เพลิงแค้นยั่วสวาท

9.7

เขียนโดย เชอร์เบท

วันที่ 30 กันยายน พ.ศ. 2557 เวลา 19.36 น.

  16 chapter
  34 วิจารณ์
  23.39K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 3 ธันวาคม พ.ศ. 2557 11.33 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6) งานแต่ง/ตอนเด็ก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
    
 
       
        ในที่สุดงานแต่งของน้องฟางกับชายป็อปก็มาถึงทั้งสองยังไม่ได้เจอกันและยังไม่ได้ปรับความเข้าใจ ในงานมีแขกมาไม่มากนัก ทุกคนกำลังรอเจ้าสาวเพื่อทำพิธี
 
 
        "คุณน้องฟางมาแล้วค่ะ"
 
 
        "น้องฟาง"  เสียงของชายหนุ่มเผลอพูดออกมาอย่างไม่รู้ตัวเมื่อเห็นเจ้าสาวในชุดแต่งงาน เค้าตะลึงในความสวยของเธอมากวันนี้เป็นวันที่เธอสวยที่สุดในชีวิตเค้า
 
 
        "น้องฟางลูกพ่อ สวยซะจนคุณชายมองตาค้างเชียว"  พ่อแซวจนเธอเขินหน้าแดง คุณชายก็เช่นกัน
 
 
        พิธีรดน้ำสังฆ์
 
 
        "แม่ขอให้ชายพยายามมีความสุขนะลูก ทนได้ก็ทนนะ / คุณแม่ / ส่วนเธอก็มีความสุขมีความอดทนกับสิ่งที่ต้องเจอล่ะกัน!" หญิงสาวหน้าซีดเมื่อได้ยินสิ่งที่คุณหญิงบอก
 
        "คุณชายอาขอให้มีความสุขมากๆนะดูแลน้องดีๆอาไว้ใจคุณชายมากนะ"
 
 
        "เอ่อครับ"  ชายหนุ่มแอบทำหน้าที่่่รู้สึกผิด 
 
 
        "น้องฟางของพ่อ มีความสุขมากๆทำหน้าที่ภรรยาให้ดีนะ อดทนับทุกสิ่งนะลูก"
 
 
        "คะพ่อ :)"  พิธีดำเนินไปใกล้จะเสร็จแต่
 
 
        "ดะเดี๋ยวค่ะ แหม ฉันยังไม่ได้อวยพรคุณเลยนะคะ ;)"  เจ้าของเสียงพูดขึ้นพร้อมส่งหางตาไปมองหญิงสาวอีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆคนรักของเธอ
 
 
        "ขอให้มีความสุขมากๆนะคะชาย เธอด้วย มีความสุขมากๆ!"  การมาครั้งนี้ของเธอทำเอาหญิงสาวผู้บอบบางถึงกับหน้าเสีย น้ำตาซึมอยู่ตลอดเวลา
 
 
        เวลาจดทะเบียนสมรถ
 
 
       ท่ามกลางการจดทะเบียนมีผู้คนมากมายนั่งเป็นสักขีพยานรัก(กำมะลอ) ของทั้งสอง ซึ่งแน่นอน มดก็นั่งรวมอยู่ในนั้นด้วย
 
 
        "คุณทั้งสองเซ็นชื่อตรงนี้นะครับ"
 
 
        "ค่ะ"  ในขณะที่เธอกำลังจะเซ็นได้เหลือบไปเห็นสายตาของมดเข้าสายตาที่เคียดแค้น อิจฉาทำเอาเธอลังเลแล้วนึกในใจ  'ผู้หญิงคนนั้นคนรักของคุณชายใช่ไหมคะ'
 
 
       "เซ็นสิคะ"  ชายหนุ่มเรียกสติเมื่่อได้ยินเช่นนั้นหญิงสาวตัดสินใจเซ็นทันที  แล้วยื่นเอกสารให้ฝ่ายชายเซ็น
 
 
        "ตอนนี้คุณทั้งสองก็เป็นสามีภรรยากันถูกต้องตามกฏหมาย ขอให้รักกันนานๆนะครับ"
 
 
                                                                                                                 
 
  
 
 
 
       เจ้าสาวเดินออกจตามหาเจ้าบ่าวเพราะจู่ๆก็หายไป แต่แล้วเธอก็ได้เห็น
 
 
       "มดค่ะคุณมาที่นี่ทำไม"
 
 
       "มาไม่ได้หรอคะชาย ทำไมคะ"
 
 
 
