ลิขิตรัก The eternal...

"อ้าวคุณ ธนันต์ธรณ์ มางานเลี้ยงนี้กับเขาด้วยหรอ"เสียงของท่านประธานดังขึ้นข้างหลังของฟาง
"สวัสดีคะท่านประธาน "
"แล้วนี้มากับใครกันละ"ท่านประธานถามพร้อมมองหาคนที่มากับหญิงสาว
"คือ ดิฉันมากับคุณภานุคะ
"แล้วนี้เจ้าลูกชายฉันมันไปไหนแล้วอ่ะสิ"
"เดินไปคุยกับคุณหญิงทางด้านนั้นคะ"
"งั้นฉันฝากเธอดูแลคุณพิมด้วยนะ"พ่อของป๊อปปี้ฝากให้ฟางดูแลสาวอีกคน
"คะคุณท่าน"
ขณะที่คุณสรศักดิ์ กำลังเดินไปหาลูกชายกับภรรยาของเขานั้น หญิงสาวที่เธอเห็นหน้าเมื่อ2วันที่แล้วก็ได้ถามเธอขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่เป็นมิตรเท่าไหร่
"ฉันพึ่งรู้นะเนี่ยว่า เพียงแค่ตำแหน่งเลขาของท่านรองประธานจะมีปัญญาซื้อชุดราตรีสวยหรูและแพงได้ขนาดนี้นะ ไหนฉันขอดูใกล้หน่อยสิจ๊ะว่าเมื่อมันมาอยู่บนตัวเธอมันจะสวยขนาดไหน"พิมก็เดินเข้ามาเสทำเป็นดูชุด แต่ในใจเธออิจฉาผู้หญิงคนนี้ที่ได้ใส่ชุดที่ว่าสวยที่สุดและแพงที่สุดเพราะเป็นชุดนี้มีว่างขายอยู่ไม่กี่ชุดภายในประเทศ แต่ขณะที่กำลังหญิงสาวกำลังขยับเข้ามาหานั้น พิมก็ได้แกล้งทำน้ำที่มือหกใส่ชุดของฟาง
"อุ้ยตายจริงฉันขอโทษจริงๆชุดเธอคงเปื้อนหมดแล้ว ฉันขอโทษจริงๆนะฟาง"แต่ฟางเห็นสีหน้าและรอยยิ้มของพิมว่ามันไม่ใช้อย่างที่ปากพูด
"ไม่เป็นไรคะ งั้นดิฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ"ฟางทนยืนต่อไปไม่ไว้แล้วเพราะคนเกือบทั้งงานหันมามองเธอเป็นทางเดียวกันหมด
"ทำไงดีละทีนี้ ชุดเลอะหมดเลยแล้วจะออกไปเข้าไปภายในงานได้ไงกันละ"แค่คิดน้ำตาเธอก็แทบจะไหลออกมา
ทางด้านป๊อปปี้ที่กำลังคุยกับคุณแม่อย่างเมามันก็ต้องรีบขอตัวไปดูภรรยาของเขาว่าเป็นอะไรทำไมถึงได้รีบร้อนเดินออกไป
"คุณแม่ครับป๊อปตัวสักครู่นะครับ ผมรู้สึกว่า ว่าที่ลูกสะใภ้คุณแม่จะมีเรื่อง"ป๊อปได้ถูกมารดาซักถามเกี่ยวความสัมพันธ์ของเขากับเลขาว่าตกลงมันเป็นอย่างไงกัน เขาจึงสาระภาพว่าเธอคือภรรยาของเขา และสิ่งที่ไม่คาดฝันก็คือคุณแม่ของเขาชอบว่าที่ลูกสะใภ้คนนี้มาก
"รีบไปเถอะลูกทิ้งน้องมานานแล้ว"มารดาเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม
จากนั้นป๊อปปี้ก็ได้เดินไปตามที่เขาว่สฟางเดิน
"สงสัยเราจะเป็นเอามากก็แค่ฟางมาเข้าห้องน้ำ"แต่ความคิดที่ว่าเขาคิดมากว่าจะเกิดเรื่องคงเป็นความคิดที่ถูกเพราะทันทีที่เห็นสภาพของหญิงสาวนั้น
