Ghost Dollar รัก หลอก หลอน

          วี๊วอ วี๊วอ วี๊วออออ!!! 

          เสียงรถหวอที่ดังมาแต่ไกล พวกเขากำลังขนศพขึ้นรถ โดยลักษณะแล้ว มันไม่น่าที่จะมองเลยย ฉันได้แต่ยืนอยู่นิ่งๆขณะที่ข้างหน้ากำลังเข็นศพผ่านหน้าฉันไป สภาพศพเท่าที่ฉันเห็นนั้น มันช่างทำให้ฉันจำแทบไม่ได้เลยว่านั่นคือก้อยจริงๆ น้ำตาฉันสั่นคลอ หยดน้ำเล็กที่อยู่ในตาฉัน ค่อยไหลลงมา ฉันช็อกไปเลยย และร้องไห้โฮออกมา มันไม่ใช่ความจริงใช่มั้ย? ก้อยตายแล้ว ก้อยตายแล้ววว ก้อยตายเเล้ววววว!!!!

          เมื่อพวกเขาเข็นศพขึ้นรถแล้ว รถหวอก็ขับผ่านฉันไปต่อหน้าต่อตา เหล่าตำรวจ ปอเต็งตึ๊ง ก็ไปกันหมดแล้วว เมื่อฉันได้สติ พ่อกับแม่ก็เดินมาข้างๆฉัน มืออุ่นๆนั้นค่อยๆสัมผัสลงที่บ่า ท่านกำลังปลอบฉันอยู่ ฉันยืนซึมอยู่สักพัก ก็มีตำรวจนายหนึ่ง เดินมาที่ฉัน เขายื่นตุ๊กตามาให้ฉัน เป็นสิ่งที่ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่า เป็นตุ๊กตาที่ฉันอยากได้มานานมาก ตุ๊กตาหน้าตาคล้ายๆคน มันช่างน่ารักเหลือเกิน......

     "เอ่อ น้องดาว ใช่มั้ยครับ?" ตำรวจถามฉัน

     "เอ่อ ใช่ค่ะ ดาวเองค่ะ"

     ตำรวจได้ยื่นตุ๊กตามาให้ฉัน ฉันรับมาอย่างเต็มใจ

     "นี่คือสิ่งที่น้องก้อยได้ถือเอาไว้ก่อนที่น้องจะสิ้นใจ ผมคิดว่า น้องเขาคงจะฝากมาให้คุณ เพราะเห็นว่ามันมีชื่อคุณอยู่ คุณยินดีจะรับไว้มั้ยครับ?"

     ฉันยิืนถือตุ๊กตา มองที่แววตาของมัน มือของฉันค่อยๆลูบไล้ที่ผมเส้นบางๆของตุ๊กตา ฉันเงยหน้าขึ้นมามองที่ตำรวจ น้ำตาเริ่มกลับมาสั่นคลอ นี่ก้อยกะจะเซอร์ไพรส์ฉันใช่มั้ย ทำไมนะ ทำไมต้องเป็นวันนี้ด้วย ทำไมก้อยต้องไปวันนี้ นี่มันวันสำคัญของฉันนะ!!

     "เอ่อ น้องดาว จะรับตุ๊กตาตัวนี้ไว้มั้ยครับ น้องดาว น้องดาว น้องดาวครับ!!"

     "อ๋อ ค่ะๆ รับค่ะรับ ดาวจะเก็บเอาไว้ค่ะ"

          ฉันกลับมาถึงบ้านที่บนห้องนอน พ่อบอกว่าทางนั้นจะจัดงานสวดศพให้เร็วที่สุด เพราะพวกเขาไม่อยากที่จะเจ็บไปมากกว่านี้แล้วว ฉันเองก็ไม่อยากจะเจ็บไปมากกว่านี้อีกแล้ววว

          ฉันนั่งมองตุ๊กตาที่อยู่ในมือของฉัน เอ๊ะ! มันมีกระดาษใบเล็กอยู่ข้างในตัวตุ๊กตา ฉํนจึงดึงออกมา พบว่า กระดาษแผ่นเล็กๆนั้น เมื่อกางออกแล้ว กลายเป็นจดหมายอยู่ข้างใน ฉันจึงรับอ่านเพราะความอยากรู้

          ดาวที่รัก Happy Birth Day น้าาเตง เค้าตั้งใจที่จะเซอร์ไพรส์เตงด้วยตุ๊กตาตัวนี้ เป็นไง มันน่ารักใช่ม้าาา ฮ่าๆๆๆ เค้าอยากให้เตงมีความสุขนะ เค้าเคยคิดนะ ถ้าวันนึงเค้าไม่มีเตง เค้าก็ไม่รู้จะอยู่ยังไง ตอนนี้เค้าพร้อมแล้ว ที่จะอยู่ข้างๆเตง รู้มั้ย วันที่เค้ามีความสุขมากที่สุด คือวันที่เตงมีความสุขที่สุด เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไปนะ ^^

     ป.ล. ตุ๊กตาตัวนี้เค้สตั้งชื่อว่าเตง อยากให้เตงนึกถึงเค้าบ่อยๆ

        น้ำใสๆที่ดวงตา หยดลงมาใส่กระดาษแผ่นนั้น TT

     "เค้าก็ไม่เลย ถ้าวันนึงเค้าไม่มีเตงเค้าจะอยู่ยังไง ToT"

     ฉันมองลงที่ตุ๊กตาอีกครั้ง ซิกๆ ม่ายยยน้าา ฉันยอมรับไม่ได้ ฉันไม่ให้ก้อยไป ไม่ให้ก้อยไป ฮือๆๆๆๆ ทำไมนะ เราทำบุญกันมาอแค่นี้หรอ ทำไมฟ้าไม่เข้าข้างเรานะ ฮืออๆๆๆๆ ฉันอาลัยอาวรหาก้อยตลอดเวลา จนคุณแม่เปิดประตูมาเห็นฉันนั่งร้องไห้โฮ ในมือกอดตุ๊กตาเอาไว้ แม่รีบมาปลอบฉันด้วยความห่วงใย

     "ดาวว มนุษย์เราเนี่ยนะ เมื่อตายไปแล้ว เราอย่าได้ไปอาลัยอาวรถึงเขาเลย ไม่อย่างนั้น เขาจะไปไม่เป็นสุขนะลูก ลูกเข้าใจที่แม่พูดมั้ย?"

     ฉันไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่นั่งซึมๆ พยายามที่จะหยุดร้องไห้ รู้มั้ย ถ้าเราร้องไห้หนักๆเเล้วมันสะอื้นมากๆ เราจะหายใจแทบไม่ออกเลย และมันยากมากที่จะหยุดมันได้ TT

     "หนู ฮึกๆ เข้า ฮึก ใจค่ะ ฮฺึกๆฮือออออ ToT"

     "ดีแล้วลูก ถ้าลูกรักก้อยจริง ก็ให้ก้อยไปอย่างหมดห่วงเถอะนะ..."

      ฉันได้ยินเสียงเพลงมาจากข้างๆบ้าน ซึ่งเป็นเพลงที่เขาชอบเปิดทุกคือ "ไม่ให้เธอไป" ทำไมมันตรงกับความรุสึกของฉันตอนนี้จัง...ไม่อยากให้เธอไปเลยย TT