เเค้นซ่อนรัก

เริ่มเกม…ครั้งแรก

ร่างโปร่งถูกนำพามาไว้ที่ไร่องุ่นของณัฐชนน “พี่ดินครับ พี่คิดพี่หลอกผมว่าชื่อธีร์แล้วผมจะเชื่อหรอครับ” ชายหนุ่มลูบไล้ใบหน้าเรียว ที่นอนนิ่งสงบอยู่บนเตียงหนานุ่ม “ยังไงซะ เกมแก้แค้นของผมกับพี่มันจะเริ่มต้นแล้วนะครับ ผมอยากให้พี่รีบตื่นมาเล่นเกมเร็วจัง” กลิ่นหอมเฉพาะตัวที่ชวนให้หลงใหลอย่างเลี่ยงไม่ได้  ยิ่งเป็นกลิ่นแชมพูที่หอมรัญจวนใจ ชวนให้อีกคนลงไปสูดกลิ่นหอมนี้อย่างชื่นใจ “พี่ยังใช้กลิ่นนี้ไม่เปลี่ยนแปลง” เขาจำกลิ่นน้ำหอมที่วัฒนดิลกใช้ได้ดี เขาจำได้ว่าเมื่อ2ปีก่อนเขาได้ซื้อของขวัญให้กับวัฒนดิลก

จวนเวลาล่วงเลยมาถึงบ่าย2โมงกว่าๆ หมอธีร์ก็ตื่นจากฤทธิ์ของยานอนหลับ เขาทุบท้ายทอยตัวเอง2-3ที

“ที่นี้ที่ไหนวะ” เขาเดินสำรวจรอบห้อง เมื่อเลื่อนประตูกระจกออกก็พบเห็นได้ถึงไร่องุ่น ถัดไปก็เป็นโรงหมักไวท์  เมื่อประตูหน้าห้องถูกเปิดออกบุคคลที่พาเขามาก็เข้ามาหาเขา

“นน นายพาพี่มาที่นี้ทำไม” คุณหมอหนุ่มถามอีกคนที่เดินใกล้เข้ามาชิดตัวเขา

“นี้พี่แกล้งลืมได้ยังไงครับว่าที่ไร่องุ่นแห่งนี้มันเป็นความหลังของเรา”มือหนาลูบไล้แก้มเนียนอย่างเชื่องช้าราวกับว่าจะแกล้งคนตรงหน้า

“ความหลังอะไรของนายณัฐชนน พี่กับนายเราพึ่งรู้จักกันแล้วพี่จะไปมีความหลังกับนายตอนไหน” ชายหนุ่มปัดมือที่กำลังลูบแก้มเขาอยู่ทิ้ง

“พี่ดิน อย่ามาปั่นประสาทผมเล่นนะอย่าแกล้งลืมไปหน่อยเลยพี่ ว่าจริงๆแล้วนะพี่เป็น…เมียผม”ประโยคหลังณัฐชนนกระซิบพูดแผ่วเบาให้ได้ยินเพียงสองคน

“พี่ดินเป็นเมียนายหรอณัฐชนนท์” หมอหนุ่มถามคนตรงด้วยความตกใจ จะเป็นไปได้ยังไง ในเมื่อพี่ชายของเขากำลังคบหาอยู่กับกันต์พงศ์อยู่

“ครับพี่นั้นแหละเป็นเมียผม แล้ววันนี้ผมเองก็อยากรื้อความหลังขึ้นมาแล้วซิ”  เขาประกบปากจูบคนตรงหน้า ก่อนที่ทุกอย่างจะดำเนินไปตามความต้องการของร่างกาย

.

.

.

.

.

เสร็จกิจกรรมสองร่างก็หลับสนิทไปในยามราตรี  มือหนาที่กำลังจะเอื้อมมากอดอีกคนก็พบกับความว่างเปล่า มีเพียงหมอนข้างที่ตั้งวางอยู่

“หายไปไหนของเขาวะ” เขาหยิบเสื้อคลุมมาใส่ก่อนจะออกหาอีกคนให้วุ่นทั่วบ้าน

“ไอ้อิฐ กูอาจจะไม่เข้าคลินิกนะกูอยู่ต่างจังหวัด”

..............................................................................................