ลิขิตรัก The eternal...

"พี่ป๊อปสุดหล่อเล่าให้เค้าฟังหน่อยสิคะ"เฟย์อ้อนพี่ชายทันที
"ไม่ต้องมาอ้อนเลย พี่เล่าให้ฟังก็ได้"
"พี่กับฟางเราเจอกันเมื่อปีที่แล้ว ตอนนั้นฟางเป็นแค่พนักงานธรรมดาเธอทำงานอยู่ฝ่ายบัญชี ตอนนั้นพี่จำได้ว่ากำลังจะไปขึ้นเพื่อขับรถกลับบ้านแล้วพอพี่เดินออกมาจากบริษัทพี่ก็เจอฟางกำลังนั่งร้องไห้อยู่ที่หน้าประชาสัมพัน เชื่อมั้ยเพียงแค่พี่เห็นน้ำตาเธอพี่ก็เกิดความสงสารและคิดว่าใครกันนะที่ทำเธอร้องไห้ "
"แล้วพี่ป๊อปทำไงต่อคะ"
"เรานี้ใจร้อนจัง พอพี่เห็นว่าพี่ก็เดินเข้าไปคุยกับฟางว่าเกิดอะไรขึ้น"
"ตอนนั้นฟางยังไม่รู้ว่าพี่เป็นใคร "
"แล้วพี่ป๊อปถามพี่ฟางว่าอะไรคะ"เฟย์เอ่ยขัดขึ้นมาอีกครั้ง
"พี่ก็ถามเขาว่า"
'ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าคุณเป็นอะไรหรือป่าวครับ ทำไมถึงมานั่งร้องไห้อยู่อย่างนี้'
'เอ่อ ดิฉันไม่ได้เป็นอะไรคะ'ฟางตอบกลับไปพร้อมยกมือปาดน้ำตาออกจากแก้มนวล
'มีเรื่องไม่สบายใจบอกผมได้นะคะ คิดเสียว่าเราเป็นเพื่อนร่วมโลกกัน การที่ได้ระบายอาจจะทำให้คุณดีขึ้นก็ได้นะครับ'เค้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นอะไรทำไมถึงอยากรู้สาเหตุที่ทำให้ผู้หญิงคนนี้ต้องร้องไห้กัน
'คือ ดิฉันโดนผู้จัดการแผนกบัญชีไล่ออกคะ เขาบอกว่าดิฉันทำงานไม่เป็นที่น่าพอใจเขา '
'เรื่องแค่นี้ไม่เห็นต้องไล่ออกกันนิ นอกจากนี้ยังมีปัญหาอะไรอีกป่าวครับ'เขาสัมผัสได้ว่าหญิงสาวตรงหน้าต้องมีเรื่องไม่สบายใจอีก ทำไมเราถึงได้เป็นห่วงผู้หญิงตรงหน้าเสียจริง
'คือ ตอนนี้พ่อดิฉันป่วยหนักต้องรักษาตัวและต้องใช้จ่ายอีกเยอะเลยคะ ดิฉันโดนไล่ออกแบบนี้ดิฉันก็ไม่รู้ว่าจะหาเงินตั้งเยอะมารักษาตัวคุณพ่อให้ดีขึ้นสงสัยต้องไปงานที่มันได้เงินๆแล้วแระคะ'แล้วฟางก็ปล่อยโฮออกมา
'ไม่ต้องร้องนะคุณ ถ้าแผนกนั้นไล่คุณออก คุณก็ลองสมัครแผนกใหม่ดูสิครับ หรือจะไปสมัครเป็นเลขาของท่านรองประธานก็ดีนะครับ'พอดีเลขาเขาพึ่งลาออกไปตำแหน่งเลยว่างพอดี
'ฉันว่าคงไม่ได้หรอกคะ จากพนักงานธรรมดาจะเลื่อนขั้นไปสมัครเป็นเลขาของท่านรองประธานเนี่ยนะ ฉันไม่เอาหรอกคุณไม่รู้หรอว่าคุณภานุอ่ะทั้งโหดทั้งเย็นชา ทั้งเรื่องเยอะนะ ขืนฉันไปยังไม่ทันจะสัมภาษณ์เลยก็คงโดนไล่ออกอีกครั้ง'
'นี้ท่านรองประธานโหดขนาดนั้นเลยหรอคุณ'ป๊อปปี้เอ่ยถามหญิงสาวไป
'คุณไม่เคยเจอคุณภานุหรอ อย่าว่าแต่คุณเลยฉันก็ยังไม่เจอเหมือนกัน เรามันพนักงานเล็กๆจะหวังจะได้เจออ่ะหยุดหวังเลย'
'ผมว่าคุณลองไปสมัครดูนะ ผมเชื่อว่าคุณจะได้ตำแหน่งนี้มาแน่ๆ'นี้ถ้ารู้ว่าเราเป็นใครเธอจะทำหน้าอย่างไงกันนะ
'ฉันจะลองเชื่อคุณดูนะคะ ขอบคุณที่อยู่ฟังเรื่องไร้สาระของฉัน'เขาคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องไร้สาระอะไรเลยนะ
'งั้นฉันขอตัวกลับก่อนก็แล้วกันคะ ขอบคุณอีกครั้งนะคะ'
'ครับ เอ่อ ว่าแต่คุณกลับอย่างไงนี้ก็ค่ำแล้ว'ทำไมเขาถึงต้องห่วงเธอด้วยนะ
'ไปรถเมล์คะสบายมาก'แต่สภาพตาแดงหน้าเลอะแบบนี้อ่ะนะจะขึ้นรถ
'งั้นถ้าไม่รังเกียจกันให้ผมไปส่งคุณที่บ้านนะครับ'
'ไม่ต้องหรอกคะฉันเกรงใจ'
'ไม่ต้องเกรงใจครับ เชิญครับ'แล้วฟางก็จำยอมมากับเขาเธอบอกทางไปบ้านจนเมื่อรถมาถึงที่หมาย
'ขอบคุณมากเลยนะคะ แล้วพรุ่งนี้ฉันจะลองไปสมัครดูนะคะ หวังว่าเราคงจะได้เจอกันอีกนะคะ'เธอไม่หวังว่าจะได้งานนี้เลยสักนิด
'ครับแล้วเจอครับ'เขารอจนหญิงสาวเข้าบ้านไปถึงจะออกรถเพื่อกลับบ้าน
เช้าวันต่อมาฟางก็ได้มาสมัครงานแต่เปลี่ยนตำแหน่งตามที่เขาคนนั้นแนะนำ ป๊อปปี้พอรู้ว่าหญิงสาวมากรอกใบสมัครทิ้งไว้เขาก็เโทรหาฝ่ายบุคคลทันที
'ผมอยากได้ประวัติของคุณ ธนันต์ธรณ์ นีระสิงห์ '
'ได้คะคุณภานุ '
ไม่เกิน30นาทีฝ่ายบุคคลก็ได้นำเอาเอกสารประวัติของฟางมาให้ป๊อปปี้อ่านดู เธอมีผลการเรียนที่ดี เป็นที่รักของคนทั่วไปไม่เคยก่อคดีอะไร และที่สำคัญเธอขยันเอามากๆ เขาคิดว่าทำไมเธอถึงโดนไล่ลาน่าจะเกิดจากการกลั่นแกล้งกันมากกว่า
"แล้วพี่ป๊อปทำอย่างไงกับผู้จัดการบัญชีคะ"เฟย์เอ่ยขัดขึ้นเพราะอยากจะรู้นักว่าผู้จัดการคนนั้นโดนอะไรไป
"พี่ก็เรียกเขามาคุยว่าเรื่องอะไรทำไมถึงขั้นต้องไล่ออกกันด้วย"
"แล้วไงต่อคะ พี่ป๊อปเล่าเร็วสิคะ"
"เขาก็ตอบตามที่ฟางบอกทุกอย่าง พี่ก็เลยให้เขากลับไปทำงาน"
"โหยยยย ไม่เห็นจะแฟร์กับพี่ฟางเลย พี่ป๊อปลำเอียงนะ"เฟย์โวยวายขึ้น
"นี้คุณน้องสาวฟังให้จบก่อนค่อยมาว่ากัน"
"พี่ให้เขากลับไปทำงานในตำแหน่งที่เขาไล่ฟางออก จากนั้นพี่ก็ให้ฝ่ายบุคคลโทรไปหาฟางให้เขามาทำงานในวันรุ่งขึ้น"
"แล้วไปปิ๊งกันตอนไหนคะ"
"ก็ตอนที่ทำงานนี้แระ เรามีเวลาอยู่ด้วยกันมากขึ้น พี่มีประชุมที่ไหนฟางก็จะตามไปทุกที ฟางทำงานแบบไม่มีบ่น ต่อให้พี่ใช้งานเยอะขนาดไหนเธอก็ไม่มีบ่นสักคำ จนนานวันพี่ก็เริ่มรู้สึกรัก รักแบบจริงจัง และคิดว่านี้แระแม่ของลูกพี่ พอพี่คิดแบบนี้พี่ก็เลยไปขอเค้าเป็นแฟน ตอนแรกฟางก็ปฎิเสธ เพราะสถานะและอีกมากแต่พี่ก็พูดให้เธอเข้าใจจนฟางเขาตกลงเป็นแฟนกลับพี่ เรามีความสุขทุกวัน พี่ก็ช่วยจ่ายค่ารักษาพยาบาทพ่อของเธอแต่ไม่นานท่านก็เสีย เธอเสียใจมากจนพี่เป็นห่วงพี่เลยให้เธอย้ายมาอยู่กับพี่ที่คอนโด แต่ฟางก็ไม่ยอมนะ พี่จึงต้องบังคับ สุดท้ายก็ใจอ่อนยอมมาอยู่กับจนถึงทุกวันนี้"
"พี่ฟางน่าสงสารจัง"
"ทำไมพี่ป๊อปไม่พาพี่ฟางไปหาคุณพ่อคุณแม่ละคะจะได้ทำให้มันถูกวิธี"
"พี่อ่ะอยากทำจะตายไปแต่พี่ฟางของเราอ่ะเขาไม่ยอม พี่อ่ะอยากจะประกาศให้โลกรู้ว่าเธอเป็นอะไรกับพี่" อาการหึงเริ่มมาอีกครั้ง
"พี่ป๊อปก็หาโอกาสพาไปกินข้าวกับคุณแม่แบบไม่ต้องบอกสิคะ แบบเซอร์ไพส์ไงคะ คุณแม่อ่ะอยากเจอพี่ฟางมากๆดูคุณแม่จะเอ็นดูสุดๆไปเลยนะคนนี้ ถือว่าผ่านคะ ระวังพวกเราจะเป็นหมาหัวเน่ากันหมด แล้วถ้ามีหลานนะเฟย์ไม่อยากจะคิดว่าเราจะยิ่งกว่าหมาหัวเน่าแน่ๆคะ"พูดถึงหลานแล้วก็อยากอุ้มหลานขึ้นมาแล้วสิ
"เป็นความคิดที่ดีงั้นวันนี้ตอนเย็นเรามาเซอร์ไพส์คุณแม่กับฟางกัน"พี่น้องยิ้มให้กับความคิด
"โอเคคะคุณพี่ชาย งั้นเฟย์ขอตัวกลับก่อนนะคะตอนเย็นเจอกัน"เฟย์เดินไปกอดพี่ชายก่อนกลับไปเตรียมตัวทำเๅซอร์ไพส์
"เฟย์ไปก่อนนะคะพี่ฟาง สวัสดีคะ"เฟย์บอกพร้อมยกมือไหว้ ว่าที่พี่สะใภ้
"คะคุณเฟย์"ฟางยังมีความสงสัยว่าสาวสวยคนนี้เป็นใครกันนะไม่เคยเห็นหน้าเลย
ในขณะที่ฟางกำลังคิดถึงสาวคนที่เดินผ่านไป ก็มีหนึ่งดังขึ้น
"ฟางครับเดี๋ยววันนี้ไปงานเลี้ยงตอนรับแขกกับผมนะคะ"ป๊อปปี้เดินออกมาบอกว่าวันนี้มีกินเลี้ยงเล็กๆกับลูกค้า
"ปฎิเสธได้หรอคะ แต่ในตารางงานไม่มีบอกว่าคุณป๊อปมีงานนะคะ"สงสัยจะงานด่วนหรือป่าวนะ
"เมื่อกี้เรียกว่าอะไรนะ มาให้ทำโทษซะดีๆ"
"ไม่เอานะคะ เดี๋ยวคนอื่นเห็นจะไม่ดูไม่ดี"
"พี่ก็แกล้งเราเฉยๆอย่าทำหน้ามุ้ยสิครับคนสวย"
"พี่ป๊อปก็ชอบแกล้งฟางตลอด ระวังคืนนี้จะให้นอนนอกห้อง แล้วต้องไปงานเลี้ยงกี่โมงคะ"เธอขู่ป๊อปปี้เพราะชอบแกล้งดีนัก
"1ทุ่มครับ เดี๋ยวเรากลับไปเปลี่ยนชุดที่คอนโดพร้อมกันเลยนะ"
"ได้คะ "เธอส่งยิ้มหวานไปให้สามีสุดที่รัก
เขาดีใจที่ทั้งน้องและคุณแม่ยอมรับในตัวฟางคงเหลือแต่คุณพ่อ ที่ไม่รู้จะยอมรับได้มั้ย แต่อย่างไรเขาก็จะทำทุกวิถีทางให้คุณพ่อยอมรับฟางให้ได้


อ่านกันคงไม่ งง กันนะคะ ไรเตอร์พึ่งกลับมาจากต่างจังหวัดเลยหายไป2วัน ขอบคุณนักอ่านทุกคนและขอบคุณคอมเม้นของทุกคนนะคะ
The eternal....