ไฟในดวงใจ

 

 

 

 

                         เช้าของวันใหม่ ป๊อปเดินมาส่งแก้วที่รถ พลางรวบร่างบางมากอดอีกครั้ง 

 

 

 

               "  ดูแลตัวเองดีๆนะแก้ว แล้วป๊อปจะไปเยี่ยมบ่อยๆนะ " ป๊อปหน้าเศร้า  แก้วเห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้  เธอรั้งคอป๊อปให้ก้มลงต่ำ ก่อนจะจูบหน้าผากป๊อปเป็นการปลอบใจ

 

 

 

                "  ป๊อปเองก็เหมือนกันนะ ดูแลตัวเองด้วย แล้วแก้วจะมาเยี่ยมนะ  "  แก้วพูดแล้วเดินขึ้นรถไป  ป๊อปมองตามอย่างสุดสายตา 

 

 

 

 

                  "  เป้  ไปจัดการเรรื่องกล้องงจรปิด ชั้ลต้องรู้ให้ได้ ว่าพวกมันเป็นใคร  "  ป๊อปเดินเข้าไปในห้องทำงาน  เป้รออยู่ก่อนแล้ว  

 

 

 

 

                    "  ครับนาย  "  เป้รับคำ แล้วเดินออกจากห้องไป 

 

 

 

 

                              ที่ลานจอดรถหน้าคอนโดแก้ว  เมื่อห้องอยู้ติดกับ ที่จอดรถของโทโมะและแก้วจำต้องอยู่ติดกันโดยปริยาย  แก้วเข้ามาจอดรถในเวลาเดียวกับที่โทโมะ เดินมาขึ้นรถ โทโมะหยุดมองแก้วที่กำลังลงจากรถ แล้วเดินไปดักหน้า 

 

 

 

 

                     "  นี่ที่ไปตั้งแต่เมื่อคืน  เพิ่งจะกลับมาหรอ "  ทั้งๆที่รู้อยู่แล้ว ก็แกล้งทำเป็นถาม 

 

 

 

                   "  อื้ม  "  แก้วที่เครียดๆอยู่ ไม่ค่อยอยากจะพูดด้วยเท่าไหร่นัก  โทโมะมองชั้นเชิงก็รู้ว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่า เลยเลือกที่จะเดินออกมา ปล่อยให้แก้วเป็นฝ่ายวิ่งตามบ้าง  แล้วมันก็เข้าตามแผนของเขา เมื่อเขาหันหลังห้แก้ว แล้วกำลังจะเดินขึ้นรถ 

 

 

 

 

                    " นาย ! "  แก้วก็ตะโกนเรียกเอาไว้  โทโมะแสยะยิ้ม ก่อนจะหันมามองหน้าแก้วด้วยหน้านิ่งเฉย

 

 

 

 

                      "  คือ  เรื่องที่เราตกลงกัน  เรื่องหุ้นของบริษัทหนะ  " แก้วพูด 

 

 

 

                    "  ทำไม เธอเปลี่ยนใจอยากได้หุ้นคืนแล้วหรอ "  โทโมะเลิกคิ้ว แสร้งทำเป็นสงสัย  แก้วยิ้มเจื่อนๆ แล้วพยักหน้า

 

 

 

                     "  นายยังจะให้ชั้ลทำตามข้อตกงของนายอยู่อีกหรือเปล่า  " แก้วมองโทโมะอย่งลุ้นๆ 

 

 

 

                   "  24 ชั่วโมง เธอไหวหรอ  " โทโมะพูด แก้วนิ่งไป แต่มันก็จำเป็นที่เธอต้องทำ 

 

 

 

                    "  ไหวสิ แค่ 1 เดือนเองหนิ  " แก้วพูด  โทโมะเลิกคิ้วอย่างพอใจ 

 

 

 

                   "  งั้นก็มากับชั้ลเลย ชั้ลจะไปกินข้าว แล้วเข้าบริษัท " โทโมะพูด แล้วโยนกุญแจให้แก้ว แก้วรับไว้ แล้วขึ้นไปนั่งยังตำแหน่งคนขับ 

 

 

 

 

                    "  นายอยากกินร้านไหนหละ "  แก้วมองโทโมะผ่านทางกระจก ( โทโมะนั่งข้างหลัง ) สลับกับมองทาง

 

 

 

                   ' ร้านไหนก็ได้ ที่เธอคิดว่าอร่อย " โทโมะพูด  แก้วพยักหน้ารับคำ แล้วพาโทโมะไปที่ร้านหนึ่ง ที่แก้วเคยไปกินกับพี่เค

