my girl รักได้มั้ย ยัยเพื่อนรัก

ตอนที่ 3

                หลังจากวันที่ผมไปดูยัยลูกแมวของผมซ้อม concert เราก็ไม่ได้เจอกันเลย มีแค่คุยโทรศัพท์ หรือไลน์หากันนิดหน่อยช่วงที่เธอพัก

                                                   คิดถึงจัง

                 พรุ่งนี้ก็เป็นวันแสดงจริงแล้วครับ ผมว่าวันนี้จะไปดูซ้อมใหญ่ซะหน่อย ผมเดินเข้ามาหลังเวทีพร้อมกับพี่ก้องที่บังเอิญเจอกัน แต่วันนี้ผมรู้สึกว่าพี่ก้องทำตัวแปลกๆ มีอะไรปิดปังอยู่รึป่าวนะ เมื่อถึงด้านหลังเวทีผมก็แยกตัวออกไปหายัยลูกแมวที่กำลังเล่นมือถืออย่างเอาเป็นเอาตาย ทำไงได้ล่ะ ยัยนี่เนื้อหอมจะตาย หนุ่มๆตามจีบเพียบ ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือผมเอง

“แก้ว ผีดิบของแกมาแล้ว” ฟางที่นั่งกินขนมอยู่ข้างๆแก้ว เอ่ยบอกเจ้าตัวที่ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาซะที

“อะอ้าว โทโมะ ทำไมไม่บอกล่ะว่าจะมาอ่ะ” เจ้าตัวสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อได้ยินชื่อผม วันนี้เป็นอะไรกันไปหมดนะ แปลกๆแฮะ

“พอดีเลิกเรียนเร็วน่ะ เลยแวะมาดู เป็นอะไรรึป่าวแก้ว หน้าเครียดเชียว” ผมสังเกตเห็นสีหน้าของเธอที่ไม่ค่อยดีนัก เหมือนกำลังกังวลอะไรอยู่สักอย่าง เป็นห่วงจังเลย

“ปะ เปล่าหรอก แก้วแค่หิวๆนะ มีอะไรมาให้เค้ากินมั้ยอ่า” ผมควรจะเชื่อเธอดีมั้ย ในเมื่อบนโต๊ะก็มีของกินอยู่เต็มไปหมด แต่ผมไม่ซักไซ้อะไรเธอมาก เธอคงยังไม่พร้อมที่จะบอก

“อ่ะ โทโมะซื้อเค้กเจ้าประจำของแก้วมาให้ ต่อคิวตั้งนานเชียวนะ” ผมพูดพลางยื่นถุงเค้กรสโปรดให้ เธอยิ้มรับนิดๆ ก่อนจะตั้งหน้าตั้งตากินเค้กในมือจนหมด

“ได้เวลาซ้อมแล้วหนิ แก้วไปเตรียวตัวเหอะ เดี๋ยวโทโมะจะรอดูอยู่หน้าเวที สู้ๆนะ” ผมพูดขึ้นเมื่อเหลือบไปเห็นพี่ๆทีมงานและเพื่อนๆเตรียมตัวขึ้นเวทีกันแล้ว แก้วพยักหน้ารับ แล้วยิ้มเจื่อนๆกลับมา

                                              เธอเป็นอะไรกันแน่นะ

มาแถม สั้นไปนิด เจอกันใหม่วันจันทร์หน้านะคะ

อย่าลืมเม้น+โหวตเป็นกำลังใจให้เค้านะ