THE WAY OF LOVE.หลงทางรัก
เขียนโดย 
OUM_PF
วันที่ 24 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 16.46 น.
แก้ไขเมื่อ 24 ตุลาคม พ.ศ. 2557 18.24 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
บทนำ
กรุณาอ่านอิมเมจก่อนนะคะ จะได้เข้าใจตัวละครยิ่งขึ้นเนอะ
THE WAY OF LOVE.หลงทางรัก
บทนำ
ใบหน้าโทรมเหงื่อของหญิงสาวร่างเล็กกำลังง่วนอยู่กับการขายข้าวราดแกงที่ช่วง
เวลาเที่ยงวันของทุกวันมักมีลูกค้าแวะเวียนกันมาอุดหนุนไม่ขาดสาย มือเล็กๆทำงานทุกอย่างได้
อย่างคล่องแคล้วไม่ขาดตกบกพร่อง เมื่อบ่ายคล้อยเข้าลูกค้าเริ่มลดลงสองลำแข้งจึงได้พักเอาแรง
เสียหน่อย
“ทำไมไม่หาลูกจ้างมาช่วยสักคนล่ะลูก ป้าเห็นเราเหนื่อยอย่างนี้มาหลายปีแล้ว
นะ”หญิงวัยกลางคนเอ่ยกับหญิงสาวร่างเล็กที่กำลังนั่งดื่มน้ำด้วยความอิดโรย หล่อนก็เอ็นดูเด็ก
สาวไม่น้อย เห็นว่าเป็นคนขยัน เอาการเอางาน แม้จะไม่ใช่ลูกหลาน แต่หล่อนก็มักแวะเวียนมา
ช่วยธนันต์ธรญ์เสมอๆเมื่อพอมีเวลาว่าง
“ไม่เอาหรอกค่ะ รายได้ฟางยังไม่มั่นคงขนาดจ้างลูกจ้างได้ ที่พอทำไหวก็ทำไปค่ะ
ขอบคุณป้าสายมากนะคะที่มาช่วยฟาง ฟางเกรงใจ...”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอกลูก ป้าเต็มใจ อยู่บ้านก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้ว เอ้ะ...
แล้วน้องสาวเราเขาหายไปไหนซะล่ะ”
“อ๋อ วันนี้พิมฝึกงานน่ะค่ะ เย็นก็คงกลับแหละค่ะ”หญิงสาวตอบพร้อมใบหน้าเปื้อน
รอยยิ้ม ตั้งแต่มารดาเสีย เธอก็ต้องอาศัยอยู่กับน้องสาวเพียงสองคน ส่วนบิดาเมื่อเลิกรากับมารดา
ตั้งแต่เธอยังจำความไม่ได้ก็ไม่เคยกลับมาเหลียวแลครอบครัวเก่าเลย พวกเธอเป็นแค่อดีตที่ท่าน
ไม่อยากจดจำ หรือบางทีท่านไม่เคยอยากให้มันมีเลยด้วยซ้ำไป...
เธอไม่มีโอกาสได้ร่ำเรียนหนังสือสูงๆ จบมัธยมปลายมาก็ต้องออกจากโรงเรียนมา
ช่วยมารดาค้าขาย เพื่อให้พอมีเงินส่งน้องสาวเรียนให้จบมัธยมปลายอีกคน นับจากวันนั้นจนวันนี้
เป็นเวลากว่าเจ็ดปีทีเดียว เธอทำงานสายตัวแทบขาดเพื่อส่งน้องสาวเรียน เพราะมารดาบอกเสมอ
ว่าคงมีแต่ความรู้เท่านั้นแหละที่จะติดตัวเราไปจนตาย ในเมื่อเธอไม่มีโอกาส...
