Oh my Thief จับหัวใจนายจอมโจร
เขียนโดย 
Chapond
วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.50 น.
แก้ไขเมื่อ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2557 00.11 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
31) 31 จะไม่ทำให้เธอเสียอีกแล้ว Tomo&Kaew IV
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“พี่แก้ว พี่แก้วครับ”มิณทร์ร้องเรียกแก้วพร้อมกับเขย่าจนร่างบางที่เหม่ออยู่สะดุ้งแล้วหันไปมอง
นายแบบรุ่นน้อง
“เอ่อ มิณทร์ ว่าไง เมื่อกี้พูดถึงไหนนะ”แก้วหันมาถามมิณทร์ที่เขย่าตัวเองเมื่อกี้นี้
“ผมยังไม่ได้พูดอะไรนี่ครับ จริงสิ เมื่อกี้ผมไปคุยกับพี่จ๋ามาเห็นพี่จ๋าบอกว่าจะให้พี่แก้วเล่นเอ็มวี
เพลงที่ทีเจแต่งนะครับ”มิณทร์พูด
“อ๋อ จ้ะ แล้วพี่ต้องทำยังไงบ้าง”แก้วพูด
“ก็รอวันถ่ายทำเลยครับเพราะรายนั้นเล่นล๊อคตัวพี่แก้วไว้แล้ว ไม่ต้องแคส พี่แก้วครับ พี่แก้วมีอะไร
รึเปล่าครับ ผมสังเกตว่าช่วงหลังๆมานี่พี่แก้วไม่มีสมาธิกับงานเลย ตั้งแต่พี่แก้วถูกพวกโจรชั่วนั่นจับ
ตัวไป”มิณทร์พูดเพราะเขาเองสังเกตเห็นนางแบบรุ่นพี่คนนี้เอาแต่เหม่อเมื่อว่าง บางครั้งก็ซึมเศร้า
จะเห็นได้ชัด
“เผลอๆ โจรอาจจะไม่ได้ชั่ว แต่คนปกตินี่สิ อาจะชั่วกว่าโจรก็ได้”แก้วย้อนนึกถึงเหตุการณ์วันนั้นที่
โทโมะต้องมาถูกจับเพราะเธอ เธอไม่ไว้ใจเขาแถมยังร่วมมือกับพวกจูปิเตอร์วางแผนว่าตัวเองถูก
จับแล้วหลอกล่อให้โทโมะมาช่วย จนต้องถูกตำรวจจับ แต่สุดท้ายเรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น
“พี่แก้วว่ายังไงนะครับ”มิณทร์มองแก้วที่พูดเมื่อกี้อย่างแปลกใจ
“ไม่มีอะไรหรอกมิณทร์ เอ่อ ถ้าถ่ายเสร็จแล้วเดี๋ยวพี่ขอตัวกลับบ้านก่อนนะ กะว่าหยุดยาวอยากจะ
พักผ่อนสักพัก”แก้วพูดแล้วเดินไปเปลี่ยนชุดก่อนจะเดินออกมาจากสตูดิโอถ่ายภาพตามลำพัง
“ความจริงแล้วแก้วกลับบ้านเองก็ได้นะคะพี่พล ไม่ต้องมารอรับแก้วทุกวันหรอกลำบากเปล่าๆ”แก้ว
พูดเมื่อนายพล คนขับรถประจำบ้านโทโมะมารอรับเธอที่หน้าสตูดิโออย่างนี้ทุกวันๆ
“ไม่ได้ครับ หน้าที่ดูแลคุณแก้วคือหน้าที่ของผม ผมต้องดูแลไม่ให้คุณแก้วขาดตกบกพร่อง
ครับ”นายพลพูด