        "เปล่าคะผมขอโทษ ผมรักคุณนะ"  พูดจบชายหนุ่มก็บดจูบมดอย่างอยากให้เธอลืมความเจ็บช้ำ    โดยทีี่ไม่รู้เลยว่ามีหญิงสาวอีกคนยืนมองทั้งน้ำตา
 
 
 
       "ฮือๆๆ คุณชายเค้าเป็นคนรักกันจริงๆ ฮิอๆ"  
 
                                                                                                                
 
 
 
       "พ่อกลับก่อนนะน้องฟาง พักผ่อนนะลูก"  
 
 
        "ค่ะพ่อ"  
 
 
 
       "น้องฟาง"
 
 
       "เอ่อ คุณชาย"   หญิงสาวอ้ำอึ้งเพราะไม่รู้จะทำตัวอย่างไร  แต่พยายามไม่นึกถึงเรื่องนั้นเพราะไม่อยากมีปัญหา
 
 
        "เห็นปิ่นบอกน้องฟางจะมาคุยอะไรกับพี่หรอคะ"  ชายหนุ่มถามอย่างอ่อนโยน
 
 
        "คือ คือฉันแค่อยากขอโทษคุณชายน่ะคะ"   
 
 
        "ไม่เป็นไรคะแต่พี่ขออะไรอย่างนึงได้ไหม"
 
 
        "อะไรคะ"
 
 
         "น้องฟางช่วยกลับมาเรียกพี่ว่าพี่ชายนะคะ เพราะพี่คือพี่ชายของน้องฟางนะคะ"
 
 
        "ค่ะ พี่ชาย :)"  หญิงสาวยิ้มอย่างดีใจที่เธอเข้าใจกัน
 
 
        "เอ๊ะ ตุ๊กตานั่น"  ชายหนุ่มตกใจที่เห็นบางอย่างที่เค้าเคยให้ไว้กับเธอ
 
 
        "พี่ชายจำได้ไหมคะ"  
 
 
 
         "น้องฟางพี่มีเรื่องจะบอก"
 
 
          "อะไรหรอคะพี่ชาย"
 
 
         "คือพี่ต้องไปเรียนเมืองนอกนานเลยกว่าจะได้กลัยมาหาน้องฟาง"
 
 
        "จริงหรอคะ ถ้าอย่างนั้นน้องฟางต้องอยู่คนเดียวแล้วใช่ไหมคะ"
 
 
 
        "ไม่หรอกคะ อ่ะนี่ นี่เป็นตัวแทนของพี่ชาย มันจะคอยปกป้องน้องฟางเองนะ"
 
 
         "น้องฟางจะเก็บไว่ให้ดีที่สุดเลย"
 
 
 
 
       "น้องฟางยังเก็บมันไว้ด้วยหรอคะ"
 
 
       "ค่ะ ก็มันเป็นของที่พี่ชายให้นิคะ"  แล้วทั้งสองก็สบตากันเนิ่นนาน ชายค่อยๆโน้มหน้าเข้าไปใกล้ๆหมายจะจุมพิต แต่
 
 
 
        เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะกลับมา ~ ~
 
 
        เสียงมือถือทำให้ชายหนุ่มหยุดการกระทำ และยิ่งต้องตกใจเมื่อเบอร์โชว์ชือคนโทรเข้า
 
 
       "มด"
 
 
       "พี่ชายรับเถอะค่ะ น้องฟางง่วงจะนอนแล้วล่ะค่ะ"
 
 
        "งั้นพี่ขอตัวนะคะ"
 
 
        "ค่ะ"  สิ้นเสียงชายหนุ่มเดินออกไปทันที
 
 
 
       "ใครโทรมาหาพี่ชายกันคะ :(ใช่คนที่พี่ชายจูบด้วยหรือเปล่า " พูดจบน้ำตาแห่งความเสียใขค่อยๆไหลออกมา ใครจะไปทนได้คนที่อุตส่ารักอุตส่ารอจูบผู้หญิคนอื่นในงานแต่ง แถมพอจะจูบกับตนก็มีเค้ามาขัดจังหวะ  หญิงสาวที่นอนร้องไห้สักพักก็เผลอหลับไป
 
 
 
 
 
      เอาละสิฟางฉัน ดูท่าทางแม่กับมดนี่ต้องมีแผนแน่นอน 55 เอาใจช่วยฟางกันด้วยน้าาา>< คุณชายใจร้ายเนอะว่ามั๊ย? ตอนหน้ามีอะไรฟินๆมาให้น้าาาา
 
       
 
        

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา