เพื่อนสนิท

บ้าน แก้ว

"แก้ว แก้ว ตื่นได้แล้วลูก วันนี้ต้องไปรับป็อปน่ะลูก" แม่แก้วเรียกแก้วตื่นอย่างลากลำบาก

"อืออ เห้ย วันนี้ไปรับพี่ป็อปนี่ว่า ไปอาบน้ำดีกว่า" แก้วพูดแล้วรีบไปอาบน้ำ

"เห้อ กว่าจะตื่นได้ ลูกชั้น"  แม่แก้วพูดอย่างเอือมระอา

สนามบิน 

"พี่ป็อป พี่ป็อป ทางนี้"  แก้วพูดเมื่อป็อปปี้เข็นแล้ว ป็อปปี้ก็เดินมาทางนี้

"พี่ป็อปคิดถึงจังเลย" แก้วพูดแล้วกอดป็อปปี้

"ป็อปก็คิดถึงแก้ว"  ป็อปปี้พูดแล้วกอดตอบ  "แต่แก้วป็อปขออะไรอย่างหนึงน่ะ" ป็อปปี้พูดแล้วถอนกอดออก

"อะไรอ่ะพี่ป็อป" แก้วพูดแล้วทำหน้างง

"คือเราก็อายุทำกันอะ  คือ คืออ"  ป็อปปี้พูดแล้วหันหน้าไปทางอื่น

"อะไรอ่า"  แก้วพูดแล้วทำหน้าหงุดหงิด

"คือ ขอว่าอย่าเรีกพี่ได้ไหม ไม่อยากแก่อ่า"  ป็อปปี้พูดแล้วทำหน้าอาย

"อ๋อ เรื่องแค่นี้เองหรอ  พี่ ป็อป"  แก้วพูดแต่เน้นคำว่าพี่

"่แก้วน้าๆ เลือกเรียกป็อปว่าพี่เถอะน้า"  ป็อปปี้ทำหน้าอ้อนๆๆ

"จ้า"  แก้วพูดแล้วกอดต่อ

ผู้หญิงพวกนั้นนินทาก็นว่า คนหล่อๆๆอย่างป็อปปี้แต่ทำไมอยู่กับแก้ว ที่ทำตัวเฉิ่ม แล้วทำไมต้องกอดกัน แล้วทำไมป็อปปี้ต้องทำหน้าอ้อนใส่แก้วสาวเฉิ่ม แล้วผู้หญิงพวกนั้นก็นินทากันอย่างหงุดหงิด