แผนร้ายลวงรัก

ห้องทำงานส่วนตัวที่ตกแต่งด้วยสีดำสนิทเข้ากับเจ้าของห้อง ชายหนุ่มหน้าตาเขร่งขรึมถือซองเอกสารสีน้ำตาลอ่อนนั่งอยู่หลังโต๊ะไม้ราคาแพงท่าทางจริงจังของเขาทำให้แม้แต่เพื่อนรักที่ถือว่าสนิทกันเหมือนคนในครอบครัวไม่กล้าแม้แต่จะเรียก 'โทโมะ' เม้มริมฝีปากแน่นภายในซองเอกสารดูเหมือนจะไม่สำคัญแค่รูปถ่ายครอบครัวธรรมดาๆทั่วไปถ้าไม่ติดอยู่ว่าคนในภาพไม่รู้ตัวว่ากำลังโดนถ่าย!!

"ขอบใจมากเว้ยไอป๊อป ฉันก็แค่อยากรู้ว่ายัยนักข่าวนั่นยังจะนั่งจิบกาแฟชิลล์ๆอยู่มั้ย ถ้ารู้ว่าคนที่ตัวเองเคยทำให้ชีวิตพังกำลังกลับมา..!"

"ทำไรก็ใจเย็นหน่อยแล้วกันไอโมะอย่างน้อยยัยนั่นก็ผู้หญิง"

"...นักข่าวไร้จรรยาบรรณ! ถ้ายัยนั่นไม่ตีข่าวว่าพ่อฉันโกงเงินบริษัททั้งๆที่มันไม่ใช่ฝีมือพ่อ..คนมองครอบครัวฉันว่าโกงไม่มีใครคบ แต่ยัยนั่นได้เงินเพราะข่าวนี้ สุดท้ายพ่อก็ตรอมใจตาย!"

"แกคิดดีแล้วเหรอคุณลุงท่านไม่ฟื้นคืนมาหรอกต่อให้แกพยายามแค่ไหน"

"ฉันไม่เอาถึงตายหรอกเพราะถ้าตายมันก็ง่ายไปสำหรับคนอย่างเธอ..แก้ว จริญญา!!"

.......

"สาธุ.."หญิงสาวหน้าหวานยกมือไหว้ท่วมหัวหลังจากต้อนรับวันเช้าๆด้วยการตักบาตรทำบุญ

"แก้ว!แกสายแล้วนะ ไปเร็ว" 'ฟาง' ตะโกนเรียกเพื่อนสาวให้ขึ้นรถก่อนที่จะกวักมืออย่างรีบร้อน

"รีบไรนักหนายัยฟาง เลทสักไม่กี่นาทีผู้จัดการไม่ว่าฉันหรอกน่า"

"แกอ่ะไม่เป็นไร แต่ฉันจะรีบเข้าเรียนย่ะ วันนี้มีอาจารย์มาใหม่ ไม่รู้ว่าจะโหดรึเปล่า"

"อ้าวแล้วยัยเฟย์อ่ะ..แกไม่ไปส่งอ่อ"แก้วถามถึงน้องสาวของเพื่อนรักที่ปกติจะติดรถมาด้วยแต่วันนี้ไม่เห็นแม้แต่เงา

"มีผู้ชายมารับไม่ซ้ำหน้าเลยแก เมื่อวานก็มีมาส่งฉันละสงสัยทำไมมันไม่คบไปสักคนว่ะ"

"แหม่แก..เฟย์มันก์ฉลาดเหมือนกันนะเนี่ย ผู้ชายอ่ะมันดีก็แค่ตอนจีบเท่านั้นแหละยิ่งมีคู่แข่งก็ยิ่งดีทำคะแนนแข่งกัน แต่พอเป็นแฟนเท่านั้นแหละสันดานมันก็เริ่มออกมาเอง"

"จ้าาาา...ยัยแก้ว แกนี่รู้เยอะว่ะ"

"ระดับฉัน นักข่าวสมองใสนะย่ะ..เห้ยยย" หญิงสาวพูดไม่ทันขาดคำก็ต้องเอามือกุมหัวไว้เมื่อการเบรกรถกระทันหันของเพื่อนสาวทำให้หัวของเธอคว่ำไปกระแทกเต็มแรง

"ยัยฟาง!!ขับรถบ้าไรเนี่ย"

"โอ้ยแกแหกขี้ตาดูไอรถข้างหน้าดิรถก็หรูนะคนขับมันเมากัญชาไรมาว่ะเนี่ย จอดบ้าอะไรกลางถนนไม่มีมารยาทขับรถว่ะ หนอยยย..แม่ละอยากรู้หน้าตาคนขับ"ฟางกระชากประตูออกไปอย่างโมโหเดินไปข้างกระจกคนขับที่ติดฟิล์มดำสนิทจนมองเข้าไปไม่ได้แต่ก็ไม่สามารถห้ามมือเรียวเล็กที่กำลังทุบกระจกรถอย่างเมามันส์ได้

"เห้ยยย ยัยฟางใจเย็นเว้ย"แก้วรีบลากเพื่อนสาวออกมาแต่ก็สายไปเมื่อประตูรถคู่กรณีของเธอเปิดออกมาพอดี

"เธอทำอะไรของพวกเธอ ว่างกันมากรึไงห้ะ"ชายหนุ่มหน้าคมพูดออกมาอย่างเบื่อหน่าย

"ก็ใครใช้ให้นายจอดรถกลางกระทันหันแบบนี้ว่ะคะ นี่ถ้าฉันเบรกไม่ทันจะทำไงห้ะ?"ฟางเริ่มวีนแตกใส่คนตรงหน้าอย่าคิดว่าความหล่อจะทำอะไรเธอได้!หึหึ

"เธอถามทำไมไม่รู้อ่อถ้าเบรกไม่ทันรถมันก็ชน- - "

"นี่นายกวนรึไงห้ะ!"ฟางตวัดขาไปทางคนตรงหน้าแต่ก็ไม่สามารถหลุดจากการจับของสาวร่างสูงได้

"ไอ้ป๊อป พอเหอะยัยนั่นไม่ใช่คนที่เราจะมาต่อล้อต่อเถียงด้วยเสียเวลา! เรามาทำอะไรนายก็รู้"เสียงที่สองของชายหนุ่มท่าทางเย็นชาพูดขัดขึ้นหลังจากลงมาจากอีกฝั่งของรถ

"ก็ยัยนี่กวนจนมันน่าจริงๆนี่หว่าไอโมะ"โทโมะไม่สนใยคำพูดของเพื่อนแต่กับเดินตรงไปที่ผู้หญิงตรงหน้า..เป้าหมายของเขา

"เห้ยจับฉันทำไม!แล้วอะไรเป้าหมายของนาย นายเมาป่ะเนี่ย"แก้วโวยวายเมื่ออยู่ดีๆมือหนาก็ยื่นเข้ามาล็อกเธอไว้แน่น

"เธอจำฉันไม่ได้จริงๆรึไง เมื่อก่อนเห็นว่าเก่งนักนิ!"

"นายบ้ารึไงห้ะ ฉันไม่รู้จักนายแม้แต่ชื่อก็ไม่เคยได้ยิน จำคนผิดแล้วย่ะ"

"นี่พวกนายหยุดรถเพราะงี้กันอ่อเนี่ย วิธีอื่นมีตั้งเยอะถ้าอยากปล้ำไอแก้วมัน รู้มั้ยทำแบบนี้ถ้ารถฉันชนจริงๆมันจะเสียทั้งเวลาทั้งเงิน พวกนายคิดกันได้ไงว่ะมันไม่มีคำว่าคุ้มเลยนะเว้ย ถามจริงๆตอนมันอยู่คนเดียวก็มีตั้งเยอะทำไมต้องเลือกตอนมันอยู่กับฉันด้วยว่ะฉันต้องรีบเข้าเรียนนะ"

"ไอฟาง!!"แก้วถลึงตาใส่เพื่อนรักที่เริ่มสติแตกนี่ถ้าไม่โดนล็อกอยู่ยัยบ้านั่นไม่เหลือแม้แต่ซากแน่

"ให้พูดใหม่ใครจะข่มขืนยัยนี่- -เธอเห็นฉันตาบอดเหรอ?ฉันเป็นผู้ชายปกติไม่นิยมไม้กระ ดานว่ะ"โทโมะส่ายหน้ากับความคิดติดนิยายของยัยบ้าตรงหน้า

"เธอเป็นผู้หญิงที่พูดมากคนที่สองรองจากแม่ฉันเลยนะเว้ย นี่ฉันส่งไปเรียนแร็ปที่ญี่ปุ่นประมาณสองเดือนนี่ออกซิงเกิลได้เลยนะเนี่ย แต่ช่วยเก็บเสียงไว้ก่อนเหอะผู้หญิงอย่างเธอมีหน้าที่แค่ยืนฟังก็พอ- -"

"เมื่อกี้ว่าใครไม้กระดานไอตี๋ แกไม่รู้อ่อ ใหญ่ๆเดี๋ยวก็ยานไม้กระดานสิยั่งยืน"

"ฉันไม่มีเวลามาเถียงกับเธอหรอกนะเวลาฉันมีค่า..เธอคือแก้ว จริญญาคนที่เขียนข่าวว่าพ่อฉันโกงบริษัททำให้สังคมครหาครอบครัวฉันทำให้ต้องหนีไปอยู่ต่างประเทศ สุดท้ายพ่อก็ตรอมใจตาย!"โทโมะกัดฟันเล่าขณะที่ผู้หญิงที่เขาล็อกมือไว้แน่นเริ่มหายใจเบาลงก่อนตาโตเมื่อรู้ว่าคนตรงหน้าคือใคร

"ขอ..ขะ ขอโทษฉันไม่ได้ตั้งใจ ตอนนั้นฉันจน..ฉันไม่คิดว่าจะทำให้ใครตาย"หยาดน้ำตาสีใสไหลลงมาตามแก้มสีแดงระเรื่อภาพในวันวานของหญิงสาวกลับเข้ามาตอนที่เธอตัดสินใจรับเงินใต้โต้ะจากนักธุรกิจชื่อดัง

"อยากรู้มั้ยว่าคนที่ต้องทนทรมานเพราะการรับเงินใต้โต้ะของยัยโลภคนนึงจะรู้สึกยังไง"โทโมะกระชากหญิงสาวขึ้นรถคันหรูอย่างไร้ปราณี

"เห้ยๆเอาเพื่อนฉันไปทำไมปล่อยเพื่อนฉันนะโว้ย"มือเรียวคว้าประตูแน่นแต่คนข้างในกับไม่ยอมให้เธอได้เรียกร้องอะไรขับรถออกไปโดยไม่ให้คำอธิบายอะไรกับเธอ...