ระวังให้ดี เพราะผมคือซาตาน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“โอ้ย นี่ข้าตายไปแล้วนะ ทำไมถึงยังเดินชักช้าเหมือนกับตอนเป็นคนละเนี่ย”เฟย์เดินบ่นกับ

ร่างกายตัวเองมาตลอดทางที่เดินกลับมา เพราะเมื่อเขื่อนพาเธอมาถึงปากทางจะกลับหมู่บ้าน เขา

ก็กลายร่างเป็นหมาป่าตัวใหญ่ซึ่งแน่นอนที่เขื่อนจะเคลื่อนไหวไปไหนมาไหนเร็วกว่าเฟย์ที่แม้จะ

ตายแต่ร่างกายยังเป็นมนุษย์อยู่

 

 

 

 

 

 

 

แซ่กๆ

 

 

 

 

 

 

เสียงของการเคลื่อนไหวบางอย่างหลังต้นไม้ทึบทำให้เฟย์ชะงักหยุดเดินและตั้งสติฟังมัน

 

 

 

 

 

 

“อ๊ะ”เฟย์รีบหลบลูกธนูที่ยิงมาถูกตัวเองได้ทันทีก่อนจะหันไปมองด้วยความโกรธ

 

 

 

 

 

“ไม่มีหญิงสาวคนไหนมาอยู่กลางป่าลึกแบบนี้ได้หรอกนอกซะจากปิศาจ”ชายคนที่ยิงเฟย์ออกมา

จากหลังต้นไม้แล้วว่า

 

 

 

 

 

 

 

“ข้าอยู่ของข้าดีๆ ตอนนี้ข้าไม่อยากข้าใคร”เฟย์ว่าแล้วพยายามข่มอารมณ์ตัวเองแล้วเดินหนี

 

 

 

 

 

 

“ที่แท้ก็เป็นปิศาจเหมือนกัน ดี วันนี้ข้าจะฆ่าเจ้าให้สมกับที่เจ้าเคยมาทำลายหมู่บ้านข้า พวกปิศาจ

ก็เหมือนๆกันนั่นล่ะ อย่าอยู่เลย”ชายคนนั้นว่าก่อนจะดึงขวานที่พกคู่ใจเขวี้ยงใส่เฟย์

 

 

 

 

 

 

 

“กรี๊ดดด ข้าทนต่อไปไม่ไหวแล้ว อยากฆ่าข้ามากนักใช่มั้ย”เฟย์ที่แม้ว่าอดีตจะเป็นลูกสาวนักบุญ

ในโบสถ์ทำแต่ความดี แต่เมื่อตายไปแล้วและควบคุมอารมณ์ที่ยังขึ้นๆลงๆไม่อยู่ก็เริ่มอาละวาด

 

 

 

 

 

 

 

 

“อ๊าก นังปิศาจ”ชายคนนั้นเตรียมวิ่งหนี ร้องตกใจเมื่อเฟย์วิ่งมาตะครุบร่างแล้วขึ้นคร่อม

 

 

 

 

 

 

 

“อยากฆ่าข้า ข้านี่ล่ะจะฆ่าเจ้าก่อนเอง”พูดจบเฟย์ก็ชกหน้าชายคนนั้นไปหลายทีอย่างแรงด้วย

อารมณ์คลุ้มคลั่ง

 

 

 

 

 

 

 

ปึกๆ

 

 

 

 

 

 

เฟย์คว้าก้อนหินมาฟาดและทุบใส่หัวของชายเคราะห์ร้ายไม่ยั้งจนชายคนนั้นขาดใจตายแต่ก็ยังไม่

หยุดทุบ

 

 

 

 

 

 

“ตาย แกต้องตาย”เฟย์ที่ยังอาละวาดทุบหัวของชายเคราะห์ร้ายไม่หยุด

 

 

 

 

 

 

 

ฟึบ

 

 

 

 

จู่ๆก็มีมือหนาคว้าร่างบางของเฟย์ขึ้นมาอย่างแรง

 

 

 

 

 

 

“ทำบ้าอะไรของเจ้าน่ะเฟย์เจ้าฆ่าผู้บริสุทธิ์ทำไม”เขื่อนที่ยินเสียงกรีดร้องของเฟย์ก็เอะใจก่อนจะ

ย้อนกลับมาอีกครั้งแล้วต้องตกใจเมื่อเห็นเฟย์กำลังฆ่าชายที่มาหาของป่าอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“ปล่อยนะ ปล่อย”เฟย์ที่ยังคลั่งที่ยอมหยุดร้องโวยวายทำให้เขื่อนต้องล๊อคตัวมาแนบอกไม่ให้

อาละวาด

 

 

 

 

 

 

 

“อื้อ”เฟย์ร้องอู้อี้เมื่อเขื่อนดึงเฟย์ไปจูบอย่างร้อนแรงทำให้ร่างบางที่กำลังโกรธสงบลงได้

 

 

 

 

 

“หยุดบ้าสักทีสินะ”เขื่อนเห็นเฟย์เลิกดิ้นขัดขืนไปแล้วก็ถอนจูบออกมาแล้วพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ขะ เขื่อน มะ ไม่จริง”เฟย์ที่ได้สติก็ผละจากอ้อมกอดเขื่อนแล้วมองไปที่ศพของชายเคราะห์ร้ายที่

เธอพึ่งฆ่าไปก็เริ่มกลัวตัวเองและทรุดลงก่อนจะกอดตัวเองแล้วร้องไห้

 

 

 

 

 

 

 

