กวางน้อยของเปาจื่อ

    เมื่อถึงตอนเลิกเรียน ผมเก็บหนังสือใส่กระเป๋า เเล้วกำลังจะลุกออกไปเเต่ มินซอก

ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผม "กลับบ้านกัน" มินซอกยิ้มให้ผม "อื้ม" ผมตอบเเล้วถอยห่าง

จากใบหน้าที่น่ารักเเละใสซื่อ ผมกับมินซอกเดินออกจากห้อง เเละเดินจนมาถึงหน้า ร.ร

ผมกับเข้าเดินไปเรื่อยๆตามทางเดินสำหรับคน ตอนนี้ผมกับมินซอกไม่พูดอะไร

บรรยากาศเงียบสงัด มีเเค่เสียงลมพัดเเละเสียงรถยนต์เท่านั้น ผมกำลังเดิน ปกติเเต่

มอเตอร์ไซต์ วิ่งมาเฉียวผม เเต่ก่อนที่จะเฉียว มินซอกดึงเเขนของผมให้ไปอยู่ในอ้อมกอด

มินซอก ผมได้ยินเสียงหัวใจของมินซอกเต้นเป็นจังหวะ เเต่ตอนนี้หัวใจของผมเเทบจะ

หลุดออกมาเเล้ว "เป็นอะไรไหม ลู่หาน?" มินซอกมองหน้าผมอย่างเป็นห่วง

"ไม่เป็นไร" ผมตอบก่อนที่ผละออกจากอ้อมกอดเขา "รีบกลับบ้านกันเถอะ ลู่หาน"

มินซอกยิ้มให้ผม "นายเคยมีเเฟนไหม" อยู่ๆมินซอกก็ถามผม "ไม่เคยน่ะ เพราะมีเเต่

คนบอกว่า ฉันหน้าเหมือนผู้หญิงเกินไป" ผมพูดอย่างเศร้าเพราะมันเป็นเรื่องจริง

"ฉันว่านาย ก็น่ารักดีออก" มินซอกยิ้มให้ผมอย่างอ่อนโยน "ขอบใจ .//." ผมเขิลมาก

เพราะไม่เคยมีใครพูดกับผมอย่างนี้เลย ผมสองคนเดินไปเรื่อยๆจนถึงบ้าน "ฉันไปเก็บ

กระเป๋า อาบน้ำก่อนน่ะเดี๋ยวมาหา" มินซอกพูดเส็จก็เดินไป  ผมมองมินซอกเเล้วเข้า

บ้านไป วันนี้เเม่ก็ไม่อยู่เช่นเดิม ผมขึ้นห้องไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า "ลู่หานนน"

ผมได้ยินเสียงมินซอกเรียกผม ผมรีบลงไปหามินซอกทันที ผมลงไปเปิดประตูบ้านให้มิน

ซอก ตอนนี้ผมเดินขึ้นห้องกับมินซอก มินซอกกระโดดไปที่เตียงผม "นี่ๆ เดี๋ยวเตียง

ฉันพัง" ผมยืนกอดอกบอกมินซอก มินซอกเงยหน้ามามองผม "ไม่หรอกๆ" เขายิ้ม

ให้ผม ผมนั่งลงที่ปลายเตียง เเล้วหันไปมองมินซอก ผมเห็นเขาหลับตาลง "มินซอก

ให้ฉันนอนด้วยสิ" ผมบอกมินซอก เขาค่อยๆเขยิบ ไปเล็กน้อย เพื่อเหลือพื้นที่ให้ผม

เเต่มันน้อยเกินไป "มินซอกนี่ เขยิบไปอีก" ผมดันตัวของเขา เเต่เขาไม่ยอม ผมดันไป

สุดเเรง มินซอกคว้าคอผม ทำให้ผมเสียหลัก ล้มไปทับมินซอก  ริมฝีปากของผมเเละ

มินซอก ประกบกันอย่างเบาๆ ซึ่งผมกับเขาต่างตกใจ