รักใสๆของนายหมูอ้วน
เขียนโดย ตังค์
วันที่ 11 ตุลาคม พ.ศ. 2557 เวลา 16.47 น.
แก้ไขเมื่อ 25 มกราคม พ.ศ. 2558 23.10 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
8)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเมื่อหลายเดือนก่อน
" พ่อค่ะ พ่อค่ะ ตื่นได้แล้วคะพ่อ ได้เวลาอาบน้ำเช็ดตัวแล้ว " เด็กสาววัยรุ่นพูดพลางพยายามจับตัวผู้เป็นพ่อให้ลุกขึ้นจากเตียงนอน " นี่กี่โมงแล้วลูก " ใกล้จะ 7 โมงแล้วจะพ่อ " ตายแล้ว! ทำไมไม่รีบปลุกพ่อละดาว"
" ไม่เป็นไรหนู ยังพอมีเวลาตอนนี้หนูก็อาบน้ำเตรียมตัวไปเรียนไว้แล้ว เหลือก็แค่อาบน้ำให้พ่อเท่านั้น"
"ลูกไม่รังเกียจพ่อเหรอที่พ่อพิการขาขาดทั้ง 2 ข้างต้องคอยอาบน้ำพ่อ เช็ดอึเช็ดฉี่ ให้พ่อ" ดาวบอกพ่อกี่ครั้ง แล้วว่าหนูไม่เคยคิดรังเกียจ พ่อเลยแม้แต่น้อย หนูรักพ่อนะ ดาวพูดเสียงสั่นเครือทำเอาผู้เป็นพ่อกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่" พอค่ะ เราอย่ามามัวเศร้ากันเลยพ่อ รีบอาบน้ำเถอะค่ะเดียวหนูต้องไปโรงเรียน " ได้ ๆ ลูก ต่อไปพ่อจะไม่พูดเรื่องนี้อีก พ่อสัญญา " ดาวยิ้มพร้อมปาดน้ำตาออกจากแก้ม" เอาล่ะ อาบน้ำกัน พูดเสร็จดาวก็ค่อยๆถอดเสื้อผ้าของพ่อ และ พยุงพ่อลงไปในกะละมังใบใหญที่เตรียมไ่ว้แล้ว ดาวอาบน้ำให้พ่อจนเสร็จ แล้วเอาท่านไปขึ้นที่รถเข็นเก่าๆแล้วก็นำอาหารที่เตรียมไว้มาให้พ่อกิน " พ่อจ๋าวันนี้ดาว ต้องกลับค่ำหน่อยนะดาวต้องไปร้องเพลงที่เขาจ้างมา " ดาวลูกพ่อไม่ทำไม่ได้เหรอ?งานร้องเพลงตอนกลางคืน เกือบ ทุกวันอย่างนี้" ไม่ได้จ๊ะพ่อ ดาวต้องหาเงินมาใช้จ่ายในบ้าน ของเรา และ ที่สำคัญดาว จะหาเงินมาชื้อรถเข็นดีๆ ให้พ่อได้สบาย อย่าดูถูก ลูกสาวคนนี้นะหนูเอาตัวรอดมาได้จนอายุ13 แล้วนะพ่อ ฮะ ฮะ ฮ้า" ดาวพูดเชิงหยอกล้อ"
แต่ผู้เป็นพ่อ ไม่ขำด้วยได้แต่มองดูลูกสาวด้วยความเป็นห่วง"
"ไปแล้วคะพ่อ. สาวน้อยไห้วที่ตักผู้เป็นพ่อแล้ววิ่งออกไป"
"ไม่ทันแล้ว ไม่ทันแล้ว เด็กสาววิ่งอย่างรวดเร็วเพื่อจะขึ้นรถสองแถวให้ทัน" เฮ่อ ! ทันพอดีถ้ารอคันต่อไปคงไปเรียนไม่ทันแน่
ที่โรงเรียน
" ดูชิมาแล้วเธอ ใช่ๆ คนนี้เหละที่เขาว่าเป็น นักเรียนขายตัว เสียงคนพูดนินทาดังเข้ามาในหูของดาวดาวรู้ว่า ทุกคนนินทาเธอ แต่เธอไม่ได้เก็บมาไส่ใจ เธอยังคงเดินเข้าห้องเรียนตามปกติ"
ช่วงพักเที่ยง
" ดาว อาจารย์ ฝ่ายปกครองเรียกตัวเธอไปพบ เสียงจากหัวหน้าห้องเข้ามาบอกดาว"
" ค่ะ ดาวรีบรับคำ ณ ห้องครูฝ่ายปกครอง " ตั้ม! เสียงตบโต๊ะดังสนั่น นี่เธอ เป็นแค่เด็กประถมทำไมถึงไปร้องเพลงตอนกลางคืนอย่างนั้น ? ครูเข้าใจว่าเธอต้องหาเงินเลี้ยงพ่อที่ป่วยและส่งตัวเองเรียนแถมยังมีข่าวว่าเธอ ขายตัวอีกใหนอธิบายให้ครูฟังซิ"
