Love and Tears รักทั้งน้ำตา

 

 

 

"ฟางเปิดประตู"ป๊อปปี้ตะโกนเข้ามาทั้งที่มือยังไม่หยุดเคาะประตู 

 

 

 

"ม๊าาาาายฮือๆฟางไม่ได้ทำ"ฟางมือปิดหูพร้อมกรีดร้องออกมา ป๊อปปี้ดันประตูเข้าไปก่อนจะวิ่งไปหาฟางที่เตียงเค้านั่งลงข้างๆเธอเบาๆก่อนจะดึงเธอมาซบที่อกเค้าแล้วปลอบเบาๆ

 

 

 

"พี่รู้ว่าฟางไม่ได้ทำเพราะเหตุผลพิมไม่ได้เรื่องชมัดเลย"ชายหนุ่มกล่าวก่อนจะหวนนึกถึงคำพูดของพิมประภา

 

 

 

"พี่ป๊อปไม่โกรธฟางใช่มั้ย"ฟางเงยหน้ามามองชายหนุ่ม เค้าส่ายหน้าน้อยๆแทนคำตอบ

 

 

 

"นี่ก็ก้าวเข้าสู่วันที่3แล้วน่ะทำไมเวลามันชั่งน้อยลงทุกที"ป๊อปปี้พูด ใช่3วันแล้วและเหลือเวลาอีกแค่2วันที่เธอและเค้าจะได้เจอหน้ากันครั้งสุดท้าย เค้ายังไม่ทันเตรียมใจที่จะหย่ากับเธอเลยทำไมหัวใจดวงน้อยของเค้ามันบอกว่าห้ามหย่ากับเธอตลอดเลย เค้ารู้สึกยังไงกับเธอกันแน่ทุกอย่างมันตีกันไปหมดจนเค้านึกไม่ออก

 

 

 

"อีกไม่กี่วันเราคงต้องทำตามสัญญา"ฟางเอ่ยออกมาอย่างเศร้าๆน้ำตาที่พร้อมจะไหลออกมาตลอดเวลาถูกกลั้นไว้เพื่อไม่ให้เค้ารู้สึกว่าเธอกำลังอ่อนแอมากขณะนี้

 

 

 

"ฟางพี่จะไปทำงานแล้วน่ะ"ชายหนุ่มผละออกก่อนจะบอกสาวน้อยตรงหน้าว่าเค้าจะต้องไปทำตามหน้าที่ที่เค้าต้องทำแล้ว

 

 

 

"ฟางไปด้วยน่ะฟาง"ฟางบอกพร้อมสีหน้าอ้อนๆทำให้ป๊อปปี้ยอมใจอ่อนให้เธอไปแต่

 

 

 

"ไปทำไมหรอฟาง"ป๊อปปี้ถามกลับฟางชงักแล้วมองหน้าชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า

 

 

 

"ไม่อยากอยู่คนเดียว"ฟางตอบก่อนจะวิ่งจ้ำเข้าห้องน้ำเพื่อไปทำธุระส่วนตัวทันที หลายนาทีผ่านไปเธอออกมาพร้อมเสื้อเอวลอยสีเขียวมิ้นอ่อนๆพร้อมกระโปรงยาวแทบถึงเท้าที่ใส่คู่กันทำให้ชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเตียงมองด้วยสายตาหลงไหล เธอก้าวขามุ้งไปที่โต๊ะเครื่องแป้งก่อนจะแต่งหน้าให้ตนเองด้วยชมพูอ่อนทำให้เธอดูดีมากยิ่งขึ้นผมยาวสลวยถูกรวบขึ้นไปหยู่บนหัวทำให้ดูแบ๊วไปตามๆกัน

 

 

 

"ไปคะพี่ป๊อป"ฟางขว้ากระเป๋าสีพีชคู่ใจพร้อมกับเดินไปใส่รองเท้าเเตะรัดส้นลายลูกไม้สุดน่ารักของเธอถึงจะเป็นการแต่งตัวธรรมดาๆแต่ก็ทำให้ชายหนุ่มข้างกายปล่อยจิตหลงไหลไปกับเธออย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัวเลยทีเดียว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"พี่ป๊อปเข้าไปในห้องทำงานก่อนเลยน่ะค่ะเดี๊ยวฟางขอเดินเล่นสำรวจบริษัทก่อนแป๊ปนึง"ฟางพูดก่อนจะเดินจากเค้าไปเค้าได้แต่มองตามพร้อมส่ายหัวเบาๆกับความน่ารักของเธอแล้วเดินเข้าห้องทำงานไป

 

 

 

"อะแฮ่มว่าไงจ๊ะพิมประภา"ฟางเดินไปที่โต๊ะเลขาส่วนตัวของป๊อปปี้ก่อนจะเอ่ยทักทายอย่างเป็นทางการ

 

 

 

"หึทะเลาะกับสามีเสียน้ำตาไปกี่หยดละค่ะคุณธนันต์ธรญ์"พิมพูดเยาะก่อนจะเบะปากแล้วเชิดหน้าไปมองเอกสารกองโตที่กองไว้บนโต๊ะ

 

 

 

"เสียใจด้วยน่ะค่ะที่คุณทำแผนไม่สำเร็จ"คำพูดนั้นทำให้พิมลุกขึ้นมาเผชิญหน้ากับฟางก่อนจะยิ้มที่มุมปากอย่างร้ายกาจ แต่เธอยังไม่ทันจะตอบฟางก็สวนกลับทันที

 

เพี๊ยยยยยย

 