“แต่ตอนนี้แก้วเองก็ไม่ใช่เด็กที่คุณโทโมะอุปการะแล้วนะคะ”แก้วพูดเศร้าๆ
“ถึงจะไม่ได้เป็นเด็กในอุปการะของเจ้านายแล้ว แต่เจ้านายเคยบอกกับพวกผม และทุกคนที่บ้าน
และบริษัทว่า ถ้าวันไหนไม่มีเจ้านายแล้ว พวกเราต้องให้ความเคารพและดูแลคุณแก้วให้ถึงที่สุด
เพราะคุณแก้วคือคุณผู้หญิงของบ้านและเป็นคุณผู้หญิงคนเดียวของไทยานนท์ครับ”นายพลพูด
ทำให้แก้วชะงัก คุณผู้หญิงงั้นหรอ
“จะบ้าหรอ แล้วคุณจินนี่ล่ะ เค้าคือแฟนของคุณโทโมะนะ”แก้วรีบพูดถึงจินนี่ที่บินไปลอนดอนตอน
นี้ยังไม่กลับมา
“คุณจินนี่กับเจ้านายคือเพื่อนกันเท่านั้นครับ คุณจินนี่เธอเป็นลูกสาวของเพื่อนพ่อเจ้านายทั้ง2เลย
สนิทกัน ไม่มีอะไรในก่อไผ่แน่นอนครับ ผมยืนยันได้”นายพลพูดทำให้แก้วอึ้งก่อนจะเดินกลับเข้า
มาในบ้านโทโมะ
“คุณแก้วขึ้นไปพักผ่อนก่อนนะคะมาเหนื่อยๆ เดี๋ยวป้าจะทำอะไรทาน ถ้าเสร็จแล้วป้าจะให้คนไป
เรียก”ป้าแม่บ้านพูด
“ฮึกๆ ฮือๆ ทำไมทุกคนถึงยังดีกับแก้ว ทั้งที่แก้วคือต้นเหตุที่ทำให้คุณโทโมะต้องเสียชีวิต ทำไม
ทุกคนไม่ไล่แก้วไปล่ะคะ แก้วมันไม่ดี แก้วมันเลว อย่าดีกับแก้วเลย”เมื่อเห็นความห่วงใยและ
เอาใจใส่จากทุกคนในบ้านโทโมะที่มีให้เธอเสมอตั้งแต่ตอนที่โทโมะยังอยู่จนโทโมะจากไปไม่
เปลี่ยนแปลงทำให้แก้วร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ
“โถ คุณแก้ว อย่าร้องนะคะคนดี คุณแก้วคือผู้หญิงที่คุณโทโมะรักมากที่สุดนะคะ ป้ารู้ดี ว่าคุณโท
โมะเธอแอบเฝ้าดูแลคุณแก้วมาตลอดไม่ยอมบอกคุณแก้ว เมื่อบอกแล้วคุณโทโมะก็ยังเหมือนเดิม
ยังทำทุกอย่างเพื่อปกป้องคุณแก้ว เมื่อไม่มีคุณโทโมะแล้วป้ากับทุกคนจะดูแลคุณแก้วเองนะคะ
เพราะคนที่เจ้านายรัก พวกเราก็รักด้วย ไปข้างบนเถอะนะคะ ไปพักผ่อน เดี๋ยวถ้าสำรับอาหารเย็น
เสร็จป้าจะให้คนขึ้นเอาไปให้ ไม่ต้องลงมาแล้ว”ป้าแม่บ้านกอดปลอบแก้วที่ร้องไห้ออกมาอย่าง
อ่อนแอ ก่อนจะพาแก้วขึ้นไปพักผ่อนที่ชั้นบนของบ้าน
“ต่อไปนี้ มันจะไม่มีคุณที่คอยดูแลและปกป้องชั้นอีกแล้วหรอคะ”แก้วพูดเมื่อเดินมาเปิดกล่องใส่
จดหมายที่โทโมะเขียนจดหมายส่งมาให้เธอโดยฝากจินนี่เกือบร้อยกว่าฉบับ
“คุณโทโมะ แก้วขอโทษ แก้วมันไม่ดี”แก้วร้องไห้ออกมาเมื่อนึกถึงวันวานเก่าๆของเธอกับโทโมะ