“ข้ามันเลว ข้าฆ่าผู้อื่นง่ายๆเหมือนผักเหมือนปลา ข้ามันชั่ว ข้าสมควรตาย”เฟย์ที่เสียใจมากกับสิ่ง

ที่เกิดขึ้น เธออารมณ์แปรปรวนง่าย ขึ้นๆลงๆจนควบคุมตัวเองไม่อยู่แบบนี้ไม่สมควรจะอยู่

 

 

 

 

 

 

 

“เฟย์ จะทำอะไรน่ะ อย่านะ”เขื่อนตกใจเมื่อเห็นเฟย์วิ่งไปหยิบลูกธนูที่ชายคนนั้นยิงใส่เฟย์ในตอน

แรกเอามาแทงที่ท้องตัวเองต่หน้าต่อตาของเขื่อน แต่แล้วเลือดไหลออกมาจากท้องสวยของเฟย์

นั้นไม่ได้ทำให้เธอเจ็บแม้แต่น้อย

 

 

 

 

 

 

 

“ทำไมล่ะ ฮือๆ ทำไมไม่เจ็บล่ะ ฮือๆ”เฟย์จับดูเลือดที่ไหลออกมาแต่ตัวเองกลับไม่รู้สึกเจ็บปวด

อย่างไรกับตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“เพราะเจ้ากลายร่างเป็นผีดิบ ตายไปแล้วยังไงล่ะเฟย์”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

“งั้นไม่เป็นแล้วได้มั้ย ชีวิตแบบนี้ข้าไม่เอา ข้าไม่อยากฆ่าใครอีกแล้วฮือๆ”เฟย์พูดแล้วเเทงตัวเอง

ด้วยลูกศรนั่นซ้ำๆ

 

 

 

 

 

 

“หยุดเถอะนะ ขอร้องอย่าทำแบบนี้”เขื่อนตกใจรีบดึงศรออกจากมือเฟย์แล้วกอดเฟย์แน่น

 

 

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ ข้าไม่อยากฆ่าใครอีกแล้วเขื่อน ได้โปรดฆ่าข้าได้มั้ย ข้าเคยได้ยินว่าถ้าผู้ที่มอบชีวิตใหม่ให้ผู้

ที่ตายไปแล้ว มีแค่เจ้าของเท่านั้นที่จะสามารถปลดปล่อยได้ ฆ่าข้าเถอะนะ”เฟย์พูดทั้งน้ำตา

 

 

 

 

 

 

 

“ไม่เอา ข้าไม่สามารถฆ่าหญิงที่ข้ารักได้ เฟย์ข้ารักเจ้าอย่าให้ข้าต้องทำแบบนี้ ได้โปรด ถ้าเจ้าไม่

ต้องการฆ่าใครอีก ข้าจะดูแลเจ้าเอง ข้าขอร้องนะ แม้เจ้าจะไม่รักข้าไม่เป็นไรแต่ขอให้ข้าได้ดูแล

ตัวเจ้าได้มั้ยเฟย์”เขื่อนกอดเฟย์แน่นแล้วขอร้องทั้งน้ำตาที่ไหลออกมาเมื่อได้ยินว่าเฟย์จะตาย เขา

ยอมไม่ได้ที่หญิงที่เขารักจะตายแบบนั้น

 

 

 

 

 

 

 

“แต่เจ้าไม่ได้เป็นอมตะ ถ้าถึงเวลาที่เตายแล้วช้าล่ะฮือๆ”เฟย์ถาม

 

 

 

 

 

 

“ไม่ เราจะตายได้พร้อมกัน ข้ารักเจ้าเฟย์ รักเจ้ามากกว่าสิ่งใดในโลกนี้”เขื่อนพูด

 

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ ที่ข้าออกมตามเจ้าในนี้เพราะข้าเองก็อยากจะบอกความรู้สึกของข้าที่มีต่อเจ้าว่าข้าเองก็รัก

เจ้า แต่เพียงแค่ข้าสับสนกับตัวเอง ตอนนี้ข้ารู้แล้วนะว่าหัวใจของข้ามันมอบให้เจ้าไปนานแล้ว

โดยที่ครั้งนี้มันคือสิ่งที่ออกมาจากความรู้สึกของข้าเองทั้งหมดไม่ใช่เกิดจากยาเสน่ห์ใดใด”เฟย์พูด

ความรู้สึกที่เธอรู้สึกกับเขื่อนออกมาทั้งหมดแล้วยิ้มให้ เขื่อนอึ้งไม่คิดว่าหญิงสาวที่เขารักและดูแล

ปกป้องจะคิดเหมือนกัน ชายหนุ่มเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มทั้ง2แก้มของเฟยืออกก่อนจะบรรจงจูบ

ลงที่หน้าผากของเฟย์และไล้ลงมายังริมฝีปากโดยที่เฟย์เองก็ตอบรับรสจูบนี้

 

 

 

 

 

 

 

“ขอบคุณนะที่รักข้า ต่ไปนี้ข้าขอสัญญานะว่าข้าจะดูแลตัวเจ้าให้ดีที่สุด เราจะอยู่ด้วยกันแบบนี้

ตลอดไปจนถึงวันสุดท้ายของเราสอง”เขื่อนพูดทำให้เฟย์โผกอดเขื่อนแน่นด้วยความดีใจก่อนที่จะ

จัดการฝังศพชายผู้นั้นแล้วกลับไปที่ปราสาทของป๊อปปี้ตามเดิม

 

 

 

 

เค้าเปิดใจกันแล้ว แล้วคู่อื่นล่ะ