[Ao x Kise] mypet

"พอซักที ฉันทนไม่ไหวแล้วเท็ตสึยะ!!" สิ้นเสียงที่ทรงอำนาจของอาคาชิ ร่างบางของคุโรโกะก็ถูกผลักให้ชิดกับกำแพงและอาคาชิก็ตามมาทาบทับอีกที

"ที่ฉันยอมให้นายไปอยู่ในที่ๆมันไกลจากสายตาของฉันอย่างเซย์รินตามที่นายขอน่ะ มันก็มากเกินไปแล้ว แล้วนี่อะไร นี่อะไร!!!!!!!!" อาคาชิกระชากคอเสื้อของคุโรโกะจนเม็ดกระดุมเม็ดบนหลุดออกมา แล้วชี้ไปที่รอยจ้ำสีชมพูบางๆที่ซอกคอของร่างบาง

".........." คุโรโกะได้แต่เงียบเพราะเขาไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงเพื่อให้อาคาชิไม่หยิบกรรไกรในลิ้นชักมากระซวกเขาให้ตายกันไปข้างนึง

"ทำไมไม่ตอบล่ะเท็ตสึยะ" เสียงเยือกเย็นของอาคาชิดังขึ้นข้างๆหู

"......."

"ทำไมไม่ตอบล่ะ ไม่มีอะไรจะแก้ตัวงั้นเหรอ ทำไมนายถึงทำกับฉันแบบนี้!!"

"แล้วทีคุณล่ะ ผมรู้นะว่าคุณน่ะก็ไม่ได้ต่างอะไรจากผมหรอก คุณน่ะตั้งแต่ตอน ม.ต้นคุณก็ชอบไปยุ่งกับคิเสะคุง ชอบไปอยู่กับมิโดริมะคุงนานๆ ชอบแอบเรียกมุราซากิบาระคุงไปพบที่ห้องล็อคเกอร์หลังซ้อมเสร็จ แถมชอบไปหารุ่นพี่นิจิมุระที่บ้านอีก แบบนี้น่ะมันหนักกว่าผมมั้ยครับ!"

"แต่ฉันก็ไม่ได้เกินเลยกับพวกนั้นเหมือนนายนี้ มากที่สุดก็กับอัตสึชิ แต่เราก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันเกิน10นาทีเลยด้วย"

"........พอซักทีเถอะครับ" อยู่ดีๆคุโรโกะก็พูดมาซึ่งประโยคที่เขาไม่อยากได้ยินจากปากของร่างบางเลย

"ผมน่ะ พอได้เจอกับคากามิคุงผมก็รู้วาความรักที่แท้จริงน่ะมันคนละแบบกับที่คุณให้กับผมด้วยซ้ำ  เพราะฉะนั้นผมขอล่ะ ปล่อยผมไปเถอะครับ!!!" ดวงตาสองสีของอาคาชิเบิกขึ้นเล็กน้อยก่อนจะกลับเป็นปกติ และเดินไปที่ประตูพ้อมกับเปิดประตูออก

"ถ้านายอยากไปก็เชิญเลย แต่จำไว้ว่าฉันน่ะ พร้อมที่จะรับนายให้เข้ามาสู่อ้อมกอดของฉันได้อีกทุกเมื่อ" อาคาชิพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นลงแล้วคลี่ยิ้มออกมา พร้อมกับสิ่งที่คุโรโกะไม่เคยเห็นและไม่อยากเห็นที่สุด ดวงตาสองสีได้กลับกลายเป็นสีแดงทั้งสองข้างพร้อมกับน้ำใสๆที่ร่วงลงมาจากดวงตาสีแดงสด

'ปึง' แต่สุดท้ายคุโรโกะก็ไม่ฟังเขาแล้วเดินจากไป

"แหม แสดงได้ดีจริงๆเลยนะเซย์จูโร่" เสียงๆหนึ่งดังขึ้นที่ซอกตู้เสื้อผ้า และดวงตาสองสีที่วาวโรจน์

"นายเองก็เหมือนกันนั่นแหละ อาคาชิ.." ฟังไม่ผิดหรอกทั้งคู่กำลังสนทนากันอยู่นั้นคือคนๆเดียวกันเพียงแต่เซย์จูโร่นั้นเป็นจิตใต้สำนึกของอาคาชิที่มีตัวตนอยู่ มันก็เท่านั้นแหละ....