ก่อนจะเผลอหลับไป กว่าจะตื่นมาก็กลางดึก หญิงสาวรีบลุกไปอาบน้ำก่อนจะออกมาจัดกระเป๋า
เพื่อเตรียมตัวออกไปจากที่นี่ ถ้าเธอยังอยู่ที่นี่มีหวังเธอต้องรู้สึกผิดไปมากกว่านี้แน่ๆ เธอควรจะไป
เพราะเธอคือคนผิดและทำร้ายโทโมะ เธอไม่สมควรจะอยู่ที่นี่
ก๊อกแกกๆ
เสียงอะไรบางอย่างดังมาจากนอกห้องทำให้แก้วชะงัก
“ใครน่ะ พี่พลหรอ รึว่าป้าสาย”แก้วเดินออกไปนอกห้องแล้วร้องเรียกแต่กลับเงียบไม่มีเสียงตอบรับ
“หน้ากาก คุณโทโมะ”แก้วเดินลงมาชั้นล่างแล้วเห็นหน้ากากของจอมโจรโพไซดอนวางบนโต๊ะ
รับแขกก็หยิบมาแล้วนึกเพราะเมื่อตอนเย็นๆไม่มีหน้ากากนี้นี่นา ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้นะ
“อื้ออ”แก้วต้องเมื่อจู่ๆก็มีมือมาปิดปากแก้ว แล้วแก้วก็พบว่ามันไม่ใช่เป็นมือธรรมดา มันมีผ้าผืน
หนึ่งปิดปากก่อนที่สติทุกอย่างของแก้วจะดับวูบแล้วสลบไปในอ้อมกอดใครคนหนึ่ง
“เจ้านาย นี่เจ้านายจะพาคุณแก้วไปไหนครับ”นายพลถามโทโมะที่วางสลบแก้ว
“เด็กดื้อแบบนี้ต้องโดนผู้ปกครองลงโทษซะให้เข็ด พล ไปเอารถคันโปรดของชั้นออกมา เดี๋ยวชั้น
ต้องพาเด็กดื้อไปลงโทษซะหน่อย”โทโมะพูดก่อนจะสั่งคนขับรถไปเอารถมาจอดให้เขาแล้วอุ้ม
แก้วออกไปด้านนอก นายพลและคนใช้ในบ้านที่รู้ว่าโทโมะยังไม่ตายก็แอบยิ้มกันเมื่อเห็นโทโมะจะ
พาแก้วออกไปข้างนอก
“คุณโทโมะ”แก้วสะลึมสะลือตื่นมาในตอนเช้าวันต่อมาแล้วร้องเรียกชื่อโทโมะ ก่อนจะมองไปรอบๆ
พบว่า เธอนอกอยู่ในห้องนอนห้องหนึ่งแต่ไม่ใช่ห้องนอนบ้านโทโมะ ที่นี่ที่ไหนกัน แก้วเดินลงจาก
เตียงแล้วเดินออกไปที่ระเบียงแล้วชะงัก ที่นี่ที่ไหนกัน ทำไมมีแต่ทะเล เมื่อคืนเธอจำได้ว่าเธออยู่
ที่บ้านโทโมะ แล้วทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ด้ล่ะ
แก้วเดินลงมาจากชั้นบนเพื่อสำรวจไปรอบๆบ้าน ทำไมถึงไม่มีใครอยู่นะ ใครเป็นพาเธอมาที่นั่น
“นี่มันรูปชั้นนิ”แก้วเดินเข้ามาในห้องรับแขกแล้วชะงักเมื่อเห็นรูปถ่ายแบบครั้งแรกของเธอขนาด
ป้ายบิลบอร์ดติดอยู่ในห้องรับแขก ก่อนจะมองไปที่ตู้โชว์ มีข่าวต่างๆของเธอ จนไปถึงรูปเธอตอน
เรียนและรีบปริญญาเรียนจบ
“ใครน่ะ”แก้วเห็นเหมือนเงาตะคุ่มๆเดินผ่านหลังเธอก็รีบหันไปถามก่อนจะหยิบโคมไฟข้างๆมาเป็น
