She finally had to สุดท้ายต้องรักเธอ

 

 

"ฉันไม่ได้ลืมหรอกน่ะแต่ฉันเลิกคิดกับฟางเกินคำว่าน้องสาวแล้ว จะรักเค้าทำไมในเมื่อเค้าก็มีแฟนอยู่เเล้วและเค้าก็รักแฟนทั้งหัวใจ"โทโมะส่งยิ้มเจือนให้เขื่อนก่อนจะก้มหน้างุนลง ส่วนแก้วที่เงียบอยู่นานก็พลันก้าวเท้าเดินออกไปจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว

 

 

"แกคิดอย่างนั้นได้ก็ดีแล้วเดี๋ยวสักวันแก้วคงจะดามใจให้แกกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ฉันเชื่อ"เขื่อนตบไหล่เพื่อนเบาๆเชิงปลอบใจ"แต่ฉันว่าแกไปง้อแก้วก่อนดีกว่าสงสัยจะงอนเรื่องโจทย์รักแก55เดินต้อยๆไปโน่นละ"เขื่อนชี้ไปทางที่แก้วเดินไปแล้วหันมายิ้มให้โทโมะ  โทโมะรีบวิ่งปลี่ไปตามแก้วทันที

 

 

"แก้ว"เค้าค่อยๆเดินมาจากทางด้านหลังเธอตอนนี้ในสายตาของเค้ามีแต่ภาพที่เต็มไปด้วยน้ำตาของผู้หญิงคนนึง เธอกำลังยืนร้องไห้อย่างหนักที่ข้างระเบียงชั้นเรียน"โทโมะขอโทษ"

 

 

"ทำไมอ่ะโมะฮึกทำไมต้องบอกรักแก้วทั้งที่ยังไม่ลืมคนอื่นฮือ"เธอร้องไห้พลางถามเค้าด้วน้ำเสียงและสายตาเย็นชา

 

 

"เค้ามีแฟนแล้วแก้วโมะคิดกับเค้าได้แค่น้องสาวแต่คนที่โมะคิดจะเป็นแฟนด้วยคือแก้วน่ะ"โทโมะดึงแก้วเข้ามากอดก่อนจะพูดความในใจ

 

 

"โทโมะฮึก"แก้วกอดโทโมะแน่น น่ะตอนนี้เธอช่างกลัวเหลือเกิน กลัวว่าอ้อมกอดอันแสนอบอุ่นนี้จะหายไปจากเธอ

 

 

"หยุดร้องได้แล้วขี้แยเป็นเด็กไปได้"โทโมะผละออกจากแก้วแล้วพูดปลอบก่อนจะค่อยๆบรรจงเช็ดหยาดน้ำตาให้แฟนของเค้า

 

 

"นี่แนะว่าแก้วขี้แยหรอ"แก้วตีไปที่แขนเค้าทีนึง

 

 

"โอ๊ยเจ็บน่ะ 555"โทโมะหัวเราะ 

 

 

********************************************************

 

 

"อ่าวเขื่อนเฟย์ยังไม่กลับหรอ"ป๊อปปี้พระเอกของเราเดินมาหาทั้งสองที่นั่งคุยกันอยู่ใต้ต้นไม้

 

 

"ยังอ่ะยังไม่อยากกลับแล้วแกล่ะ"เขื่อนพูด

 

 

"ยังไม่กลับเหมือนกันช่วงนี้ฉันรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้มันเหงา มันยังไงไม่รู้เหมือนขาดอะไรบางอย่างไม่รู้เป็นไร"ป๊อปปี้พูดแล้วนั่งลงข้างๆเขื่อน

 

 

"นั่นเค้าเรียกว่าอาการคิดถึงคะพี่ป๊อป ไม่บอกเฟย์ก็รู้ว่าคิดถึงใคร"เฟย์สาวแก้มบุ๋มพูดขึ้นเมื่อเธอรู้ถึงความรู้สึกของป๊อปปี้

 

 

"อ่ะแน่ๆคิดถึงก็โทรหาดิว่ะ"เขื่อนพูด

 

 

"เออก็ดีงั้นฉันไปล่ะไปโทรหาใครบางคน บายเว้ย"ป๊อปปี้พูดพร้อมโบกมือลาแล้วเดินจากไป

 

 

"เฮ้ออยากให้ฟางกลับมาเร็วๆจังดูไอป๊อปสิเหงาแย่เลย"เขื่อนพูดปนสงสารเพื่อน

 

