รอยรัก รอยอดีต

  300 ปีก่อน

''ไปเร็ว!อูยอง ปล่อยเธอไปก่อนที่พวกนั้นจะตามมา'' เสียงดังมาจากข้างหลังของชายหนุ่ม

ที่กอดร่างหญิงสาวที่ใกล้หมดลมหายใจ ลมหายใจของเธอแผ่วเบา ดวงตาพร่าเลือน แต่ยังพอ

มองเห็นร่างสูง ที่กำลังกอดเธออยู่ และดูท่าว่าเขาจะไม่ยอมปล่อยเธอเสียด้วย เธอขมวดคิ้ว

เหมือนกำลังพยายามรวบรวมพลังทั้งหมด

                      ''ไปซะอูยอง.....ปล่อยฉันซะแล้วหนีไป''

             ''ไม่!เธอต้องไปกับฉัน ถ้าไม่มีเธอ ฉันอยู่ไม่ได้นะซอฮยอน''

เขาพูด น้ำตาเริ่มไหลรินลงมา  ชายหนุ่มอีกสองคนยืนมองด้วยความเศร้าใจ พวกเขารู้สึกผิดที่ไม่

สามารถช่วยอะไรทั้งสองคนได้  แต่แล้ว ประตูที่ถูกปิดอยู่ก็เปิดออก ชายหนุ่มทั้งสองเดินเข้ามา

เขายิ้มอย่างสะใจ

                      ''ยังไม่ตายกันอีกหรอ เก่งกันดีนี่ แต่ตอนนี้ พวกแกหนีไม่พ้นฉันแล้ว''

                      ''อย่าไปพูดแบบนั้นสิไอ้ป๊อบ ตอนนี้มีคนใกล้ตายอยู่นะแถมเป็นผู้หญิง

                  ด้วย รอเธอตายก่อนค่อยพูดประโยคนั้น''

ชายหนุ่มทั้งสองพูดด้วยน้ำเสียงเหยียดหยามเต็มที่  แต่แล้วก็มีหมัดมาปะทะหน้าของทั้งสอง

อย่างจัง เลือดสดๆไหลกลบปาก พวกเขาเงยหน้าขึ้นมาด้วยความโกรธ

                        ''ปากดีขนาดนี้ อยากตายเร็วๆหรอ ป๊อบปี้''

                       ''อย่าไปทำอะไรพวกมันเลย พวกมันก็แค่หมาป่าน้อยไร้ประโยชน์''

ชายหนุ่มอีกสองคนที่อยู่ๆก็เข้ามาตอนไหนก็ไม่รู้ ยืนมองอีกพวกที่พยายามพยุงตัวให้ลุกแต่

ทำไม่ได้ เพราะถูกมือที่มองไม่เห็นล๊อคไว้

                         ''พวกแกเป็นใคร.....พวกของแกเหรอไอ้คุณ''

                          ''อืม...จะบอกดีมั๊ยนะ แต่ไหนๆจะตายกันแล้ว

                        ฉันจะบอกให้เป็นบุญหูพวกแกก็แล้วกัน ใช่!พวกฉันเอง

                        ฉันให้ดักรออยู่ข้างนอก เผื่อพวกแกเล่นสกปรก

                        และมันก็เป็นอย่างที่ฉันคาด พวกแกนี่เลวได้ใจจริงๆ''

เขาพูดเสียงเย็น พร้อมเดินไปจิกหัวของคนที่ชื่อป๊อบปี้ขึ้นมา แล้วแสยะยิ้มให้ ก่อนจะเอาหัวของ

ร่างสูงไปโขกกับกำแพง เพียงครั้งเดียว เลือดก็ไหลลงมาเต็มหน้าของเขา

                         ''อย่าคิดว่าถิ่นแก แล้วจะทำอะไรก็ได้นะ''

เขาพูดก่อนจะผลักหัวป๊อบปี้อีกครั้ง แล้วค่อยๆลุกขึ้น กลับไปยืนที่เดิมอีกครั้ง ป๊อบปี้และชายหนุ่ม

ที่ชื่อโทโมะได้แต่กัดฟัน

                        ''พาซอฮยอนออกไป เดี๋ยวทางนี้ฉันจัดการเอง''