เธอจึงอยากทำทุกอย่างให้น้องสาวคนเดียวนั้นมีพร้อมยิ่งกว่าเธอ เพราะพิมประภาคือ
น้องสาวที่เธอรัก และเป็นเพียงคนคนเดียวที่อยู่ข้างเธอนับแต่เวลาที่เธอท้อแท้สิ้นหวัง มาจนถึง
ตอนนี้ แม้ชีวิตจะไม่ได้สมบูรณ์แบบ แต่เธอก็ไม่เคยคิดว่าเธอขาดสิ่งสำคัญไป...เพราะเธอมีทั้งคน
ที่เธอรักและรักเธอ ทั้งยังมีมารดาที่ท่านยังมองจากบนฟ้ามายังเธอและน้องสาวด้วยความห่วงใย
เสมอมา
“ป้าสายเอากับข้าวกลับไปทานที่บ้านนะคะ ฟางแบ่งไว้ แล้วก็ทำมัสมั่นไก่พิเศษแบบที่
น้องพลอยชอบไว้ด้วย เห็นพักนี้แกผอมๆลงไป”เธอเอ่ยขึ้นพร้อมรอยยิ้ม
“ขอบใจมากนะลูก แต่คราวหลังไม่ต้องหรอกนะ”
“ได้ยังไงกันคะ ป้าสายอุตส่าห์มาช่วยฟางทุกวัน แถมดื้อไม่เอาค่าจ้างอีก”
“ฮ่าๆ จ้ะ แบบนี้ไอ้พลอยมันต้องอ้วนเป็นหมูตอนสักวันแน่ๆ เพราะกับข้าวฝีมือหนู
อร่อยมาก”
“อร่อยก็ต้องทานเยอะๆนะคะ ช่วงนี้ป้าสายก็ดูซูบๆลงเหมือนกัน”
“เราก็เหมือนกันนั่นแหละ เอาแต่ทำงานแบบนี้ เมื่อไหร่จะหาแฟนได้ล่ะ”
“โห...อย่าเพิ่งคิดเลยค่ะ ฟางอยากให้น้องเรียนจบ มีงานทำซะก่อน”สายใจยิ้มอย่าง
รู้ทันเด็กสาวตรงหน้า หล่อนรู้ดีเทียวว่าต่อให้พิมประภาเรียนจบหรือมีงานทำไปแล้ว ธนันต์ธรญ์คง
ไม่คิดหาใครมาดูแลเธอจริงๆหรอก เพราะอะไรน่ะหรือ...หล่อนเองก็ไม่แน่ใจ แต่ที่พอจะรู้ หล่อน
คิดว่าเด็กหญิงตัวน้อยในวันนั้นก็ยังคงรอพี่ชายที่แสนดีของเธอหวนกลับคืนมา
แม้จากวันนั้นจนวันนี้เวลาจะผ่านเลยมาร่วมสิบกว่าปีแล้วก็ตาม...
“พวกคุณทำงานกันยังไงฮะ!!!!”
เสียงเข้มตะโกนกร้าว แฟ้มเอกสารหนาๆปลิวเข้าใส่ตัวลูกน้องที่ยืนคอตกกันเป็นแถว
ใบหน้าคมเข้มแสดงท่าทีโกรธกร้าวอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาคู่คมเรืองวับด้วยไฟแห่งโทสะ
“จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย!”ชายหนุ่มทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านั้น ร่างสูงก็หุนหันก้าว
ออกจากห้องทำงานเร็วราวพายุร้าย พนักงานต่างพร้อมใจกับหลบหลีกให้ประธานหนุ่ม เพราะรู้ดีว่า
ภาณุมิใช่เพียงซีอีโอใหญ่เท่านั้น แต่เขายังมีตำแหน่งมาเฟียหนุ่มพ่วงท้ายอีกต่างหาก และหากยัง
รักชีวิตของตัวเองคงไม่มีใครกล้าเสี่ยงไปขว้างในเวลาที่ดวงอาทิตย์กำลังแผดแสงแห่งโทสะ
ร้อนแรงเช่นนี้
พิมประภาเดินแยกตัวออกมาจากกลุ่มเพื่อนเมื่อถึงเวลาเลิกงาน ตอนนี้เธอกำลัง
ศึกษาอยู่ในชั้นปีสุดท้ายของมหาวิทยาลัยแล้ว และนี่ก็เป็นเวลาเลิกงานของบริษัทยักษ์ใหญ่ที่เธอ
ได้มีโอกาสมาฝึกงานที่นี่ เธอตั้งใจว่าจะทำงานให้ดีที่สุด ตั้งใจว่าจะเก็บเกี่ยวประสบการณ์จากที่นี่
ให้ได้มากที่สุดเพื่อให้ง่ายต่อการหางานทำหลังจากที่เธอเรียนจบแล้ว
“กรี๊ด!!!!”ภาพที่มองเห็นพร่ามัวไปภายในพริบตา ก่อนสติจะดับวูบลงเหลือไว้เพียง
ความมืดมนเมื่อเธอสิ้นสติลงในที่สุด...
Tadaaaaaaa เรื่องใหม่ๆๆ ฮ่าๆ เรื่องนี้ชอบมาก อยากแต่งพระเอกเถื่อนๆ หึงโหด อีกครั้ง
จะอัพให้บ่อยเท่าที่จะทำได้เลยน้า อยู่เป็นกำลังใจให้เราด้วยนะคะ
ถ้าไม่ลำบากจนเกินไปเขาขอเม้น+โหวตเป็นกำลังใจให้นักเขียนตัวน้อยๆอย่างเราหน่อยนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
