ลิขิตรัก The eternal...

ณ บ้านจีระคุณ

"กลับมากันแล้วหรอลูก"คุณหญิงเดินเข้ามาหาลูกชายและลูกสะใภ้เมื่อทั้ง2ก้าวเข้ามาภายในบ้าน

"ครับ ผมขอตัวพาฟางขึ้นไปพักก่อนนะครับ"

"จ้าลูก เดี๋ยวเย็นๆแม่ให้เด็กไปเรียกนะ"แล้วป๊อปปี้ก็พาฟางขึ้นไปยังบนห้องนอน

"ฟางจะอาบน้ำก่อนหรือจะนอนพักเลยครับ"ป๊อปปี้ถามฟางขณะที่พาฟางมาบนห้องนอน

"ฟางอยากพักคะ "ฟางตอบป๊อปปี้

"ได้ครับ"

จากนั้นฟางก็เดินไปที่เตียงและล้มตัวลงนอนหลับตาและหันหลังให้ชายหนุ่มทันที

"ฟางเป็นหรือป่าวครับ ไหนบอกพี่หน่อยสิครับ"ป๊อปปี้ถามขึ้นเขาไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้เลย

"ฟางไม่ได้เป็นอะไรคะ "ฟางตอบในขณะที่หลับตา

"อย่ามาโกหกพี่เลย รู้มั้ยว่าเราอ่ะโกหกไม่เก่ง"ป๊อปปี้พูดพร้อมกับตัวฟางให้หันมาหา

"ฟางไม่ได้เป็นอะไรคะ "ฟางรู้สึกหงุดหงิดป๊อปปี้เพราะเธอรู้สึกว่าอยากอยู่คนเดียวเงียบ

"ทำไมละฟาง มีอะไรทำไมไม่บอกไม่ถามพี่ครับ"ป๊อปปี้ยังถามฟางต่อเพราะบางทีฟางอาจจะบอกเขาว่าเป็นอะไร

"เลิกเซ้าซี้ฟางสักที ฟางรำคาญ ขอฟางอยู่คนเดียวนะคะ"ฟางตวาดใส่ป๊อปปี้

"ได้ครับ ถ้าฟางไม่อยากพูดก็ไม่เป็นไร แต่ให้ฟางรู้ไว้ว่าพี่รักฟางและลูกมาก และไม่เคยคิดที่จะทิ้งฟางกับลูกไปไหน พักผ่อนนะครับ เดี๋ยวตอนเย็นพี่จะให้เด็กมาเรียกนะ"จากนั้นป๊อปปี้ก็เดินออกนอกห้องไปและเดินไปข้างล่าง จากนั้นก็ขับรถออกจากบ้านไป

"พี่ป๊อป ฟางขอโทษ ฮื่อๆๆๆ"พอป๊อปปี้ออกจากห้องไปฟางก็นอนร้องไห้จนเผลอหลับไป

ป๊อปปี้ขับรถออกมายังห้างสรรพสินค้าแห่งนึ่ง เพื่อมานั่งทำใจเพราะอยู่เมียก็มางอนใส่ หาอะไรไปง้อแม่ของลูกดีกว่า

"ขอดูแหวนวงนี้หน่อยครับ"ป๊อปปี้เดินเข้ามายังร้านจิวเวอร์รี่ร้านนึง

"ตาถึงมากเลยคะ วงนี้เป็นวงที่สั่งทำขึ้นเพียงไม่กี่วงนะคะ ไม่ทราบว่าซื้อไปเป็นของขวัญให้กับคนรักหรอคะ "เจ้าของร้านหยิบแหวนที่ป๊อปปี้ชี้ให้ชายหนุ่มดู

"ช่ายครับ เธอคือภรรยาของผม พอดีว่าจะหาของขวัญไปง้อเธอหน่อยอ่ะครับ"ป๊อปปี้บอกกับเจ้าของร้านที่จองเขา

"น่ารักจังเลยนะคะ"

"งั้นผมเอาวงนี้แระครับ "ป๊อปปี้หยิบบัตรเครดิตส่งให้เจ้าของร้านจากนั้นก็เดินไปยังร้านหนังสือเพื่อหาหนังสือเกี่ยวกับแม่และเด็ก เมื่อได้สิ่งที่ตัวเองอยากได้ก็ไปหาซื้อขนมและผลไม้เพื่อเอาไปบำรุงให้แก่ภรรยา โดยที่เจ้าตัวไม่รู้ว่าตัวเองกำลังโดนแอบถ่าย

เวลา 18.00

"อ้าวตาป๊อปออกไปไหนมาละเราแม่ก็นึกว่าเรานอนอยู่ในห้องกับหนูฟางเสียอีก"คุณหญิงถามลูกชาย