 

 

 

 

                    " ร้านนี้อร่อยมาก ชั้ลมาบ่อย "  แก้วพูด โทโมะมออย่างสงสัย 

 

 

 

                     "  มากับใคร  " โทโมะพูด 

 

 

                     "  มากับ  กับ พี่  " แก้วพูดตะกุกตะกัก แล้วหันไปสนใจในเมนูอาหารแทน 

 

 

                     "  นายแพ้อาหารทะเลบางหรือเปล่า  "

 

 

                      "  ไม่  "  โทโมะพูด พลางหันมองบรรยากาศรอบร้าน 

 

 

                     "  งั้นเอาเหมือนเดิมนะคะ "   แก้วหันไปสั่งอาหารกับพนักงาน พนักงานยิ้มให้แก้วแลวหันมองโทโมะอย่างสงสัย เพราะปกติ ถ้าแก้วมาร้านนี้จะต้องมากับพี่เค เท่านั้น

 

 

 
                      "  ทำไมเค้าถึงมองชั้ลแปลกๆ "  โทโมะไม่ค่อยพอใจกับสายตาของพนักงานคนนั้น  

 

 

                     "  สงสัยเค้าจะชอบนายหละมั้ง  เอ๊ะ แต่คงไม่หรอก "  แก้วพูด  แก้วหันมองไปรอบๆร้าน

 

 

                    "  ทำไม ชั้ลมันทำไม  "  โทโมะชะเง้อหน้ามองแก้วอย่างหาเรื่อง  แก้วหันกลับมามองโทโมะ  แล้วทำหน้าแบะปาก ตาโต กวนตีนใส่โทโมะ 

 

 

                    "  นี้เธอหาเรื่องชั้ลหรอ " แต่โทโมะไม่พอใจจริงๆ

 

                   "  นี่ ชั้ลไม่ได้หาเรื่อง ชั้ลแค่แกล้งเฉยๆ ถ้้านายโรธชั้ลก็ขอโทษด้วยแล้วกัน ต่อไปชั้ลจะได้ไม่ทำอีก " แก้วหน้างอล  แค่แหย่เล่นนิดเดียว โทโมะก็ทำให้เป็นเรื่องใหญ่ไปได้ 

 

 

 

 

 

 

                           ที่พักของป๊อป   หลังจากที่เป้ ไปตรวจดูเรื่องของกล้องวงจรปิด ก็เปิดดูเทปบันทึกภาพ แต่ก็ดูไม่ได้เลยเก็บเทปทั้งหมด เอามาให้ป๊อป 

 

 

                    "  ทำไมมันถึงได้ซวยขนาดนี้วะ  งั้นเอาเทปไปซ้อมก็แล้กัน เผื่อมันจะเปิดดูได้  "  ป๊อปพูด  เป้เมื่อเห็นป๊อปเครียดก็พลอยเครียดไปด้วย  เป้กับป๊อป เดินขึ้นรถจะเอาเทปไปซ้อมที่ร้าน 

 

 

 

                    "  ออกรถได้แล้วสิวะ รออะไรอยู่  "  ป๊อปที่นั่งข้างคนขับ หงุดหงิด เมื่อเห็นเป้ชักช้าไม่ยอมออกรถสักที  

 

 

                    "  ครับๆๆ  ไปแล้วครับ "  เป้เหยียบคันเร่งทันที โดยไม่ได้มองทางข้างหน้าให้ดี 

 

 

 

 

                    โครม !!!  เหมือนรถป๊อปจะนอะไรบางอย่าง ชายหนุ่มใจหายวาบ รีบลงจากรถไปดู 

 

 

 

                    "  โอ้ยยย  "  เสียงโอดโอยร้องไห้ ดังมาจากข้างๆรถ ป๊อปรีบเข้าไปดู

 

 

                   "  คุณ เป็นอะไรมากหรือเปล่า  "  ป๊อปรีบไปพยุงหญิงสาวที่นั่งเอามือกุมเข่า กุุมศอกตัวเองอยู่  





                    "  ชั้ลลุกไม่ไหว  มันเจ็บไปหมด " เธอผู้นั้นพูด พลางทำหน้าจะร้องไห้  ป๊อปอุ้มเธอขึ้นมา 





                    "  เปิดประตูรถ ชั้ลจะมาเค้าไปโรงพยาบาล " เป้รีบวิ่งไปเปิดประตู  ป๊อปวางร่างบางไว้ข้างคนขับ ส่วนป๊อปก็ขึ้นมานั่งที่คนขับ แล้วขับรถออกไปทันที  เป้ยืนหน้าเหวออยู่ยังที่เกิดเหตุ 

 

 

                    "  แล้วไหงทิ้งผมไว้ตรงนี้หละครับนาย  "  เป้ยืนเกาหัวยิกๆ 

 

 

 

 

 

                            ที่โรงพยาบาล  ป๊อปอุ้มฟางไปที่ห้องฉุกเฉิน เขาวางเธอลงบนเตียง  พยาบาลรีบวิ่งเข้ามาหา 

 

 

                    "  คนไข้ไปโดนอะไรมาค่ะ "  เธอพูดพลางหยิบอุปกรณ์ทำแผลมา

 

 

 

                     "  เมื่อกี้ผมขับรถชนเค้านะครับ  ช่วยดูแลเค้าหน่อยนะครับ   " ป๊อปเป็นห่วง  เขายืนข้างเธอผู้นั้นไม่ห่าง 

 

 

 

                   "  โอ้ย  "  เมื่อพยาบาลล้างแผลด้วยแอลกอฮอล์ หญิงสาวร้องลั่น  ป๊อปรีบเข้าไปดู 

 

 

 

                    "  คุณเจ็บหรอ "  ป๊อปถามอย่างเป็นห่วง  เธอพยักหน้า ก่นจะมองยังแผลของตัวเอง แล้วกัดริมฝีปากตัวเองเอาไว้ ไม่ให้ร้องเสียงดัง 

 

 

 

 

                   "  จับมือผมไว้ก็ได้นะ ถ้าคุณเจ็บก็บีบมือผมไว้แน่นๆแล้วกัน " ป๊อปยื่นมือไปให้ หญิงสาวมองอย่างกล้าๆกลัวๆ สุดท้ายก็ตัดสินใจจับมือป๊อปเอาไว้  เธอบีบมัน เมื่อเธอรู้สึกเจ็บ และครายมันลงเมื่อเธอหายเจ็บ  

 

 

 

 

                    "  เรียบร้อยแล้วนะคะ  " พยาบาลมองมือของทั้งคู่ที่จับกัดแน่นแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ เธอยิ้มให้กับทั้งคู่

 

 

 

 

                   "  ต้องเอ็กเรย์มั้ยครับ  คือ ผมอยากตรวจอย่างละเอียด  "  ป๊อปพูด พยาบาลส่ายหน้าไปมา

 

 

 

                   "  คนไข้ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกค่ะ  เธอแค่มีแผลถลอกนิดหน่อย  " พยาบาลพูด ป๊อปพยักหน้าเข้าใจ พยาบาลเดินไปดูคนเจ็บคนอื่น 

 

 

 

                  " บ้านคุณอยู่ที่ไหนหรอ เดี๋ยวผมไปส่ง "  ป๊อปพูด  

 

 

 

                  "  ชั้ลจะไปสมัครงานที่โรงแรม KKT แต่คุณขับรถมานชั้ลซะก่อน  " หญิงสาวพูด

 

  

 

                 "  สมัครงานหรอ ?  ตำแหน่งอะไร  "  ป๊อปตั้งใจถาม เพราะโรงแรมที่เธอว่า มันเป็นโรงแรมที่เขาจะสร้าง 

 

 

 

 

                  "  ตำแหน่งเลขา พอดีเพื่อนโทรมาบอกว่า ตำแหน่งมันว่างอยู่นะคะ "  เธอพูด ป๊อปยิ้มขำๆ 

 

 

 

 

                 "  ผมรู้จักโรงแรมนั้น  เดี๋ยวผมพาไปส่งแล้วกันนะ  " ป๊อปพูด เธอยิ้มดีใจ แล้วพยักหน้าตอบรับวาจะไปกับป๊อป 

 

 

 

                 "  งั้นผมขออนุญาตนะ " ป๊อปพูด ก่อนจะอุ้มร่างบางขึ้นมา แล้วพาขึ้นรถ เธอเบือนหน้าหนีอย่างเขิลอาย

 

 

 

 

                ในรถ 

 

 

 

 

                  " ทำไมคุณถึงอยากมาทำงานที่นี่หรอ "  ป๊อปถาม 

 

 

 

                   "  ไม่รู้สิ  รู้แต่ว่าต้องทำงานที่นี่ให้ได้ "  เธอพูด 

 

 

 

                  "  แล้วคุณชื่ออะไรหละ "  ป๊อปถาม 

 

 

 

                    "  ชั้ลชื่อ ฟา เอ่อ  ชื่อฟ้า  "  ฟางเกือบเผลอบอกชื่อจริๆของตัวเองไป แต่นึกขึ้นได้ จึงบอกไปว่า ชื่อ ฟ้า  