" คืออาจารย์ หนูไม่เคยขายตัวหากอาจารย์ไม่เชื่อ เอาหนูไปตรวจว่าหนูยังบริสุทธิ์อยู่ไหมที่โรงพยาบาลก็ได้ ส่วนเรื่องการร้องเพลงตอนกลางคืนของหนู หนูก็ยังไม่เคยขาดเรียนและที่สำคัญหนูช่วยงานทางโรงเรียนเสมอๆ " อาจารย์ฝ่ายปกครอง อึ้งเถียง ดาวไม่ออกเพราะเธอพูดจริงทุกประการจึงจำเป็นต้องปล่อยเธอไป"
ณ งานเลี้ยงรุ่นที่ดาวต้องมาร้องเพลง
" เอาอีก เอาอีก หนุ่มด้านล่างเวทีเรียกร้อง ให้ดาวที่เพิ่งร้องจบ 7 เพลงแบบไม่ได้พักขึ้นมาร้องอีกรอบ " เอาน่า ดาว ถือว่าพี่ขอร้องช่วยร้องต่ออีกหน่อยนะพี่จะเพิ่มเงินค่าจ้างให้ อีกเพลง
ละ 500 เลยเอา ผู้ว่าจ้างเสนอเงินเพิ่ม" ดาวนิ่งคิดเพราะดึกแล้ว แต่เธอต้องการเงินก้อนนี้เพื่อเอาไว้สมัครเรียน ม.ต้นปีหน้า
" เอาก็เอาค่ะ ดาวรีบรับคำแล้วเดินขึ้นเวที อีกครั้ง เสียงโห่ร้องอย่างดีใจของ หนุ่มๆ เบี้ยงล่างไม่ขาดสาย
บางคนก็ ผิวปากแซว บางคนก็จะกระโดดขึ้นเวที กาดคุมงานต้องห้ามกันพันลวัน "
" คือ ดาว จะขอร้องอีกแค่ 5 เพลงนะคะ " น่ารักจังเลย มาอยู่กับพี่ไหม เสียงแซวด้านล่างทำเอาดาวต้องหยุดพูด แล้ว หันไปหานักดนตรีส่งสัญญานให้เริ่มเล่นทันที" เวลาผ่านไปจน เที่ยงคืนดาวนั่งรถแทกชี่กลับบ้าน ในใจนึกห่วงแต่พ่อ ที่ไม่มีคนดูแล" จนลืมดูทางว่าแทกซี่พาไปที่ใหน
แล้วรถก็ จอด
" อ้าวที่นี่ ที่ใหนนะลุงมีแต่ป่าเต็มไปหมดดาวพูดด้วยน้ำเสียงหวาดหวั่น" อีหนูเอ็งสวยจริงลุงอดใจไม่ไหว "ลุงคนขับแทกซี่ พูดพร้อมกับ ล็อกรถพยายามข้ามจากด้านหน้ามาด้านหลัง" ดาวตั้งสติได้จึงพูดขึ้น " ลุงอยากได้หนูก็ไม่บอก เอาง่ายๆ หนูคิด 500 เอาไหม" เมื่อได้ยินดาวพูดเช่นนั้น
ลุงบ้ากามจึงเปลี่ยนใจขับรถไปต่อเพื่อ พาดาวเข้าม่านรูดทันที"
หน้าม่านรูด
" หิวเป็นบ้าเลยเรา แวะเซเว่นใก้ลม่านรูดนี่แหละเว้ย ไอ้บ้าหนุ่มดันชวนเล่นเกม ออนไล ชะดึกนี่ก็เกือบจะตีหนึ่งแล้ว ฮ้าวง่วงก็ง่วง"
" นังหนู เอ็งนี่มันร้ายจริงๆ อายุยังน้อยขายตัวชะแล้ว ลุงว่ามาเป็นเมียน้อยลุงดีกว่าวะ "ลุงบ้ากามพูดพร้อม
หัวเราะ" ดาว นั่งเงียบคิดหาวิธีหนีจาก ลุงบ้ากามให้ได้ แล้วเธอก็หันไปเห็น เอก(ตอนอ้วน) นั่งกินไส้กรอก
หน้าเซเว่นเป็น กระสอบ " ดาวใช้ กระเป๋ารองกระจกข้างรถเก่งแล้วเอาหมัดต่อยเข้าเต็มแรง จนกระจกรถแตก " เพริ้ง ! เฮ้ยทำอะไรวะ คนขับเท็กซี่จอดรถทันที ดาวตะโกนทันที เช่นกัน
" ช่วย หนูด้วยมันจะข่มขืนหนู "
"ด้านของ เอก เมื่อได้ยินเสียงขอความช่วยเหลือรีบวิ่ง ไปรถแท็กซี่ที่จอดไม่ไกลอย่างรวดเร็ว.........
ตอนนี้ค่อนข้างเศร้านิดนึง ลองแบบดราม่า มั้ง
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