 ชายหนุ่มอีกคนพูดขึ้น อูยองก็รีบอุ้มร่างของหญิงสาวขึ้นมาก่อนจะหายตัวไป แล้วไปปรากฏตัว

ทางอีกด้านของป่า ซึ่งเป็นที่ปลอดภัย เขาวางหญิงสาวลงช้าๆเพื่อไม่ให้เธอเจ็บ เธอมีแผล

หลายที่ แต่แผลที่น่ากลัวที่สุด คงจะเป็นแผลถูกแทงที่หน้าท้องของเธอ เลือดของเธอไหล

ไม่หยุด น้ำตาของเขาไหลลงมาเรื่อยๆ 

                        ''ทำไมเธอไม่ตะโกนเรียกฉันตอนเกิดเรื่อง''

                       ''ก็มันเป็นชะตาของฉันนี่ ฉันก็ต้องยอมรับมัน''

                         ''ทำไมเธอต้องมองเห็นอนาคตด้วย!''

                        ''ฉะ..ฉัน...ไม่...รู้  ฉัน อืม!''

เสียงของเธอขาดห้วงเมื่อริมฝีปากหนาทาบลงมา จูบนี้ เพื่อปิดปากเธอไม่ให้เธอพูดสิ่งที่เขาไม่

อยากฟัง เธอหลับตาพริ้ม นี่คงเป็นจูบสุดท้ายของเธอแล้วสินะ มันเป็นจูบที่ดูดดื่มและยาวนาน

ก่อนที่เขาจะค่อยๆเงยหน้าขึ้น พวกเขาจ้องตากัน หญิงสาวยิ้ม

                           ''สัญญากับฉันนะ วาเธอจะไม่เป็นไร''

                          ''ฉันสัญญากับนายไม่ได้หรอก แต่ฉันจะพยายาม''เธอพูด

                            ''อูยอง ฉันทำสร้อยคอตกไว้ระหว่างทางน่ะ

                         นายไปเอามาให้ฉันหน่อยได้ไหม''

   เธอถาม ชายหนุ่มมองหน้าเธอด้วยความไม่เข้าใจ เขาส่ายหน้า พลางลูบหัวเธอเบาๆ เขา

ไม่อยากห่างเธอ

                              ''นะอูยอง สร้อยคอนั่น นายเป็นคนบอกให้ฉันรักษาเอาไว้นะ''

                          ''แต่ตอนนี้ เธอ.............''

                              ''อูยอง ถ้านายรักฉัน นายต้องไปเอามาให้ฉัน''

เมื่อเจอไม้นี้เข้าไป เขาถึงกับพูดไม่ออก ผู้หญิงคนนี้ถ้าอยากได้อะไรก็ต้องได้ ถึงมันจะน่ารำคาญ

บ้าง แต่ก็ไม่เคยทำให้เขารักเธอน้อยลงเลย

                                 ''ได้ เธอรอฉันอยู่ตรงนี้นะ ห้ามไปไหนล่ะ''

                                       ''อืม รีบไปรีบมานะ''

เขาพยักหน้า จากนั้นเขาก็หายตัวไปทันที ทันทีที่เขาไป หญิงสาวรีบยันตัวขึ้นทันที จากนั้น

เธอก็ออกเดิน เดินไปอย่างไร้จุดหมาย แต่ก็เร็วพอที่จะไม่ให้ชายหนุ่มตามทัน  มันเป็น

ชะตาของเธอ เธออยู่กับเขาตลอดไปไม่ได้ เพราะเธอเห็น เห็นอนาคตหากเธอยังอยู่กับเขา

เธอเดินเข้าไปในป่าลึก โดยไม่หันกลับไปมองทางที่เดินมาอีกเลย

                               ''ฉันรักนายนะ  จางอูยอง รักที่สุด...........  ''

................................................................................................................

สวัสดีค่าาาาาาาาาาาาาา วันนี้ไรเตอร์เปิดเรื่องใหม่ด้วย ถึงแม้ป๊อบปี้กับโทโมะจะเป็นตัวร้าย

ก็เถอะ แต่เรื่องนี้รับรองว่ามันส์ สนุก น่ารัก โรแมนติก แน่นอนค่า