"ผมออกไปซื้อของให้ฟางมาครับ เดี๋ยวผมเอานมกับผลไม้ไปแชร่ให้ฟางก่อนนะครับ"

"จ้าลูก เสร็จแล้วก็ไปปลุกน้องลงมาทานข้าวนะ"จากนั้นป๊อปปี้ก็เดินไปในครัวเพื่อเอาของไปแชร่เสร็จจากนั้นก็เดินขึ้นไปปลุกฟาง

ป๊อปปี้เดินเข้ามายืนหยุดอยู่ที่ข้างเตียงและนั่งลงข้างๆฟาง ป๊อปปี้มองสำรวจใบหน้าของเมียที่รัก เขาสังเกตเห็นว่าที่ใบหน้าของเธอนั้นมีคราบน้ำตาติดอยู่บนใบหน้างามของฟาง ป๊อปปี้จึงก้มลงไปจูบซับน้ำตาบนแก้มนวล

"อื้อ พี่ป๊อปหรอคะ"ฟางถามออกเพราะรู้สึกเหมือนมีอะไรมากวนเวลานอนของเธอ

"ครับ ตื่นได้แล้วนะครับคนเก่ง ได้เวลาอาหารเย็นแล้วนะ"ฟางก็ลืมตาขึ้นมามองหน้าคนพูด

"พี่ป๊อปขา พี่ป๊อป ฮื่อๆๆๆ"

"เป็นอะไรครับ ปวดท้องปวดหัวหรือปวดตรงไหน บอกพี่ทีสิที่รัก"ป๊อปปี้ถามด้วยความกังวนใจ

"ฟางไม่ได้เป็นอะไรคะ แต่ฟางเสียใจที่ไม่เชื่อใจพี่ป๊อปว่าพี่ป๊อปรักแค่ฟางกับลูกเท่านั้น ฟางงี่เง่ากับพี่ป๊อปมากเหลือเกิน ฟางฟังคำพูดของคนอื่นมากเกินไป ฟาง ฟาง ขอโทษ ฟางขอโทษนะคะพี่ป๊อป พี่ป๊อปอย่าโกรธฟางนะคะ"ฟางพูดออกมาทั้งน้ำตา

"ฟางครับ ฟังพี่นะคนดี พี่ไม่เคยคิดที่จะโกรธฟางเลย พี่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นคนอย่างไง เขาหวังจะทำให้เราต้องมาทะเลาะกัน และเขาก็ทำสำเร็จ เขาทำให้ฟางเข้าใจพี่ผิด คิดว่าพี่จะทิ้งฟางกับลูกไป พี่ไม่เคยโกรธเลย แต่พี่แค่น้อยใจ ว่าทำไมฟางถึงไม่ถามความจริงจากพี่ "ป๊อปปี้เอ่ยปลอบพร้อมกับโอบกอดฟางไว้แน่น

"พี่ป๊อปขา ฟางขอโทษที่ไม่ถามเอาความจริงจากปากพี่ "

"แบบนี้ต้องโดนลงโทษนะครับที่ทำให้พี่เสียใจน้อยใจ "

"ฟางยอมให้พี่ป๊อปลงโทษคะ"กล่าวจบฟางก็ยื่นหน้าเข้าไปและจูบปากชายหนุ่มเพื่อเป็นการขอโทษ

"เดี๋ยวจะไม่ได้ลงไปทานข้าวนะ"

"ฮ่าๆๆๆ ลูกหิวแล้วคะ "ฟางรีบเอาลูกขึ้นมาอ้างและรีบวิ่งไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำทันทีที่ป๊อปปี้คลายอ้อมกอด

"แต่คืนนี้ไม่รอดแน่สาวน้อย "ป๊อปปี้ตะโกนตามหลังภรรยา

และทั้งคู่ก็ลงมารับประทานอาหารพร้อมกันบรรยากาศภายในห้องอาหารที่ดูอบอุ่นและอบอวลไปด้วยความหวานของทั้งคู่

"คุณแม่คะวันนี้กับข้าวบ้านเราดูจะหวานไปหน่อยนะคะ"เฟย์เอ่ยแซวกับมารดา

"แม่ก็ว่าอย่างนั้นนะลูก"คุณอารดารับมุกที่บุตรสาวส่งมาให้พร้อมกับรอยยิ้ม

"คุณแม่กับยัยเฟย์ก็แซวจังเลยนะครับ ดูสิฟางเขินหมดแล้ว"แล้วทั้งหมดก็ยิ้มและหัวเราะออกมาด้วยความสุข