เก่าของใคร ใหม่ของฉัน

   หลังจากที่ีฉันแยกทางกับโทโมะแล้ว ก็กลับมาที่หอพัก ทันที ปานนี้เพื่อนๆคงกลับหอกันหมดแล้วมั้ง

"อ้าวฟาง มาแล้วหรอ ดูนี่สิ ยัยพิม ห้องเกรด B สิ ถ่ายรูปกับแฟนแก สนิทสนมเชียว"

    หลังจากที่ฉันเปิดประตูเข้ามา ยัยแก้ว เพื่อนสาวตัวดีก็วิ่งตรงมาหาฉันทนที พร้อมกับยื่นรูปให้ดู มันช่างเจ็บจี๊ด จริงๆ

"ฟาง เงียบทำไม เออใช่ โทโมะ แฟนแกนี่น่า มันน่านัก"

"พอเถอะ แก้ว ฉันกับโทโมะ เราเลิกกันแล้ว"

"ห๊ะ"

   เสียง เพื่อนๆในห้อง ต่างประสานเสียงกันเป็นเสียงเดียว

"มันเป็นเพราะยัยนั้นแน่ๆเลย แล้วเธอล่ะ ไม่มีเสียใจหรอ คบกันมาตั้งแต่อยู่ ป.6 แนะ "

"........"

"ฟางงงง"

"อึก... ฮือออออออ แก้ว ใครบอกว่าฉันไม่เจ็บล่ะ ฉันแค่ไม่อยากร้องให้ให้ใครเห็น ฮือออออ ฉันจะทำยังไงดี ฮืออออออออ"

    ฟางโยนกระเป๋าออก โพล่เข้ากอด แก้วอย่างแรง ทำให้เพื่อน เข้ามาดู

"โอ๋ ฟาง แกอย่าร้องให้เลยนะ แกเป็นแบบนี้ เพื่อนไม่สบายใจนะเว้ย"

"ฉันทำใจไม่ได้ ฮือออออ"

"ฟาง แกอย่าคิดมากสิ เข้าเลือกที่จะไปแล้ว เรายื้อเค้าไม่ได้หรอกนะ"

    เนย ลูบหลังเพื่อนสาวเบาๆ

"ฟางรักเค้า เนย ฟางตัดใจไม่ได้ ฮืออออออ"

"ฟาง อย่ายอมนะ เธอคบมาตั้งนาน จะปล่อยให้ ปมวมาขโมยไปง่ายๆหรอ"

"ยัยแจมมม"

    แจมสดุ้ง เมื่อเพื่อนหันมาเอ็ด

"ฟางทำไม่ได้หรอก ฟางรักเค้า ฟางไม่อยากเสียเค้าไปแต่ฟางก็ต้องปล่อยไป เพราะ เค้าไม่ได้รักฟางแล้ว แต่..... ฮืออออ"

"ฟาง แกทำถูกแล้วนะ ยื้อเค้าไว้แต่เค้าไม่ได้รักแก อยู่ไปก็ไม่มีความสุขหรอก แกเองที่จะเป็นฝ่ายเจ็บ ที่รักเค้าข้างเดียว"

"ใช่ๆ ถูกแล้วฟาง ฟางทำถูกแล้วล่ะ บางทีฟางอาจจะเจอคนที่รักและดีกว่าโทโมะก็ได้นะ"

"เนย แก้ว แจม ฟางกลัว ฟางกลัวตัดใจจากเค้าไม่ได้"

"ไม่ยากหรอกฟาง แค่เราใช้ชีวิตให้เหมือนเดิม เหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วมันจะค่อยชินไปเอง พอนึกได้ ฟางก็ลืมเค้าไปแล้ว อาจจะเหลือเยื่อใยบ้าง แต่อาจจะเป็นแบบเพื่อนก็ได้"

"ใช่ ยัยแจมพูดถูกนะ"

"ฉันจะพยายาม นะแก ขอบใจพวกแกมากนะ "      

"ไม่เป็นไรหรอก แกเพือ่นพวกเรานะ มีไร ก็ช่วยเหลือกันอยู่แล้ว"

"ขอบใจจริงๆนะ ฉันรักพวกแก จริงๆเลย"

   พูดเสร็จ เราทั้ง4คนก็กอดกัน มันเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว เพราะเราทำกันประจำ เมื่อเพื่อนมีความทุกข์ แต่เราก็สามารถผ่านไปได้ด้วยดี เพราะ มีเพื่อน ที่ดีอยู่ข้างๆ