"ฉันบอกแล้วน่ะว่าฉันไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายฉันฟรีโดยเฉพาะเธอ"ฟางพูดก่อนเธอจะชี้พิมอย่างเจาะจงเเละคาดโทษ

 

 

 

"อร๊าาาาายฝากไว้ก่อนน่ะนังฟางเธอได้เจ็บกว่าฉันหลายเท่าแน่รอให้ถึงวันนั้นก่อนเถอะ"พิมยิ้มอย่างมีเลศนัยหลังจากที่ฟางเดินจากไป คนอย่างเธอขว้าอะไรแล้วคงไม่ละทิ้งง่ายๆเธอจะต้องทำทุกอย่างให้เธอได้มันมาแม้ต้องแลกด้วยอะไรก็ตาม

 

 

"ไปป่วนไหนมาหละ"ป๊อปปี้เอ่ยถามขึ้นเมื่อสาวน้อยหน้าหวานเดินยิ้มละรื่นเข้ามาในห้องทำงาน

 

 

 

"ป่าวนี่ค่ะพี่ป๊อปทำงานไปเหอะ"ฟางพูดก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นนู่นนี่นั่นตามประสา

 

 

 

 

3 วันต่อมา

 

 

 

"ฟางต้องไปแล้วจริงๆใช่มั้ย"หลังจากที่เธอตื่นขึ้นมา เธอก็ลงมือเก็บของก่อนจะนำใบหย่าที่เธอเซ็นแล้วเรียบร้อยไปวางไว้บนหัวเตียงที่ชายหนุ่มนอนก่อนที่เธอไปอาบน้ำชำละร่างกายแล้วมาแต่งตัวหลังจากที่เธอทำธุระส่วนตัวของเธอเสร็จก็เดินลงมาข้างล่าง เธอปฏิเสธไม่ได้เลยว่าระหว่าง5วันที่ผ่านมาเธอมีความสุขมากและความทรงจำนี้เธอจะไม่มีวันลืมมันอย่างแน่นอน สองเท้ากำลังจะก้าวออกจากประตูแต่กลับโดนใครคนนั้นดึงเธอเข้าไปกอด

 

 

 

"พี่ป๊อปฮึก"ฟางเรียกชื่อชายหนุ่มทั้งน้ำตา มันชั่งยากต่อการตัดใจของเธอนัก ทำไมเค้าต้องทำตัวเหมือนรักเธอให้ความหวังเธอด้วยทั้งที่มันเป็นไปไม่ได้

 

 

 

"ทำไมไม่บอกพี่ก่อน"ป๊อปปี้ผละออกจากร่างบางแล้วถามขึ้นด้วยความข้องใจ

 

 

 

"ฟางต้องไปแล้วพี่ป๊อปปล่อยฟางเถอะน่ะค่ะ"ฟางพยายามดึงมืออกกจากมือของชายหนุ่มที่กุมเธอไว้ออกมา

 

 

 

"พี่ขอจูบน้องสาวคนนี้เป็นครั้งสุดท้ายได้มั้ย"ป๊อปปี้ถามทั้งที่ยังกุมมือเธอไว้ไม่ปล่อย ทำไมหัวใจเค้าไม่สั่งการสักทีว่าควรรักใคร ฟาง หรือพิม

 

 

 

"ค่ะ"ฟางตอบเพียงคำสั้นๆพร้อมน้ำตาที่โปลยปลายลงมาเป็นทาง

 

 

 

"อื้อ"ป๊อปปี้ไม่ทันก้มจูบฟางแต่เธอกับเอื้อมตัวเขย่งขึ้นไปจูบป๊อปปี้แทน นี่คงเป็นจูบแห่งความทรงจำครั้งสุดท้ายของเค้าและเธอสิน่ะ มันชั่งเป็นจูบที่หวานซึ้งเหลือจะบรรยายเป็นจูบที่ยากจะผละออกเค้าและเธอคงไม่มีวันลืมมันเป็นแน่

 

 

"ลาก่อนน่ะค่ะที่รักของฟาง"ฟางถอนจูบออกอย่างแผ่วเบาก่อนจะกล่าวลาชายหนุ่มแล้วเดินออกไป

 

 

 

"ทำไมว่ะทำไมหัวใจไม่บอกฉันสักทีว่าฉันรักใครทำไมต้องแกล้งฉันด้วย"ป๊อปปี้สบถออกมาพร้อมมือทุบที่ผนังหลังจากที่ฟางเดินออกไปก่อนที่เค้าจะค่อยๆทรุดตัวลงน้ำตาลูกผู้ชายไหลรินออกมาอย่างเจ็บปวดกับความรู้สึกที่ยากจะเดาได้

 

 

 

"เอี๊ยยยยยยยยยยยยดดดดโคล่มมมมม"

 

 

 

"เฮ้ย"ป๊อปปี้ร้องออกมาอย่างตกใจกับเสียงที่ดังจากหน้าบ้าน หรือว่า "ฟาง"ป๊อปปี้วิ่งออกไปหน้าบ้านทันทีเมื่อเค้า(หัวใจด้วย)นึกถึงฟาง

 

 

 

 

ฟางจะเป็นอะไรอย่างที่ป๊อปปี้คิดมั้ย แล้วเรื่องนี้พิมมีส่วนรึป่าว

ติดตามตอนหน้าน่ะค่ะ

ไรเตอร์ขอขอบคุณทุกกำลังใจทุกความห่วงใยน่ะการไม่สบาย

ครั้งนี้หายไวกว่าปกติ มาอัพให้แล้วน๊าาาลืมกันรึยัง