-------------------------------------------------

หลังจากการเปิดพิธีแข่งวินเทอร์คัพ อาคาชิได้เรียกรุ่นปาฏิหารย์มาพบกันและรวมทั้งซิกส์แมนด้วย  หลังจากที่อาคาชิเอากรรไกรไปแทงหน้าคากามิซึ่งหลบทันแล้ว คุโรโกะก็ได้ไปหาอาคาชิที่บ้านเพื่อขอเหตุผล แต่ก็โดนทั้งอาคาชิ และเซย์จูโร่จับมัดไว้

"คุณทำแบบนี้ทำไมครับ!!" ร่างบางตะโกนถามเซย์จูโร่ที่กำลังบรรจงถอดกางเกงวอร์มของเขาออก

"ได้โปรดเถอะนะครับ ปล่อยผมไปเถอะ" ตอนนี้ร่างบางเริ่มที่จะไม่มีเสียงแล้วและตกใจมากที่ได้เห็นอาคาชิซึ่งเดินเข้ามาหร้อมกับกรรไกรสีแดงที่เขาคุ้นเคยเพราะมันคือกรรไกรที่อาคาชิเก็บไว้ในลิ้นชักที่เขาเคยค้นมาก่อน

"ฉันอยากรู้จริงๆเลยว่าถ้านายมีรอยแผลที่ร่างกายน่ะ คากามิจะยังรักนายอยู่มั้ยน้าา" อาคาชิพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูสะใจมาก ก่อนจะกดปลายกรรไกรไปที่ต้นขาของร่างบางแล้วกรีดเป็นตัวอักษรภาษาอังกฤษว่า 'Akashi Seijuro' 

"อ้ากกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!" ร่างบางกรีดร้องอย่าทรมานพร้อมกับของเหลวสีแดงสดที่ไหลออกมาจากบาดแผล และหยาดน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาสีฟ้าใสที่ฉายแววเจ็บปวด

-----------------------------------------------------

"คุโรโกะ นายเป็นอะไรรึเปล่าน่ะทำไมเดินแปลกๆ" คากามิถามคุโรโกะ

"เปล่าหรอกคุณไปอาบน้ำเถอะครับ"

"อ่า ก็ได้ถ้านายเป็นอะไรนายต้องบอกทันทีเลยฉันนะ"

"ครับ" พอคากามิเข้าไปอาบน้ำคุโรโกะก็ถอดกางเกงวอร์มออกแล้วลูบดูบาดแผลที่บวมเป็นรอยตัวอักษร

"ฉันว่าแล้วว่ามันต้องมาอะไรแน่ๆ" คากามิเดินออกมาจากห้องน้ำพลางมองไปที่ต้นขาขาวของคุโรโกะ

"นั่น..." คากามิเดินเข้ามาใกล้คุโรโกะมากขึ้นแล้วลูบดูที่รอยแผล

"อ๊ะ ..." คุโรโกะเผลอร้องออกมาเบาๆเมื่อคากามิสัมผัสไปที่รอยแผลที่ปากแผลยังไม่ปิดสนิทดี

"เดี๋ยวฉันมา........." คากามิว่าแล้วเดินออกไป ต้องใช่มันแน่ๆไอ่หัวแดงนั่นที่มันทำแบบนี้กับคุโรโกะ มันแน่ๆที่เป็นคนทำ คากามิกัดฟันกรอดแล้วเดินลงไปข้างล่างเพื่อมาเอากล่องปฐมพยาบาลแต่ว่า

"ครับขอเป็นห้องที่ 257 ละกันครับ" เสียงหวานดุจน้ำผึ้งที่เขารู้จักดี 'คิเสะ เรียวตะ'

"อ๊ะ ขอโทษนะครับรุ่นพี่คาซามัตสึ พอดีมีสายเข้าแปปนึงนะครับ"

"อ่า อย่าไปนานนักล่ะ รีบเข้าห้อง ก่อนที่ไอ่มืดนั้นจะตามมาซะก่อน"

"ฮะแน่นอนเลยฮ่ะ.....ฮัลโหล..อ่ะ อาโอมิเนจจิ...ฉันจะอยู่ที่ไหนมันก็เรื่องของฉัน....แล้วยังไงล่ะ...ก็ได้ฉันอยู่ที่โรงแรมXXX...กับรุ่นพี่คาซามัตสึ.....แล้วจะทำไมทีนายยังไปจูบกับคุโรโกจจิเลยแล้วทำไมฉันจะทำไม่ได้...นั่นมันก็เรื่องของฉัน!" คิเสะตัดสายอาโอมิเนะทิ้งแล้วเดินมาหาคาซามัตสึ

