Rainbow วาดรักบนลายรุ้ง

   บรรยากาศในห้องทำงานคล้ายมีเมฆฝนเมื่อหญิงสาวสองคนมาเผชิญหน้ากันในห้องทำงานของชายหนุ่ม แม้ใบหน้างามจะแต้มไว้ด้วยรอยยิ้ม แต่แววตากับคำพูดกลับเชือดเฉือนกัน จนเจ้าของห้องรู้สึกอึดอัดและเบื่อหน่าย

   ภาณุลอบถอนใจเบาๆ ที่คำออกตัวว่า 'มีงานค้างอยู่อีกหลายอย่าง'ไม่ได้ผล เพราะไม่มีใครเข้าใจ แถมยังยืนกรานจะนั่งรอจนกว่าจะพักเที่ยงเพื่อจะไปทานข้าวพร้อมๆกับเขา ชายหนุ่มหันไปมองหญิงสาวคนหนึ่งที่เพิ่งรู้จักในงานม่เลี้ยงเมื่อวันก่อน และหันไปมองอีกคนหนึ่งซึ่งเป็นญาติของเพื่อนของเขาเอง เขาไม่ได้รังเกียจเธอทั้งสองแต่แค่ไม่ชอบใจที่เธอหึงหวงและทำตัวเป็นเข้าของเขาต่างหาก

ในฐานะทายาทบริษัทจิระคุณกรุ๊ป ชายหนุ่มไม่แปลกใจที่หญิงสาวหลายคนยะหมายตาเขา แต่เป็นเขาเองที่ยังไม่นึกถูกตาต้องใจผู้หญิงคนไหนที่ทอดสะพานให้ อาจจะเพราะรู้ดีว่าความประทับใจที่พวกเธอมีต่อเขาเป็นเพราะเปลือกนอกมากกว่าเนื้อแท้ข้างใน

   "ขอบคุณนะครับคุณแบม คุณเกลแต่บังเอิญว่าเที่ยงนี้ผมยังมีธุระที่ต้องทำอีก" ภาณุเอ่ยกับหญิงสาวทั้งสองคน เขาไม่ใช่คนที่ยอมให้ผู้หญิงลากไปไหนมาไหนอยู่แล้ว "เอ่อ..ธุระอะไรที่ไหนหรอค่ะ"ภัคคกัญญารับถามขึ้นด้วยความอยากรู้ถ้าเป็นเรืองงานเธอก็ไม่ว่าอะไร แต่กลัวแค่ว่าจะมีสาวอื่มมาโฉบเขาไปเท่านั้น  

   ภาณุมองหน้าหณิงสาวตรงๆเหมือนจะบอกให้รูว่าเธอไม่มีสิทธิ์ แตภัคคกัญญาก็ยังสบตาเขาอย่างรอคำตอบ

"เรื่องส่วนตัวครับ ขอโทษนะครับผมต้องทำงานแล้ว" ชายหนุ่มลุกขึ้นจากโซฟารับแขกเป็นการตัดบท หญิงสาวทั้งสองจึงต้องลุกตาม หากแต่ทั้งสองก็ลาเขาอย่างสนิทสนมเพื่อขมอีกฝ่าย เมื่อทั้งสองกลับออกไปแล้ว เขาจึงเรียกเลขามาพบ 

   "พรุ่งนี้คุณย้ายกลับไปอยู่แผนกเดิมนะครับ"

   "เอ่อ แต่ยังไม่ครบวันลาของคุณกนกพรเลยนะค่ะ"พิมประภาแย้งขึ้น เพราะเธอได้รับคำสั่งให้มาเป็นเลขาจนกว่ากนกพรจะกลับมา และเธอก็เพิ่งทำหน้าที่นี้ได้เพียงสองวันเท่านั้น

   "คุณบกพร่องในหน้าที่โดยการให้คนอื่นเข้ามาในห้องทำงานของผมโดยไม่ได้รับอนุญาต""เอ่อ"พิมประภาอึกอัก เธอได้รับนำใจเล็กๆน้อยๆจากหญิงสาวทั้งสองและคาดว่าผู้เป็นนายคงไม่ว่าอะไร เพราะชายหนุ่มเป็นคนใจดี แถมหญิงสาวทั้งสองก็ยังเป็นคนที่เขาชอบพออยู่ จึงไม่คิดว่าจะโดนเรีกมาตำหนิเช่นนี้

   "แต่เห็นว่านี้เป็นความผิดครั้งแรก ซึ่งแสดงให้เห็นแล้วว่าคุณไม่เหมาะกับตำแหน่งนี้ พรุ่งนี้ให้คุณดวงพรเข้ามาทำหน้าที่แทนบ่ายนี้ก็ให้เธอไปพบมิสเตอร์หลิวพร้อมกับผมเลย แจ้งเธอให้ผมด้วยนะครับ"

   "ค่ะ"หญิงสาวรับคำก่อนจะเดินออกไปโดยไม่ลืมที่จะนำเรื่องนี้ไปเล่าให้เลขาคนใหม่ฟัง เพื่อให้ทุกคนเข้าใจตรงกันเสียใหม่ว่าผู้เป็นนายไม่ได้ใจดีทุกเรื่องแถมยังเด็ดขาดกว่าที่คิดป