 

"เฟย์ก็คิดถึงฟางน่ะยังไม่โทรหาเลย"เฟย์พูด

 

 

"เฟย์สไกท์ไปหาฟางดีมั้ย"เขื่อนมองดูเฟย์ก่อนจะบอกเฟย์สไกท์ไปหาฟางเพราะทนเห็นเฟย์คิดถึงเพื่อนไม่ได้

 

 

 

"คะ"เฟย์เปิดโน๊ตบุ๊คขึ้นก่อนจะสไกท์ไป

 

 

 

"มาแล้ว"เสียงเขื่อนดังขึ้นเมื่อฟางรับสาย

 

 

"เฮลโลว่างัยคะ"ฟางทักขึ้นพรางโบกมือใส่คนตรงหน้าเชิงทักทาย

 

 

"แกสบายดีมั้ยอ่ะแล้วเมื่อไหร่จะกลับมา"เฟย์ยิงคำถามใส่ฟางทันที

 

 

"สบายดีพรุ่งนี้ก็จะกลับแล้วแต่เผอิญว่าจองตั๋วขึ้นเครื่องพรุ่งนี้ไม่ทันอ่ะก็เลยไม่ได้กลับ"ฟางพูดพลางทำหน้าเศร้าลงเห็นได้ชัดถึงความเสียใจ 

 

 

"ไม่เป็นไรน่ะแกแล้วแกจะได้กลับมาอีกวันไหนมะรืนนี้หรือยังไง"เฟย์พูดปลอบฟางแล้วถามอีกครั้ง

 

 

"จะได้กลับอีกทีก็เดือนหน้าอ่ะแกทางสนามบินเค้าจะปิดปรับปรุงอ่า"ฟางพูดแล้วก้มหน้ามู่ลงอีกครั้ง

 

 

"แล้วที่อื่นอ่ะฟางฟางก็ไปที่จองตั๋วที่อื่นไง"เขื่อนพูดอย่างมีหนทาง

 

 

"คงไม่ได้หรอกคะพี่เขื่อนเพราะโซนทางนี้เค้าจะปิดปรับปรุงสนามบินทุกสนาม"ฟางบอก

 

 

"ไม่เป็นไรเดือนนึงก็รอได้เวลาผ่านไปเร็วจะตายแต่ไอ้ป๊อปนี่สิคงเชาตายกันพอดี"เขื่อนพูดถึงเพื่อนขี้เหงาของเค้าแต่ก่อนออกจะร่าเริงสดใสแต่พอฟางไปรู้สึกว่าเค้าจะเศร้าๆเหงาๆทุกวัน

 

 

"อีกเดือนเดียวเองน่ะเดี๋ยวฟางกลับไปแล้ว ฝากบอกพี่ป๊อปด้วยว่าฟางคิดถึงมากช่วงที่ฟางไม่ได้รับโทรศัพท์ตอนนั้นฟางเรียนอยู่อ่ะฝากบอกด้วยน่ะเดี๋ยวจะงอนเอา"ฟางพูดแล้วนึกถึงแฟนหนุ่มของเค้า

 

 

"จ้าา/ครับน้องฟาง"เขื่อนกับเฟย์ขานรับพร้อมกัน

 

 

"งั้นฟางเข้าเรียนก่อนน่ะไว้ค่อยคุยกันบาย"ฟางบอกลาแล้วโบกมือให้คนตรงหน้าจอ

 

 

"จ้าบาย"เฟย์พูดกับเพื่อนสาวสุดที่รัก

 

 

"ตั้งใจเรียนน่ะฟาง"เขื่อนบอกฟางได้แต่ส่งยิ้มน้อยๆให้

 

 

"พี่เขื่อนนี่มันจะ4โมงเย็นแล้วน่ะไม่ไปรับฟ้าหรอ"เฟย์ถามถึงน้องสาวเขื่อนขึ้นมาเมื่อเลยเวลาเลิกเรียนของฟ้ามานานมากแล้ว

 

 

"งั้นก็"เขื่อนพูดยังไม่จบเสียงแทรกซ้อนก็ดังแทรกขึ้น

 

 

"ตะเอ๋เซอไพส"

 

อุ๊บบบบบใครเอ่ยยยยยโผล่มา

 

เดี๋ยวมาอัพต่อตอนหน้าน๊าาาา

 

ถ้าอยากรู้ว่าใครโผล่มาก็ติดตามด้วยล่ะ ห้ามลืม!!!!