"ทำไมชุดถึงได้เปรียกแบบนี้ดูสิเลอะหมดแล้ว"
"คือว่าฟางซุ้มซามทำน้ำหกใส่เองคะ"ฟางกล่าวแก้ตัวทันทีเพราะเธอไม่อยากบอกความจริงว่าเธอโดนแกล้งถ้าหากบอกไปได้เป็นเรื่องใหญ่ๆแน่
"ฟางครับ รู้ตัวมั้ยว่าตัวเองอ่ะเป็นคนที่โกหกใครไม่เก่งเลย"ทำไมเธอชอบโกหกเขานะไม่รู้หรอว่าเค้าเป็นห่วงเธอมากนะ
"เอ่อคือ...."
"โอเคครับถ้าไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไรครับ "แค่เห็นดวงตาแดงๆของเธอเขาก็ไม่อยากจะถามอะไรอีกแล้ว
"คุณป๊อปคะ คือฟางอยากกลับคอนโดแล้วคะ ฟางคงเข้าไปในงานไม่ได้แล้วแระคะ"ดูสภาพเธอสิมันดูไม่ได้เลยจริง
"งั้นเดี๋ยวเรากลับกันเลยดีกว่า "
"แต่งานเลี้ยงยังไม่เลิกเลยนะคะ ถ้าคุณป๊อปกลับเลยฟางกลัวคุณท่านทั้ง3จะว่าคุณป๊อปเอาได้นะคะ"เธอกลัวว่าเขาจะโดนดุถ้าเขากลับพร้อมเธอโดยที่งานเลี้ยงยังไม่ทันจะเลิกลา
"พี่ไม่กลัวและไม่แคร์ใครทั้งนั้น แล้วถ้าพี่ยังไม่กลับฟางจะกลับอย่างไง "
"ก็แท๊กซี่ไงคะคุณป๊อป"
"ฟางคิดว่าพี่จะให้เรากลับแท๊กซี่มืดๆดึกๆแบบนี้หรอเลิกคิดไปได้เลยนะ และต่อไปนี้นะให้ฟางเรียกพี่ว่าพี่นะห้ามเรียกว่าคุณเข้าใจนะครับ"
"ทำไมไม่ให้เรียกแบบเดิมอ่ะคะ ถ้าเกิดใครมาได้ยิ้นเขาจะเอาไปฟ้องคุณหญิงกับท่านประธานเอาได้นะคะ"
"เพราะตอนนี้คุณแม่ท่านรู้แล้วว่าพี่กับฟางเราเป็นอะไรกัน และอีกอย่างนะคุณแม่พี่ดูท่านจะชอบและเอ็นดูฟางมากเลยนะสงสัยต่อไปพี่คงเป็นหมาหัวเน่าแน่ๆเลยฮ่า ฮ่า"
"งั้นกลับบ้านกันเลยเนอะ พี่อยากรักฟางมากๆแล้วสิ "
"คนบ้าเดี๋ยวจะให้นอนนอกห้อง"
"โหยไม่เอานะครับถ้าพี่ไม่ได้นอนกอดเมียพี่คงลงแดงตายแน่ๆ"
"เวอร์ไปนะคะที่รัก"ฟางยื่นมือไปบีบจมูกเขาเบาๆ
เขาดูมีความสุขมากจริงที่ได้บอกสถานะของฟางให้มารดาได้รับรู้จะเหลือก็แต่คุณพ่อแต่รายนี้ไม่มีปัญหามากเท่ามารดาหรอก แต่เขากำลังคิดผิดมากๆอุปสรรคกำลังจะมาเยืยนแก่คู่ของเขาเพราะบิดาและคำสัญญาของเพื่อนรักในวัยที่เขากำลังเป็นเด็ก

ไรเตอร์แต่งสดๆ ถ้าเกิดผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะคะ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นนะคะ ตอนหน้าncนะคะ ใครกำลังรอฉากนี้เตรียมกระดาษชิดชูไว้ด้วยนะคะ อิอิ จะพยายามมาต่อให้ได้ทุกวันนะคะ

The eternal...