"เป็นไง เคลียรึยัง" คาซามัตสึพูดพลางเดินนำขึ้นไปที่ห้อง

"ฮะ ผมว่าเขาน่ะจะกำลังมาที่นี่" คิเสะตอบ

"ฉันว่าเราต้องทำอะไรซักอย่างแล้วล่ะเพื่อให้หมอนั่นหึงน่ะ" คาซามัตสึยกยิ้มขึ้น

"เราจะจูบกันงั้นเหรอฮะ" คิเสะถามคาซามัตสึเพื่อความแน่ใจ

'ตึ๊ง' เสียงลิฟท์ดังขึ้นบ่งบอกว่ามีใครบางคนกำลังจะมา

"หมอนั่นกำลังมาเร็วสิ"

"ฮะ??"

"โถ่เว้ย" คาซามัตสึสบถอย่างหัวเสียที่รุ้นน้องหัวทองนี่ซื่อซะเหลือเกิน

"อ๊ะ อื้มม" ว่าแล้วคาซามัตสึก็โน้มคอคิเสะลงมาแล้วประกบปากจูบทันที และดูเหมือนว่าคิเสะจะรู้ว่าตัวเองต้องทำอะไรต่อ

"อึก" คิเสะเผลอครางเล็กน้อยเมื่อคาซามัตสึกัดริมฝีปากล่างของเขา มือหนาของคาซามัตสึลูบใบหน้าเนียนของคิเสะ และเลื่อนขึ้นไปกุมเรือนผมสีทองของคนที่สูงกว่า 

"อืมม" คิเสะได้แต่ยืนนิ่งเพราะเขาจูบไม่เป็นก็ปกติคนที่รุกก่อนน่ะคืออาโอมิเนะต่างหาก เขาไม่เคยทำอะไรแบบนี้ก่อนเลยนี่นา

"ขยับปากตามฉันสิ" คาซามัตสึผละออกมาจากริมฝีปากบางแล้วประกบลงไปอีกครั้ง

"อืออ" มือบางของคิเสะเริ่มเลื่อนขึ้นมากุมเรือนผมสีดำของคาซามัตสึเหมือนกัน

'ตึง' ตอนนี้คิเสะเป็นฝ่ายคร่อมคาซามัตสึแทน ลิ้นร้อนเริ่มกวาดไปทั่วโพรงปาก ตักตวงความหวานของร่างสูงไปเรื่อยๆอย่างไม่รู้จบจนกระทั่ง...

"ออกไปซะ คิเสะมานี่" เสียงเข้มที่ดุดันของร่างที่สูงกว่า กับผิวสีแทนของเขา อาโอมิเนะลากคิเสะมาที่ห้องของตัวเอง

"ฉันไม่เข้าใจ นายจะทำแบบนี้ทำไม ทำไม!!!!"

"นายนั่นแหละ ทำอะไร ไปจูบกับมันทำไม"

"เรื่องของฉัน" คิเสะตอบอย่างไม่กลัว แถมยังเงยหน้าท้าทายร่างสูงอีก

"นายลืมไปแล้วใช่มั้ย ว่าถ้าฉันเห็นนายไปยุ่งกับคนอื่นนายจะต้องโดนยังไง"

"ฉันไม่สนหรอก เพราะนายน่ะ ก็ดีแต่ขู่" คิเสะยังคงทำลอยหน้าลอยตาอยู่โดยไม่คิดเลยว่านั่นคือการเติมเชื้อเพลิงให้ร่างสูงมากขึ้น

"งั้นคงต้องเตือนความจำซักหน่อยแล้วล่ะ" อาโอมิเนะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะหยิบสิ่งของที่คิเสะไม่ชอบที่สุดออกมา กุญแจมือ!!!

"อาโอมิเนจจิ เฮือก!!!!"

TBC.

--------------------------------------------

หลังจากห่างหายกันไปนาน ก็ได้อัพซักที ยาวซะใจมากสำหรับไรท์ ไม่ต้องห่วงเลยค่ะ จะพยายามหาเวลามาอัพให้ ส่วนเอกเบสนะคะ ตอนที่4กันเข้าไปแล้ว ขอบคุณมากค่ะ รักรีดเดอร์ทุกคนเลยย 5555