 

 

 

                 " แล้วคุณเป็นคนที่ไหนหรอ  "  ป๊อปถามต่อ 

 

 

 

                  "  ชั้ลเป็นคนเหนือ "  ฟางพูด 

 

 

 

 

 

                       ทั้งคู่พูดกันไปเรื่อยเปื่อย จนขับมาถึงที่บ้านพักของป๊อป ที่บ้านพักของป๊อป ด้านล่างจะทำเป็นออฟฟิส ติดต่อเรื่องโรงแรม ส่วนด้านบนจะเป็นห้องนอน 

 

 

 

 

                   " ถึงแล้ว  " ป๊อปจอดรถที่หน้าบ้าน ก่อนจะอุ้มฟางลงจากรถ แล้วพาเข้าไปในบ้าน 

 

 

 

 

                   " อ้าว นาย  ไปไงมาไงถึงได้พาเค้ามาที่นี่ได้หละ  " เป้ทักเมื่อเห็นป๊อปอุ้มฟางเข้าไปในบ้าน 

 

 

 

                    "  ไปเอาน้ำมาให้ฟ้าหน่อย  "  ป๊อปพูด

 

 

 

                   "  แหม  มีเรียกชื่อดั๊วะ  รู้จักกันตอนไหนแล้วเนี่ย  "  เป้แซว มองฟางสลับกับมองป๊อป 

 

 

 

 

                  "  ไอเป้ ! "  ป๊อปดุ เป้รีบวิ่งเข้าไปเอาน้ำทันที 

 

 

 

                  "  คุณชื่อนายหรือค่ะ  "  ฟางมองป๊อปอย่างสงสัย 

 

 

 

                 "  อ่อ ป่าวครับ  ผมชื่อป๊อป  ไม่ได้ชื่อ นาย " ป๊อปพูดแล้วยิ้มให้ฟางอย่างเขิลๆ  ฟางจากที่หน้ายิ้มๆ ตอนนี้รอยยิ้มของเธอเริ่มหดหายไป  

 

 

 

                 "  คุณเป็นเจ้าของโรงแรม  "  ฟางพูด ป๊อปพยักหน้า  

 

 

 

                 "  คุณรู้ได้ยังไงครับ "  ป๊อปสงสัย 

 

 

 

                 "  อ่อ เพื่อนฟ้าบอกนะคะ ว่าเจ้าของชื่อป๊อป  แต่ฟ้าไม่ยังรู้ว่าจะเป็นคุณ  ต้องขอโทษด้วยนะครับ  "  ฟางพูด สีหน้าเธอดูชิงชังขึ้นมาทันที

 

 

 

                "  ไม่เป็นไรครับ ผมไม่คิดมาก  ตกลงผมจะให้คุณทำงานกับผมนะครับ  " ป๊อปพูด ฟางยิ้มให้ป๊อป 

 

 

 

                "  ขอบคุณมากนะคะ  ไม่คิดว่ามันจะง่ายขนาดนี้  "  ฟางวางแผนมาซะเยอะ ว่าจพทำยังไง ถึงได้เข้ามาทำงานที่นี่  แต่ดูเหมือนมันจะง่ายกว่าที่เธอคิด 

 

 

 

                 "  ครับ  ^^  "  ป๊อปพูด 

 

 

 

 

 

                            ร้านอาหาร อาหารทุกอย่างมาเสริฟพร้อมกันบนโต๊ะ 

 

 

 

 

                  "  อ้าว  ทำไมไม่กินหละ ไม่หิวหรอ "  แก้ว นั่งมองโทโมะ ที่เอาแต่นั่งเฉยไม่กระดิก 

 

 

 

                 "  ตักอาหารให้ชั้ลหน่อยสิ " โทโมะพูด 

 

 

 

 

                 " หาาาาา O_O  "  แก้วอุทานเสียงยาว  

 

 

 

                "  ก็เธอเป็นคนใช้  ก็ต้องทำสิ " โทโมะพูด  แก้วพยักหน้า แล้วตักอาหารให้โทโมะ  

 

 

 

 

               " แกะกุ้ง แกะปูให้ด้วยสิ  ตักมาแบนี้ ชั้ลจะกินยังไง  "  โทโมะโวยวาย  แก้วพยักหน้า แก้วตักกลับมาแกะเปลือกให้ แล้วใส่ให้โทโมะใหม่ 

 

 

 

 

                 "  หิวน้ำ  " โทโมะพูด  แก้วตักน้ำแข็งรินน้ำ ยื่นให้โทโมะ 

 

