคู่จิ้นโน่นสิ หึ จะได้โปรโมตละครด้วยแล้วก็มี

เวลาสวีทกันด้วยไง”โทโมะพูดประชด

 

 

 

 

 

 

“เออ ชั้นไปหาพี่ฟลุ้คก็ได้ ชั้นเบื่อจะคุยกับคนไร้สาระแบบนี้เหมือนกัน”แก้วรำคาญโทโมะจึงพูด

ออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

“อื้ออ”ขณะที่แก้วเดินหนี โทโมะปาบุหรี่ทิ้งแล้วกระชากแก้วไปชิดกำแพงก่อนจะล้อคตัวแก้วไม่ให้

หนีไปไหน ก่อนจะดึงแก้วมาบดจูบอย่างร้อนแรง ทำให้แก้วที่ตกใจอยู่นั้น อึ้งไม่คิดว่าโทโมะจะทำ

แบบนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

ทันทีที่ได้สติกลับมา แก้วตบหน้าโทโมะอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

“ไอ้บ้า นายทำแบบนี้ได้ยังไง ชั้นเกลียดนาย”แก้วโมโหไม่คิดว่าโทโมะจะทำแบบนี้กับเธอก็รีบว่า

ก่อนจะรีบวิ่งหนีไป

 

 

 

 

 

 

 

“โธ่ โว้ย”โทโมะหัวเสียเมื่อถูกแก้วตบแล้วหงุดหงิดตัวเองที่ควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ แล้วทำแก้วแบบ

นั้น ก่อนจะเดินหนีไปอีกทางโดยไม่รู้เลยว่าเหตุการณ์เมื่อกี้นี้มีคนเห็นเหตุการณ์แล้วบันทึกภาพไว้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นอนไม่หลับแฮะ”ฟางที่นอนพลิกไปพลิกมาอยู่บนเตียงพูดกับตัวเองก่อนจะหันไปเห็นนาฬิกาพบ

ว่าพึ่งจะ4ทุ่มกว่า ขะออกมาจากห้องนอนแล้วเดินขึ้นไปบนด้านฟ้าของที่พัก

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ ไหงมานายมาอยู่นี่ได้ล่ะป๊อปปี้ ชั้นก็นึกว่านายะไปกับพวกเขื่อนซะอีก”ฟางพูดเมื่อเห็นป๊อปปี้

มานั่งดื่มเบียร์ที่ดาดฟ้า

 

 

 

 

 

“นี่ ชั้นบอกให้ไปนอนๆ แล้วทำไมยังมาอยู่ตรงนี้ได้ล่ะ”ป๊อปปี้รีบดุฟาง

 

 

 

 

 

“ก็ชั้นนอนไม่หลับนี่นา สงสัยแปลกที่ เลยกะจะมาดูดาว เอ่อ ชั้นไปก็ได้”ฟางพูดเพราะกลัวป๊อปปี้

จะไล่

 

 

 

 

 

 

“อยากดูดาวแล้วกลับไปทำไมล่ะ มานั่งด้วยกันก็ได้ชั้นไม่กัดหรอกน่า”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

 

“แหม ก็ทุกทีกัดชั้นตลอดนี่นา โอ๊ย”ฟางบ่นพลางนั่งด้วย ก่อนจะโดนป๊อปปี้ยีผมของฟางอย่าง

หมั่นไส้

 

 

 

 

 

 

“นี่นายยังไม่ลืมฟ้าอีกหรอ”ฟางหันไปเห็นป๊อปปี้ที่ดูรูปฟ้าแล้วพูดขึ้น แวบแรกเธอรู้สึกจุกที่ลำคอ

แอบอิจฉาฟ้าเหลือเกินที่ถูกป๊อปปี้คิดถึงทุกเวลาแบบนี้

 

 

 

 

 

“สงสัยรักมากเลยลืมยากมั้ง”ป๊อปปี้พูดนิ่งๆ

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นรู้นะว่านายรักฟ้ามาก แต่นี่มันเรื่องอดีตแล้วไม่ใช่หรอป๊อปปี้ ชีวิตเรามันต้องเดินก้าวต่อไปข้าว

หน้านะ นายอย่าเอาตัวเองมาจมหรือยึดติดกับอดีตที่ไม่มีวันหวนคืนแบบนี้สิ เราควรจะเริ่มต้นใหม่

ได้แล้วนะ กับใครสักคนที่เค้าพร้อมจะดูแลและเดินเคียงข้างนายก็ได้ นายจะได้ไม่เจ็บไม่หวน

คิดถึงแบบนี้อีก”ฟางพูดแล้วเบือนหน้าหนีไปทางอื่นเพราะเธอกลัวว่าป๊อปปี้จะเห็นหน้าของตัวเอง

ที่แดงเวลาพูด เธอยอมรับตอนพูดเรื่องให้ป๊อปปี้หาใครใหม่นั้นใจเธอเต้นแรงแค่ไหน

 

 

 

 

 

 

 

 

“ก็ยังไม่มีไง ใครมันจะไปสนคนอย่างชั้น แถมช่วงนี้ต้องทำงานอยู่แต่ในวงการเพลง ไม่มีเวลาไป

มองหาสาวที่ไหนหรอก ถึงจะมีก็ไม่มีเวลาให้เลยด้วยซ้ำ”ป๊อปปี้พูดตามตรงเพราะถึงะมีอลิสที่เข้า

มา เขาก็ไม่คิดอะไรด้วยอยู่ดี

 

 

 

 

 

 

 

“งั้นนายก็ทำงานไปสิ ทำๆไปงั้นหาอะไรทำไม่ให้ตัวเองว่างไม่ต้องคิดฟุ้งซ่านแบบนี้”ฟางพูด

 

 

 

 

 

 

“นั่นสิ ชั้นควรหาอะไรทำ ชีวิตชั้นควรเริ่มต้นใหม่ได้แล้ว จะมาจำแล้วจมปรักอยู่กับเรื่องเดิมๆเรื่อง

อดีตที่ไม่มีวันย้อนมาทำไม ขอบใจนะที่เป็นห่วง คนเก่งของชั้น”ป๊อปปี้พูดแล้วยื่นหน้าไปใกล้ฟาง

แล้วยิ้มให้

 

 

 

 

 

 

“ตาบ้า ไปห่างๆเลยย่ะ เหม็นเหล้า”ฟางหน้าแดงแล้วทำทีผลักชายหนุ่มออกห่าง

 

 

 

 

 

 

“แหม ว่าแต่วันนี้เธอพูดได้ดีนี่ พูดดีๆแล้วดูสวยขึ้นเป็นกองเลย”ป๊อปปี้พูดแล้วแซวฟาง

 

 

 

 

 

 

“ตาบ้า”ฟางพูดแล้วฟาดชายหนุ่มก่อนที่ป๊อปป้จะหัวเราะออกมาฟางแอบยิ้มอย่างน้อย ป๊อปปี้ก็มี

ความสุขแกล้งเธอล่ะน่า

 

 

 

 

 

 

 

ใครกันแอบถ่ายโทโมะได้นะ

 

 

ถึงแม้ป๊อปปี้จะยังไม่รักตอนนี้แต่ดูจากที่ชอบแกล้งฟางถึงเนื้อถึงตัวแบบนี้แล้ว เดี๋ยวก็หวั่นไหวไปเองล่ะน่าา ต้องติดตามๆ