อาวุธแล้วเดินย่องออกไป หรือว่าจะเป็นคนที่จับตัวเธอมาที่นี่แล้วเค้าจับเธอมาทำไมกัน
“นี่มันอะไรกัน คุณเป็นใครน่ะ ออกมาเดี๋ยวนี้นะ มาพาชั้นกลับไปเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นชั้นจะแจ้งความจับ
คุณแน่”เมื่อเดินเข้ามาในครัวก็พบว่ามีอาหารที่เธอชอบถูกวางไว้อย่างดี แก้วเริ่มไม่ไว้ใจในความ
ปลอดภัยก็ตะโกนถาม
“หน้ากากคุณโทโมะอีกแล้ว”แก้วเดินไปที่โต๊ะอาหารแล้วชะงักเมื่อเห็นหน้ากากของโทโมะวางไว้
ทำไมถึงมีหน้ากากของคุณโทโมะอยู่ที่นี่ได้นะ นี่มันเรื่องอะไรกันแน่ แก้วถือหน้ากากและโคมไฟ
แล้ววิ่งออกมาข้างนอก
“ตื่นแล้วทำไมไม่ไปหาอะไรกินล่ะ พอกินอิ่มก็จะได้จับชั้นไปส่งตำรวจอย่างที่เธอบอกเมื่อกี้ไง
ล่ะ”เมื่อวิ่งออกมาที่ห้องรับแขกที่เดิมแก้วอึ้งเมื่อเจอกับคนที่เธอร้องไห้หาเขาเมื่อคืนนี้ โทโมะ โท
โมะมองร่างบางก่อนจะพูดขึ้น
“อ๊ะ”โทโมะชะงักเมื่อแก้วปล่อยโคมไฟและหน้ากากลงกับพื้นแล้ววิ่งมากอดชายหนุ่มแน่น
“อย่าบอกว่านี่เธอกำลังจะจับชั้นไม่ให้ไปไหน เดี๋ยวชั้นโทรเรียกตำรวจให้แล้วกัน”โทโมะพูด
“ฮือๆ แก้วขอโทษ แก้วผิดไปแล้ว”แก้วได้ยินโทโมะยังคงพูดประชดเธอก็ร้องไห้ออกมาแล้วพูด
ทั้งน้ำตา ชายหนุ่มชะงักก่อนจะแอบยิ้มออกมาเมื่อเห็นร่างบางร้องไห้แยเหมือนเด็กก่อนะลูบผม
เพื่อปลอบไม่ให้ร้องไห้
“ไม่ให้อภัย เพราะเธออยากจับชั้นนิ โทษทีนะที่ครั้งก่อนไม่ตายแล้วหนีรอดมาได้ นี่ไง ชั้นมาให้
เธอจับแล้ว”โทโมะรู้ดีว่าร่างบางนั้นเสียใจเรื่องเขาแต่ก็ไม่วายแกล้งทำเป็นดุและเย็นชาใส่เธอ
“ต้องทำยังไงคุณถึงจะให้อภัยแก้ว แก้วผิดไปแล้ว อย่าไปจากแก้วอีกนะคะแก้วผิดไปแล้วที่ไม่เชื่อ
ใจคุณ แก้วขอโทษ ฮือๆ”แก้วร้องไห้ออกมาและขอร้องไม่ให้โทโมะโกรธเธอ เธอไม่เอาแล้ว ถ้า
ต้องอยู่โดยที่ไม่มีโทโมะแบบนี้
“สัญญาสิว่าต่อไปนี้จะเชื่อใจชั้น”โทโมะพูดแก้วรีบพยักหน้า ทำให้ชายหนุ่มยิ้มออกมา เมื่อแก้ว
เห็นโทโมะยิ้มเธอก็กระโดดกอดโทโมะอีกครั้งก่อนจะบดจูบชายหนุ่มด้วยความรักและรั้งไม่ให้ชาย
หนุ่มหนีไปจากเธออีกแล้ว
คู่ที่2เจอกันเเล้ว แล้วอีกคู่ล่ะ หึหึ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