 

 

                 "  ชั้ลไม่ใส่น้ำแข็ง  "  โทโมะพูด  แก้วสูบลมหายใจเข้าเต็มปอด เพื่อลดความโกรธ แล้วรินน้ำใส่แก้ว ยื่นให้โทโมะใหม่  เขารับน้ำมาดื่ม แล้วสั่งให้แก้วแกะกุ้งแกะปูให้ต่อ 

 

 

 

                  "  อิ่มแล้ว เอานี้ตังค์ รจ่ายตังค์ด้วยนะ ชั้ลไปรอที่รถ " พูดจบเขาก็วางตังค์ 3 พัน แล้วเดินไปรอที่รถ  แก้วหน้าเซ็งเพราะ ยังไม่ได้กินอะไรเลย มัวแต่แะกุ้ง แกะ ปูให้โทโมะอยู่  

 

 

 

 

                  "  นายจะไปไหนต่อ  "  แก้วพูดเสียงเบา เพราะเริ่มเพลียๆ  เมื่อคืนก็ได้นอนนิดเดียว แถมยังต้องตื่นเช้า ขับรถกลับคอนโดอีก ถึงตอนนี้ บ่ายโมงกว่าแล้วเธอยังไมได้พักเลย

 

 

 

 

                 " ทีแรก ก็ว่าจะไปบริษัท  แต่ชั้ลเปลี่ยนใจแล้ว อยากไปซื้อของมากกว่า  "  โทโมะพูด  แก้วพยักหน้ารับคำ แต่ไม่พูดอะไร เดินขึ้นรถ แล้วขับออกไปตามคำสั่งโทโมะ 

 

 

 

 

                          ห้างสรรพสินค้า  โทโมะเดินเลือกซื้อของ แล้วโยนถุงใหแก้วถือ  แก้วถือถุงเต็มสองมือ โทโมะใช้เวลาในการช็อปปิ้งเกือบ 4 ชั่วโมง แก้วเดินกันแทบขาลากพื้น 

 

 

 

                 "  ดูเธอจะไม่ค่อยไหวแล้วนะ จะกลับเลยมั้ย  " โทโมะหันมามองแก้ว  เขาไม่ได้สงสารเธอหรอก เขาสะใจมากกว่า 

 

 

 

                  "  ไหวสิ นายตามสบายเลยนะ ชั้ลยังไหวอยู่  "  แก้วพูด พยามฮึมสู้ แม้ร่างกายจะไม่ไหวแล้วก็ตาม 

 

 

 

 

                  "  กลับดีกว่า  " โทโมะเดินนำไปที่รถ  แกวเก็บถุงไว้หลังรถ แล้วจะเดินขึ้นรถ แต่โทโมะดักหน้าเอาไว้ 

 

 

 

                  "  มีอะไรหรอ "  แก้วมองโทโมะอย่าง งงๆ 

 

 

 

                 " ชั้ลจะขับเอง "   เขาพูดอย่างเย็นชา  แล้วเดินขึ้นรถไป แก้วเดินไปจะขึ้นไปนั่งที่ข้างๆคนขับ  แต่เปิดประตูรถไม่ได้ เพราะโทโมะล็อคไว้แล้ว 

 

 

 

                  ก๊อก ๆๆๆๆ  แก้วเคาะกระจก ให้โทโมะเปิด โทโมะยิ้มร้ายให้แก้ว แล้วขับรถออกไปทันที 

 

 

 

                 "  ทำไมทำแบบนี้วะ  " แก้วมองโทโมะที่ขับรถออกไปจนลับสายตา 

 

 

 

 

 

                             คอนโดโทโมะ เมื่อกลับมาถึงห้อง เขาก็โทรหาฟางทันที 

 

 

 

 

                 "  เป็นยังไงบ้าง  " โทโมะพูด 

 

 

 

                 (  ฟางได้ทำงานกับเค้าแล้วนะ  ทุกอย่างง่ายกว่าที่ฟางคิดไว้เยอะ ) ฟางพูด ในขณะนี้ เธอพักอยู่ที่โรงแรม ไกลออกไปจกบ้านพักของป๊อป 

 

 

 

                 "  ดี  รีบๆตีสนิทมันให้ได้นะ ทำให้มันไว้ใจ เราจะได้ทำอะไรสะดวกมากขึ้น "  โทโมะพูด

 

 

 

                 (  ได้ค่ะ  พรุ่งนี้ฟางก็ต้องไปทำงานกับเค้าแล้ว  ) ฟาพูด 

 

 

 

                   "  ดี  ระวังตัวด้วยนะ "