เงาหัวใจ
เขียนโดย 
ป็อปคอร์น
วันที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 เวลา 22.23 น.
แก้ไขเมื่อ 1 มีนาคม พ.ศ. 2558 12.28 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
17)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"ฟ้า จะถามไปทำไม"
"ถ้าพี่ไม่รักฟาง พี่ก็เลิกกับฟางเถอะ กลับไปเป็นพี่น้องแบบเดิม ถ้าปล่อยไป
แบบนี้ยัยฟางจะเจ็บและทรมาน ฟ้าสงสารน้อง"
"พี่รักฟาง....แบบน้องสาว"ร่างสูงเอ่ยออกมาโดยไม่รู้เลยว่าใครบางคนยังคง
ยืนฟังอยู่ที่หน้าประตู
"ฮึก....ฮือ"ฟางเดินร้องไห้ออกไปอย่างเสียใจเป็นที่สุด
"แต่พี่คิดว่าอีกไม่นาน พี่จะรักฟางแบบอื่นที่ไม่ใช่พี่น้องได้ เพราะตอนนี้พี่
ก็เริ่มชอบฟางแล้วเหมือนกัน"ป๊อปปี้ว่าต่อ
"ก็ดีแล้วล่ะคะ ฟ้าได้ยินแบบนี้ก็สบายใจ"
"ไปหาอะไรกินกันดีกว่า พี่หิวแล้ว"เขากับฟ้าพากันเดินออกไป
"คุณโทโมะคะ คุณท่านให้มาเชิญไปทานข้าวค่ะ"
"ฉันทำงานอยู่ ไม่เห็นรึไง"เขาว่า
"คุณโทโมะ ลงไปทานก่อนเถอะค่ะ แล้วเดี๋ยวค่อยขึ้นมาทำงานต่อ"แก้วบอก
"เธอเป็นแม่ฉันรึไง ถึงมาสั่งฉันน่ะ"
"คุณโทโมะลงไปเถอะค่ะ คุณท่านรออยู่"
"ฉันจะทำงาน ออกไปเลยไป"โทโมะไล่เธอ
"คุณจะไล่ยังไง แก้วก็ไม่ไปค่ะ จนกว่าคุณจะลงไปทานข้าว"
"เธอกล้าหือกับฉันเหรอ ฉันเป็นเจ้านายเธอนะ"ชายหนุ่มนึกฉุน
"ก็เพราะคุณเป็นไงคะ แก้วเลยต้องบังคับคุณ"แก้วบอก
"ฉันไม่ลงไป"โทโมะยังคงเปิดดูแฟ้มไม่สนใจเธอ
"อย่าดื้อสิคะ แก้วเป็นห่วงคุณนะคะ"เธอพูด
"หึ....หรือว่าเธอชอบฉันห๊ะ ถึงได้มายุ่งวุ่นวายกับฉันนะ"
"คุณเป็นเจ้านาย แก้วเป็นแค่คนไข้ แก้วคงไม่กล้าคิดอะไรกับคุณหรอกค่ะ"
แก้วพูดอย่างถ่อมตน
"ออกไปได้ล่ะ เกะกะรำคาญลูกกะตา"โทโมะไล่เธออีกรอบ
"เฮ้อ......"เธอได้ถอนหายใจ ในความเอาแต่ใจตนของชายหนุ่ม
"เฮ้ย....ยัยฟาง แกเป็นอะไร"เขื่อนตกใจที่เห็นฟางอยู่หน้าห้องในสภาพ
ที่โทรมสุดๆ
"เขื่ิอน ฮึก......"ฟางโผเข้ากอดเพื่อนรักแฟนแล้วร้องไห้
"ไม่ร้องนะๆ เข้ามาก่อนมา"เขาพาเธอมานั่งที่โซฟา
"นี่ แฟนนายเหรอ"เฟย์จึงมาถาม
"ไม่ใช่ ยัยบ้า นี่ ฟาง เพื่อนฉัน"เขื่อนบอก
"เอ่อ....เขาเป็นอะไรอ่ะ นายกบ"เธอเห็นฟางร้องไห้สะอึกสะอื้นไม่หยุดก็ถาม
"เป็นคนเหมือนเราเนี่ยแหละ เธอไปอยู่ไกลๆเลยไป ยัยบ้าจุ้นตลอด"
เขื่อนเซ็ง เฟย์ทำหน้ามุ่ยแล้วเดินออกไป
"เขื่อน ฟางขอมาอยู่กับเขื่อนได้ไหม"
"ได้สิ แต่ฉันอยู่กับยัยหัวหอมนะ"เขื่อนพูด
"ไม่เป็นไร ฉันอยู่ได้"ฟางบอก
"แกทะเลาะอะไรกับพี่ป๊อปอีกล่ะ"เขาถาม
"ทุกอย่างมันจบแล้ว เขื่อน"ฟางเอ่ยบอกนิ่งๆ
"หมายความว่ายังไง"เขื่อนยังไม่เข้าใจ
"ฉันอยากอยู่ห่างกับพี่ป๊อปสักพัก เผื่อว่าวันเวลามันจะทำให้สถานะของเรา
มันกลับไปเป็นเหมือนเดิมได้"
"พี่ป๊อปไม่รู้ไปไหม ว่าแกหนีเขามาแบบนี้"
"ไม่รู้"ร่างเล็กตอบอย่างเลื่อยลอย
"เฮ้อ....แกนี่นะ หาเรื่องให้ฉันโดนพี่เขากระทืบอีก"เขื่อนว่า
"ขอบคุณนะแก ที่ช่วยฉัน"ฟางพูด เขาดึงฟางมากอดปลอบ ไม่ว่ายังไง
เขาก็จะอยู่เคียงข้างเพื่อนรักยอมเขาเสมอ
ดราม่าล่ะนะ อิๆ ขอเม้นต์หน่อยค่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
